ROCZNICOWY NAMYSŁ NAD (MOIM) POWIATEM (I POLSKĄ)

Na Facebooku wisi zaproszenie-ogłoszenie:

"25-lecie samorządu Powiatu Wołomińskiego

Wydarzenie Powiat Wołomiński - Ziemia Norwida i "Cudu nad Wisłą" i Mazowsze serce Polski

Opis wydarzenia:

📅 Data: 30.11.2024r.

🕒 Godzina: 12:00

To wyjątkowa okazja, aby wspólnie uczcić naszą historię, ludzi i wydarzenia, które kształtowały naszą lokalną społeczność przez ostatnie ćwierć wieku.

✨ W programie m.in.:

Uroczysta gala podsumowująca 25 lat istnienia powiatu.

Wystąpienia przedstawicieli samorządu i zaproszonych gości.

Prezentacje multimedialne ukazujące rozwój powiatu.

Chwila na wspólne rozmowy.

Dołącz do nas, by wspólnie celebrować ten wyjątkowy jubileusz!

Wstęp wolny.

Niech to będzie dzień pełen wspomnień, radości i dumy z naszego powiatu!"

***

Zaproszenie dotarło także do mnie. Poruszyło masę czułych strun. Bardzo osobistych, bardzo polskich, dla mnie - bardzo ludzkich, w głębokiej kulturze człowieka, nie tylko doświadczającego-przeżywającego, ale także myślącego. Poddającego refleksji całą zawartość swojej świadomości.  Pragnę więc - i ja - pokazać bogactwo/potencjał naszej ziemi, tej ziemi - z punktu mojego życia i widzenia. Nie będąc już czynnym obywatelem, zwłaszcza w rozumieniu "księgowym", nie znam liczb rozwoju gospodarczego, ani nie byłem, nie widziałem większości inwestycji. Skupię się na aspektach kulturowych, przede wszystkim na intelektualno-duchowym wymiarze pamięci i tożsamości. Od kultury zależy przyszłość człowieka (JPII, UNESCO 1980). 

Władze kadencyjne zmieniały się w powiecie (i w całej Polsce) za  naszego "niepodległego" życia (od 1989/90) już kilka razy. Także, rzecz oczywista, w ostatnim XXV-leciu. Z punktu widzenia polityki, raz jedni, raz drudzy decydowali o tym, co się działo z nami, mieszkańcami i z/na terytorium, które wyznaczają nasz powiat. Ale liczą się nie różnice i podziały, ale to, co tutaj się dzieje, na tej ziemi, wzbogacając nas wszystkich, tworząc nasz potencjał intelektualno-kulturowo-cywilizacyjny. Dobro jako rzecz/sprawa wspólna - res publica po łacinie, a w języku polskim norwidowskim Rzeczpospolita. "Kto jeszcze się w dzieje nasze wczyta, powie o polskiej pospolitej rzeczy - niepospolita" (Szlachcic, C. Norwid). Pospolita rzecz, rzecz wspólna, wspólne dobro... i cele i duma i niewysychające współ-źródło godności. Zawsze w dialogu i we wspólnocie z innymi, jak śpiewamy w kolędzie hominibus bonae voluntatis.

Przygotowując się do dzisiejszej nadzwyczajnej sesji rady powiatu obejrzałem film z innego wydarzenia w tamtym roku, wizyty Jana Pawła II na warszawskiej Pradze - możemy więc obchodzić podwójne XXV-lecie - które pokazuje, jak w soczewce - a przynajmniej każe spojrzeć w istotę wydarzeń i dziejów głębiej - na rodowód naszych polskich przemian, które doprowadziły nas na tę salę. To jest łańcuch zdarzeń w historii - Rok 1920, Katyń, wybór papieża-Polaka, Solidarność, wolna Polska, powstanie diecezji, bp Romaniuk jako gospodarz historycznej wizyty papieskiej, i bp Romaniuk, jako gość na spotkaniu samorządowców polskich, gminnych w Strachówce w 1994, i w rodzinie, w naszym domu rodzinnym, sięgającym roku 1910. A jeszcze dalej w tej perspektywie widzimy dziejowe kolumny w polskie kulturze: Norwida (i Sobieskich), Prusa, Nałkowskich, ks. Skorupki itd. I ja po to właśnie przyjechałem, aby to opowiedzieć. I wskazać na niezbywalną rolę/znaczenie kultury, od której zależy przyszłość człowieka. Taka jest moja rola, misja, czyli zadanie i zobowiązanie. Bo Opatrzność  zrobiła mnie naocznym świadkiem i uczestnikiem Polskiej Drogi Wolności.

MIEĆ DOŚWIADCZENIE WSPÓLNEJ HISTORII. MIEĆ ŚWIADOMOŚĆ PRAWDY OBIEKTYWNIE-DIALOGICZNEJ - I/CZYLI - DOBRA WSPÓLNEGO.

Nie docieramy do znaczeń bez bodźców-znaków-kojarzeń. Nie można ich wymyślać, tylko znajdywać (czyli czekają jakby w skarbcu, w zasobach drogi-prawdy-życia). Coś jest ciągle/zawsze uprzednie wobec/względem nas.

1) u początków (w Wołominie i u Kalinowskiego)

2) Solidarność i Anioł Stróż

3) Rzeczpospolita Norwidowska

4) Ziemia Norwida i Cudu nad Wisła

5) Vademecum - w korowodzie weselnym rodziców Norwida

6) Powiatowe Konkursy Wiedzy o Norwidzie i Powiatowe Debaty Oksfordzkie

7) ks. Józef Król i ks. Ignacy Skorupka

8) Dęby Pamięci Katyńskiej i kamień Józefa Czerwińskiego

9) 25-lat od wizyty JPII w diecezji warszawsko-praskiej (ten sam bp Romaniuk jako gospodarz historycznego wydarzenia, a parę lat wcześniej jako gość i partner rozmów wśród samorządowców w Strachówce i w naszym rodzinnym domu w Annopolu, bo mieliśmy wyobraźnię kulturową i kulturową fantazję, by go zaprosić do nas, domu dużej polskiej rodziny w sanktuarium MBA z 1910, a wcześniej na spotkanie gminnych samorządowców kończących I kadencję w 1994 roku)

10) muszę wpisać w tę przemowę także obecnego ministra RP, szefa kancelarii Premiera, Janka Grabca, którego możemy uważać za przyjaciela gminy. Był tu najpierw w 1991 w grupie przyjaciół z Legionowa, aby pomagać przyjacielowi-wójtowi i rolnikom w czasie żniw. Zorganizowali tutaj letnie przedszkole, aby zapewnić opiekę dzieciom i rozszerzać ich zainteresowania. Kiedyś ci sami przyjaciele zorganizowali tydzień medytacji w szkole w Rozalinie. BTW. szkoła w Rozalinie, mieściła się wtedy w budynku starej kaplicy niemieckich osadników z początku XIX wieku. Po latach, Janek, już jako dorosły samorządowiec-polityk, bywał wśród nas przy innych okazjach - można powiedzieć, że wzbogacał nas, a nawet uświetniał nasze uroczystości samorządowo-polskie-rocznicowe. Jemu i nam należy się ta pamięć. Bo tak się dzieje Polska od czasu Solidarności i transformacji ustrojowej. Tak się Polska buduje, nie we wszystkim skazana na podziały. Czy możemy-mamy o tym nie wiedzieć? Mamy nie znać i nie łączyć faktów, zawsze większych niż kadencje władzy?!

11) Bywał w tej grupie także Sławek Sowiński, który obecnie, jako profesor politologii UKSW jest bardzo częstym komentatorem polskiego życia politycznego w TV, on także może być uznany za przyjaciela gminy Strachówka. Bo to, gmina, powiat... bo to Polska właśnie. O ile z pełną pamięcią i tożsamością. 

***

polska świadomość rocznicowa (XXV i więcej)

       /na Ziemi Norwida i Cudu nad Wisłą/ 

rocznicą jest 25-lecie powiatu

mojego powiatu ale i wszystkich

zdecydowałem się pojechać

na sesję nadzwyczajną rady

i teraz mam zagwozdkę dlaczego

przecież nigdzie jeździć nie lubię

muszę to sam sobie wytłumaczyć

próbować choć zrozumieć

tę większą siłę która nami rządzi

co mnie zmusiło skusiło zmotywowało

że zgłosiłem swoje uczestnictwo

i zadało mi wielkie zastanawianie

jakaś konieczność życiowa

moralno-etyczna się mówi

powinność adekwatność człowiecza

skoro byłem u początków

ważne są początki i coś mówią

skoro byłem u jego początków

jak matka ojciec przy kołysce

było mi dane przez Opatrzność losu

polskich dziejów (współczesnych)

i zadane drogą-prawdą-życiem

to o czymś (po)ważnym mówi

nasza wołomińska grupa inicjatywna

- bo była też krótko radzymińska -

wpierw spotykała się w domu kultury

potem w domu Kalinowskich w Jadowie

pisanie jest eksplorowaniem

przede wszystkim własnej świadomości

ale także obiektywizmu kultury

jak rzeczy się dzieją i dają osobom

które współtworzą rzeczywistość aż

współtworzymy współstwarzamy nawet

zwłaszcza rzeczy nowe

jak powiat wtedy (1999)

2-gi stopień samorządnej Polski

pisanie eksploruje i bada

więc może wydobyć nowe aspekty

które pozostałyby w chmurze

co legło u podstaw moich powinności

żadna przecież nie bierze się znikąd

adekwatność i prawda mają dwie strony

oblicza rzeczywistości i podmiotu

czyli Jezusową drogę-prawdę-życie

bo On podpowiedział tę triadę

zwrócił wszystkim na nią uwagę

to znaczy tym bardziej myślącym

nie znalazłbym się wtedy w Wołominie

gdyby nie wcześniejsze decyzje-wybory

od Solidarności roku 1981 3 Maja

w gminie powiatu dziś wołomińskiego

do Solidarności biegną wszystkie nitki

dzisiejszej niepodległej Ojczyzny

i do tożsamości konstytucyjnej w głębi

Polek Polaków którzy tej wolności bronili

 

Einfühlung muszę przywołać

z tymi których tu widzę

w sali rocznicowych obrad

nić współodczuwania i działania

w ramach jakiegoś ideału jedności

jedności większej od każdej i każdego

sensu dziejów i kultury na tej ziemi

odmienionej duchem placu Zwycięstwa 1979

z błogosławieństwem śpiewem oklaskami

wołam i ja i przypominam z głębi

bo tam byłem

Polska Droga Wolności

objawiła się a później zrodziła

w łańcuchach polskich pokoleń

i na zawsze już w Europie

Papież-Polak i ideał Ojczyzny

wyśpiewany frenetycznie oklaskany

był u początków naszej drogi.pl

która przyprowadziła nas dziś tutaj

na salę obchodów rocznicowych

podwarszawskiego Wołomina

nie zrodziła nas rewolucja robotnicza

ale solidarność narodowa

wpisana we wszystkie grupy zawodowe

przekraczająca granice klas miast wsi

bośmy Polakami z rodziców i z ducha

papież to nazwał i wyraził

my podjęliśmy w uniesieniu

w wolność i samorządność przekuliśmy

na całym terytorium Rzeczpospolitej

miejsca ludzie i czas się dopowiadają

o duchu czasu i genius loci mówimy

nawet pisząc ustawy samorządowe

wspólnotę mieszkańców i terytorium

wiążemy pojęciem gminy i powiatu

nikt nie jest abstraktem historii

jesteśmy konkretem drogi-prawdy-życia

definiuje nas genetyczna i kulturowa przeszłość

coś zdecydowało że tutaj zamieszkujemy

i że podejmujemy życiową działalność

także w wymiarze samorządno-kulturowym

jestem tutaj dzisiaj

bo mieszkam w Annopolu w gminie Strachówka

bo tu moi przodkowie dom-sanktuarium wybudowali

i dali nam zakorzenienie w historii i kulturze

przekazując jakby pałeczkę polskich sztafet

do samopoznania czyli pamięci i tożsamości

to mnie pchnęło do Solidarności narodowej

z rolnikami mieszkańcami mojej gminy 3 Maja 1981

a po strasznym stanie wojennym

nagrodziło zadaniem wójtowania

a i aktywności około-powiatowej ciut później

Opatrzność dała jeszcze większe nagrody i laury

mogliśmy znaleźć związki z Poetą Wieszczem

niekochanym przez wrogi ludowy materialistyczny PRL

niepojęty skarb jego rodziny małżeństwa rodziców

że z naszej ziemi się wywodził i stawiał 1-sze kroki

jak ci dziękować Stwórco i Panie czasów

całej Rzeczpospolitej Norwidowskiej nie starczy

"w obrębie pojęcia „ojczyzna” zawiera się jakieś głębokie sprzężenie pomiędzy  tym, co duchowe, a tym, co materialne, pomiędzy kulturą a ziemią. Ziemia odebrana narodowi przemocą  staje się niejako głośnym wołaniem w kierunku „ducha” narodu. Duch narodu się budzi, żyje nowym życiem i z kolei walczy, aby były przywrócone ziemi jej prawa. Wszystko to ujął Norwid w zwięzłej formie, mówiąc o pracy: „(...) Piękno na to jest, by zachwycało do pracy - praca, by się zmartwychwstało" (JPII, Pamięć i tożsamość, wyd. ZNAK, Kraków 2005, str. 26/27)

to co jest u samych początków

uświadomione od razu lub po latach

jest skarbem i kodem genetycznym

współdecyduje o naszych losach

gminnych powiatowych ojczystych

i nasze rodziny są zawsze w tym

tak jeszcze żywi jak i umarli już tam

tu w Annopolu Strachówce Wołominie

zrozumiałem jak Polska się działa w II RP

jak syn chłopski sięgnął wyżyn kariery

w magistracie warszawskim pod rozbiorami

i Prokuratorii Generalnej wolnej Polski

że na jego ślubie i siostry mojej babci

był Bolesław Prus z żoną

a jego najukochańsza Mania a nasza ciocia

pielgrzymowała z kardynałami biskupami

w 1. narodowej pielgrzymce do Ziemi Świętej

i na Kongres Eucharystyczny do Kartaginy

że w rodzinie i w naszym domu

żyje ich pamięć i pamięć Katynia

płk Jackowskiego i st. post. Piotrowskiego

Dęby Pamięci zwane Drzewami Życia

posadziliśmy przed szkołą i kościołem

a bohaterowi wojny polsko-bolszewickiej

plut Józefowi Czerwińskiemu tablice i kamień

wyrywając z niebytu popeerelistyczngo

kawalera Virtuti Militarii za Korosteń

co ciągle mało jest znane na terenie powiatu 

zgłaszam więc ważki postulat 

by Rzeczpospolita Norwidowska

Ziemia Norwida i Cudu nad Wisłą

zawsze nas definiowały i się nie przedawniały

przeciwnie niech ożywiają duchem i materię

pamięcią tożsamością i inwestycjami

my świadomi mieszkańcy Strachówki

mamy w tym wkład i współpracujemy

aby były wielkie i godne historii

organizowaliśmy pamiętne wydarzenia

Vademecum w korowodzie weselnym...

… Rodziców Norwida (ślub był 1818)

Powiatowe Konkursy Wiedzy o Norwidzie 

Powiatowe Debaty Oksfordzkie

i szkołę na podniebnym poziomie

aby kolejne pokolenia wiedziały

o ich współmieszkańcu i obywatelu

Michale Sobieskim

który mając lat 10 przed królem wystąpił

przy pomniku króla Jana III w Łazienkach

w roku początku Sejmu Czteroletniego

i uchwalania Konstytucji Narodu Polskiego

więc musiałem tutaj dziś przyjechać

aby to wszystko opowiedzieć

dać świadectwo prawdzie tożsamości pamięci

do czego mnie przynagla także

Anioł Stróż Ziemi Wołomińskiej (ed. 2009)

i pamięć pisania do Łącznika Mazowieckiego

niezliczonych tekstów o naszym życiu

powiatowym ojczystym narodowym w kulturze

o co zabiegał nieżyjący redaktor Czajkowski

"w obrębie pojęcia „ojczyzna” zawiera się jakieś głębokie sprzężenie pomiędzy  tym, co duchowe, a tym, co materialne, pomiędzy kulturą a ziemią. Ziemia odebrana narodowi przemocą  staje się niejako głośnym wołaniem w kierunku „ducha” narodu. Duch narodu się budzi, żyje nowym życiem i z kolei walczy, aby były przywrócone ziemi jej prawa. Wszystko to ujął Norwid w zwięzłej formie, mówiąc o pracy: „(...) Piękno na to jest, by zachwycało do pracy - praca, by się zmartwychwstało"

tego nigdy zadość powtarzać

i rozkminiać każdy osobno i w szkołach i radach

wszelkich szczebli szkół i samorządów

co zostawiam na następne kadencje (25 lat plus) 

jako świadek i uczestnik Polskiej Drogi Wolności

już na sam koniec

może bardzo wymownie nawet symbolicznie

postawię pytanie

kto wie wśród mieszkańców powiatu Wołomin

co łączy bohatera narodowego ks Skorupkę

z mieszkańcem wiejskiej chałupy z Annopola

księdzem Józefem bratem Andrzeja Króla

a raczej domu rodziny Królów potem Księżaków

z resztą czyli całością polskiej Ojczyzny

     (poniedziałek, 25 listopada 2024, g. 14.28)

PS.

DO KRAJU TEGO... /MOJA PIOSNKA/ C.K. NORWID 

Moja piosnka

Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba

Podnoszą z ziemi przez uszanowanie

Dla darów nieba,

Tęskno mi, Panie. 

Do kraju tego, gdzie winą jest dużą

Popsować gniazdo na gruszy bocianie,

Bo wszystkim służą,

Tęskno mi, Panie. 

Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony

Są jak odwieczne Chrystusa wyznanie:

„Bądź pochwalony!”

Tęskno mi, Panie. 

Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej,

Której, już nie wiem, gdzie leży mieszkanie,

Równie niewinnej…

Tęskno mi, Panie.

Do beztęsknoty i do bezmyślenia,

Do tych, co mają tak za tak, nie za nie 

Bez światłocienia,

Tęskno mi, Panie. 

Tęskno mi ówdzie, gdzie któż o mnie stoi?

I tak być musi, choć się tak nie stanie

Przyjaźni mojej!

Tęskno mi, Panie.