Święto Wieszcza i Rzeczpospolitej Norwidowskiej

 

***

święto wieszcza (i nas) w gminie i powiecie

       /wieszczowanie o tożsamości polskiej i kulturze/

a kimże ja jestem

by porywać się na tak wielkie tematy

Polak mały

ukształtowany w Legionowie i Strachówce

we wsi Annopol

wracam ze szkoły podstawowej

która dziś była uniwersytetem

z katedrą pod wezwaniem Norwida

tak wszystko było dopracowane

wznosząc się ponad rzeczy podstawowe

XIV Powiatowy Konkurs głoszą banery 

Wiedzy o Życiu i Twórczości C.K. Norwida 

oraz Rzeczpospolitej Norwidowskiej

czyli matce ojcu ziemi ojcowiźnie tożsamości

roli wieszczów dla kultury i patriotyzmu

konkurs jest wychowaniem do miłości Ojczyzny

spłacamy dług wobec IV wieszcza jak Wojtyła

z tymi dwoma bardzo się utożsamiam

z tym co przemyśleli i nam powiedzieli

 

zgłębiając co nas z nimi łączy przez ziemię

na której przyszło nam żyć

wolnymi wyborami własnymi lub przodków

mamy na niej misję

głoszenia prawdy o sobie i świecie

aby to osiągnąć

musimy poznać prawdę o świecie i o sobie

konkurs o Wieszczu i RzN jest drogą do tego 

mało pewnie nad tym myślimy w Ojczyźnie

choć jest to oś rdzeń samorządności (gminy)

definiowanej jako wspólnota i terytorium

być wspólnotą to świadomie przyjąć dar

w tym przypadku ziemię zamieszkiwania

z całym jej potencjałem historii i kultury

przeżywając i pisząc o święcie IV Wieszcza

i Rzeczpospolitej Norwidowskiej

nie można pominąć słów Jana Pawła II

wypowiedzianych przed katedrą praską

"Witaj, umiłowana ziemio mazowiecka, ze swoją bogatą tradycją religijną i ze swoją chwalebną historią. Na tej ziemi urodził się nasz wielki poeta epoki romantyzmu, Cyprian Norwid, który często w swoich utworach wspomina ze wzruszeniem dzieciństwo i lata młodzieńcze spędzone w tych stronach" (JPII, WARSZAWA PRAGA 13.06.1999) 

w swojej ostatniej publikacji 'Pamięć i Tożsamość'

JPII definiuje czym jest ojczyzna naród kultura

czyli to co dzisiaj dostrzegłem w konkursie

przeżyłem w uniwersytecie szkoły podstawowej

w katedrze wiedzy o Wieszczu Norwidzie i RzN

Rzeczpospolita to sprawa wspólna re(s)publika

długo namyślaliśmy się nad nazwą dla szkoły

w Strachówce Sobieskich Norwidów i nas

"Ojczyzna w swoim pierwotnym sensie oznacza to, co odziedziczyliśmy po ziemskich ojcach i matkach. W obrębie pojęcia „ojczyzna” zawiera się jakieś głębokie sprzężenie pomiędzy tym, co duchowe, a tym, co materialne, pomiędzy kulturą a ziemią. Gdy Polaków pozbawiono terytorium po rozbiorach, a naród został podzielony, dziedzictwo duchowe, czyli kultura przejęta od przodków, przetrwało w nich. Co więcej, wyjątkowo dynamicznie się rozwinęło.

Termin „naród” oznacza społeczność, która znajduje swoją ojczyznę na ziemi w określonym miejscu świata i która wyróżnia się wśród innych własną kulturą... W kulturę człowieka od samego początku wpisany jest bardzo głęboko element piękna... To wszystko leży u podstaw kultury wyrażającej się w dziełach sztuki, czy to będą dzieła malarstwa, rzeźby, architektury, czy dzieła muzyczne, czy inne rezultaty twórczej wyobraźni i myśli.

W języku polskim - ale nie tylko - termin „naród” pochodzi od „ród”. Skoro „ojczyzna” ma swoje korzenie w słowie „ojciec”.... Ojciec jest tym, który wraz z matką daje życie nowej istocie ludzkiej. Ze zrodzeniem przez ojca i matkę wiąże się pojęcie ojcowizny, które stanowi tło dla terminu „ojczyzna”. Ojcowizna, a w dalszym ciągu ojczyzna są więc treściowo ściśle związane z rodzeniem. Również  słowo „naród” z punktu widzenia etymologii jest związane z rodzeniem.

Każdy naród żyje dziełami swojej kultury... Jako Polki i Polacy doświadczyliśmy historią związku ziemi, ducha, kultury. Pod rozbiorami, gdy ziemia została odebrana narodowi przemocą, niewola stała się jakby głośnym wołaniem w kierunku „ducha” narodu. Duch narodu się budzi, żyje nowym  życiem i z kolei walczy, aby były przywrócone ziemi jej prawa. Wszystko to ujął Norwid wręcz profetycznie, w skondensowanej formie, mówiąc o pięknie w kontekście pracy: „Piękno na to jest, by zachwycało do pracy - praca, by się zmartwychwstało"...

 

Nie dość nigdy powtarzać, że Ojczyzna łączy się ze słowami ojciec i ojcowizna (dziedzictwo otrzymane w spadku po przodkach), a także z matką-ziemią-ojczyzną, czyli dziedzictwem duchowym. Ojczyzna łączy się zatem z posiadaniem oraz z dziedzictwem duchowym, które składają się na tożsamość narodową, wskazuje, że dziedzictwo duchowe przetrwało w naszym kraju, nawet w okresie zaborów. Dowodem na to są choćby wybitne dzieła polskich twórców: wieszczów (pisarzy, poetów), dramaturgów, malarzy. Odegrali oni ogromna rolę we wzmocnieniu ducha i determinacji narodu w walce o odzyskanie utraconego terytorium, pomogli znaleźć wewnętrzną siłę do walki o tożsamość i przyszłość. 

Człowiek żyje prawdziwie ludzkim życiem dzięki kulturze. Kultura jest właściwym sposobem istnienia i bytowania człowieka. Kultura jest tym, przez co człowiek staje się bardziej człowiekiem: bardziej »jest«. Naród bowiem jest tą wielką wspólnotą ludzi, którą łączą różne spoiwa, ale nade wszystko właśnie kultura. Naród istnieje »z kultury« i »dla kultury«. I dlatego właśnie jest ona tym znamienitym wychowawcą ku temu, aby »bardziej być« we wspólnocie, która ma dłuższą historię niż człowiek i jego rodzina. Nasza własna kultura, okazała się potęgą większą od tamtych potęg, które nas zniewoliły. Ta prawda pozostaje trwałym elementem ludzkiego doświadczenia i humanistycznych perspektyw człowieka. Istnieje podstawowa suwerenność społeczeństwa, która wyraża się w kulturze narodu. Jest to ta zarazem suwerenność, przez którą równocześnie najbardziej suwerenny jest człowiek”. To, co powiedziałem w UNESCO (1980) na temat roli kultury w życiu narodu, to było świadectwo, jakie mogłem dać polskiemu duchowi" /Pamięć i tożsamość, JPII/ 

usiadłem żeby spisać refleksje po konkursie

a wyszło w dużej mierze jakby streszczenie

testamentalnych rozmyślań Papieża-Polaka

(no ale skoro to już ktoś zrobił przed nami

przemyślał spisał i przekazał)

o pamięci tożsamości narodzie ojczyźnie kulturze

jak to się dzieje

że czasem (często) zawładnie nami inna siła (ducha)

ona już zadziałała we mnie przed konkursem

stała się lekarstwem pokoju

odwróciła uwagę od stresu szykowania się lektora

skierowała na zachwyt tym co się wydarza

(btw zapiski w 'wydarzanie się i psychologia'

'adekwatność i kontemplacja')

wiara i rozum działając wspólnie

mogą poznać i kontemplować prawdę

co oczywiście też jest cytatem z Wojtyły

brata Boga i naszego IV Wieszcza

coś się dzisiaj wykonało u nas

Rzeczpospolita Norwidowska żyje

istota rzeczy czyli adekwatność się wydarza

dać jej odpowiednie słowo to nasze zadanie

dziękujmy Wieszczu że nam zaufałeś tak dawno

żeby tak zagrywać trącać struny arcydzieła

trzeba komuś czemuś zawierzyć

poddać się temu co większe od nas

odnaleźć w sobie ducha (pracą w pocie czoła)

my wolni ludzie hominibus bonae voluntatis

doświadczamy i dzisiaj w konkursowym wysiłku

rzeczywistości ponad widzialną doczesność

jest to patriotyzm praca na miłość dla wieczności

uniwersytet to odpowiednik słowa universitas 

łacińskie słowo oznacza powszechność i całość 

Albowiem - szlachetny człowiek

nie mógłby wyżyć dnia jednego w Ojczyźnie

której szczęście nie byłoby tylko procentem

od szczęścia Ludzkości

Wszyscy dziadowie

i

Ojcowie Rzeczypospolitej Polskiej

tak pojmowali sprawę polską

               /C.Norwid - Co to jest Ojczyzna/

    (czwartek, 22 maja 2025, g. 20.01)

***

Leon IV i moja droga-prawda-życie

          /wcieleni w ideę Partii Dziękczynienia/

odnajdują wątki bliskie znajome

w jego wyborze 

od imienia po pierwsze przemówienia

poprzednik jego imienia

podjął dyskusję z marksizmem

a ten chronologiczny

z duchem czasu ekologii i gender

po głowie mi chodzi jeszcze Wojtyla

szczególnie z Centesimus annus

w stulecie wydania rzeczy nowych

nie tylko podobne pektorale Leonów

czytam w linkach na tę okazję:

"Przedmiotem artykułu jest profetyczny wymiar trzeciej encykliki społecznej Jana Pawła II jako przesłania na czas transformacji dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej po upadku komunizmu. Centesimus annus była głosem Kościoła, który, zgodnie z naturą własnej nauki społecznej i jej profetyczno-krytyczną specyfiką, ma prawo do wydawania osądu w sprawach społecznych. Publikacja pokazuje różne aspekty profetyzmu encykliki, podkreślając jej ponadczasowość i aktualność" (abstrakt tutaj)

najbardziej utkwił we mnie rozdział III

wielkiej rewolucji pokojowej ROKU 1989

konsekwencji polskiej SOLIDARNOŚCI

która odwróciła losy Europy i świata

to moje historyczno-zbawcze doświadczenie

czego niestety nie mogę przekazać młodszym

dominuje narracja PiS o okrągłym stole

o złym Wałęsie i zdradzieckim Kapaonie

z lekce-sobie-ważeniem wizji dwóch płuc Europy

"Według zamysłu św. Jana Pawła II celem encykliki Centesimus annus było „spojrzenie w przeszłość, ale przede wszystkim skierowanie uwagi ku przyszłości... Ogłoszenie encykliki zbiegło się z dramatycznymi przeobrażeniami politycznymi, gospodarczymi, kulturowymi, jakie miały miejsce w roku 1989, a których nawet krótko przedtem nikt nie mógł sobie wyobrazić ani przewidzieć... Ojciec święty przeprowadził analizę społecznej, politycznej i gospodarczej sytuacji, która powstała po upadku socjalizmu i totalitarnych systemów przemocy w Europie Środkowej i Wschodniej. Zachęcał przy tym do rozważenia okoliczności, w jakich ogłoszona była słynna Leonowa encyklika Rerum novarum, a także do przemyślenia zmian, jakie zaszły w ciągu ostatniego stulecia. Refleksja ta ma także ożywiać myślenie o przyszłości… Z perspektywy 25 lat od wydania encykliki Centesimus annus z jeszcze większą wyrazistością rysuje się jej pastoralno-teologiczna refleksja nad wydarzeniami roku 1989. W wydarzeniach tych, których kulminacyjnym punktem był upadek komunizmu, Jan Paweł II dostrzega znaki czasu. Jako metodę ich diagnozy proponuje ewangeliczne rozeznanie... W centrum papieskiej diagnozy pozostaje jednak nie świat, ale osoba ludzka, której wielkość i godność odnajdują się ostatecznie w tajemnicy wcielenia i odkupienia. Jan Paweł II łączy historię konkretnego człowieka z historią zbawienia" (tutaj)

Polska za dni naszych zawiodła

dała się zwieść/uwieść Kaczyńskim

by iść inną niesoborową drogą

poprowadzili swój lud na manowce

dziś karkołomnie jesteśmy porozdzieleni

nawet rok 2009 wydaje się b. odległy

spójrzcie na zestaw panelistów

no i ba na prowadzącą

"Promocja książki prorektora UKSW W piątek 17 kwietnia 2009, w pierwszym dniu XV Targów Książki Katolickiej, jednym z najważniejszych wydarzeń była promocja książki ks. prof. dra hab. Henryka Skorowskiego SDB „Kościół a polskie spory okresu transformacji” wydanej przez Wydawnictwo UKSW z Warszawy. W dyskusji panelowej udział wzięli: Paweł Lisicki, redaktor naczelny „Rzeczpospolitej”, prof. Antoni Dudek, doradca prezesa IPN, ks. prof. dr hab. Jerzy Gocko SDB z KUL. Spotkanie poprowadziła Joanna Lichocka z „Rzeczpospolitej”. Obecny był ks. prof. Ryszard Rumianek, rektor UKSW, a także prorektor prof. Tadeusz Klimski" (tutaj)

skąd mi to dzisiejsze pisanie

ano z przemówienia Leona IV

który ożywił mnie czyli reanimował

słowem swoim w ciągłości dziejów

że aż na Facebooku post dałem

"Marzenie o kulturze spotkania (btw. jako metodzie działania mojej Partii Dziękczynienia) przybliżyło się do nas! Alleluja! ❤

I to, jakby do naszego peryferyjnego życia i działania w Strachówce, gminie, parafii, Rzeczpospolitej Norwidowskiej - " Indoktrynacja jest niemoralna, uniemożliwia krytyczną ocenę, narusza świętą wolność własnego sumienia – nawet jeśli jest ono błędne – i zamyka na nowe refleksje, ponieważ odrzuca ruch, zmianę lub ewolucję idei w obliczu nowych problemów" - papież Leon XIV w przemówieniu do członków Fundacji "Centesimus Annus Pro Pontefice" i dalej: Ci, którzy rodzą się i dorastają z dala od centrów władzy, nie powinni być po prostu kształceni w nauce społecznej Kościoła, ale uznawani za jej kontynuatorów i realizatorów: świadkowie zaangażowania społecznego, ruchy ludowe i różne katolickie organizacje robotnicze są wyrazem egzystencjalnych peryferii, na których trwa i zawsze kiełkuje nadzieja..." (mój post odsyła do innego)

Partia Dziękczynienia za ciągłość dziejów

nie za odszczepieństwa w którąkolwiek stronę

nie w smak Kaczyńskim Rydzykom Nawrockim

i ich wyznawco-wyborcom (PiS Ziobry Mentzena)

którzy bez indoktrynacji nie przeżyją nigdy

(śr. 21 maja 2025, g. 13.58) Tutaj - Rok Norwidowski_widziane ze Strachówki

Mój fenomenologiczny głos - o życiu i wyborach AD 2025 (po I turze)

grafika z tej strony

Chcę mobilizować do czegoś więcej, nie atakować, jako jakaś opozycja. Przecież jest we mnie ciągle radość z wygranych wyborów w 2023!Ale... miałkość intelektualna (duchowa) mojej - wygranej wtedy - części Ojczyzny, pogrzebie moją wizje Polski, w ciągłości drogi-prawdy-życia (przynajmniej od 16 października 1978)!

BIADA WAM POLITYCY! Zagrzebaliście się w swoich partyjnych bańkach! Ta druga bańka poczęła się w opozycji do pierwszej jako Porozumienie Centrum (1990) i Radio Maryja (1991)! 

Kto dziś wzniesie się na wyżyny swoje i Polski 2025? W kierunku rozumieniu narodu, kultury, konstytucji, a nie tylko swoich partyjnych wyborców. I nie tylko symboli "biało-czerwonej". Szumne słowa...

WRACAM DO ŻYCIOWEGO MOMENTUM, 

CZYLI DNIA 3 MAJA 1981 W ŻYCIU MŁODEGO JÓZEFA K.

     Obudziłem się o 3 rano. Akurat 3 Maja! Suszyło mnie i to stąd. Wczoraj woziliśmy gnój. Dzień z widłami dał teraz znać o sobie. To znaczy, najbardziej kolacja i imieninowe toasty. Bo tak się złożyło. Opiłem się herbaty, ale ze spania nici. W gardle ciągle sucho, a po głowie zaczęły szorować myśli. Ot, tak, z niczego. Stare, powracające tematy. I stale aktualne.

 

      Dniało w szparach okiennic. Sen nie wrócił, dałem się zaprosić do porannego wstawania. 3 Maja 1981, o czwartej rano ma wiele niespodzianek. Na dworze biało i mróz! Też coś. Ptaki jednak, jakby nigdy nic, budzą dzień. W dodatku niedzielę. Chyba też są zaspane, bo mnie ignorują, a może dla nich, to także wielka radość, wczesne wstawanie i śpiew - niezbędny akompaniament dla wschodu słońca o tej porze roku. Dosłownie uwijają się w powietrzu i prawie na mnie siadają. Jednego się zląkłem, delikatnie jednak i tylko ze zdumienia. Że tak jest piękny.

     Każdy mój gest - był wydobywany z nicości. A może tylko przypomnieniem czegoś, co już przeżyte, a wiecznie trwa. Z dzieciństwa i z tego, co wyczekiwane. W każdym geście wewnętrznego skupienia są jakoś obecni ci, co są częścią mego życia. Rodzice, siostry, powietrze i wiatr innych dni. Parująca ziemia i podnosząca się mgła, przynoszą lekki oddech szczęścia. Nie mojego, w ogóle szczęśliwości. Podniosłem przewrócone gałązki kwitnącego kasztana i postawiłem w słoiku na stopniach figury Matki Bożej.

     Tamte myśli, spisywane od stycznia, przyczaiły się. Wiedziałem, że muszę je wydobyć i zapisać. O Polsce, o przebudzeniu się narodu. Bo teraz jest właśnie taka chwila. To nie jest nic mniejszego, choć może dla świata takie myślenie wydaje się archaiczne. Nie mogą nas zrozumieć. 

Majaczy przed nami zarys państwa narodowego. W nim już jest i sens historii, i wspólnoty, i kultury. Niech się dziwią inni, później zaczną zazdrościć. To nie są nasze wymysły. Jeśli wymysły - to wymysły ojców i dziadów. Naszej historii, naszej kultury. Czy mam się bać powiedzieć: taka jest dusza narodu? Ona nie pozwala nam zginąć. Śpiewamy o tym w hymnie. Dusza każe na nowo podjąć próbę. By stać się podmiotem świadomym siebie i historii. Takie sprawy nie rodzą się z wymysłów. Ani z planów polityków. Zrodzić je mogą tylko czyny. Jakie są czyny nasze? Czyny twoje Polsko? Rok 966, ... 1410 ... 3 Maj 1791, 1830, 1863, 1918, 1920, 1980. Teraz ci, co się dziwią, zrozumieją. Taka dusza nie powstanie z historycznego komfortu, ani z rewolucji. 

     Zrozumieć to, co się dzisiaj dzieje! Trzeba spojrzeć wstecz, ale i rzucić na nas okiem z góry. Widać koryta rzek, ich kierunek i dopływy. Boczny strumień nie zawraca rzeki z głównego nurtu. W takie cuda, nie uwierzy nawet ten, co karmiony jest wyłącznie z ręki propagandy, radia, telewizji, gazet. My znamy geografię i historię. Są jeszcze głupsi. Ci, którzy bzdurne (marksistowskie) nauki głoszą. Oni piszą, że toczy się ostra walka o serca i umysły ludzi. Nie! To tylko oni hałasują, bo bez języka walki, gróźb, straszenia, nie mogą istnieć. Bo zrodziła ich walka i bez niej nie ostaje się im żaden sens. Kto i po co, miałby z nas walczyć? Serca i umysły wokoło są polskie. Nie trzeba o nie walczyć. Ludzie chcą tylko zgodnie z nimi działać i żyć. I żeby to nikt z nimi nie walczył! A wtedy, może nie zawstydzimy swojej historii i powiedzie się nam wielkie, zamierzone dzieło. 

     Naprawa Rzeczypospolitej! Ile razy to hasło wracało. W takim wymiarze trzeba widzieć zapoczątkowane ostatnio działania. Co by kto nie mówił - tu jest Polska, i takie jest głębokie myślenie Polaka. 

     Oczywiście, margines historii ma też swoje życie. Na marginesie, dzieją się "odnowy". "Naprawie", "odnowa" wcale nie zaszkodzi. Przeciwnie, może być bardzo pomocna. Nie wariujmy jednak i nie mieszajmy pojęć i ocen. Głównym dziełem jest proces naprawy. To drugie zaś, "odnowa" (partii) znajdzie dla siebie miejsce, jeśli zrozumie "naprawę". Czy to jest możliwe? Czy w normalnie zorganizowanym państwie, coś takiego, jak jedynie słuszna partia, może w ogóle istnieć?? Na dworze królewskim było miejsce dla błazna. Czy PZPR zgodzi się na taką rolę? Przecież istnieje by walczyć, a nie, by tworzyć kulturę.  "Towarzysz" według nich to ktoś, z kim łączy drugiego odwieczna walka klasowa, walka przeciwko wyzyskowi, burżuazji, imperializmowi, Kościołowi... W końcu, przeciw opanowanemu przez siebie społeczeństwu. "Towarzysz" ma ciągle powiększać w sobie towarzysza, resztę człowieka odkładając na bok, albo na później. System - o zwycięstwo, którego walczy - zadba, by zawsze został towarzyszem. Dla systemu, reszta może obumrzeć. Towarzysz ma być czujny jak żołnierz. A własne myślenie ma przekazać centralnej komórce systemu, partii, Biuru Politycznemu Komitetu Centralnego. Złowrogo brzmi "towariszcz". Znaczy tyle, co "tak jest, jesteśmy gotowi". Gotowi walczyć z całym światem, bo to nasz wróg. 

     My, w Polsce, zaczęliśmy naprawę. Jeśli się uda, będziemy mieli społeczeństwo nad-towarzyszy, czyli zwyczajnych ludzi. Ludzi w pełnym wymiarze, o własnych sercach i umysłach. Sercach pełnych miłości. Brzmi to jak sen, ale tak być może, bo taka jest nasza dusza. Realna. Potwierdzona czynami, dusza Polski." 

***

2 czerwca 1981 

Refleksje, przemyślenia. Dzisiaj o fundamentach, paradygmacie zmian epoki w dziejach Kościoła, Polski i świata:

     Wszystko, z tego nowego, zaczęło się w dniu 16 października 1978 roku. Wielki ciąg, poryw, podmuch, historii i wieczności, poczułem w tamtą noc zadumy. Poczułem wektor sił spoza codzienności. I dziś kontynuuję. Po trzech latach powróciło wyzwanie. Okazało się, że nie da się obejść, odepchnąć. Wyzwanie - by odrzucić to, co więzi w codzienności. By zdążać po nieogarnione. By porwać się na zadania niemożliwe.

     Tamta noc myśli, o odpowiedzialności i zadaniach Polski i Polaków, znalazła potwierdzenie. Nie od razu wywołała zmiany w moim życiu, nie od razu miała zrozumiałe w nim, bezpośrednie odniesienia. Ale dziś to wszystko wróciło. I wiem, nie ma dla nas innej drogi. Musimy porzucić prywatne ambicje, życie małych świństw i wzlotów. Musimy podać rękę historii. Inaczej sprzeniewierzymy się samym sobie. Taki jest sens i konsekwencja obecności Jana Pawła II na "Stolicy Piotrowej".  On nas niejako ubezwłasnowolnił. Czyniąc wbrew temu zobowiązaniu, zdradzamy siebie, jego i sens dziejów. Nałożono na nas obowiązek dawania świadectwa. Ten ciężar będzie zdjęty z Polski, gdy skończy się pontyfikat JPII. Ale dla naszego pokolenia, odwołaniem będzie nasze przejście do wieczności.

     Odsłania się przed nami sens dziejów człowieka, a przynajmniej jeden z jego rozdziałów; wspólnota i jednostka, przenoszenie chmury sensów z poszczególnego człowieka na całą wspólnotę (i vice versa). Siła narodu, poczucie życiodajnej więzi z ludźmi, z tymi, którzy są i tymi, którzy byli, a nawet z tymi, którzy nadejdą. Wie o tym Papież, wie działacz Solidarności, wiem ja, po rozmowie w wiejskiej chacie.

     Jakby przez chwilę Polska była w sercu świata, a ja w sercu Polski. Tutaj - na wsi".

*** 

szczęśliwe rozwiązania

miałem szczęście

urodziłem się po nowennie rodziców

i dostałem powołanie

zrozumieć jak najwięcej

nie odchodzę zawiedziony

(cdn)

***

wydarzanie się i psychologia

         /(nxjakoś) niedookreślone nie tylko w sztuce/

są powiązane istnieniem (bytowo)

jednego bez drugiego nie ma

wnioski z doświadczeń wydarzania

każda każdy może wyciągać sam

skoro biorę w tym udział

choć sam rangi im dodać (nadać) nie mogę

bo nie jestem sprawcą wydarzania

najwyżej uczestnikiem jakimś współsprawcą

przykład dwóch najbliższych analizuję

obawy mam z obydwoma

ale nie chcę (nie mogę) ich zanegować

cieszę się więc ich wydarzaniem

nie jestem stwórcą rzeczywistości

ale tylko i aż jej uczestnikiem

cząstką niepojętej jedności

sama psychologia nie wystarczyła

daje jedynie jakieś doznawane stany

owszem osobowo-podmiotowe

gdzież jej do rzeczywistości i jedności

rozum (wyćwiczony myśleniem) musi działać

czyli cała droga-prawda-życie osób

tak cieszyć się można (ja ty on ona...)

nawet z organicznymi obawami

gdy jest coś ponad psychologią

dostępne doświadczaniu świadomości osób

gdy chcą poznawać i kontemplować

    (poniedziałek, 19 maja 2025, g. 12.16)

***

porażka polskiej prawdy

        /refleksje po spotkaniu z komisją wyborczą/

dane mi było życie w dobrym czasie

dana możliwość studiowania prawdy

wybierałem wychowaniem wiarą i rozumem

swoją drogę tak całą przeszedłem

kalendarz ustalił ważne daty

samoświadomość poprowadziła dalej

po czasy Konstytucji 3 Maja

wieszcza Norwida i pradziadka Prusa

rocznicowe daty przemijają

często niezauważone w mojej gminie

sitem jest polityka i kariery osób

którym to tamto ani wypada ani odpowiada

prawda przegrywa z kim z czym

no właśnie dogorywa przesiewana na sicie

nigdy nie rozmawialiśmy o niej o tym

z kolejnymi samorządowcami tutaj

razu pewnego starosta partyjny

po spotkaniu w historycznej sali OSP

kazał usunąć zdjęcia ze mną

kiedy wręczałem mu naszą opowieść-historię

o miłości do wsi gminy Polski i Kościoła

    (niedziela, 18 maja 2025, g. 16.05)

*** 

wydarzanie się (życia podmiotów)

jest powiązane z obserwatorem

przeżywającym je

inaczej dzieje się jakby w pustce

czasoprzestrzeni fizyko-matematycznej

bez obserwatora nic nie staje się wydarzeniem

jest tylko czymś we wszechświecie

o wielu parametrach mierzalnych

wydarzenie potrzebuje podmiotu

jego świadomości i psychologii

dzieje się fenomenologicznie

i fenomenologicznie może być opisane

cóż mi po bezpodmiotowej metafizyki

dziania się dla samego dziania jakby

chyba że wprowadzimy podmiot Boga

z którego dla którego wszystko się dzieje

fenomenologicznie dzieje się wydarzenie

jest czymś (ważnym) dla przeżywającego

z zaangażowaniem jego psychologii

czego jest świadomym podmiotowym obserwatorem

czekam na to i tamto co ma się wydarzyć

czego wydarzanie jest dla mnie darem

choć bywają też bardzo niespodziewane

mówimy jak grom z jasnego nieba

teraz akurat czekam

na konkurs i na wyjazd

czym jest konkurs i jego przebieg

czym odwiedzanie kogoś ważnego

i czym jest samo wydarzenie

dla zobiektywizowanego jakby obserwatora

który jest we mnie (staram się)

no i dla podmiotowego Boga bogów

jaźni samoświadomości zabsolutyzowanej

staram się myśleć bezpiecznie precyzyjnie

czy istotą wydarzenia nie jest

tak sobie teraz myślę

że wydarzy się niezależnie od psychologii

w czym doświadczam większego wymiaru

niż tylko siebie (obaw nadziei lęków)

tego co jakby nieuchronne

także dla podmiotu obserwatora

wydarzanie się lub jawienie się

jest fascynującą przygodą i przedsięwzięciem

co także papież Wojtyła wyznał

tak doznaję teraz siebie świata życia

tego nie da się dekretować hop siup

tu prowadzi Droga-Prawda-Życie

jako jeden z wniosków wpiszę

że tak jak nie ma wydarzeń bez psychologii

tak i psychologii bez wydarzeń

bez wydarzeń życia sobie nie wyobrażam

byłoby płaskie jak naleśnik bez sensu

są więcej niż faktem czasoprzestrzeni

ale czy tylko dla naszej psychologii

żeby trzymać ją we wzbudzeniu (nadziei)

czyż nie staje się faktorem kultury

od której przyszłość człowieka zależy

   (niedziela, 18 maja 2025, g. 14.45)

***

widok z trumny

         /niczym już nie zawracać głowy/

niebo widzę gwieździste

nad sobą i w sobie

poduszeczkę czuję pod głową

tkwię w pudle rezonansowym

naturalna perspektywa starych

za sobą mają życie

niektórzy pewnie zmęczeni

wszyscy chyba zamyśleni

żadne remonty podróże zakupy

żadne nowe samochody i plany

uff to wszystko za nami

co za szczęście

leżeć kontemplować sens

tego co było

wypełniło się dokonało

w prawdzie miłości i grzechu

    (piątek, 16 maja 2025, g. 14.08)

***

nie i spokojne serce moje

       /w zdrowiu ciała umysłu i duszy/

niespokojne jest w chaosie

chaosie myśli uczuć spraw

czyli świata ze mną w środku

jako jakby osią tych spraw

moim mikro wszechświatem

osobowo-podmiotowym

to jest moje doświadczenie

doświadczam i przeżywam tak

w najbardziej realnym realu

Józefa obywatela i tak dalej

aż mnie sens owionie

albo uda zrobić się coś pozytywnego

dobrego pożytecznego potrzebnego

nawet drobną małą zwykłą rzecz

tak to działa we mnie

myślę że wszystkich homo sapiens

sumarycznie całościowo osobowo

znaczy cała drogą-prawdą-życiem

osoba czyn odpowiedzialność sumienie

we wszechświecie i czasoprzestrzeni

wtedy spokoje jest serce moje

jakby medytacyjnie poza czasem nawet

w dobru-prawdzie-pięknie zanurzone

ktoś już mówił podobnie w IV wieku

Augustyn z Hippony (dzisiaj Annaby)

jego serce niespokojne było bez Boga

nie mógł znać wtedy fizyki kwantowej

  (czwartek, 15 maja 2025, g, 10.50)

***

na straży pamięci i tożsamości

         /przeciw zbyt ciasnej teorii i praktyce/ 

akurat dzisiaj

widzę to jako swoją misję (ostatnią)

w dniu zamachu na papieża rocznicy 44

świat pamięci i tożsamości jest b. realny

tylko już w nim się czuję realny (żywy)

papież też o tym mówił na końcu

taki jest tytuł jego ostatniej książki

pewnie wcześniej są inne aktualne zadania

ba nawet obowiązki stanu

ta misja nie jest bezbolesna

pewnie bardziej dla innych

choć i podmiotu misjonującego

bo to tak inne ze niezrozumiałe

i nikt ani spyta ani porozmawia o tym

no bo popatrzcie słuchajcie

nic innego robić nie jestem w stanie

bo nie znaczy tylko że nie chcę (mi się)

tym stało się całe moje życie (chyba) 

wewnętrznie też bywam roz-bity

jak chociażby dziś wybudzony w nocy

niby-lęki dopadały zewsząd

że może to ja nie trzymam się kupy

i wszystkiego się już boję:

maszyn urządzeń domowych awarii

segregowania śmieci nawet i szamba

porządków nieporządków w dokumentach

wyjazdów dokądkolwiek

broń Boże jakiegoś planowania

boję się nieprzygotowania w Norwida czytaniu

w konkursie szkolnym powiatowym w RzN

albo konfliktów o coś w życiowy realu

bardzo z tym czuję się niewygodnie

ba wpadam łatwo w popłoch

fatalnym mi się coraz więcej wydaje

uwiązanie do grafiku wizyt lekarskich

symultanicznie niejako także listy leków

i terminowego sprawdzania i aktualizacji

niczym robot w pustce społecznej

terapeutyczne może być to i owo

każdy drobny czyn pożytecznie wymuszony

ale najbardziej oddech i czyn sensu

tak jak to pisanie

o stróżowaniu pamięci i tożsamości

które pierw postem się stało na Facebooku 

całkiem przypadkiem lub nie

jestem w ostrym sprzeciwie do innych

współczesnych badaczy i teoretyków

jak ostatnio spotkany w necie Sam Harris 

co napisawszy (zmęczony emocjonalnie)

skryłbym się chętnie w nicości snu

(może być formą samoobrony i ucieczki)

nic mi tu dzisiaj więcej się nie wydarzy

a sens o ile wiem przychodzi kwantowo

      (wtorek, 13 maja 2025, g. 13.36)

***

wychowanie człowieka-osoby

najpierw to jest (konieczność)

czysta opieka i miłość

czyli pielęgnowanie

bezbronnej bezradności istoty

ale bardzo krótko to trwa

bezpieczeństwo to coś więcej

obejmuje dotyczy całej osoby

od maleńkości człowieka

człowiek doznaje całym sobą

i siebie i cały świat wokół

i adekwatną musi dostać strawę

pokarmem także są bodźce

taki ze mnie amator psycholog

ojciec i dziadek antropolog

bardziej z urodzenia niż studiów

drogą-prawdą-życiem (wiara i rozum)

nie tylko się je wydala i obserwuje

czuje się męczy regeneruje

rozwija życiem komórek narządów kultury

kulturą jest zabezpieczanie potrzeb

na ile rozumiemy istotę swoich osób

ich budowę strukturę też należy

co czego potrzebuje z czego się bierze

nie tylko materią materię ciałem ciało

bo coś nas porusza motywuje prowadzi

psychicznością azali też duchem

tego ostatniego najtrudniej zdefiniować

jeśli nie podejmie się wysiłku rozumienia

rozumieć drugiego bez rozumienia siebie

kim jestem istotowo i konstytutywnie

czy wystarczy na to działów medycyny

medycyna jest nauką i sztuką nie matematyką

wykonują i służą nią ludzie nie maszyny

na miarę wiedzy talentów odpowiedzialności

co tyczy się i ciała i psyche i ducha

jak wychować człowieka bez ducha

materię biologiczną zwaną ciałem i psyche

bez wartości ducha prawdy-piękna-dobra

unikając omijając manipulując (fałszując)

co przedkładasz sobie i innym wychowując

bez oparcia o jakiś trwały fundament

w czym go odnajdując upatrując sobie

mierz się z najtrudniejszymi pytaniami osobo

     (wtorek, 13 maja 2025, g. 11.43)

***

człowiek wiary i rozumu

              /kiedy uświadomił sobie że jest... Jezusem/

przede wszystkim musi być wolny

czyli wyzwolony spod władzy innych

spod wychowania i nawyku posłuszeństwa

władzy jakiejś i autorytetom

wtedy wiara może pójść w stronę magii

wolny od biskupów księży teologów

co może w pierwszej chwili szokuje

spokojnie nie jestem przeciwko nim

tylko ich nadmiernej władzy w tradycji

bo sam chętnie z nimi bym rozmawiał

gdyby tylko zechcieli się do mnie uniżyć

by poznawać i kontemplować prawdę najgłębiej

o wszystkim bym mógł i chciał rozmawiać

w tym o wierze i rozumie

poznawanych i w fenomenologii i metafizyce

o swojej wierze i rozumie i w ogóle

choć doświadczanej przeżywanej nie teoretycznej

dobrze że są i działają oczywiście

tylko ich rolę pojmuję inaczej

jako funkcjonariuszy systemu instytucji

służąc wielkiej organizacji globalnej

wiara i rozum są atrybutem jednostki-osoby

dobry pasterz zna owce i oddaje za nie życie

nie jest po to by nimi rządzić

niby proste a wcale nie oczywiste

każdy ma w swoim życiu jakieś powołanie

w układzie planetarnym w Drodze Mlecznej

zwanym Układem Słonecznym energii i światła

Słońca i związanych z nim grawitacyjnie ciał 

wiara i rozum twój mój nie biorą się z siebie

kształtuje je wychowanie i kształcenie długie

w kulturze od początków ludzkości

w zachowanej przekazywanej rozwijanej formie

wiara i rozum są i muszą być wolne

by korzystać ze wszystkich dostępnych źródeł

także oczywiście biskupów księży teologów

jako sióstr braci drogi-prawdy-życia osób

nie jesteśmy zarządzanymi jednostkami masy

bo osobami wolnymi godności odpowiedzialności

takie wnioski wysnuwam z Soboru i kultury

ja wolny myślący człowiek-osoba-obywatel

myślę że w tę stronę idzie także Kościół

Janowo-Pawłowo-Franciszkowo-Leonowy

czyli soborowo-synodalnej samoświadomości

bo czy może iść w tył jej albo w poprzek

musiałby przyznać i papież Ratzinger-teolog

  

skoro można było o tym rozmawiać z JPII

u niego o tym przeczytałem (wstęp do SWII)

i można z każdym następnym papieżem (muszą)

to próbujcie ze swoim biskupem i księdzem

  

nie znam innej bramy do owczarni-wspólnoty

tylko 

decyzję zachwytu Jezusem

przez poznanie i kontemplację prawdy i o Nim

  

owce rozpoznają głos dobrego pasterza

czyli mają siebie (swoją) i o Nim świadomość

apologii Jezusa szukam w jego samoświadomości

jeszcze w XX wieku przepowiadał Rahner Karl

że Kościół musi stać się mistyczny (osób)

nie instytucji organizacji władzy

albo w ogóle go nie będzie potem i bez TEGO

    (niedziela, 11 maja 2025, g. 12.22)

***

coś się naprawdę dzieje

          /jakby w odwiecznej liturgii powszechnej/

co słychać pytamy nawzajem się

przeważna odpowiedź nic nowego

inny wariant to nic ciekawego

jeszcze trudniejsze pytanie co dobrego

konfliktowy człowiek  odpowiada prychając

a co może być dobrego

pozytywni ludzi bardziej się wysilają

no wiesz zaskoczyłeś mnie pytaniem

a bardzo duchowi mówią wszystko dobre

ja widzę że się dzieje

dzieje się dzieją

zmiana się dzieje według współczesności

ale najbardziej dla mnie prawda się dzieje

idę spać czy też po śnie wstaję dzisiaj

coś wewnątrz mnie cieszy i krzyczy

dożyłem tej chwili i jej rozumienia

widzę przeżywam prawdę jak światło

ona mierzy mój wszechświat

adekwatność też bywa na miarę

mojego twojego rozumu

i naszego ludzkiego w kulturze

zasypiając wczoraj się cieszyłem

animowany zdjęciem Leona XIV na koniu

swojego brata w nim mu współczesny czuję

w Peru z potomkami Inków z Machu Picchu

89 kardynałów nie mogło się mylić naraz

razem odpowiadamy za wiarę i rozum w świecie

za kształt kultury która wymaga naszego głosu

  

nawet budząc nocą bo piec alarmował

wstając dzień witam w takim nastroju

bo dzieje się nowa dobra zmiana

bo dzieje się prawda (naprawdę)

w moim starym na 72 lata już życiu

dzieje się to co lubię i rozumiem

jako sens który w duchu nas prowadzi

ducha powiewem prowadzi i chyba nim jest

prawda-sens

analogiczna i proporcjonalna bardzo

na i w drogą-prawdą-życiem osób

i to powiem na ostatku

że czym żyję o tym piszę (nie wymyślam)

życie podsuwa dziś wydarzenia z Watykanu

    (niedziela, 11 maja 2025, g. 9.52)

***

od życia do teorii i z powrotem

        /wystawili na pośmiewisko jego i siebie/

duch przynagla

przecież nie zmusza (chyba)

do działania czyli do czynu

nie wystarczy mu że w nas dmucha

dając jakąś myśl i odczucia

ale woła do działania

musisz potwierdzić myśl czynem

osoba i czyn mają to w koncepcji

wiem co i jak

bo poznałem dzięki Ingardenowi

że każdy czyn zostawia ślad w osobie

nie może pozostawać bez echa

więc i w drugą stronę

jeśli coś ma mieć wymiar osobowy

musi zaistnieć czynem jakimś

nie tylko niewypowiedzianą myślą

tak mnie dzisiaj duch przynaglił

bym dał post w Internecie na Fb

jaka piękna katastrofa

w filmie Greka Zorby

w życiu wyborczym PiS-Nawrockiego

bo nie liczy się ostatecznie epizod

ale całe życie

nie zaszczyt dyrektora prezesa

ale i ich droga-prawda-życie w ogóle

   (sobota, 10 maja 2025, g. 13.5)

***

moja wiara w papieża

         /fascynujące przedsięwzięcie/

wybrano papieża Leona XIV

chcę wierzyć że wierzy po mojemu

fenomenologicznie nie metafizyką

starożytnych mistrzów filozofii

i na nich budowanej teologii

chcę wierzyć

że z Leonem żyję w tym samym świecie

człowieka w kulturze współczesnej

na wierze rozumie Soborze

synodalnie w dialogu i wspólnocie

nie tylko kościelnej tradycji

tej z wielkiej i z małych litr

chcę wierzyć z nim w dialogu

do dostępnej nam współczesności

doświadczanej nie przyjmowanej a priori

żeby się komuś tam i tu podobało

czego doświadczam w pełni władz swoich

moją swoją samoświadomością

nie wbrew niej by się podporządkowywać

jakimś poglądom innym i zestarzałym

w metafizyce niedostępnej rozumowi

wierzyć w to co jest i doświadczam

w zewnętrznym świecie materialnym

i w materii jakoś spisanej kulturze

oraz doświadczeniem wewnętrznym osobowym

co zawsze musi być i wiarą i rozumem

bo dalibóg nikt wszystkiego nie zobaczy

chcę wierzyć z papieżem Leonem

w świat ludzki siostrzano-braterski

bez schematów i uprzedzeń

że ktoś nam jest obcy bo uchodźczy

a inny ma inne relacje psychosomatyczne

oczywiście bez dogmatyzmu też w genderyzmie

chcę wierzyć w wolny umysł człowieka-osoby

z wolną dobrą wolą i odpowiedzialnością

bez ślepego posłuszeństwa w Tradycji

ze skłonnością dogmatyczną i autorytetów

do mnożenia bytów ponad potrzebę

chwała bądź papieżowi Franciszkowi

oby oddawał mu ją także papież nowy

co doszło do mnie po śmierci Bergoglio

bo zrobił coś co trwa jako wieczne w nas

  

i nowy papież z Ameryki

może liczyć że ma we mnie brata

na moją miłość intelektualną (postawę)

    (sobota, 10 maja 2025, g. 12.11)

***  

dzieje prawdy

jakże wdzięczny jestem

śpiewam hymn dziękczynienia

że miałem udział

w fascynującym przedsięwzięciu

poznawania i kontemplowania

prawdy która się dzieje

nie skusicie mnie już niczym

posiadaniem karierą podróżami

w tej pełni się czuję doskonale

i tak chcę do samiuśkiego końca

       (piątek. 9 maja 202, g. 14.23)

 

*** 

miejsce dla Boga w świecie

         /ja z fenomenologii nie metafizyki/

poczynię taką refleksję

ja którego życie zrobiło katechetą

w imię wolności ducha i sumienia

zróbmy miejsce dla Boga

despoci byli i są zawsze

chcą żeby wszyscy jako on byli

przeciw wolności sumieniu i demokracji

od lewej po prawą stronę i w poprzek

jaki świat przekazujemy dzieciom

kochanym córkom synom wnukom i sąsiadom

czy potrafimy wychować je bez bajek

choć to tylko literatura w kulturze

religie obrosły czymś bardziej

myślą bywają prześwietlane w tradycji

zachowują i służą innej prawdzie

miarą doświadczanych uczuć potrzeb talentów

nie chcę świata bez wolności dla Boga

bo kończy się bez wolności dla człowieka

od kultury nasza przyszłość zależy

wolności wiary rozumu prawdy kontemplacji

   (piątek, 9 maja 2025, g. 12.00)

***

normalność (po konklawe)

szybko sprawnie poszło

wielka organizacja wybrała lidera

267 papieża i biskupa Rzymu

suwerena dla 1 400 tys katolików

jak tu nie podzielać radości

tysięcy dziesiątek na placu w Rzymie

i z pewnością milionów na świecie

pozostał we mnie ślad doświadczeń około

od nuklearnego wybuchu Wojtyły 1978

po którym glob zmienił orbitę

potem także radość z wyboru Bergoglio

że nie Włoch i że będzie coś nowego

teraz z wielkim spokojem

nawet że to Amerykanin z kraju Trumpa

mocny doświadczeniem drogi-prawdy-życia

po pogrzebie Franciszka jeszcze bliższego

w połączeniu z teologią jego i Taize

rozszerzającą doświadczenie Boga samego

w całkiem współczesnym nam świecie

teraz mam (s)pokój

tym zaczął się nowy pontyfikat Leona XIV

niech robi swoje od startu do mety

po prostu

ja już na końcu swojej (i tej) drogi

    (czwartek, 8 maja 2025, g. 21.28)

***

sprawa ducha (śledztwo)

dzisiaj jest taki dzień

o czym już byłem pisałem

a przynajmniej kolejna szansa

mogę opisać jak to poleciało

zaczęło się od reflesji w drodze

mijając czyś nowy dom

na terenie mojej gminy

może ktoś kiedyś tu zamieszka

z kim nie będę całkiem obcy

w rozumieniu i udziale w kulturze

można mówić o siostrach braciach

w kazaniach i rewolucyjnym szale

ale cóż gdy nawet nie chcą nas znać

niech sobie idą żyją swoją drogą

i tyle

wspólnota rodzi się na tym samym duchu

na ich dobrowolnym przyjęciu (wyznaniu)

a nie polityczno-religijnych deklaracjach

myśl przyszła i jak ziarno pozostała

a tymczasem w domu (po przyjeździe)

w całkiem niespodziewany sposób

znalazła kontynuację

przez aktualności w mediach

wspomniano nawet kardynała z Holandii

powiedział o kreatywnych mniejszościach

pomyśle Benedykta XVI za Toynbeem

ot i fenomenologia mojego ducha

najpierw dane zmysłowe potem refleksja

a więc o tym co zaiste realne istnieje

zjawisko wydarzenie i podmiot doznający

potem znów jechałem do Tłuszcza

z kartką papieru prawie na kolanach

żeby niczego nie utracić

co mogłoby się dalej dać (objawić)

i by zapisać co do szczegółów

jadę idę siedzę z radością

na afirmację że naprawdę żyję

według ingardenowskiej frazy

że dopiero wtedy istnieje jako osoba

gdy odda się dobrowolnie

na wytwarzanie dobra-prawdy-piękna

czekam 

jak mnie ten duch ożywi i poprowadzi

drogą kojarzeń i zjawisk podobnych

znanych i nieznanych nam jeszcze

po neuroprzekaźniki i stany kwantowej inf

radość prawdziwe życie-istnienie osób

jest przejawem owocem działania ducha

no bo nie prostej mechaniki biologicznej

chyba (a może ktoś głębiej rozumie)

chyba inaczej i podobnie

czyli mówiąc o duchowym wymiarze

dotykamy wymiarów analogicznych

i każda każdy proporcjonalnie (wg siebie)

ile tu wyzwań dla intelektu

fenomenologia mówi o tym co zaistniało realnie

dostępne zmysłom instrumentom wszech badaniom

nie jest to spekulacja o niewidzialnym świecie

więc co mój duch mi mówi w zaistniałej sytuacji

radość pokój daje to już wiecie

mam odwagę powiedzieć coś więcej

że wpływa jakoś na czas i miejsce (hic et nunc)

miejsce wydaje się wyglądać piękniej

a czas jakby aż tak bardzo nie determinuje

łatwiej patrzę wstecz i w przód

lekko unosząc się nad doczesne uwarunkowania

czekam nadal (proces jeszcze nie domknięty)

choć właśnie wybrali papieża

więc może na dzisiaj wystarczy

samoobjawiania (ducha) sensu

  

     (czwartek, 8 maja 2025, g. 18.34)

***

ziarno dla przyszłej wieczności

         /kreatywna mniejszość jakby/

tak myślę teraz o Strachówce

gminie na Mazowszu w Polsce

gdy przejeżdżałem koło nowego domu

że może ktoś tam zamieszka myślący

w kategoriach większej kultury

ziarno historią i kulturą zasiane

od Sobieskich Norwidów Solidarności

z osobistym udziałem Józefa K.

jestem naocznym świadkiem i uczestnikiem

wielkich wydarzeń i wartości

wierzę że kiedyś przyniosą owoc

choć muszą narodzić się ludzie nowi

przyjdą z pewnością

w Ojczyźnie Kościele Europie świecie...

    (czwartek, 8 maja 2025, g. 10.45)

***

duch i psychologia

jest ponad

nie każda każdy chce wierzyć

zwłaszcza gdy nie praktykuje wolności

wolność jest jego atrybutem

i nam jest dostępna

jeśli umiemy być ponad psychologią

co zależy od chęci czyli woli

a wola od...

wola jest potencjalnością

naszym najtajniejszym zasobem

no... w parze chyba z sumieniem

wola i sumienne są potencjalnością

realną możliwością zdrowych osób

ale uruchamianie zależy od kultury

bo czymś kierować się muszą

natura daje tylko potencjalność

nie wiem jak można o tym dywagować

gdy mało się wie przeżyło i myśli

mnie dopiero łatwo to idzie p 70-tce

a przecież nie najłatwiej

     (czwartek, 8 maja 2025, g. 9.55)

***

fenomenologia osobowego ducha

         /niech i poprowadzi tak nowego papieża/

każda każdy go doświadcza

doświadczalnie od-poznaje

ale niewielu poddaje analizie

i opisowi

trzeba się na to zasadzić

jak myśliwy na zwierzynę

i chwytać za rogi gdy nadejdzie

zamiast rogów może być co innego

wiem po sobie

doznaję tego gdy piszę

tzn zaczynam pisać gdy mnie chwyta

ale tego akurat nie analizuję

tylko temat zadany

a jest tu ciekawe sprzężenie

cielesności i ducha

z pośrednictwem psychiki

co w świadomości zatem się dzieje

trzeba wielkiej uważności by poznać

zasadzam się zatem dzisiaj (spróbuję)

wiedział Ingarden

opisał strukturę świadomość

mistrzowsko jak na razie

ale warto iść dalej

zwłaszcza nad pewnym stwierdzeniem

że wówczas dopiero istnieję

gdy oddam się dobrowolnie

na wytwarzanie dobra-prawdy-piękna

co znaczy naprawdę istnieję

bo przecież jestem od urodzenia do śmierci

ale tak się mówi o fizyczności

o istnieniu działaniu mojej biologii

fascynujące to przedsięwzięcie

i przygoda pisał papież Wojtyła

w spotkaniu z fenomenologami

w tym swoją całożyciową przyjaciółką

wracam do siebie i swego zadania

owszem staram się być dość skupionym

ale skupienie na zadaniu nie wystarczy

żeby uchwycić i opisywać ducha

do zadań starczy fizys i psyche

i posłuszeństwo moim obowiązkom

które przyjmuję i uznaję za ważne

w danym i zadanym świecie społecznym

ale jestem też wobec większych wyzwań

ponad społeczne fizys psyche etykę

które wypełniają jakby noosferę

jedźmy jeszcze może inny głos nas woła

skąd ten inny głos się bierze (bo jest)

psychologiczna tęsknota go nie wypełni

kultura do dzisiaj go definiowała

jako transcendencję i metafizykę

materialiści ograniczają je do języka

do funkcji nie znanej jeszcze matematyki

ale mnie nie wystarczy to tłumaczenie

skoro ten głos jest i we mnie woła dziś

Norwidem też mogę się podeprzeć

daj jeszcze głos bo Anioł jest i woła

nie w przestworzach jakichś ale we mnie

uznaję to za powszechne wręcz doświadczenie

natura człowieka tak ma

może kiedyś tylko jako potencjalność

ale wraz z rozwojem się w nas objawia

w biologii ewolucji kulturze

ona za mną przede mną i przy mnie

ona w każdym oddechu

ona w każdym uśmiechu

ona we łzie w modlitwie i w hymnie

bom wszędzie cząstkę swej duszy zostawił

cytując innych wyśpiewuję też siebie

choć ze współczesną sobie świadomością

że czarnoleska rzecz też nie wystarczy

by dotrzeć do istoty tej rzeczy w nas

trzeba to uchwycić in statu nascendi

może przyjdzie wróci dziś do mnie

po powrocie z zadań w garażu i kotłowni

siedzę stukam po literce i czekam

***

wracam do słów kluczowych

że wtedy dopiero istnieję

otwieram drzwi okna okiennice na oścież

szepcząc patrz (patrzcie) jestem czekam

w garażu i kotłowni też istniałem

coś pożytecznego wykonałem

ale ducha przy tym nie chwyciłem

choć przecież musiał i wtedy być we mnie

próbowałem wspomóc się pamięcią

po jej funkcji może trafić do źródeł

przeczytałem tekst wczorajszy poprawiłem

dodając l'accent aigu w Taizé bez skutku

trudno

zmusić się ducha do niczego nie da

nawet tego mającego swój byt w nas osobach

wracam do zwykłych zajęć i dalej czekam

l'accent transcendencji i metafizyki

unosi się nad nami jak ogień świętego Ducha

tak literatura opisuje przeżycia Apostołów

kiedy przychodzi do mnie też go od-poznam

wczorajszy tekst bez niego by nie powstał

za długi no i trafia wprost w sedno

tego wymyśleć niepodobna

dostaje się w całości drogą-prawdą-życiem

nie wiem z której strony przyjdzie

z tego co było co jest co będzie

ze wszystkiego co dostępne moim życie

kulturą homo sapiens w mojej czasoprzestrzeni

….

przyszedł następnego dnia

od strony spraw tego świata Polski

życia polityczno-publiczno-wyborczego

konkretnie małżeństwa rodziny Nawrockich

nie wielkich wyzwań filozoficznych

z teologią do tego w podszewce

być albo nie być hamletowe

ale to co nas tyczy i znamy się najbardziej

że można widzieć i rozumieć inaczej

niż wszyscy wokoło zwykłe sprawy nasze

duch to nie znaczy że wszystko na raz

ale na pewno przychodzi drogą-prawdą-życiem

daje rozumienie kwantami (żeby związać z nauką)

na daną chwilę istnienia osób (i personalizmem)

nie jesteśmy zaplanowanymi robotami

ale zawsze jakąś rekapitulacją

słowniki thesaurusy dają wariancje

na przykład że to najsilniejsze dopasowania

kondensacja bilansowanie konspekt i tak dalej

rekapitulacja drogi-prawdy-życia dla mnie

i oto wyszedłem w innym kierunku

w innym zostałem poprowadzony

chciałem znaleźć coś esencjalnie

a rozumiem jak dotąd funkcjonalnie ducha

fenomenologię ducha pisał Hegel

miejsce ma zaszczytne w historii filozofii

ja jestem tyko od małych rzeczy

fenomenologii ducha Józefa K

powiązać teraz muszę wątki

jak się ujawniły w trakcie procesu pisania

że dopiero (naprawdę) istnieję gdy...

z pomocą Ingardena i Jezusa z Nazaretu

gdy (z)rozumiem w procesie dochodzenia

to w czym tkwię tu teraz życiem

nie rozumienia poza rekapitulacją jakąś

całej swej drogi-prawdy-życia jakie są bo były

rozumienie czyli adekwatność dostępna dla mnie

tego co dzieje się w moim (danym mi) świecie

z tym co mnie współkonstytuuje czyli jest mną

z dobrą wolną wolą współoczywiście i sumieniem

wtedy te prawdy cząstkowe kontemplować mogę

jestem ich i z nimi współ-świątynią

oczywiście że zawsze na miarę kultury (czasu)

w zgodzie z daną i zadaną naturą moją i gatunku

kiedy się oddam dobrowolnie

na wytwarzanie dobra prawdy piękna

kontemplowanie jest stanem i działaniem

utrwalającym coś przynajmniej we mnie

ciszę pokój wewnętrzny radość istnienia

jeśli nic w biologii i psyche nie boli

jeśli dojdzie się tu czyż nie jest się u celu

dróg wszystkich i prawd dostępnych i życia

….

duch w Józefie K to nie samoświadomość

ale coś co w nim grasuje (działa animuje)

(samo)świadomości brak takich atrybutów

duch jest bardziej jak ich programator

jak wyzwalacz procesów świadomych

aktywny gdy trzeba a może i zawsze

choć nie zawsze czujemy uświadamiamy

wrażliwy na jakieś większe (spoza nas) bodźce

czy spoza nas to zostaje pytaniem

na pewno zdolny do rekapitulacji w nas

tego co jest naszą drogą-prawdą-życiem (osoby)

i jest w nim jakby najwyższa celowość

myślę sobie (czyli dochodzę do wniosku)

że duch jest zaprogramowany i programuje na afirmację

tego co jest dla nas (osoby w naturze  kulturze)

czy może piszę tak bo jest mi osobiście dobrze

wiem że dla wielu to temat nieakceptowalny

życie afirmacją czyli dziękczynieniem

wielu mi odpowiadała a za co mam dziękować (stale?)

choć Ameryka ma takie święto i to aż państwowe

a może duch jest samą afirmacją

i inaczej niczego by nie było we Wszechświecie

dobrowolne oddanie się dobru-pięknu-prawdzie

wieczne chcę tak aby było (skoro tyle stało się już)

    (środa, 7 maja 2025, g. 15.24)

***

wybory 2025.PL

         /wybory to zawsze rekapitulacja/

nie o Trzaskowskiego Bonjoura

ani o Nawrockiego Batyra mi chodzi

więc o co

nawet nie o moją narrację historii

ale o to w co wierzę

co stało się moją drogą-prawdą-życiem

więc pozostanie już mną na zawsze

w dzieciństwie bałem się śmierci

modliłem o wieczność dla rodziny

przynajmniej na lat 150

wychowany byłem religijnie

dzieciak nie ma jak się przeciwstawić

wchodzi w ten świat wyobrażeń (wierzeń)

z cała swoją wrażliwością

na co ja byłem uwrażliwiony dociekam

wiem że dyskutowałem z Bogiem

że on w trzech osobach a ja jestem jeden

w czym widziałem swoje z nim partnerstwo

jeden niepowtarzalny jedyny taki i sobą

od dzieciństwa

(dziś dopiszę po starość i do śmierci)

cielesność też mnie fascynowała

w sposób typowy dla chłopaków

Polska była od Legionowa po Annopol

z rodzinnymi wyjazdami na Jasną Górę

w cieniu i blasku kard Wyszyńskiego

z konferencjami w Rodzinie Rodzin

i wakacjami z nimi

z pobożnością ich swoją i cielesnością

czyli chłopaków z Warszawy przeważnie

przyjaźnie licealne trwają do dzisiaj

wpierw z ideałami i doczesnością w PRL

potem studiami w gnijącym ustroju i Gierka

po wybuch ducha wolności w konklawe 1978

z błogosławionymi skutkami Solidarności

po Polskę w Europie i NATO

dla mnie doszedł autostop po Europie

ze wzgórzem cudu pojednania w Taizé

spotkania rówieśników z całego świata

przyznających się do siebie całych

takich jakimi są

bez osądu religijnych tradycji

każdy może doświadczyć Boga tam

w wolności pięknej modlitwy i ciszy 

odnaleźć siebie w orkiestrze symfonii

jako jeden z współbrzmiących głosów

w katolicyzmie naszym każdy coś musi

od przestrzegania przykazań co najmniej

przez wymysły autorów rachunków sumienia

po mus doświadczania Boga w sakramentach

na koniec życia też wspomógł mnie papież

odwagą przeciwstawiania tradycji (kurii)

doktrynie klerykalnych wyobrażeń o życiu 

tego bronię swoimi wyborami AD 2025

jakkolwiek gdziekolwiek mogę

tu na blogu i w lokalach wyborczych

nie Czaskowskich Nawrockich Mentzenów

choć świadomie przeciwko Trumpom i Putinom

nie jestem zdradziecką mordą ani ZOMO

świadomość patriotyzm tożsamość prowadzą

w łańcuchu pokoleń w kulturze homo sapiens

z wzlotami upadkami w Słońcu jako i cieniach

  (poniedziałek, 5 maja 2025, g. 15.33)

***

teologia Taizé po Franciszku

       /braciom z Taizé śp papieżowi i konklawe/

teologią zwę w ich przypadku

styl życia i modlitwy 

nie doktrynę wiary

brrr

doktryna i oni są niekompatybilni

słucham dzisiaj dniami i nocami

śpiewów zwanych kanonami i hymnów

czyli ich uwewnętrzniającej modlitwy

która staje się wcieleniem realizacją

wsłuchania wśpiewania w harmonię 

z towarzyszącą jej osnową-ciszą Absolutu

  

szukam słucham różnych wersji

tych instrumentalnych

i nagrań z tekstami na żywo ze spotkań

polskich europejskich i światowych

byłem tam 46 lat temu

przed epoką wielkiej zmiany w Polsce

ale już z papieżem Wojtyłą po konklawe

tak wydarzyło mi się po raz pierwszy

a potem po roku trochę dłużej

to co wtedy przeżyłem

lepiej pełniej dzisiaj zrozumiałem

po śmierci i pogrzebie Franciszka

które objawiły jego wspaniałą teologię

wcale nie doktrynę (doktrynalnie)

Taizé mnie wręcz uwiodło-zagarnęło

(w wieczne za-chwyceniem pisał Norwid)

symfonią polifonią etc śpiewu - ich modlitwy

w której każdy mógł (może) znaleźć siebie

całego siebie nie tylko muzycznie

z wszystkimi swoimi oczekiwaniami

nazwanymi i nie jako nie-pokojami

dać się zawładnąć niemal i unieść

a później trwać ze łzami często w ciszy

współ-ciszą i harmonią się stając

mistyki poznania prawdy jakieś

i jej (współ)kontemlowania

czyli bycia właśnie współświątynią

nawet jako masło maślane dla językoznawców

doktrynalnych purystów anty-teologii

którzy przegrywają z egzystencjalizmem

moim-twoim-naszym z krwi i kości

z ducha jako i z ciała najoczywiściej

od kultury przyszłość człowieka zależy

wie Karol Wojtyła i w tym dołączył do nas

przecież znał tę małą wiosnę Kościoła

na wzgórzu Burgundii

Francji pierworodnej córy Kościoła

tam wszystko może rozkwitnąć

nie pytając skąd dokąd zmierzamy

jakie w nas ziarna ufności kultury niepokojów

byle być wolnym przyznać się do siebie

bardziej w fenomenologii niż metafizyce

naukowo studiowanymi przez wielu

we wszystkich językach świata

bardziej sztuki (życia) niż nadmiaru teologii

a przecież to nie JPII nawet święty

i fenomenolog rzec mogę filozoficznie

a Franciszek dzisiaj mnie ws-pomaga

właściwie swoją posługą różnorodności

spotkania nie tylko Argentyny z resztą świata

spotkania które nie osądza doktrynalnie

raczej obejmuje mnie i ciebie

mówiąc dobrotliwie a kimże ja jestem

tak mi się Bóg objawił AD 2025

a ja nie odwróciłem swego intelektu

uznając Jego panowanie w mojej kulturze

z cało światowymi wątkami

bez wymagań byś spowiadał się doktrynie

albo żeby krzaki palił i góry przenosił

robiąc przedziwne niestworzone rzeczy

wystarczy mi że jest w nas

we mnie w tobie w innych obok

z propozycją wszechwybaczającą

jak w opowiadaniu Lwa Tołstoja

o śmierci sędziego Gołowina 

czyli akceptacji dobra-piękna-prawdy jakie są

bo kimże jestem aby innych sądzić

raczej by z nimi być i współkontemplować

jestem już dojrzały bardzo (zwyczajnie stary)

prawie osobiście w bramach wieczności stoję

by Go w pełni afirmować non abbiate paura

ale w wolności od doktrynalności

(której doświadczenia czasem przeczą)

tego przekleństwa dla racjonalnych

takich jak ja

którzy idą cała drogą-prawdą-życiem

nie ścieżkami klerykalnych doktryn

w wolności człowieka 

w naturze i kulturze

z naturą i kulturą eko-współ-sióstr-braci

  

szukając nagrań znalazłem stare i nowe

Cantabo Domino z pielgrzymki pieszej 1972

ze spotkania w Londynie 1986

na którym była Grażyna późniejsza żona

i najnowszych w języku arabskim

niech żyją wiecznie bracia w Taizé

tworząc przystań dla wszystkich osób

wolnych by doznawać afirmująco

siebie i wszystkich wokoło

by pielęgnować ten Ogród Akceptacji

we wszystkich porach roku Kosmosu 

jakże jestem szczęśliwy że dożyłem

najpierw swego czasu od 1953

z pielgrzymowaniem do Taizé

podpowiedzianym przez Wojtka z Legionowa

a na koniec papieża Franciszka Bergoglio

w Taizé mój Bóg na każdą i każdego czeka

to mi wystarczy za całą teologię waszą

bracia (i siostry) ją uratowali dla mnie nie wy

a może i dla całego świata

ps 1

nie zdziwcie się jeśli...

słuchając kanonów z Taizé

wejdę do namiotu spotkania jakoby Asioka

on już z niego nie wyszedł (został w legendzie)

ps 2

słucham tej medytacyjnej muzyki symultanicznie

wczytując się w medytacyjne wiersze Norwida

tak akurat czasoprzestrzeń mi zdarzyła 2025

  

     (niedziela, 4 maja 2025, g. 15.27)

***

osoba i zmysły

osoba poznaje więcej

niż same zmysły

co osoba poznać może

ciągle jest otwartą księgą

niby nic

a wielkie rozróżnienie

w ogromie (chaosie) poznania

i maszyn poznawczych

osoba poznać może prawdę

nie izolowanym zmysłem jakimś

ale całościowo-osobowo

aż po jej kontemplację

nie sprowadzajcie poznania do maszyn

poznał i wykorzystał możliwości

bo one nigdy nie są skończone

któż osobę człowieczą zgłębi

   (czwartek, 1 maja 2025, g. 11.25)

***  

moja osobowa maszyneria

        /opowiedz mi o sobie siostro bracie/

pozornie sprzeczność

toż osoba raczej uduchowiona

i świadomość jej przynależna

wymykają się dotąd materializacji

i ja osoby od materii nie odrywam

bo w oderwaniu od niej nie bytuję

ale materię mierzę opisuję cyfrowo

osobę i świadomość tylko w kulturze

pojęciowo niematematycznie do dziś

tych związków jeszcze nie odkryto

a może jeszcze nie sformalizowano

ale osoba to wielka maszyneria

nie jakieś nieuchwytne coś

świadomość podmiot tożsamość itd.

i historia czasoprzestrzeni naszej

historia miejsc czasu i prawdy

poznawanych nami i ludzkością

utrwalonych danych kontemplacji

by współbyć z nimi jakoś wieczne

droga-prawda-życie są realne

w osobach skonkretyzowane

kto je rozdzielnie chce brać

ten głupi

więc skoro jako ta maszyneria jestem

dziś w wielkiej samoświadomości

dziękuję Jezusowi za podpowiedź

i czekam na zadania poznawcze

  

nie ma większej samorządności

i być nie może

bez dialogu i wspólnoty nie poznacie

skazani na własne samoograniczenia

to bardzo praktyczna kategoria BYTU

bez niej brak najważniejszych kapitałów

społecznego ludzkiego (kultury)

pozostają tylko pieniądze i ich procenty

 

      (czwartek, 1 maja 202, g. 10.19)

***

fenomenologia Jezusa (2)

coraz bardziej dochodzę do wniosku

że jego fenomenologia to samoświadomość

no właśnie

nie jakaś religia i religijność

to mądrość doświadczalna

doświadczana każdym tu teraz

i doświadczana całym życiem

całym sobą nie tylko głową

nie jakaś sama goła prawda

prawda - dopytam przekornie

question tags i Amen

    (wtorek, 29 kwietnia 2025, g. 13.23)

***  

Taizé i Kościół Franciszkowy 

         /nie chciałbym żyć bez Taizé/ 

byłem tam w 1979 i 1980

do dzisiaj jeszcze reflektuję

zwłaszcza po pogrzebie Franciszka

  

łączę je procesem rozeznawania ducha

tego wewnętrznego w nas przeżycia

przynależnego nam z natury w kulturze

  

osią życia i spotkań w Taizé jest modlitwa

taka charakterystyczna (ich własna)

utkana ze śpiewu kanonów i ciszy

  

pierwszy poznałem na pielgrzymce pieszej

tej warszawskiej w 1972 roku chyba

uczyli wysłannicy z Taizé Cantate Domino

  

musieliśmy się tam spotkać (przynajmniej ja)

pielgrzymkę zaufania dawno w Taizé zaczęli

proponują każdemu wyruszenie w drogę

  

podążaj dalej swoją drogą mówią

ponieważ ona istnieje dzięki temu

że nią idziesz - brzmią jak nasz Herbert

  

w kanonach języki i głosy się rozdzielają

ścigają wymijają wznoszą opadają jednoczą

łącząc harmonią wręcz niebieską

  

każdy odnajduje w nich nitkę własną

modlitewną harmoniczną lub jakąś

jak w kościele franciszkowym

  

z papieżami mają kontakt od dawien dawna

ach ta mała wiosna Kościoła - to Jan XXIII

Karol Wojtyła znał ich od Soboru 1962

  

przyjeżdżał do nich jako biskup 1964 1968

Jan Paweł II był u nich osobiście w 1986

co roku u siebie przyjmował ich przeora

  

Ratzingera też poznał przeor na soborze

mieli kontakt i spotkania przez pół wieku

a później także z papieżem Franciszkiem

  

ludzka solidarność żyje życiem wewnętrznym

wiedzą bracia wiedzą to papieża i nawet ja

solidaruch katecheta wójt Strachówki.pl

  

"Papież, tak jak wy, pielgrzymi i przyjaciele Wspólnoty, przybył tu na chwilę, ale do Taizé przybywa się jak do źródła. Wędrowiec zatrzymuje się, zaspakaja pragnienie i rusza w dalszą drogę.

Papież przyjął w Rzymie dziesiątki tysięcy młodych podczas spotkań europejskich organizowanych na przełomie roku. Kościół potrzebuje waszego entuzjazmu powtarzał.

... Wspólnota z Taizé znana jest z pełnego nadziei zaufania, którym darzy ludzi młodych. Właśnie dlatego, że podzielam to zaufanie i tę nadzieję... Idźcie do swoich parafii, duszpasterstw, różnych ruchów i wspólnot, nieście im cierpliwie siłę waszej młodości i talenty, które otrzymaliście.

Wiecie, że bracia nie chcą was zatrzymać. Chcą w modlitwie i ciszy pozwolić wam pić wodę żywą obiecaną przez Chrystusa, poznać Jego radość, Jego obecność, odpowiedzieć na Jego wezwanie, byście mogli później wyruszyć i świadczyć o Jego miłości, służąc braciom w waszych parafiach, w waszych miastach i wioskach, w szkołach, na uczelniach i we wszystkich miejscach pracy... pomagacie wszystkim tym, których spotkacie, pozostać wiernymi swej przynależności kościelnej, będącej owocem wychowania i wyboru sumienia...

Dzisiaj we wszystkich Kościołach i wspólnotach chrześcijańskich, a nawet wśród najwyżej postawionych polityków świata, Wspólnota z Taizé znana jest z pełnego nadziei zaufania, którym darzy ludzi młodych. Właśnie dlatego, że podzielam to zaufanie i tę nadzieję, jestem tu tego ranka (5 października 1986) 

... w tej wręcz rodzinnej bliskości naszego krótkiego spotkania, chciałbym wam wyrazić moje uczucia i zaufanie tymi prostymi słowami, którymi papież Jan XXIII, tak bardzo was kochający, pozdrowił kiedyś Brata Rogera: "Ach, Taizé, ta mała wiosna!"… papież JPII dodał mówiąc do braci/wspólnoty: „Rzym stale czeka na wasz przyjazd w towarzystwie młodych ludzi.”

  

nie jesteśmy tylko przynależni czemuś

wtopieni na jedno prawie kopyto (klony)

jesteśmy osobni we wspólnocie Ducha

      (poniedziałek, 28 kwietnia 2025, g. 17.44)

***

fenomenologia Jezusa Chrystusa

           /prawda się razem dochodzi i czeka/ 

to nagromadzenie wszelkich danych

tych z obserwacji i stanów wewnętrznych

nie przesądzające wyroki pośpieszne

zwłaszcza z tak zwanych autorytetów

autorytarnych wypowiedzi czyichś

i tych z podręczników

bo nie samą prawdą podaną człowiek żyje

ale tą której się dochodzi i czeka

dlatego metoda Jezusa jest niezawodna

to soczewkowanie drogą-prawdą-życiem

   (piątek, 25 kwietnia 2025, g. 13.13)

***

kościół oczekiwania

w XXI wieku powinny być wielkie

bo już wiemy co stać się z nim może

w naszym świecie historii i kultury

rozmawiam z dziećmi rówieśnymi światem

w momencie dużej zmiany

po śmierci papieża Franciszka 

znaczenia odczytuję w blasku życia

długiej już drogi-prawdy-życia

tego co widziałem i przeżyłem

na pogrzeb przyjedzie pół świata

choć przecież nikt nie musi

a potem będzie konklawe

legendy wokół tego krążą

łącznie z kopułą elektroniczną

która ma odciąć elektorów od świata

wiem jak ważny jest wybór papieża

przeżyłem doświadczyłem rok 1978

jak wybuch ponad atomowy

skutki wtedy dotknęły całego świata

błogosławione skutki w przewadze

choć ciągle zarzucają krycie pedofili

może to i dobrze

nic doskonałego nie ma na tym świecie

nawet święty papież taki nie jest

ps

już wiem

że papież Franciszek niepozorny

rozszerzył na zawsze doświadczenie Boga

coś mnie z nim bardziej połączyło po śmierci

    (piątek, 25 kwietnia 2025, g. 12.26)

***  

logika osobowo-osobista

każda osoba może jej dojść

jako ja dochodzą

z wydarzeń drogi-prawdy-życia

co tak i siak jest niezwykłe

nie wiem czy są na to inne metody

pierwsze zdziwienie na dzisiaj

że śmierć papieża tak we mnie pracuje

przecież za jego życia nigdy aż tak

i wcale nie moim osobistym wysiłkiem

po prostu stwierdzam że pracuje

drugie uświadomienie sobie jest że

..................................

ten wątek przeplata całe moje życie

akurat wydarza się w 72 roku na koniec

odchodzenie i wybory papieży Kościoła

chyba by mnie nie wciągnęły

gdyby nie 16 października 1978

i w konsekwencji cała reszta życia

czyli Drogi-Prawdy-Życia

to nie spekulacje staruszka

to fenomenologia sensu mojej osoby

co do lat godziny i także minuty

     (czwartek, 24 kwietnia 2025, g. 21.40)

***

realny Kościół (wymiar duchowy)

             /prawda jest tak piękna/

nie jakiś konstrukt teorii

ale realna rzeczywistość ludzi

w naszym realnym życiu i jedynym

Papież Franciszek go rozszerzył

dla rozwodników LGBT onanistów

czyli realnych cielesnych seksualnych osób

to nie jest że nic jakby się nie stało

bo ktoś w Boga i Kościół nie wierzy

każdy żyje i dostaje sens na miarę

i faraon i bezdomny i największy miliarder

więc zmarłemu oddaję cześć i sprawiedliwość

bo miał odwagę (i/żeby/itp) być sobą

umarł i nikt mu tego nie odbierze

bez stawiania piramid i nagrody Nobla

na tej ziemi i w tym Kosmosie

śmierć potrzebna jak utrwalacz instytucji

którego następnik nie zmieni już

ani tego że musi być posoborowy

wyższej władzy kolegialnej w Kościele nie ma

on ten wymiar chciał umocnić na wieki

co śmierć papieża komu objawiła o Bogu

tak to przynajmniej wyglądu u mnie (lat 72)

no i miejscu Kościoła w tym świecie

utrwalą setki przywódców na pogrzebie

(i niezliczone wróżby dla konklawe)

o dziwo nie za bardzo polityczne przecie

ale dla realnej obecności tej prawdy

w historii i kulturze homo sapiens

zadumani nad przemijaniem lub zbawieniem

prawdę można poznawać i kontemplować

nie tylko nią walczyć o władzę i karierę (nauk)

ta w Kościele pomimo wad i błędów (zła)

daje świadectwo o innej sile duchowej

wielce znaczącej dla człowieka-osoby i świata

religia wypływa z doświadczenia

nie z woli przebiegłych władców na ziemi

jest Bóg siła duchowa spotkałem ją

śpiewam hymn dziękczynienia z radością

    (czwartek, 24 kwietnia 2025, g. 19.22)

***

Bóg odnaleziony (i dla mnie)

          /siostrze Aleksandrze Szyborskiej PDDM/

papież Franciszek umarł

o nim się mówi i pisze w świecie

pozwólcie że i ja

choć dla swojego osobistego interesu

że podziękuję jemu i podobnym

którzy rozszerzają doświadczenie Boga

on dla rozwodników LGBT i onanistów

inni dla tych którzy nie chodzą do kościoła

  

dobrze że twórczo traktują objawienie

które może dotknąć objąć i ciebie i mnie

że Bóg nie umarł w betonie tradycji

że nadal zielenią się jego łąki

jego wody źródlane przeczyste nie wyschły

w dziejach i kulturze homo sapiens

ma granice nieskończony

dla tradycjonalistów i dogmatyków

nie tylko dla ukochanych klerykałów

dziękuję Ci Franciszku

dziękuję siostro komentatorko w TVP1

z drogi krzyżowej w Colloseum tego świata

pontifex ma być zaiste budowniczym mostów

Boże odnaleziony w III Tysiącleciu

nie dałeś się zamknąć w teologii

zwłaszcza seminariów duchownych

i władzy tak zwanej duchownej

ani nawet uwięzić tako w tabernakulum

jako i w liturgii

na wieki wieków życia całego wszechświata

Amen

     (środa, 23 kwietnia 2025, g. 23.37)

***

Wielkanoc 2025 w Annopolu

            /kto nie chce cudów nie widzi/

w ciszę się wgłębiam

plecami w fotel

za oknem ptaki śpiewają w obfitości

zachwycone ciepłem i zielenią

rozjechali się oni

dzieci i wnuki

zostałem sam w starym domu

w Watykanie umarł papież Franciszek

  

nie tylko kalendarzem świętuję

ja i dom mój-nasz mówiło się kiedyś

nb nasza kultura już raz 2025

  

świętujemy przede wszystkim kulturą

która przekazuje historię

tego co działo się znaczącego

obrosło tradycjami i rozumieniem

  

wielka była noc zmartwychwstania

wielka jest wiara nadzieja i miłość

związana z tamtym wydarzeniem

nie tylko religią się pisze i broni

  

wielkie dni przeżyliśmy i w tym roku

przede wszystkim Wielką Niedzielę

z dziećmi i wnukami

tymi którzy zjechali się w Annopolu

i tymi na Wyspach Brytyjskich

zdjęciami rozmowami tele i w necie

  

tu nas było piętnaścioro

z łącznej liczby 23 dziś w rodzie

prawie jak gwiazd na niebie

i piasku na pustyni

  

dzieci bawiły się wspaniale

dla rodziców zniknęli z pola obaw

wszelkich np. że będą się nudzić

skądże wspaniała piątka zaprzeczyła

  

od rana prawie do wieczora

zabaw wymyślali bez liku

z trampoliny robili użytek i z lasu

w którym czasami spotykamy łosie

dzieci clou poszukiwanie zajączków i jajek

słodkie niespodzianki skryły się w Ogrodzie

z wielkiej litery pisanym

ze względu na sanktuarium MBA

które trwa by chronić tożsamość

a ja tylko opisuję aby dać świadectwo

  

stary dom spogląda na dzieje cudów

od 117 lat

co dla historii niewiele może znaczy

ale w jednej rodzinie to już tak

która żyje tu teraz w szóstym pokoleniu

świętując drogę-prawdę-życie

  

oto tajemnica wiary i rozumu

kto chce poznaje prawdę i kontempluje

  

   (poniedziałek (po)wielkanocny 2025, g. 19.19)

***

życzenie śmierci

          /nie wymyślone - przyszło do mnie (nie tylko) życiem/

myślę sobie marzę

(w bardzo wielkanocnym czasie)

by gdy do mnie przyjdzie

zastała mnie gotowego

we własnym łóżku

albo na fotelu

w stanie medytacji

legenda głosi o Asioce

że wszedł do namiotu dumania

krokiem ostatnim i już tam pozostał

papież by powiedział w domu ojca

ja też mam swoją mantrę

nie-ja

Ty-Bóg-miłość

Chrystus-pokój-dobro-Amen

i tyle a potem cisza

aby dobro i pokój rozeszły się dalej

ps

w rozszerzającym się tylko

(bezpieczniej powiedzieć dziejącym się)

czy i obracającym Kosmosie

a także jak wiadomo Wszechświecie

z nie do końca znaną rolą świadomości

i jego podmiotów

    (Wielki Czwartek 2025, g. 10.08)

***  

obracałem ziemię

nie tylko rolnik na wiosnę

pługiem obraca ziemię

odkąd nastała cyfryzacja

mogę i ja

w skali niespotykanej dotąd

na earth.google.com/web

w lewo

w prawo

do góry

i na dół

jak wcześniej przodkowie nie mogli

możliwości poznawcze i wyobraźnia

wędrowały ze mną

z pomocą drogi-prawdy-życia (osób)

rozum i wiara kontemplując prawdę

    (wtorek, 15 kwietnia 2025, g. 11.16)

***

utracić tożsamość

          /akurat w Wielki Poniedziałek 2025/

nieciągłość

w związku z tym ani całość ani jedność

ale coś innego nowego 

jakby parasztucznego w innym porządku

  

słyszałem że np. po rażeni piorunem

nie wiem jak zdobywa się nową

kto musi nad tym pracować

bo z pewnością nie sam podmiot

starą wypracowaną jeśli się ma

podmiot dorabiał się długi procesem

od urodzenia przez wychowanie i...

szkoły lektury studia spotkania

wydarzeń bez liku

w danej nam czasoprzestrzeni

czyli drogą-prawdą-życiem

o nowej (nowo nabywanej) nic nie wiem

pozostaję szczęśliwie przy starej

swojej jak zdeptane buty

jestem zaprzyjaźniony z nią za pan brat

utracić tożsamość musi być straszna rzecz

tak se mogę tylko żargonowo pomyśleć

choć wiele wskazuje...

że całe społeczności je tracą

ani Grecy Rzymianie Hebrajczycy potem

tyczy także Polaków i Europejczyków

    (Wielki Poniedziałek 2025, g. 14.04)

***

transformacja zadana nam większa

zaszła w moim (w naszym) życiu

w Ojczyźnie nad Wisłą

pod wpływem historycznych wydarzeń

myślałem dotąd że głównie w polityce

czas oczy coraz szerzej mi otwiera

że polityka jest głownie na powierzchni

zmiany najważniejsze dzieją się głębiej

dzisiaj kolejna rocznica Katynia

tragiczny gen polskiej tożsamości

dany i zadany na pokolenia

wiem jak to u mnie się działo i dzieje

bardzo późno dojrzało w mojej świadomości

co oddzielny stanowi rozdział historii

walczono z prawdą fałsz zasiewając

my walczymy o jej odkrycie i kontemplowanie

przemiana polska transformacja jak mistyka

wiem o co prosi dla mojego domu (naszego)

ale przecież w nim zwraca się do mnie

dorośnij do zadania czasu swego

dom zwykły chata staje się sanktuarium

wyróżniony jakby tragedią polskiej Golgoty

greckiej i chrześcijańskiej dramy

Annopolu rozumiesz

Strachówko czy i ty jako gmina polska

czy my wszyscy związani wspólnotą historii

tu trwała modlitwa o ocalenie

brata szwagra męża ojca wuja domownika

idola nowego pokolenia Pieczarów Kapaonów

co z tego uda się nam dzisiaj odtworzyć

po pół wieku śmiertelnego przeczenia

by materią zarosło misterium rodzin

odkrywam dzisiaj jakby po literze

przekaz tej tragedii 

jej znaczenia dla siebie i w ogóle

podwójny dramat

zabijanie ciała i ducha

aby prawda nie zaistniała dla nas

oby nie stał się potrójny

rozgrywania nas przez partii interesy

przy milczącym polskim kościele

    (13 kwietnia 2025, g. 13.49)

***

pkt osobowej czasoprzestrzeni

        /droga-prawda-życie też to ma/

taką mam teorię nie tylko siebie

ale wszystkich podmiotów kultury

przedstawicieli homo sapiens

w realnym (naszym) świecie

jak jest w tytule

że jesteśmy cząstkami czasoprzestrzeni

jak wszystko co istnieje

ale wyróżnionymi przez świadomość

atrybut osób z podmiotowym centrum

dzisiaj jestem bardzo zadowolony

bo udało się coś chwycić i zapisać

świadomych przeżyć i okoliczności

satysfakcjonujące uczucie trwa

istnieje czyli w czasoprzestrzeni

podmiot (mój) przeżywa radość

co możliwe jest tylko w osobie

czyli... osobowej czasoprzestrzeni

co było do udowodnienia w tej teorii

nadziwić się nie mogę

że rozpatrujemy oddzielnie

świat wewnętrzny i zewnętrzny

skoro dla nas oddzielnie ich nie ma  

     (sobota, 12 kwietnia 2025, g. 21.57)

***

miara życia w obfitości

       /akurat w 1000 lat po koronacji Chrobrego/

żona matka babcia instaluje kwiatki

na werandzie starego domu (lat 115)

córka jej pomaga

wnuki szaleją na trampolinie

aż pod niebo same

albo robią wspinaczkę po dębach

w wydrążonej starością wierzbie

znaleźli dla siebie zjeżdżalnię

gdzieś obok zasadzili nową roślinkę

daleko się niosą ich krzyki radości

kot mruczy pod ręką

pies leży pod nogami

notuję życie w obfitości

schowany za zasłoną przed słońcem

mało przydany dla nich za życia

utrwalam wszystko dla wieczności

zdjęcia porobiłem

zaraz połączę je z tym tekstem

i roześle na pół świata

ponad wszelkimi granicami

do pozostałych dzieci i wnuków

   (sobota,12 kwietnia 2025, g. 15.44)

***

ja-zamęt-życie (zwycięskie)

mam w głowie zamęt

zmęczenie nie samym myśleniem

ale mnogością informacji

i procesów myślowych wokół nich

a jednak mam także pewność

że nie tylko pokój nadchodzi

nie tylko ten ostateczny

ale i porządek w myśleniu

nadejdzie życiem samym

wieczorną ciszą nocnym snem

nawet wspomaganiem farmaceutycznym

i jakieś dobro i prawdę dopiszą

to jest proces ciągły

czasoprzestrzeni zakrzywianej masą

z podmiotową jednością o ile na tyle

dobro-piękno-prawda w jednostce czasu

życie to przez największą literę

ma potencjał chyba nieskończony

jest skarbnicą największą naszą

no bo czyją

tylko człowieka z naszego gatunku 

choć i sztuczna inteligencja aspiruje

ale jej brakuje podmiotowości

która czerpać umie z samego Logosu

AI tam nie sięga

jest próg niedostępny technologii

wiary i rozumu poszukujących prawdy

czy i to kiedyś zaprogramują

    (piątek, 11 kwietnia 2025, g. 18.56)

***

rozerwać diabelną zasłonę

spowito nas mgławicami złymi

mgławicami fałszu

bardzo intencjonalnego

politycznego

z użyciem państwowej machiny

mówiło się o totalitarnym ustroju PRL

złych ludzi w służbie politycznej władzy

ideologii oni mieli służyć i my wszyscy

żyliśmy otoczeni murami

intencjonalnymi z żelazną kurtyną

nie było miejsca dla pamięci i tożsamości

miało być tylko to co oni nakazują

co zaprojektowane ustrojowo w Moskwie

scentralizowane do bólu państwo nie-obywateli

partii jedynie słusznej funkcjonariuszy

my poddani ich władzy redukcjonizmów

do tego co najniżej w hierarchii kultury

do bytów (z)materializowanych bez końca

oplotło zasnuło skrępowało aż po niewolę

nie tylko zniewolonych umysłów

zniewolonych osób rodzin klas (narodu)

niełatwo zerwać strząsnąć zmyć z siebie

osobistego i rodzinnego losu pokoleń

rodzonych formowanych po wojnie

czyli i mojego pokolenia rocznik 1953

nie widzieliśmy blasku przeszłości

tylko to co zechcieli pisać w podręcznikach

nawet w rodzinach zerwane były więzi

z bardziej chwalebną ich historią

owszem mieliśmy babcie dziadków ale nie pamięć

nie wolno było tam sięgać i niebezpiecznie

nie na prawdzie mieliśmy budować tożsamość

bo same pojęcia osoby godności odpowiedzialności

sięgające Greków prawa rzymskiego i Jezusa

miały pozostawać w kurzu bibliotek zakazanych

blasku dziejów w rodzinach być nie mogło

przodków legionów i wojny 1920

oficerów pomordowanych w Katyniu

Armii Krajowej i Powstania Warszawskiego

ba

nawet ciotki w Ameryce siostry żony brata

nie wolno było słuchać Radia Wolnej Europy

i do tego muzyki z Radia Luxemburg ani BBC

wolno było tylko to co nakazane

nakazane były święta państwowe

1 Maja 22 Lipca 12 października

jeśli nie wiecie co znaczy ostatnia data

wyjaśniam święto Ludowego Wojska Polskiego

wszystko musiało być ludowe

ludowo-robotniczo-klasowe

z obowiązkową walką nienawiścią klas (ludzi)

państwo ludowe ścigało świętujących inaczej

ba mających odwagę własnego myślenia

przechowujących jak relikwie inną świadomość

o 1000 lat historii i wolności narodu polskiego 

trudnych zmagań o niepodległość

zwłaszcza Konstytucji 3 Maja i 11 Listopada

potem doszła przeklęta rocznica 15 Sierpnia

zwycięstwa nad bratnim narodem radzieckim

który nota bene nigdy nie powstał

bo nie da się wszystkiego wszystkim narzucić

kontynentom jak wyspy ziemi na ogromie oceanów

rozerwać zasłonę może kurtynę dziejów

wbrew złej woli tych którzy ją zaciągnęli

zobaczyć dobro-piękno-prawdę

od chrztu Polski i króla Chrobrego

a nawet wcześniejszych pobratymców

tyle kart chwały historia zapisała

by poznać je i kontemplować mogli wolni ludzie

a nie walczyć z sobą albo przeciwko komuś

dane mi było pokoleniowo

odpoznać i przeżyć radości niesłychane

że i rodzinnie w tym uczestniczymy

wiedząc coś już i nie wiedząc wszystkiego

cała prawda jest metafizyczną tajemnicą

ale tego co poznać można starczy

na radość wielką jak zmartwychwstania

na współdzielenie tożsamości polskiej

skoro rodzimy się i żyjemy na tej ziemi

bez szukania wrogów naokoło

i tworzeniu nieprzyjaznych innym ideologii

    (piątek, 11 kwietni 2025, g. 15.55)

***

Logos (1)

żeby coś się zadziało

musi zadziałać logos

myślę tak z doświadczenia

żebym coś (z)robił

muszę być pod wpływem jego

można mówić o nastroju natchnieniu itd.

ale one nie przychodzą znikąd

są w pajęczynie złączeń

coś zawsze już było przed

oczywiście jest zawsze i coś po

ale to zrozumieć może inny obserwator

nie ja

bo ja sięgam ciut wstecz i do tu teraz

ale zrozumcież mnie przecież

i mój świat i życie natchnień

że wszystko jest z Logosu

    (sobota, 5 kwietnia 2025, g. 17.36)

***

rodzina czyli arcy-dzieło (2)

        /tajemnica bycia razem z... wieczności/

rodzina coś wydobywa z wieczności

czego inaczej być nie może

w caluśkim Kosmosie

rodzina rodzi przekazuje życie

nie wiem jak jest u bezdzietnych

oni sami muszą to nam opowiedzieć

ja poznaję przekazywanie życia

jego ciągłość w darze pokoleń

co wymyka się aż wierze i rozumowi

dar ciągłości

gdy starości przychodzą do nas wnuki

jakby wieczny most ponad czasem

czym jesteś życie że nas nawiedzasz

nie w laboratoriach biologii

kulturą istnienia porywów miłości

  

kultura całej-pełnej fenomenologii

aspektów istotowych i konstytutywnych

bez schematów i uprzedzeń

to czucie i rozumienie

wiara i rozum w papieskiej encyklice

prawda dana dla wielkiej kontemplacji

coś musi połączyć nas bardziej

niż przynależność gatunkowa

co dzieje się we wspólnocie rodziny

a tym którzy nie doświadczyli

przez zły los lub złych ludzi

niech Bóg wynagrodzi miłosierdziem

to tyle mogę... resztę nie ja

bo ja tam kończę się

gdzie możność moja źródło /Norwid/

  

ps

matematyk nie pozna całości i jedności

gdy nie jest w pełni człowiekiem-osobą

doświadczonym ukształconym rodziną

   (sobota, 5 kwietnia 2025, g. 13.32)

***

rodzina czyli arcy-dzieło (1)

         /dlaczego jesteśmy razem/

początki czaso-przestrzeni

czyli znanego nam Kosmosu

wiążą się z wybuchem

tak mówi teoria

początki rodzin mniej tajemnicze są

każda każdy może powinien dociekać

tej którą stworzył tako

jako i tej w której jest

nie byłoby jej gdyby

a trwa bo

piękne jest pole dociekań

kultura potrafi zachwycić

antykultura przeraża

w niej tworzone są dzieła

muzyczne plastyczne literackie itp.

a także arcydzieło rodziny

początek czasoprzestrzeni bez liku

    (piątek, 4 kwietnia 2025, g. 10.20)

***

tożsamość Strachówki (wymarzona)

          /w dniu imienin byłej DyrKa RzN/ 

przyjeżdżaliśmy tu od urodzenia

nas stałe zamieszkaliśmy w 1989

o roku ów pamiętny nawet encykliką

przywołującą pamięć w stulecie innej

w międzyczasie drogi-prawdy-życia

stworzyłem tu Solidarność RI

spod zwałów mentalności PRL

wydobywając to co dobre przeżyło

mentalność PRL była popłuczyną

na instytucjonalnych filarach

partii SKR GS banku spółdzielczego

jedynie słusznej nomenklatury

nic tu nie było starsze od ustroju

wszystko zaczynało się po wojnie

od przejęcia władzy przez komunistów

żadna inna tożsamość nie przetrwała

solidarność narodowa jest prapoczątkiem

na niej budujemy od zamieszkania

początkowo i Kościół był pomocny

ale i on wszedł w układy miejscowe

w wymarzonej rzeczywistości polskiej

z pewnością dla mnie pośmiertnej

Strachówka będzie znała swoją godność

na nowych filarach tożsamości

na ścianie świetlicy przy OSP

zawiśnie tablica upamiętniająca

w tym miejscy wasi przodkowie

upomnieli się o swoją-naszą godność

zakładając Solidarność RI

pamiętnego 3 Maja 1981

przed budynkiem urzędu gminy zaś

już ufundowaliśmy kamień i tablice

miejscowego bohatera wolnej Polski

za czyn Virtuti Militari pod Korosteniem

dęby pamięci katyńskiej też posadziliśmy

przed szkołą i przed kościołem rosną

ad maiorem Dei et Patriam gloriam

może powiedzą Rzymianie i święci

w społeczeństwie obywatelskim rodacy

na całkiem nowym placu gminnym

niczym na greckiej agorze

stoją tablice poświęcone Norwidowi

mówią o tym co to jest ojczyzna

przypominając chwalebne moment

mieszkańca 10-letniego z rodu Sobieskich

w stroju szlachcica przed ostatnim krolem

w dniu odsłonięcia pomnika Jana III

łączącego Europę Polskę Norwida i nas

genealogią i tożsamością kulturo-historyczną

najwięcej trzeba zrobić by przywrócić

o nieświęty paradoksie polsko-współczesny

Wota Wdzięczności za to wszystko powyżej

które jedni proboszczowie stawiali w kościele

a inny zdjął i schował w szufladzie

kto się dziś jeszcze w dzieje nasze wczyta

powie o polskiej pospolitej rzeczy niepospolita

            /Szlachcic, Cyprian Kamil Norwid/

 (wt. 1 kwi. 2025, g. 11.16) TU- Rok Norwidowski-widziane ze Strachówki