Zako艅czenie roku szkolnego to plonowanie nauczycielskiej pracy. Co nie przeczy stwierdzeniu, 偶e obie strony zmaga艅 ch臋tnie od siebie odpoczn膮.
Pi臋kn膮 wymow臋 ma marsz ca艂ej szko艂y (Zespo艂u Szk贸艂 im. Rzeczpospolitej Norwidowskiej) z pocztem sztandarowym na czele do ko艣cio艂a. Idziemy podzi臋kowa膰 za rok pracy i prosi膰 o udane wakacje. Dzi臋kowa膰 i prosi膰 o to, co zale偶ne jest nie tylko od wysi艂k贸w cz艂owieka. Jaka wiara jest prosta!
Ksi膮dz podkre艣la艂 od o艂tarza dobre zachowanie naszej rebiaty i m艂odzie偶y podczas liturgii. Tak jest w istocie. By艂o to zawsze w centrum pracy szko艂y. Msze szkolne, rekolekcje, katechezy (parafialna katecheza liturgiczna), cisza jako punkt wyj艣cia ka偶dej modlitwy w klasie - po latach musz膮 wyda膰 dobry owoc. Ksi膮dz dostrzeg艂 w naszej wsp贸lnocie dobre drzewo. Taka by艂a dzisiaj Ewangelia. Po owocach poznacie ich.
Modlitw臋 powszechn膮 z dzisiejszej mszy dam w zak艂adce "Agatologia". Wezwania, kt贸re uczniowie czytaj膮 przy ambonce, zawsze zbudowane sa na czytaniach liturgicznych. Uwa偶am, 偶e to wa偶ne, aby dzieci, m艂odzie偶, doro艣li stawali do s艂u偶by lektorskiej i innej, aby wsp贸艂tworzyli liturgi臋 i brali na siebie cz膮stk臋 odpowiedzialno艣ci za g艂oszenie prawdy ewangelicznej w 艣wiecie (wsp贸lnocie lokalnego ko艣cio艂a). "Agatologia" jest nasz膮 agatologi膮, czyli zapisem dobra. Wyk艂adni膮 cel贸w nam przy艣wiecaj膮cych. Idea艂贸w, kt贸rym chcemy s艂u偶y膰, jak umiemy.
Dziwi臋 si臋, gdy po wyj艣ciu z ko艣cio艂a, tre艣ci przed chwil膮 prze偶yte i wyznane staja si臋 mg艂膮 ulotn膮. Trzeba je zatrzyma膰 w kadrze my艣li, pami臋ci, duszy, aparatu fotograficznego. Przecie偶 prawda nie znika po przekroczeniu drzwi. Jest ta sama. Obowi膮zuje.
Przecie偶 cz艂owiek staje si臋 cz艂owiekiem dopiero wtedy, gdy szuka, poznaje i pozostaje wierny prawdzie. BY膯 WIERNYM. Po艣wi臋ci艂em temu jeden z post贸w.
Nie dziwi膮 mnie napi臋cia, kt贸re mimo pi臋knego dnia zrodzi艂y si臋 w kim艣, zaiskrzy艂y. Szko艂a, zw艂aszcza w dniu zako艅czenie roku jest du偶膮 maszyneri膮. Po艣piech, duchota... - mo偶na znale藕膰 wiele usprawiedliwie艅. Niepokoi inna rzecz - 艂atwopalno艣膰 naszych emocji. Zbyt 艂atwa. Wsp贸lnota idea艂贸w powinna dawa膰 wi臋ksz膮 wzajemn膮 wyrozumia艂o艣膰. Z wi臋kszym luzem powinni艣my (pisz臋 w 1 os. l.mn.) przechodzi膰 nad drobnymi kolizjami.
S膮 te偶 grubsze sprawy. Te powinny spotka膰 si臋 z naszymi przemy艣lanymi reakcjami.
Brak komentarzy:
Prze艣lij komentarz