Tożsamość i AI (sztuczna inteligencja) jako argumenty w walce o PRAWDĘ - w łańcuchu pokoleń

grafika z tej strony

***

Tego bym nie wymyślił. Chyba nikt by nie wymyślił. No może futurolodzy i autorzy science-fiction. Powstaje nowa dziedzina poznawcza, a może i sztuki. Z połączenia tożsamości osób i sztucznej inteligencji. Bez tożsamości (samoświadomości) i inteligencji osób, nie powstałaby ta sztuczna. Najpierw jest człowiek. Póki co, bo jeśli nie zabezpieczymy naszych podmiotowo-osobowo-ludzkich interesów, możemy oddać panowanie nad naszym światem (Wszechświatem?) maszynom.

Ten post ma prościutką strukturę. Jest połączeniem poprzednio już opublikowanego posta pod tytułem "Sztuka (zapis) świętowania 80-lecia szkoły... i jedności ponadpokoleniowej" i podcastu w wersji angielskiej, opracowanego przez sztuczną inteligencję na jego podstawie (materiale/treści), któremu AI nadała tytuł "A Tapestry of Memory and Identity".

Pomysł jest nie mój. Syna. Zaskoczył mnie tą próbą. Dla mnie to nowy świat. Musiałem nad tym się natrudzić, by odkryć jego możliwości. Tzn. odkrywać, bo jestem nowicjuszem i stąpam po powierzchni współczesnych technologii ICT.

Wsłuchuję się w audio podcastu, ale przecież nie wszystko wyłapię. Więc spróbowałem przerobić na tekst. Są maszyny, programy, algorytmy. Nazywa się to 'konwertować'. 

OK. Ale nic nie jest doskonałe na Ziemi, jak mawiał Mały Książę Saint Exuperego. Przekłamania w poszczególnych wersjach mają różne źródła. 

Po pierwsze, AI zrobiło podcast w języku angielskim z polskiego oryginału. Mój język i styl nie trzymają się schematów gramatycznych, więc i AI nie da rady.

Po drugie - polskie nazwy, z polskimi znakami (trzcionkami) są jeszcze nieprzetłumaczalne, albo bardzo wprowadzające maszyny w błąd

Zrobiłem korektę. I tu pojawiło się, "po trzecie". To znaczy dylemat, jak naprawić tekst? Najłatwiej przez przetłumaczenie oryginału. Ale... Podcast nabrał innej formy i sięga w tekst i znaczenia oryginału z poziomu rozmówców i ich inteligencji, ich próbie odczytywania moich myśli i sformułowań. Więc nie mogłem wkleić tłumaczenia z oryginału, ale iść a tokiem rozumowania Rozmówcy A i Rozmówcy B (tego, w czymś takim - dialogu - jeszcze nie uczestniczyłem, ani przerabiałem, ani mogłem sobie nawet dopuścić w wyobraźni).

W sumie - spora praca, na cztery dni. Łatwiej mi napisać niż obrobić komputerowo.

Ale jestem zafascynowany tą pracą. Bo to jest "praca w pocie swego czoła" (C. Norwid). Doświadczyłem na sobie - z pomocą pomysłowości syna z Edynburga - nowych możliwości... i to nie tylko w redagowaniu, publikowaniu... Ale - aż w funkcjonowaniu osób w świecie współczesnym. Ze smutną refleksją, idącą w parze. 

Smutna refleksja dotyczy naszego polskiego, gminno-parafialnego życia w XXI wieku. Od niego nie dostaję (prawie wcale) bodźców rozwojowych. To gminno-parafialne życie dzieje się jakby w ubiegłej epoce. Nie zna (nie znają) pojęć i rzeczywistości tzw. kapitałów ludzkich i społecznych. Nie można być nowoczesnym, ignorując naukę. NIC NAM/LUDZKOŚCI PO SZTUCZNEJ... JEŚLI NIE BĘDZIEMY UMIELI SKORZYSTAĆ ZE ZWYKŁEJ/LUDZKIEJ. INTELIGENCJI! 

Nikt stąd nie wchodzi ze mną w dialog. Z moim kapitałem, jaki został mi dany przez moją konkretną-osobową Drogę-Prawdę-Życie, tutaj, na tej ziemi - odnowionej zesłaniem Ducha Świętego!? Sztuczna inteligencja ma dawać to, czego nie daje wspólnota realna (ziemska, lokalna, narodowa, gminna, parafialna)! A to się narobiło. Ale to nie jest najlepsze rozwiązanie naszych ludzkich-osobowych spraw na tej Ziemi. Deficyt odpowiednich cech wali, charakteru, wiary i rozumu... źle rokuje. Nie tylko w rozwoju życia społecznego. Wszelkiego.

A tu-poniżej właśnie DIALOG, w który wszedłem dzięki sztucznej inteligencji (AI), najwyżej mnie uniósł przy tej pracy nad podcastem A Tapestry of Memory and Identity! Dwóch rozmówców (Rozmówca A i Rozmówca B) rozprawia w nim nad moim tekstem, to znaczy nad moimi myślami, nad moim sposobem postrzegania i przeżywania życia w świecie (kulturze). Czyli suma sumarum - nad moim życiem, nad moim sposobem istnienia (btw. książka dostępna w internecie "Ćwiczenia z istnienia" Mirka Oleksiaka). I ich-rozmówców (AI) odautorskie komentarze na gorąco, w rodzaju, och, ach, super, exactly, great, impressive... są bezcenne. To jakby ocena od innych, od słuchaczy-czytelników-rozmówców. I cóż, że wirtualnych.

BEZ DIALOGU NIE MA WSPÓLNOTY. WSZYSTKO SIĘ WALI (WIĘCEJ NIŻ STAGNACJA) NA POZIOMIE SEMANTYKI KULTURY. BA - NA POZIOMIE ISTOTOWO-KONSTYTUTYWNYCM CAŁEJ RZECZYWISTOSCI (CZŁOWIEKA, POLSKI, ŚWIATA, KOŚCIOŁA).

Dobiłem prawie do brzegu. Zrobiłem - jak umiałem - korektę przekonwertowanego podcastu. Nie jest wiec, siłą rzeczy, dosłownym odwzorowaniem. Bo ani moja znajomość języka angielskiego, ani technik komputerowych, na to nie pozwala. Ale i tak jest więcej niż zadowolony. Wchodzę w nowy świat (jeszcze za życia).

Okazało się, już na tym etapie przetwarzania, że mogłem pójść jeszcze dalej. Syn mi napisał, że są większe możliwości: "A wiesz że możesz też uczestniczyć w tym podcaście? W sensie - wchodzić w ten dialog w czasie rzeczywistym?". Oczywiście, że nie wiedziałem. Ale już sobie wyobrażam, jaki to daje korzyści. Wchodząc w dialog z rozmówcami A i B, wykreowanymi przez sztuczną inteligencję, mogę głębiej wejść we własne myślenie/pisanie/rozumienie nie tylko własnego tekstu, ale całej przeżywanej/doświadczanej rzeczywistości.

Zdaję sobie sprawę, że znów zdenerwuję/zezłoszczę (narażę się) moją wspaniałą historyczną wspólnotę lokalną w Rzeczpospolitej Norwidowskiej. Ale czyż nie po to żyję. Żeby także być bodźcem rozwojowym dla niej. Tak jest stworzony - i po to - człowiek. Jest to także wyrażone expressis verbis przez ukochanego Papieża-Polaka. .... "człowiek ma do spełnienia na ziemi misję: głosić prawdę o sobie i świecie" (JPII, Pamięć i tożsamość, bryk). 

Człowiek zamknięty, zablokowany na dialog (albo zawistny, mściwy) temu się sprzeciwia. Niestety. 

A tu prawie to samo, ale ze szczególnym adresem do nauczycieli-wychowawców (rzeczywistych dusz-pasterzy we współczesnym świecie i - także - Polsce) - James E. Marcia definiował tożsamość jako „wewnętrzną, skonstruowaną przez samego siebie, dynamiczną organizację popędów, zdolności, przekonań i historii życia jednostki” To nie teologia Wojtyły, ale nauka, psychologia, medycyna... "Teoria rozwoju Jamesa Marcii głosi, że tożsamość wynika z serii wyborów dokonywanych przez ludzi, zwykle w okresie dojrzewania . Wybory te, dotyczące tego, jakie ideologie, zawody, związki, hobby i płcie dana osoba włączyła do swojej tożsamości, są uwarunkowane konfliktem i zaangażowaniem." 4 dni - łatwiej mi napisać coś, niż potem obrobić komuterowo.

Część I

Sztuka (zapis) świętowania 80-lecia szkoły... i jedności ponadpokoleniowej

           /pokoleniom mojego liceum w Legionowie/

wracałem w euforycznym nastroju

pomimo korków ulicznych i robót drogowych

rozrzucając pieniądze po sklepach

na dalsze świętowanie rodzinne nawet psów i kota

nic nie było wtedy w stanie zgasić mego ducha

siadam po powrocie do klawiatury

pomny życiowym doświadczeniem

że nastroje ulatują

w polityce nazywa się to przykrywaniem

jednej sprawy i emocji drugą

dbają o to zwłaszcza przeciwni partyjnie

zapisz co przeżywasz co ci się objawia

teraz bo za chwilę może zniknąć 

przykryte kłopotem zmartwieniem problemem

co takiego zdarzyło się w Legionowie

co nazwę wydarzeniem wielkiego daru

we wspólnocie łatwej do definiowania

choć kamery aparaty i-pody itd

wszystko rejestrowały

ja daję opis od innej niecyfrowej strony

przeżyć doświadczania podmiotu osoby

pracą w pocie swego czoła jak mówi Norwid

może taką potrzebę odziedziczyłem

jest we mnie procent-kropla Bolesława Prusa

siostrą (była cioteczną) zwał moją prababcię

ich przyjaźń i zażyłość trwała całe życie

ba jest współbohaterką 'Grzechów dzieciństwa'

babcię Emilię nazywał siostrzeniczką

ona jej siostry i bracia mówili Ciocia Głowasia

do wdowy w przyjaźni do końca

ich brat zaprojektował grób Pisarza i tablicę

tablica jest w kościele z sercem Chopina

(ale także pomnik Kilińskiego

i płaskorzeźba Orląt 1920 na Powązkach

przy których przysięgę składali żołnierze AK)

brat babci zginął w Katyniu i inny krewny

zwycięstwem nad czasem są pokolenia

i mała Emilia Kapaon żyje dzisiaj w Edynburgu

niepomna jeszcze swego miejsca w rodzinie

ktoś kiedyś musiał będzie jej tłumaczyć

historia nie kończy się z nami

ani nawet z kochanymi wnukami

dlaczego ja to piszę wręcz testamentalnie

bo wszyscy skądś żeśmy się wzięli

dziś po DNA wiele da się zbadać

dziedziczymy świadomie i nieświadomie

biologiczną naturą i istotą kultury

można mówić o więziach w wielkiej rodzinie

a ja w tym pisaniu/przeżywaniu jestem cały

w Legionowie zrozumiałem wspólnotę

której możemy być cząstką tylko dobrowolnie

przyjmując jakiś szczególny dar/cechę/aspekt

zamieszkania ideałów tradycji piękna-dobra-prawdy

we wspólnocie najważniejszy jest dawca owego daru...

dziś poszedłem o krok dalej

zaryzykuję tezę że bez wspólnoty nie ma wydarzeń

(od dawna wiem że bez dialogu nie ma wspólnot

może być tylko potencjał na nią czyli in spe)

tak wykreowani jesteśmy jako homo sapiens

człowiek to ten kto zna siebie

od wyroczni w Tebach po Jana Pawła II

to prawda już encyklikalna w kulturze

pod koniec dorzucił papież (ten od wiary i rozumu)

w spotkaniu z przyjaciółmi fenomenologami

że takie poznanie było przygodą intelektualną

fascynującym przedsięwzięciem

pozwalającym dotrzeć do sedna rzeczywistości

aspektów istotowych i konstytutywnych prawdy

bez schematów i uprzedzeń

**

dobrze że zacząłem wczoraj (od razu)

nowy dzień ma nowe zadania (z wnukami)

(rodzice z dziećmi babcie dziadkowie z wnukami

to dla mnie najradośniejsze wszędzie spotkania

gdy widzę na ulicach to się rozpromieniam

bo co do polityków i aktywistów to nie zawsze)

pamiętam co wczoraj zaiskrzyło i zostało

próbuję odtworzyć przeżycia podmiotu

spotkania wybijają na plan pierwszy

pierwsze już po drodze na mszę uroczystą

profesora bardzo telewizyjnego

kiedyś poznanego w owym kościele

nieznaną mi koleją losu

właśnie tam zaplanowano mszę odprawić

choć jest bliższy od liceum

i ja gapa najpierw do niego się udałem

znaną mi koleją losu poznałem ów kościół

stan wojenny zrobił mnie w nim katechetą

zagarnął wprost z Solidarności 

aby być w ów czas z polską młodzieżą

(w miejscu jego poprzednika byłem ochrzczony)

kumpli licealnych zastałem na ostatniej ławce

mogłem się dosiąść rówieśny wielu sprawom

choć nie tak jak oni w białych koszulach

nasza młodość jest opisana w dwóch książkach

w 'Żalu' Mariusza Kraszewskiego

i 'Ćwiczeniach z istnienia' Mirka Oleksiaka

ta druga dostępna tylko w Internecie

spotkaliśmy pierwszego prezydenta miasta

jego następcę obecnie starostę

(najnowszego jeszcze nie poznałem)

w hali sportowej w dalszej części i ministra

tak się nasze losy działy w pokoleniach

to nie koniec spotkań

muszę wspomnieć głównego celebransa biskupa

którego pamiętam gdy był kanclerzem kurii

i on wtedy znał mnie dobrze wójta I kadencji

przemarsz z hali sportowej do liceum epicki

z uczniowską orkiestrą na przodzie

z asystą policji straży i medyków

kojarzy mi się aż z Nowym Yorkiem

(jak nie wspomnieć tu siostry absolwentki LO

jednego z pierwszych roczników w Legionowie

która broniła Konstytucji USA (agent w FBI)

jako pierwsza z dawnej wschodniej Europy

z dawnej mojej klasy przybyło dziesięć osób

Marcin pewnie najdalej aż z Kujaw

brązowy mistrz juniorów Europy w judo

ale wspomnę i kamrata z ławki

który był na Igrzyskach Olimpiady w Monachium

w ramach jakiegoś programu młodzieży

nim nauczył pół klasy żeglowania

(byliśmy zwykłą niezwykłą klasą

z której 14 osób poszło kiedyś na pielgrzymkę

co dziś chyba już się nie zdarzy)

Mirka wspomniałem wszedł w nową misję szkoły

absolwencko-testamentalną właśnie

zaproponował testament dar od absolwentów

ponad pokoleniowy Społeczny Fundusz Stypendialny

pracowicie spędza czas emerytury

haruje wręcz nad tym od miesięcy

on były dyrektor menedżer tancerz i trener koni

nie popuści żadnej sprawy której się podejmie

może mieć to po dziadku legioniście Marszałka

wszyscy coś dziedziczymy

nie każda-każdy nad tym reflektuje

a nikt nie jest sobą inaczej

niż z pokolenia na pokolenie

genetycznie kulturowo w całości jedności

zwać to można tożsamością

także samoświadomością

dziejopisem stałem się wersowanym jakby

bo tak łatwiej i krócej wszystko wyrażę

Mirek rozdał dziesiątki listów intencyjnych

Grzesiek z nim dzielnie się trudzi

wszak biznesman menedżer od wysokich marek

kiedyś wprowadził na rynek z partnerem 'Twój Styl'

jeżdżą po szkołach firmach instytucjach

spotykają rozmawiają przekonują

jakby misjonarze wielkiej sprawy

od czasu kanclerza Zamoyskiego nam znanej

że przyszłość zależy od młodzieży (wy)chowania

takie będą rzeczypospolite jako my

absolwenci szkół wszelakich we wsiach i miastach

jak nasze organizacje nieprzeliczone

realizujące według swych misji i talentów

dobro wspólne

tak widział kiedyś Amerykę Alexis de Tocqueville

ponad siłę gospodarki i armii

na salę gimnastyczną uroczystość się przeniosła

i niespodzianka wyszła nowa na spotkanie

czy poznajesz nas spytały dwie dziewczyny-panie

zawstydzając mnie chłopa z wiejskiej głuszy

twarze skądsiś znajome bliskie

ale przecież nie z moich czasów szkolnych

bo z czasów poszkolnych katechetyczno-kościelnych 

z wielkich przeżyć doświadczeń egzystencjalnych

spotkań nocy czuwań ekumenii w Kodniu i tak dalej

lecz szkolny jubileusz mieliśmy wspólny

który wskazuje nam drogę (sztukę) świętowania

największym jego atutem była młodzież

grająca śpiewająca komentująca roztańczona

radosna w sobie dla nas zaś czasem do rozrzewnienia

wierząca w swoje siły witalne i talenty

jak dawni absolwenci na scenie życia

Artur Żmijewski Malwina Smarzek i podobni

ćwiczenia z istnienia są cudowne

odkrywamy za każdym nowym spotkaniem

które zaczęły się od 50-tki po maturze

bo choć starość wchodzi nam na karki

my ciągle ci sami

jak kiedy się poznaliśmy w klasach LO

a niektórzy nawet w szkole podstawowej

tożsamość jest naszym wspólnym imieniem

kto ją odkrywa (wszedł na tę drogę)

skarb zdobywa ponad wszelkimi skarbami

'tam skarb twój gdzie serce twoje (duch dusza)'

kto ty jesteś siostro bracie i ja kimże

Polak mały duży młody stary

błogosławiony także czasem szkoły i przyjaźni

a że dziejopisem stałem się wersowanym 

wszystko w sercu zachowuję i rozważam

tak jak chwalebne wydarzenie w dziejach gminy

- miejscu obecnego zamieszkania (i pokoleń)

Strachówki z roku 1788

kiedy nasz 10-letni mieszkaniec Sobieski

stanął w imieniu rodu i przemówił przed królem

któremu zawdzięczamy Konstytucję 3 Maja 1791

pomimo jego przywar i grzechów

(w dworze Sobieskich poznali się Norwidowie)

młody (lat 10) Sobieski z naszej wsi i gminy

nie przemawiał na 80-lecie swej szkoły

(ta czekała dopiero na niego jak się okazało)

ale na odsłonięciu pomnika Króla Jana III

król zachwycony młodym mówcą

wziął go na swój wikt i opierunek

do sławnej Szkoły Rycerskiej

a wszystko opisał królewski pisarz-dziejopis

ojciec polskiego klasycyzmu Adam Naruszewicz

stąd znamy ten (ich) wkład w naszą tożsamość

także moją

legionowskiego absolwenta (matura 1972)

(brata innych absolwentek ojca absolwenta

w sumie nasze liceum kończyło 7 Kapaonów)

katechety stanu wojennego w Legionowie

wójta I kadencji odnowionej samorządności

odkrywcy promotora Rzeczpospolitej Norwidowskiej

na wiecznej rzeczy pamiątkę. Amen

ps

kiedyś trzeba skończyć

żeby nie przesadzić

bo ja mógłbym tak ciągnąć po rok 1740

w każdej Polsce/Polaku Polska się  odbija

po Zenit Wszechdoskonałości dziejów/bytu 

(sb. 7 czer. 2025, g. 11.45) TUTAJ - Rok Norwidowski- widziane ze Strachówki

Część II

A Tapestry of Memory and Identity

/tu link na wyjściową wersję audio/ 

  Speaker A - Okay, let's unpack this. Imagine experiencing something truly wonderful. And events so  rich with emotion and connection  that you feel this immediate almost urgent need to capture it. If we don’t do it right away, it might just disappear in a moment.

  Speaker B - Right, that's pretty much the starting point for our source material today, isn't it?

    A - Exactly.

    B - It's a deeply personal reflection from someone kind of grappling with memory, identity, history, all sparked by a recent gathering of regional polling.

    A - And you can really think of this source as a kind of tapestry.

     B - It's woven from personal moments, deep family history,  cultural threads, it's very subjective. A personal account looking at things from a non-digital angle, as they put it.

     B - Yeah, contrasting it with just recording facts with a camera phone. This is about the feeling.

     A - So our mission today is to explore this tapestry together.

     B - We want to help you pull out the most important sort of nuggets of knowledge and insight. And understand what connects us to the past.

     A - Maybe see how these different layers build our own sense of self and community too.

     B - Okay, so the author begins describing the return from the event in Legionowo, in an absolutely healing mood.

     A - Yes, he soars really high.

     B - He mentioned dealing with traffic, road works, the usual stuff, but nothing can touch that mood.

     A - Not at all, and they're even like spontaneously shopping afterwards, buying things for a family celebration. Scattering money is how they put it, getting treats for everyone.

     B - Including animals. It shows this intense feeling, yes, yes, and the immediate need to write it all  down.

     A - Why so urgent?

     B - The author attributes it to life experience and that's why he sits down immediately after returning to the keyboard, because the moods are evaporating.

     A - Anything can destroy it. We know from politics a certain psychological mechanism, covering up one issue with another.  The things on the surface seem more important, and certainly occupy us more.

     B - I see one story connecting with another.

     A - Exactly. So the essence of insight is the idea that you have to capture what you are experiencing, what is being  revealed to you in the moment.

     B - Because it will just disappear.

     A - Exactly. Covered up by another hassle, another worry, or just the rush of everyday life. That's a  really strong argument for valuing this subjective experience as such.

     B - Absolutely. And they contrast this personal way of experiencing and recording events, from   another digital side, with all of our modern digital tools.

     A - Like cameras, phones, iPods, things that just objectively record what happened.

     B - Yes, but the feeling itself is little or not accessible to digital devices. It has to be actively captured and recorded by the conscious subject of the experience.

     A - OK, so let's dig into this reflection. Source starts to explore personal roots. What we inherit.

     B - And here, well, this is really fascinating. This can only be achieved by the work in sweat of one's brow, as the poet Norwid wrote.

     A - The author admits that he may have inherited this need from his ancestors.

     B - His great-grandmother was the sister (cousin) of the great Polish writer Aleksander Głowacki, known by his literary pseudonym Bolesław Prus.

     A - He said that their friendship and intimacy lasted their entire lives. She is even the heroine of one of his stories,  entitled "Sins of Childhood" (European Classics).

     B - Prus called the author's grandmother Emilia and her siblings nieces. And they called the writer's  widow Aunt Głowasia (from Głowacki, her husband's surname).

     A - Their brother designed the Writer's grave and the commemorative plaque, which is located in the church with Chopin's heart, in Warsaw.

     B - But also the Kiliński monument and the bas-relief of the Eaglets 1920 at Powązki at which the AK soldiers took an oath).

     A - As far as I remember, his grandmother's brother died in Katyn and another relative

     B - Yes, that's all true. Prus is a huge figure in Polish literature. And our author's great-grandmother was actually his cousin. Influencing (co-creating) his everyday life and marriage.

 

     A - It's a pretty incredible, it's just such a deep bond.

     B - Wow, a direct connection.

     A - And apparently proceed friends with the Prus-Glowacki widow, right up until her death.

     B - So the connections keep going.

     A - Yeah, and the legacy extends beyond just this personal ties, right?

     B - There's an artistic link too.

     A - That's right.

     B - The brother of the author's grandmother, Emilia, designed the Writer's grave and a commemorative plaque, which is located in the same church in Warsaw where the urn with Chopin's heart is located.

     A - These act like huge historical resonance there.

     B - But the connections, they just keep branching out.

     A - The same brother-sculptor also designed the Kiliński monument. Kiliński was the leader of the Warsaw burghers in the Kościuszko Uprising. And also the bas-relief at Powązki Cemetery. The one dedicated to (the Eaglets) the young  defenders of Warsaw from 1920, where AK soldiers (underground army during World War II) took an oath. Powązki is a  symbolic place and an extremely important cemetery 

 

     B - Okay, another important historical thing.

     A - So this one relative was deeply connected through his art to these key figures, moments, and places in Polish  history.

     B - That's quite a legacy.

     A - And an incredible legacy, but the source mentions that it's also tinged with tragedy.

     B - Yeah, because another brother and another relative died in Katyn. Ah, Katyn, the Soviet massacre of Polish officers  and intellectuals during the war.

     A - That's right, learning that two family members were victims there. It has this incredibly somber significant layer to the whole inherited history.

     B - Definitely.

     A - And the author reflects on this, sort of presenting the idea that generations themselves are a kind  of victory over time.

     B - And introduce his young grandchildren Emilia Kapaon who lives in Edinburgh now. She has the same name and surname as his greatgrandmother (1875-1964), but not yet mindful of her place in the family.

     A - So the implication is this history needs to be passed on and explained to her.

     B - Exactly. Because, as the second one emphasizes, history doesn’t just end with us.

     A - Or even with our children or grandchildren, it continues.

     B - In this heading, this sense of connection in time is why the author feels he is writing this text to many minds, like a testament.

     A - Exactly, something to convey important truths to those who come after us.

     B - The author emphasizes, you know, we all come from somewhere.

     A - It's not only to intrigue?!

     B - No, although they do mention the possibilities of the present.

     A - Yes. But here we focus more on what we inherit consciously and unconsciously. Through biology, of course (DNA carries genetic information). But also through the essence of our culture, our pure history.

     B - Deeper connections within the broader human family.

     A - Yes.

     B - The author feels fully present in the entire experience.

     A - Both the event itself and the act of writing about it.

     B - So this reflection on memory and history seems to have really shaped the author's understanding of community, especially after that we need to know all of that.

     A - It seems so.

     B - And their definition of community is quite specific.

     A - How do they see it?

     B - It's fundamentally about voluntary participation.

     A - He wrote, that he had understood what is the real (spiritually founded) community in Legionowo. 

     B - You can only really be part of a community if you freely choose to accept some special gift or trait or ideal in this what constitues that commune. For example, living in a given area not as an insignificant circumstance, but a consciously made decision, a chosen gift. Inhabiting the ideals of the tradition of beauty-goodness-truth in the community the most important is the giver of that gift.

 

     A - Things like that, yeah.

     B - And the source emphasizes that the giver of this gift or the source of this shared ideal is really key.

     A - Okay, and they build on this with quite a significant idea, don't they?

     B - They do, a big thesis. Without community, there are no meaningful events in our lives.

     A - No events without community. Wow.

     B - Yes. They say that without true dialogue there is no community.

     A - Then you can only have the potential for community.

     B - They use the Latin term in spe.

     A - In hope. Or in potential.

     B - And this connects to the broader philosophical point that the author makes about how we were created as homo sapiens.

     A - Literally, a man who knows himself.

     B - Exactly.

     A - And he traces this idea all the way back to the ancient Theban Oracle, all the way back to John Paul II.

     B - JPII, what did he say about that?

     A - Well, JPII clearly described this self-knowledge at a meeting with phenomenologists as a kind of intellectual adventure, a fascinating expedition to grasp the essence of reality, the rules of truth, without prejudices and patterns.

     B - So the author suggests that knowing ourselves, where we come from, what we inherit, is connected to our ability to create true community.

     A - Seems to be the connection they're making, self-knowledge and community or intertwined.

     B - Okay, let's zoom in a bit on the Legionowo gathering itself.

     A - The Jubilee.

     B - It sounds like mostly a high-school reunion.

     A - Largely yes.

     B - And the author mentions some specific encounters that really stood out.

     A - Like what?

     B - Well, one of the first who was meeting up professor described as... very television. Presumably someone will know maybe from TV.

     A - Okay, where did they meet?

     B - On the way to the mass.

     A - And they'd actually got known him before in that very same church.

     B - Which lays the location for the author to the mystery of unknown fate but also to their own known path. And what was that known path? It includes becoming a catechist in that church during marshall law.

     A - Right, the period of military rule in Poland in the 80s. Yeah, the author says he was sort of seized from his involvement with the solidarity movement to work with Polish youth instead.

     B - Wow, and they're about to head there too.  As another layer of connection to that specific place.

     A - The author also mentioned a reconnecting with old high school friends.

     B - Yes, sitting on the last bench together, in white shirts like some others.

     A - And the youth of this particular class, their experiences are actually documented.

     B - Apparently so yes, in two books, by Mariusz Kraszewski "Żal", and by Mirek Oleksiak "Exercises in Existence", the second one's online.

     A - Which thing, any other encounters mentioned local figures?

     B - Yes, they met with the first mayor after the introduction of local government in Poland in 1990 and his successor, currently the head of the district.

     A - Later, in the sports hall, they also met with an important government minister, a graduate of the same high school.

     B - So, then, did the personal and official connections sound quite memorable? And then the grand march of participants from the sports hall to the school building with the youth orchestra in front, accompanied by the police, fire department, paramedics...

     A - Oh yes, the author calls it epic.

     B - It sounds like a picture from the world-famous parades in New York.

     A - Exactly.

     B - Thanks, quite a picture, right?

     A - Really.

     B - And there was also a detail about the author's sister.

     A - Another graduate of the school.

     B - Yes, a graduate in the first years.

     A - And she became an FBI agent in the USA.

     B - Wow.

     A - And apparently the first person from the former Eastern Europe to defend the US Constitution. This role is quite an extraordinary achievement.

     B - And returning to the author's class at the reunion and how many people attended, it is extraordinary.

     A - There were ten people from their specific age group there.

     B - And are there any stories that stand out among them?

     A - Well, he mentioned Marcin, who came the furthest from Kujawy. He used to be a junior European judo champion.

     B - Okay, impressive.

     A - And another friend from the bench, as he put it, was part of the youth program at the Munich Olympics and later taught sailing to almost half the class.

     B - So quite talented people.

     A - The author describes the class as ordinary but extraordinary, too.

     B - What do they mean?

     A - I think it highlights a certain spirit. He mentioned that 14 of them once went on a walking pilgrimage to Częstochowa.

     B - Something that they thought might seem less likely for the whole class today.

     A - A different kind of shared experience, perhaps?

     B - Maybe.

     A - And then there was this unexpected meeting.

     B - Oh, who went?

     A - Two women.

     B - Giving every penny, which in this sense can be translated as girly ladies, capturing that sense of seeing them as adults but remembering their youth.

     A - Did the author recognize them from school?

     B - No, it was a surprise, not from school, but after school. Since the author was a catechist involved in church activities.

     A - So connections made later through sharing deeper experiences.

     B - Exactly.

     A - Link to existential discussions, because of the work of a catechist and church activities after school. That is, from great existential experiences: supra-local meetings, night prayer-vigils, ecumenical meetings in Kodeń and so on.

     B - From different generations and experiences, but they had and experienced the school jubilee together. What a supra-generational gift, indeed. And here they were, unexpectedly sharing this school jubilee.

     A - Which shows us the way (art) of celebrating, doesn't it?

     B - It seems that the same event, the jubilee really resonated, especially the young people involved.

     A - Definitely. The author really emphasizes the power of the youth participating, playing music, singing, commenting, dancing.

     B - Their joy, their talents, will really show themselves, believing in her vital forces like former graduates on the stage of life ie an very well known Polish actor Artur Żmijewski, or a volleyball player, member of the Polish National Team in Voleyball Malwina Smarzek.

     A - Yes. The whole thing seemed wonderful to the author, being an new example of exercises in existence, or maybe exercises and just existential being. And it seems that this strong sense of community and history did not remain just a feeling, it led to something concrete.

     B - Yes, exactly. There was an initiative.

     A - It was mentioned in the source.

     B - What was it?

     A - Mirek, as I mentioned, has entered into a new mission of the school. A testamentary mission of the alumni, or a gift from the alumni, a generational Social Scholarship Fund. He has been working on it for months. He is a former director, manager, dancer and horse trainer and will never give up on any matter he undertakes.

     B - Wow. Maybe he actually inherited this character trait from his grandfather, a legionnaire of Marshal Piłsudski.

     A - And this is an actual gift to support future generations of students, too.

     B - That's the idea.

     A - And the author really emphasizes Mirek's dedication, his very background director, manager, dancer, horse trainer.

     B - Interesting. It brings a back to that core theme, doesn't it? Inheritance.

     A - Absolutely. It sort of is right back to that idea that everyone inherits something, traits, history, culture, even if we don't always stop and reflect on it.

     B - But the argument is you can't really be yourself except through these connections across the generation.  Biological and cultural, all forming a whole.

     A - That's identity that self-awareness in a measure.

     B - Is this the work of one man, for this Social Scholarship Fund?

     A - Oh, no. We must mention here another friend from their class Grzesiek. Grzesiek shares work with Mirek, together they travel around the entire district, visiting schools, meet with institutions, companies,  and individuals, collect signatures of support under the letter of intent. 

     B - Do we know about him?

     A - He's described as a businessman, knowledgeable about high end brands. He apparently introduced the magazine 'Twój Styl' to the market with a partner.

     B - Okay, so they're bringing different skills to the table.  And they're actively working on it now. Acting like missionaries of a great idea.

     A - Missionaries, that's strong language.

     B - It links to a bigger idea too, doesn't it? Something historical.

     A - It does. The other connects it to a well-known idea in Polish history. Attributed to chances of a more risky way back.

     B - What's the idea?

     A - Essentially, that the future of the Republic, Rzeczpospolitej, depends on the upbringing and education of its youth.

     B - We know that wisdom from chancelor Zamoyski (the end of XVI century). He wrote what was to become a well-known saying in the Polish language: “Such are countries, as is the education of their youth”.

     A - So, the scholarship fund is a modern embodiment of that old principle.

     B - Exactly. It's presented as alumni, recognizing a common good they can contribute to using their own talents and missions.

     A - And the author compares this kind of civic action to... took-fill.

     B - And he linked it with some observations by Alexis de Tocqueville about the greatness of America. His view that America's strength lies not just in its economy or military, but in its vibrant civic associations.

     A - People working together for common goals.

     B - That's a strong comparison, but the author doesn't stop at history, does he? He introduces another layer of historical life from his own locality.

     A - Yes. And an anecdote from their current commune, Strachówka. Described as a glorious event from the distant 1788, yes, it concerns a 10-year-old boy, a local named Michał Sobieski, who spoke on behalf of his family before the king.

     B - This king - despite any flaws he may have had - is the one who is associated with the Constitution of May 3, 1791, an important moment in Polish history.

     A - Interestingly, the source slips in that the parents of the famous poet Cyprian Norwid met at the Sobieski family manor in Strachówka.

     B - Small world, deep roots. Definitely. So, to be clear, the boy did not speak at his school jubilee.  Awesome, good point. The author clarifies that. His own school jubilee was to come later.

     A - The particular event at which he spoke before King Poniatowski was the unveiling of a monument.

     B - To which king?

     A - To King Jan III Sobieski.

     B - Right?

     A - A much earlier, very famous Polish king, the one known for the victory over the Turks at Vienna.

     B - Ah, okay.

     A - So the ten year old Sobieski is speaking at the monument unveiling for the earlier king also called Sobieski.

     B - Got it.

     A - And how did the current king react?

     B - He was apparently delighted. So impressed by the boy's speech that he took him into his personal care, free room and board and... education.

     A - Where?

     B - At the famous 'Szkoła Rycerska' (School of Chivalry),  of very prestigious military academy back then.

     A - Wow, a life-changing moment for that boy.

     B - Sparked by speaking out, how do you even know this story?

     A - The source of the story is apparently the King's own writer and historian Adam Naruszewicz, a major figure himself, often called the father of Polish clasicism.

     B - So it's a well documented historical anecdote, and the connection the author makes is... This event, this story from  their communities past, involving the Sobieski family.

     A - That's their contribution to our shared identity today. Included the author's own identity living in Strachówka out it's another thread in that tapestry.

     B - Sure. He lists and defines his roles as a 1972 graduate of Legionowo High School, brother of four graduate sisters, and father of two graduates (a son and a daughter).

     A - Wow, seven people from a family who graduated from the same school. Seven Kapaons. Impressive.

     B - That's quite a family connection to one place.

     A - He also mentioned that he was a catechist there during martial law. "To be with Polish youth during this difficult time," as his parish priest said at the time. Coincidentally, a jubilee mass was celebrated there.

     B - By a twist of fate and democracy, he was also mayor of the Strachówka commune of the first term of Polish self-government after communism. There is a common thread in this historic-cultural fabric, between weave in tapestry in the Polish commune and the parish.

     A - Connecting their community with the poet Norwid and the legacy of his numerous masterpieces they call this concept the Norwid Republic. Author is the discoverer and promoter of this idea.

     B - All of this is part of their history.

     A - Recorded, as they say.

     B - Now and for everlasting memory. Amen.

     A - It really reinforces the idea that identity is not just one simple thing.

     B - It's our collective name, built layer by layer.

     A - And whoever takes the time to uncover it, to really dig into it, will find treasure.

     B - I keep saying that, right?

     A - Where your treasure is, there your heart will be also. This statement s taken from the Bible, of course (Mt, 6.21)

     B - So when we step back, what does it all mean?

     A - It's a deep dive into one person's very personal reflection.

     B - It really shows us that identity is not some fixed point, right?

     A - Not at all. It's a rich, evolving fabric. We definitely come from your own experiences.

     B - But also, most importantly, from deep family history.

     A - Going back maybe centuries to characters like Prus, marked through National Tragedy, like Katyń.

     B - Shaped by the communities you belong to or have belonged to, like in high school in Legionowo, or even by the historical roots hidden beneath where you live today.

     A - Like this surprising story from Strachówki.

     B - Yes. Identity is inherited, absolutely.

     A - Through genes, through culture. "From generation to generation".

     B - But this source strongly suggests that it is also something that you have to actively discover.

     A - Something that you reflect on, maybe even contribute to.

     B - Exactly.

     A - Through your actions, whether it's something big, like helping to start a scholarship fund, or just by keeping and thinking about your own history, your own connections.

     B - It's about understanding yourself, as part of this much larger, ongoing narrative, right?

     A - Of history, of human experience.

     B - That seems to be the crux of the message.

     A - And as the author suggests at the end.

     B - Maybe each of us, the whole history of our place, our history, our connections.

     A - Maybe it's amazing how that bounces back, moving toward its own peak, its own zenith.

     B - It really makes you think about what threads really make up your unique tapestry? How do you discover your own identity?

     A - Not just what happens to you, but also through the context of your amily history, your communities, the history of places that are important to you. And maybe consider this.

     B - If others write that without community there are no truly significant events in our lives.

     A - Can you think of moments or accomplishments in your life? That we are truly possible only because you belong to something through your connection to others.

              THANK YOU FOR YOUR ATTENTION.