Historia Polski, gminy i nas-polskich-rodzin
- skarby/zasoby historyczno-kulturowe -
Żona prowadziła swego czasu bloga pod tytułem „Mimochodem”. Złapała w nim wyjazd do USA w programie Liderzy Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności, oraz strachowskie sprawy, z perspektywy szkoły, oświaty, kultury, samorządności. W Internecie nic nie ginie. Szkoda, że ginie w pamięci i tożsamości mojej samorządnej gminy i tradycyjnej (w doktrynie KK nigdy samorządnej) parafii. W mojej samorządnej gminie do dzisiaj nie było publicznej debaty na temat naszej historii. Na temat PAMIĘCI I TOŻSAMOŚCI. Pomimo skarbów, jakie podarowała nam Opatrzność-Dzieje-Kultura. Pomimo bogactwa - trwamy w biedzie mentalnej.
Dzisiaj zobaczyłem, że siostra z Legionowa podlajkowała post na moim koncie Fb. Nie jest to częste – inaczej myślimy o aktualnej sytuacji w Ojczyźnie i Kościele - wiec przyciągnęło moją uważność i refleksję. Post jest głównie graficznym obrazkiem rodzinnych i polskich dziejów. Zatem także annopolsko-strachowskich.
Zajrzałem do krótkiej historii własnego posta. Post ma 8 dni (z 29 lutego, godz. 14.34) - „Historia się dzieje. Historia żyje (a propos właśnie próbuję czytać: A. Lisiecka, Z problemów historyzmu Cypriana Norwida).
Odebrałem telefon od Pani Prokurator z Instytutu Pamięci Narodowej. Pytała o śp. ppłk. Kazimierza Jackowskiego, ofiarę z Listy Katyńskiej. Miała przed sobą fragmenty naszej książki "O miłości do Annopola, Strachówki, Polski i Kościoła". Znała to, co zapisał Andrzej Król!!!
W poście wkleiłem kolaż zdjęć: okładki naszej książki, notesu Mecenasa Andrzeja Króla, wyklejkę księgi rodzinnych wierszy i wspomnień – z powodu pieczątki „Naczelnik Kancelaryi, Verwaltungskanzlechchef, Członek-Sekretarz Zarządu m.stoł. Warszawy”, oraz zdjęcie zaproszenia od Komitetu Budowy Kaplicy w Strachówce (z 8 sierpnia 1948) dla ob. Marii Królowej, żeby wzięła udział w poświęceniu pierwszej chorągwi parafialnej – jako jego Matka Chrzestna.
Rozumiem siostrę, że podjalkowała. I wpatrzyłem się dłużej i głębiej w materiał źródłowy posta. Pod kartką z zaproszeniem, w tym samym formacie, znajdowały się dwie kartki pocztowe:
- Andrzeja Króla do teściowej, Emilii Jackowskiej, z Warszawy do Ciechocinka, 1903
- do Andrzeja Krola, od brata, księdza Józefa Króla, proboszcza/dziekana w Małogoszczu, 1944
Nie chodzi mi o same kartki, ze zwykłą rodzinną treścią, ale o pieczątki pocztowe, będące świadkami historii i… nauczycielami naszej świadomości narodowej.
- Na pierwszej kartce, z Warszawy do Ciechocinka, widnieje/króluje cyrylica i godło carskiej Rosji, dwugłowy orzeł (sięgającego rodowodem czasów Cesarstwa Wschodniorzymskiego).
- Na drugiej kartce jest znaczek z „hitlerowską gapą”. „Podczas II wojny światowej gapa była stosowana jako popularna nazwa nazistowskiej wersji herbu Niemiec, obowiązującej w latach 1933–1945. Był to stylizowany czarny orzeł o bardzo wydłużonych, rozpostartych poziomo skrzydłach trzymający w szponach wieniec laurowy ze swastyką w środku.” (wikipedia)
Na zaproszeniu dla Ob. Marii Królowej, od Komitetu Budowy Kaplicy w Strachówce zastosowano formułę „Obywatelka”, obowiązującą po wojnie (przez cały PRL). Formą „obywatel/obywatelka” zastąpiono burżuazyjną formę „pan/pani”. W ustroju komunistycznym słowa „obywatel" nie używano – broń Boże - w znaczeniu: „suwerenny podmiot, posiadający naturalne prawa" (tutaj, Krótki Słownik PRL)
Najwyższym sortem ludzi byli wtedy członkowie jedynie słusznej partii, czyli towarzysze (PZPR). Tak podzielono nas i cały świat po II Wojnie Światowej. Skoro po 3 latach nowe/obowiązujące formy językowe i zwyczaje dominowały, to cóż dopiero skutki tego materialistyczno-ateistyczno-totalitarnego ustroju po 45 latach PRL. Do dzisiaj widać skutki tzw. mentalności „polsko-ludowej”, przeciwko mentalności „polsko-inteligenckiej” (burżuazyjnej).
Dołożyłem dwa zdjęcia związane z historią Warszawy (tym samym z historią Polski, Królów, Jackowskich, Kapaonów) - które pokazują wydarzenia między panowaniem Rosjan nad stolicą i naszą częścią Polski, czyli czas pod zaborami, a odzyskaniem niepodległości.
"109 lat temu, 5 sierpnia 1915 r., do Warszawy wkroczyły wojska Cesarstwa Niemieckiego. Dzień ten oznaczał koniec rosyjskiego panowania, a jednocześnie początek nowej okupacji. Mieszkańcy miasta z niepewnością spoglądali w przyszłość" (tutaj).
Pieczątka w rodzinnej księdze wierszy i wspomnień wskazuje na ten moment dziejów. Mecenas Andrzej Król do roku 1919 pracował w Magistracie Warszawskim, czyli i za Rosjan, i za Niemców. Znał oba te języki, studiował w nich prawo. BTW. "Warszawa pod rosyjskim panowaniem była miastem bogacącym się i coraz bardziej dostatnim" (jw.)
Każdy kolejny krok na drodze odkrywania-odpoznawania faktów rodzinnej korespondencji i historii miejsc i czasów powiązanych z nimi, prowadził w głąb naszych powszechnych-ludzkich dziejów, przekraczając granice gminy, Polski, ba, a nawet Europy. Po Amerykę i PAFW. W głąb kultury, od której zależy nasza teraźniejszość i przyszłość (JPII). To kultura praw człowieka, symbolicznie od 1948, ONZ. Uchwalenie Karty Praw Człowieka, uważał papież-Polak Wojtyła "jedną z najwznioślejszych wypowiedzi ludzkiego sumienia naszych czasów" (tutaj). To nie jest powszechną wiedzą polskiego tradycyjnego katolika, nawet tzw. hierarchicznych duchownych. Wręcz przeciwnie - wielu z nich uznaje prawa człowieka za wynalazek "lewizny".
A tu jeszcze trochę polskiej, zarazem rodzinnej, historii wyjazdów po zdrowie do Ciechocinka:
„W początkach XIX wieku malutka wieś Ciechocinek stała się miejscem realizacji rządowych planów budowy fabryki soli w oparciu o znajdującą się pod ziemią olbrzymich złóż solanki. Pierwsza tężnia została zbudowana w 1827 a fabryka soli ruszyła z opóźnieniem wywołanym wydarzeniami postania listopadowego dopiero w 1832r. Osada Ciechocinek, w której na potrzeby całego Królestwa Polskiego produkowano sól stała się w kolejnych latach również interesująca dla lekarzy. Od 1836 rozpoczęto w Ciechocinku udzielania kąpieli leczniczych po to by zacząć budować podwaliny infrastruktury uzdrowiskowej i docelowo miejskiej.
Przez wiele lat Ciechocinek był wsią, mniej znaczną niż Słońsk, miasta: Raciążek czy Służewo. W średniowieczu był własnością szlachecką. Należał kolejno do: Siemikowskich, Sobiesierskich, Służewskich, Potulickich, Niemojewskich i Zawadzkich. W 1823 r. Józef Zawadzki sprzedał 2 włóki na budowę warzelni soli Konstantemu Leonowi Wolickiemu.
Ciechocinek należał też do Skarbu Polskiego, od 1829 r. był dzierżawiony osobom prywatnym. W 1847 r. folwark nabył Komitet Główny Uzdrowiska. A od 1912 jego właścicielem stał się Komitet Zawiadujący Ciechocińskim Zakładem Kąpielowo- Zdrojowym. Dopiero w 1908 Ciechocinek uzyskał prawa osady. Reskryptem szefa administracji Generał-Gubernatorstwa z 11 XI 1916 r. osada Ciechocinek została podniesiona do rzędu miast. Prawa miejskie po odzyskaniu niepodległości potwierdził dekret rządu polskiego z 4 lutego 1919 r. Ciechocinek wszedł w skład powiatu nieszawskiego województwa warszawskiego.
W 1922 r. uchwalono ustawę o uzdrowiskach, na mocy której Ciechocinek został włączony do uzdrowisk państwowych. Została też powołana Komisja Zdrojowa, która miała odgrywać znaczącą rolę w podejmowaniu decyzji dotyczących spraw uzdrowiska.
W okresie międzywojennym Ciechocinek wspaniale się rozwijał.” (Historia Ciechocinka)
Wspaniale się rozwijamy w wolności - odzyskiwanej wielkim wysiłkiem polskich świadomych pokoleń. Teraz rozwijamy się jako Rzeczpospolita Polska, członek UE (wspólnoty europejskiej) i NATO.
Miałem szczęście - przeszedłem całą drogę Polskiej Wolności od 1978, do dzisiaj. To już 45 lat, tyle, ile trwał PRL (czyli historyczne państwo polskie istniejące w latach 1944–1989).
Byłem annopolskim letnikiem, a w nim dziedzicem polskiej dziejowej/kulturalnej tradycji, potem założycielem Solidarności 3 Maja 1981 (od której zaczął się upadek PRL), katechetą stanu wojennego, powołanym „aby być z polską młodzieżą”, samorządowcem-wójtem I Kadencji, odkrywcą i promotorem Rzeczpospolitej Norwidowskiej. Mężem, ojcem (siódemki), dziadkiem (dziewiątki na dziś).
Jestem tym, kim jestem, bo mam i znam swoje korzenie… aż po Konstytucję 3 Maja. Interesowała i interesuje mnie ANTROPOLOGIA, tak przyrodnicza, jak i kulturowa.
Moja mentalność jest typowo inteligencka, choć Mama pochodziła z wiejskiej rodziny spod Tarnowa (tu warto wtrącić wielki, wymowny, pozytywny i pozytywistyczny fakt, że ojciec Mecenasa Andrzeja Króla i ks. dziekana Józefa, był niepiśmiennym chłopem/rolnikiem).
Inteligencka mentalność domaga się wręcz filozofii i sztuki. Pamięci i TOŻSAMOŚCI także, a jakże.
Wychowałem się w Legionowie, daleko od Tarnowa i wpływów tamtej części rodziny. Nasze dorastanie zdominowały wpływy rodziny ojca, Jana Chrzciciela Kapaona (wnuka Aleksandra Kaliksta Jackowskiego), z ogromnym wpływem annopolskich wakacji i tradycji, które kulminują w określeniu Sanktuarium Matki Bożej Annopolskiej (Murillowskiej, w historii malarstwa europejskiego). Annopol tchnął (i tchnie) II RP, pozytywizmem warszawskim, tęsknotą za wolnością, godnością, polskością. Dla nas Bolesław Prus, współ-ojciec owego pozytywizmu, współtwórca polskiego realizmu, był nie tylko mistrzem, ale i kimś z Rodziny, bratem prababci Emilii, z Trębickich Jackowskiej.
„Okres pozytywistyczny, albo - pracy organicznej - tak nazwał go Bolesław Prus i uznał, że to okres korzystnego przebudzenia, kiedy naród "przestał walczyć i spiskować, a zaczął myśleć". Pisarz i publicysta tego czasu odniósł się w ten sposób do prądu myślowego, którego głównym ośrodkiem była Warszawa, stąd pozytywizm warszawski.” (tutaj)
Annopolski dom z fortepianem, książkami i trwałymi śladami ideałów owego czasu, ale i bytności artysty-rzeźbiarza, Stanisława od pomnika Kilińskiego, jego i mojej babci brata oficera-twórcy radiotechnicznych służb Wojska Polskiego, a później ofiary Katynia, ppłk. Kazimierza, dom pełen żywych wspomnień w opowieściach ojca, aż po anegdoty związane z Marszałkiem Piłsudskim (bywał w domu ojca wujów Aleksandra i Kazimierza(?), a jego kapelan z czasów wojny polsko-bolszewickiej prowadził pogrzeb jego ciotki Zofii, która umarła w 1944 w Annopolu, Prezydent Mościcki był na odsłonięciu pomnika Kilińskiego, trzeciego wuja Stanisława, a i w Muzeum Technicznym, dziele wuja Kazimierza itd. itp). Ech, to nasze siedlisko, to nie tylko sanktuarium, ale i jakby pomnik-muzeum w powijakach, zadanie dla następnych polskich pokoleń.
Religijność i zamiłowanie do sztuk wszelakich były tu wszechobecne. Wszak na wizytówce kiedyś prosiliśmy wypisać, jako adres zamieszkania - „U Matki Bożej Annopolskiej”. Maria Królowa chciała być świętą.
Nie jesteśmy tylko mieszkańcami-obywatelami polskiej gminy, ale także polskich dziejów i polskiej kultury. To cechuje mentalność inteligencką (podzakresem jest tzw. inteligencja katolicka) i odróżnia ciągle silnie od mentalności ludowej (polsko-ludowej, polsko-katolicko-ludowej). Ogólno-ludzka inteligencja bazuje dzisiaj bardziej na wykształceniu, niż pochodzeniu, chociaż… Mówi się, że, aby wyhodować prawdziwie angielski trawnik trzeba go kosić nieprzerwanie przez 300 lat, i, że dżentelmenem zostaje się w 3-cim pokoleniu, więc…
Dla mentalności inteligenckiej, nb bliskiej chrześcijańskim pojęciom godności osoby, bliźniego (powszechnego braterstwa-siostrzeństwa), wspólnoty i dialogu jest czymś naturalnym, że chce się poznawać sąsiadów i żyć z nimi nie tylko w zgodzie, ale współdziałaniu dla tworzenia bardziej przyjaznego świata. Uważam zatem, że polskie szkoły powinny położyć nacisk nie tylko na naukę historii powszechnej, ale także bardziej lokalnej/regionalnej (nb. zabór austriacki i rosyjski na naszym terenie) i naukę języków nie tylko obcych, jak angielski, ale także sąsiedzkich, czyli rosyjskiego i niemieckiego na równi. To nie tylko echo dwóch rodzinnych kartek pocztowych, ale dużo głębiej – Andrzej Król znał języki sąsiadów, bo w nich studiował prawo. Podobnie ppłk. Kazimierz Jackowski, zamordowany w Katyniu, studiował i w Rosji i w Niemczech (a wuj Stanisław studiował rzeźbę m.in. w Paryżu).
Na mnie kultura niemiecka i rosyjska miały wielki wpływ. Kochałem Tomasza Manna, Lwa Tołstoja i wielu innych ich przedstawicieli. Język francuski stał mi się bliski (pokochałem) od czasu pobytu w Taize i Tours. W dziedzinie filozofii, teologii, antropologii i wszelkich nauk, nie ma znaczenia, kto, z jakiego jest kraju.
Za miesiąc odbędą się wybory samorządowe - przedłużonej VIII kadencji - ale czy sięgną głębszych tematów, z poziomu pamięci i tożsamości?? Chyba nie. Ciągle dominuje specyficzny materializm, sięganie po fundusze (krajowe i europejskie) i inwestycje, sprawy infrastruktury itp. Kultura jest ciągle sierotką Bożą. Taką mentalność ukształtował PRL, postkomunizm i katolicyzm ludowy.
PS.
W Strachówce - z pewnością nie tylko - nawet Kościół uczestniczy w deformacji lokalnej tożsamości. I stał się jej rzecznikiem, co widać było szczególnie w pseudokatolickim PiS-KEP-ustroju (2015-2023). To jest drażliwy, a nawet wybuchowy temat dla polskich katoliczek i katolików. Próbują się z nim mierzyć tęgie głowy w nauce, kulturze, także w Kościele. Dużo pisze "w temacie" redaktor dr Terlikowski.
Czy znajdzie się w mojej gminie ktoś, kto z odwagą szukania prawdy o własnej wspólnocie samorządowej, zada pytania ks. Proboszczowi Mieczysławowi Jerzakowi, dlaczego wyniósł po kryjomu z kościoła Wota Wdzięczności za Wolność, Godność, Polskość, odzyskane czynem Solidarności, założonej w gminie i parafii pamiętnego/historycznego dnia 3 Maja 1981! O historii Solidarności RI w gminie Strachówka napisał Andrzej Kaczorowski, tekst jest w XIV tomie Rocznika Wołomińskiego, str. 7-16. Prawda się nikogo nie boi. Można ją poznawać i kontemplować (stając się jej współświątynią). „Ja nie z soli ani roli, ale z tego, co mnie boli wyrosłem” - odwołam się aż do postaci z polskiego hymnu narodowego. Mamy wystarczające powody, aby w Strachówce być dumnymi patriotami, obywatelami Polski, Europy i świata.
***
egzystencjalny horyzont
/o czym można rozmawiać (jeszcze)/
człowiek myślący go wyznacza
żyjąc go poznaję (dotykam)
porusza rozszerza się ze mną
dziś doszedłem jakby barykady
na egzystencjalnym styku
tego tych co już i tych co jeszcze
o tym mogę jeszcze rozmawiać
nie o sprawach bieżących
które już co raz mniej dotyczą
sprawy bieżące są czyjeś zawsze
tych którzy uczestniczą i decydują
w tym względzie moje już nie
ale jest zakres który wiecznie żywy
wiecznie aktualny póki żyjemy
nasza droga-prawda-życie osoby
temu zawsze trzeba dać świadectwo
bez mędrkowania o sprawach bieżących
bo to jest jeszcze bo było
oto płaszczyzna spotkania i dialogu
zawsze możliwa i potrzebna
nie o wszechpolityce aktualności
świadectwo na świadectwo
jest idealną propozycją
nie blebleble jakichś spraw i rozgrywek
każdy z nas ma dojście do Absolutu
doświadczamy Go z własnej perspektywy
tak niepozornie w istocie ale osobiście
własną drogą-prawdą-życiem tam idziemy
nie ukrywa się przed nikim
bardziej objawić się nam już nie może
ps.
Tęskno mi owdzie, gdzie któż o mnie stoi?
I tak być musi, choć się tak nie stanie
Przyjaźni mojej...
Tęskno mi, Panie... /Norwid/
(środa, 6 marca 2024, g. 15.31)
***
patoreligia w Polsce XX/XXI wieku
/struktury władzy nadużyć tradycji złej/
tego nie wyteoretyzowałem
piszę z doświadczenia
w konkretnej czasoprzestrzeni
która jest moim udziałem
zobaczyłem to
czasoprzestrzeń i kultura dały
pamięć i tożsamość
żeby brzmiało bardziej po papiesku
to co widzę ma swoje uwarunkowania
że w tym właśnie znalazłem się miejscu
moje zmysły rozumienie i wiara
mają ontogenezę i historię świata
wyrosłem poza podręczniki i autorytety
własną drogą-prawdą-życiem dojrzałem
do osobowego poznania i kontemplacji
Prawdy Żywej na obraz Boży i Logosu
zobaczyłem bo wtedy tam cały byłem
za granicą posesji przy Tej Sadzawce
strzegąc bawiących się wnuków
taki warunek przyczynowo-skutkowy
zobaczyłem jakby skrót historii
omiatając wzrokiem daną przestrzeń
stary dom drewniany z werandą
i figurę Matki Bożej w rogu Ogrodu
dom z 1908 figura MBA z 1910 roku
ponad sto lat spotkań rodzinnych
i bawiących się tutaj latem dzieci
połączonych ideałami genami kulturą
miejsce wypełnione spełnione marzeniami
Marii która chciała być świętą
najpierw zakonnicą-dziewicą miłosierną
potem żoną i bezdzietną nauczycielką
potrzeby biednych opuszczonych dzieci
uczenia wychowania były jej potrzebą
ideały ukształtowane w rodzinie i epoce
z ważną rolą i twórczością wuja Prusa
Matko Boska Annopolska
wymarzyła Cię Jackowska
a gdy z mężem tu przybyła
Twą figurę wystawiła.
ideały swe wcieliła.
Wielu ludzi już tu było
i do Ciebie się modliło.
Kapaoni tu wzrastali
i pomocy Twej doznali.
lecz gdy dziatwa w świat ucieka
niech przemożna Twa opieka
podąża za nimi stale
i pociągu ku Twej chwale (1930)
pokolenie mojego ojca tu wzrosło
nie tylko świeżym powietrzem i naturą
wychowane według ideałów pokoleń
miłością Ojczyzny i Kościoła
wojny to miejsce przetrwało i PRL
wraz z nami doczekało Solidarności
wolnej niepodległej Polski w UE
wkorzenione tożsamością w kulturę
MBA była patronką opiekunką naszą
ważną dla działań niepodległości historii
za naszych czasów msze były odprawiane
a nawet odwiedził to miejsce biskup
ideały tutejsze cało-rodzinne zaowocowały
próbą budowy wspólnoty gminy parafii szkoły
ku ideałowi pojednania w święto Trzech Króli
Polska o tym usłyszała w Sejmie i Kościół
wydawało mi się długi czas normalne
że tak jest będzie bo było coś wcześniej
że łańcuchem pokoleń sięgamy nieba
że czas się wypełnia i ideały przeżywają
że wiara i rozum poznać mogą prawdę
ją kontemplować być jej współświątynią
że w wolnym kraju nikt tego nie zmieni
a sanktuarium MBA z miłości jest i będzie
ale każdy proboszcz kiedyś odejść musi
a następca mieć inne poglądy na całość
zarządzając inaczej historią i ludźmi
władzą uzurpowaną nad czasoprzestrzenią
z kurii dali nowemu księdzu świadectwo
przysłaliśmy wam świątobliwego kapłana
owszem pilnuje porządku nabożeństw itp
nie mając pojęcia o wspólnocie i dialogu
przylgnął do inaczej myślących
stali się jego jakby baldachimem
wyniósł nasze Wota Wdzięczności z kościoła
ustanowił nowe paradygmaty pobożności
więc zobaczyłem dzisiaj patoreligię
jej skutki tragiczne dla Polski-Polek-Polaków
bez łączności z duchem czasu i miejsca i JPII
tylko z jakąś ideologią katolicko-wyborczą
zobaczyłem i widzę szkłem bolesnym
gdzie oni są dzisiaj biskup ksiądz Lud Boży
u Tej-Tego którzy się tym miejscem opiekują
jak opiekowali zawsze ponad poglądy czyjeś
dzieci bawią się jak bawiły i stary dom stoi
w rogu Ogrodu obmodlona Matka Boska z Murilla
pokoleniowe chóry wyśpiewują chwałę i sobory
tylko tych mainstreamowych dziś tutaj nie ma
mainstreamowi pilnują porządku nabożeństw
strzegą jak oka w głowie swoich kalendarzy
dla nich wszystko się dzieje nakazem władzy
inne armie zwołuje dzisiaj ich hierarchia
religia szczera to nie obowiązek dla mas
w jedną stronę zobowiązujący i prawo
że my coś jej musimy nawet bezrozumnie
wbrew faktom prawdzie uczuciom osoby
głowy nawet mamy położyć pod topór
bez czucia tożsamości serca i rozumu
bo tak chce i egzekwuje jakaś władza
księdza kurii tradycji i ich koterii-partii
nie jak Jezus który odszedł i nie wrócił
gdy tradycjonaliści chcieli zrzucić z góry
komu czemu był i pozostał wierny w osobie
wierze rozumowi sercu ciału uczuciom
religia prawdziwa także w XXI wieku
rośnie na wolności dialogu wspólnocie
jest wiązaniem-relacją dwustronną
a ich nie ma dzisiaj z nami
religia prawdziwa wobec Boga i człowieka
przestrzeń dla odkrywania braterstwa
na obraz najgłębszych potrzeb w i z natury
dialogu rozumienia wspólnoty miłości
religia prawdziwa wymaga szczerości
nie zostawia sfer ciemności i półprawd
w której rosną nie tylko pedofile
światło wiedzy i kultury wszystko rozświeci
religia światła szczerości objawiania
nie zaciemniania tradycją i obowiązkami
religia bez tabu seksualności i w ogóle
gdzie wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą
dziś objawiła wstrętne oblicze patoreligii
dobrze choć że samoświadomość nas broni
jestem i zostanę w tym samym miejscu
z wnukami przed i w sanktuarium MBA
ps
wybory samorządowe znów mamy
wiem czym konsekwentnie się kieruję
żeby świat był lepszy (w adekwatności)
przez dialog prawdę wspólnotę kultury
(poniedziałek, 4 marca 2023, g. 14.03)
***
ad duszpasterstwa
mam własną propozycję
nową względem tradycji
choć wiedzie do początków
naszej ery i cech kulturowych
tradycję nazwę teoretyzowaniem
ktoś mówi mi co piszą podręczniki
prawda teoretyzowana
mnie to już nie zaspokoi
potrzebuję prawdy żywej osobowej
a ta teorią być nigdy nie może
bo dzieje się
dusz-pasterstwo nie jest sekcją trupa
przynajmniej to moje
każe każdemu rozumieć siebie
od początków świadomości swojej
całej życiowej drogi i wyborów
w świetle rozumień i nie i poza
z aktywnym udziałem świata (dziejów)
jeśli one – trzy – cię nie oskarżają
i ja ciebie nie oskarżę
twojego czynu postępowania myśli
sam sama wiesz to i unieś
(sobota, 2 marca 2024, g. 19.22)
***
punkt odniesienia (min-max)
/trzeba przeżyć by poznać/
nie steoretyzowany Bóg
tym bardziej ideologie
nie mody ani uprzedzenia
ale życie samo
w tej trójcy jedynie niezwykłej
jaką jest nasza droga-prawda-życie
nasza moja twoja nie jakaś w ogóle
także w kulturze Dobrej Nowiny
każdy czyn każda myśl
moja twoja konkretna nie teorii
weryfikuje zawsze swoją wagę
nie czyimś rozważaniem
ale naszym życiem osób
z dobrodziejstwem jak i błędami
(sobota, 2 marca 2024, g. 17.53)
***
księża z prawa kanonicznego
/pewnie niestety i cały Kościół/
wychowani rzeźbieni na kowadle tradycji
nie znają człowieka współczesnego
mówią i działają prawem (według niego)
nie dialogiem Dobrej Nowiny (i Soboru)
we współczesnej nam zawsze kulturze
niech nie przemawiają więcej prawem
ale własnym osobowym doświadczeniem
zakładamy że codziennym jak służba
doświadczeniem Boga osobowego
ale muszą znać język do tego
językiem wyuczonej metafizyki już się nie da
a z psychologii i fenomenologii za słabi
wręcz bezradni jak dzieci
choć to był język Jana Pawła II
na żywo do milionów mówił i w encyklikach
księżom zagubionym w czasoprzestrzeni kultury
zamieszkującym układy władzy i tradycji
mówimy bye bye
panowie to już se ne vrati
staliście się skansenem klerykalizmu
teologia na fenomenologii w powijakach
niech se będzie i czeka na nowych Tomaszów
ale żeby duszpasterstwo ciągle średniowieczne
trudno pojąć myślącym (z homo sapiens)
niechże Watykan pamięta na konklawe
(poniedziałek, 26 lutego 2024, g. 16.32)
***
moja religia
/wielu (katolików) już myśli podobnie/
choć uważam że może jej nie być
mam (swoją)
tego nie dały katechizmy i podręczniki
z pewnością nie tradycja i wychowanie
nie od razu zrozumiałem ten dar
dar darów czyli sens wszystkiego w życiu
ale od dawna z niego korzystałem
nie nazywając przecież swoją religią
najpierw przyszło przeżywanie sensu
że dobre jest to co mnie prowadzi
i doprowadziło aż tutaj
czyli źródłowe przeżycie jest bo było
i jakby biblijne widział że było dobre
czyli konstatacja Boga Stwórcy
że najpierw zechciał i się stało coś
a gdy zobaczył widział że było dobre
to jakby prawzór
historycznej wypowiedzi Jezusa
że jest Drogą i Prawdą i Życiem
co zwróciło moją uwagę na podaną trójcę
nie jako przypadkową wyliczankę
ale metodę znajdywania sensu w Logosie
czyli jedności podmiotowości osoby
w całości rzeczywistości
najpierw przyszło przeżywanie prawdy
która tak silna że aż współświątynią jest
wraz z podmiotem ją poznającym
aspektów istotowych i konstytutywnych
całej rzeczywistości
człowieka świata dla wierzących i Boga
i otóż dzisiaj w każdej sprawie
także w sprawie ciężkiej trudnej
pokój odnajduję przywołując sens-Logos
który doświadczyłem-przeżyłem osobowo
drogą swą prawdą poznaną i życiem które jest
dzisiaj w każdej sprawie
także w sprawie ciężkiej trudnej aż po śmierć
pokój znajduję wchodząc w kontemplację prawdę
która zawsze jest osobowa
którą poznaję aż się utożsamiam
stając jednością z nią w Logosie najwyższym
w Logosie jedynym jedności całości realnej
pokój znajduję wchodząc w kontemplację prawdę
danej mi na wszystkich moich skrzydłach
natury rodziny kultury wad i talentów
w wymiarze osoby wspólnoty dialogu godności
nie instytucji organizacji obrzędów tradycji
(piątek, 23 lutego 2024, g. 16.14)
***
religia
/kres sojuszom ołtarzy z czymkolwiek/
temat jak temat
trzeba jednak dorosnąć
w latach i rozumie
żeby go obrobić jako tako
dorasta się nie teorią
tym bardziej modą i głupotą
ale doświadczeniem szczerym
całości drogi-prawdy-życia
całość domaga się jedności
kawałki o całości mało wiedzą
mogą co najwyżej się domyślać
taką tajemnicą w sumie są
tajemnicą trudną do ogarniecia
bo zawsze w jakiejś perspektywie
z jakiegoś punku widzenia
(samo)świadomego podmiotu
schematy i uprzedzenia mnie obrażają
z pseudointeligencji się rodzą
z wielkim udziałem lenistwa
łatwo im o religii pobzdurzyć
religia to system i organizacja
wokół teorii i doświadczeń człowieka
świata spraw ostatecznych przeznaczeń
duchowych z najwyższym pojęciem Boga
system i organizacja z własną historią
twierdzeń tradycji nakazów władzy itd.
znajdujący oparcie w społeczeństwie
które łoży na ich utrzymanie
słyszy się o naturalnych i objawionych
choć w obu przypadkach
trzeba poznać i doświadczyć jakoś
są też wielkie religie małe i sekty
zdziwię wielu końcową konstatacją
o niekonieczności podziałów w tradycji
na i z religią w kulturze w ogóle
jako czegoś innego i szczególnego
przecież ja człowiek jestem świątynią
i to nie kształtów architektonicznych
co najwyższą świątynią Ducha Świętości
o dziwo mogę się bez religii obejść
bo czy trzeba oddzielnych systemów
w jednej niepowtrzalnej egzystencji
czy sama rozumnośc w kulturze nie starczy
uważam na koniec życia że wystarczy
jestem świątynią Ducha (i) Świętości
ba mogę kontemplować prawdę
stając się ową świątynią jeszcze bardziej
współświątynia i dobra i prawdy i piękna
Boże wielki święty niepowtarzalny
jesteś w nas w każdej i każdym
kto życie wewnętrzne w sobie odkrył
ponad systemy i organizacje
owszem niech religie i kościoły będą
ofertą dla wszystkich dobrej woli
którzy gdy chcą mogą skorzystać
wolni od nakazów tradycji i klerykalizmu
niech tam spotkają dobre okoliczności
swojej wolności dar wspólnoty i dialog
oczywiście w pięknie modlitwy adoracji
rozumienia wszystkich z wzajemnością
chrześcijanie mają sakramenty i Biblię
niech się nimi cieszą i sycą obficie
nie walcząc przez to z inaczej wierzącymi
krzycząc oskrżajac że coś chcę im zabrać
rzeczywistość jaka jest wszyscy widzą
otacza nas wypełnia przepełnia i syci
obyśmy jak najbardziej racjonalni byli
znajdując sens najwyższy i spełnienie
(czwartek, 22 lutego 2024, g. 14.47)
***
zdradzeni
/dzięki innym rozumiemy życie lepiej/
wydano wyrok
sąd w imieniu RP
w sprawie pobicia Kwaśniaka
za kontrolę banku w Wołominie
znanego jako SKOK Wołomin
pobity przeżył
jego żona się pochorowała i zmarła
on się uważa za zdradzonego
przez państwo polskie
słucham i powiem analogicznie
i ja czuję się za zdradzonego
choć inaczej i proporcjonalnie
przez samorząd i Kościół
jakbym dla nich nie zaistniał
i był gównem na butach
(czwartek, 22 lutego 2024, g. 11.09)
***
śmierć i całość
/kiedy usłyszysz że czerw gałąź wierci/
o czym z tobą rozmawiać
ze mną rozmawiaj o całości
nie uciekając od śmierci
to ci wytłumaczę
że liczy się całość nie śmierć
w cudownej tajemnicy życia
chyba każdy kto dużo przeżył
wie to i rozumie dobrze
na przykładzie Norwida mówię
przemilczenia źle służą
nie mówiąc się nie doskonalimy
w rozumieniu całości i śmierci
liczy się całość
zwłaszcza gdy odnajdzie jedność
drogi-prawdy-życia w osobie
(środa, 21 lutego 2024, g. 18.55)
***
świat bez wspólnoty
/wspólnota i miłość są tożsame?!/
powiedział głupi w sercu swoim
co to jest wspólnota i po co mi ona
może w odwrotnej kolejności
choć może poprzestałby na drugim
stwierdzeniu po co nie wiedząc czym jest
więcej niż grupa czy zespół
które się mają jak pięść do oka
nijak zestawić ze wspólnotą
cudu do pospolitości
choć stado u wilków wiele znaczy
no i przykłady pszczół i mrówek
na szczęście mam inne doświadczenie
i wiem jakim cudem jest
mam nawet teorię jak powstaje
…
nie wyobrażam sobie świata bez
choć jest zanikającym zjawiskiem
mam nadzieję że kiedyś gdzieś odżyje
na pewno życzę tego każdej i każdemu
pomyślcie o dzieciach bez
z chorobą sierocą na całe życie
(wtorek, 20 lutego 2024, g. 20.54)
***
w ośrodku zdrowia
/z serca naszej galaktyki, silnie zakrzywia czasoprzestrzeń/
czekam
czekam długo
wynajduję sobie zajęcia
siedzę oparty o ścianę
zamykam oczy
wchodzę w świat którego inni nie widzą
w moim świecie wewnętrznym
są teraz same dobre sprawy i rzeczy
nade wszystko jest to świat osobowy
najbliższe osoby są horyzontem
najlepsze zdarzenia i wartości
dobro-prawda-piękno jakie są
nie mogę teraz (nie można) chcieć zła
w poczekalni ośrodka zdrowia
poczekalnia ośrodek zdrowie ma sens
włącza się moja mantra
nie ja Ty Bóg Miłość
Chrystus pokój dobro amen
nikt nie chce tu zła
Dobra Nowina mnie przepełnia
każdy sam zdobywa jej miarę
mam swoją nie za kogoś wyobraźnię
więcej nawet przecież niż wyobraźnię
miarę i horyzont największego dobra
wielki dar drogi-prawdy-życia
w tym świecie Bóg nie jest zagrożeniem
dla światopoglądów nauk i mód
tu jest największym możliwym Dobrem
największą Prawdą największym Pięknem
tak doświadczam i chcę żeby tu ze mną był
jako ojciec i brat i przyjaciel i rozmówca i tło
głupi kto szuka go w widzialnym świecie
w materii wśród przedmiotów rzeczy teorii
nie znajdzie nawet w boskiej cząstce Higgsa
materia niech sobie radzi jak umie bez Niego
ale w świecie wewnętrznym jest możliwy
ba jest koniecznością w ośrodku zdrowia
jest ponad promieniowanie tła w fizyce
jest przenikaniem osobowym i objawianiem
objawianiem przeżywaniem osobowego sensu
uobecnianiem uaktualnieniem sensu-logosu
tchnieniem życia w największym wymiarze
nie fizyką lecz całą kulturą odpoznawany
co przemyślałem i zapisałem ja Józef K
i dzielę się z całym wielkim wszechświatem
akurat w środę popielcową i walentynki’24
i nie wyobrażam sobie świata dla ludzi
nie materialnego ale wewnętrznego
w którym by go brakowało i tam go szukajcie
(czwartek, 15 lutego 2024, g. 13.32)
***
odpryski i aspekty
/starość daje takie możliwości przed demencją/
to przychodzi z wiekiem
sumą jest bardziej i całkowaniem
wszystkiego (rzeczy spraw aspektów)
z czasoprzestrzeni na świadomości
i tu możemy dywagować precyzując
na świadomości czy w świadomości
bo tak jest z każdą-każdym podmiotem
że w czasie świadomego rozwoju
spotyka się chce nie chce zderza
z mnóstwem pra i drobin rzeczywistości
analogia cząstek elementarnych się ciśnie
odpryski i aspekty owych owej całości
padają na świadomość osobową (osoby)
z jej podmiotowym biegunem (centrum)
starość daje szansę owocowania
w dziedzinie odczytywania sensów
z udziałem całości życia osobowego
czyli drogi-prawdy-życia
każdy odprysk i aspekt jak diament
w świetle całości przeżytej czasoprzestrzeni
z historią dziejów ludzkiej kultury
tak jak nam osobom było dane
i wtedy cuda dopiero widzieć możemy
w najbogatszym możliwym prześwietleniu
bo w lepszym od fizykalnych fal Roentgena
błyszczy promieniuje dobro-prawda-piękno
(środa, 14 lutego 2024, g. 17.41)
***
relacje osobowe
/wypadło dokończenie w walentynki przypadkiem/
najwyższym poziomem istnienia są
cóż z nimi równać się może
według mnie nic
można mówić o nich
analogicznie i bardziej dosłownie
w kulturze jakby inną nauki funkcją
osoba jest cudem rzeczywistości
choć w materii żyje jest niewidzialna
nie ma wciąż dobrej jej definicji
ani jej zmierzyć zważyć zliczyć się da
najpierwsze z rodzicami opiekunami
bez których dalszy ciąg się nie zadzieją
potem w rodzinie ogólnie zazwyczaj
aż dochodzi miłość dalszego rozwoju osoby
z dziewczyną chłopakiem narzeczonymi
z mężem żoną partnerem dzisiaj także
potem jeszcze z dziećmi własnymi i w ogóle
pod koniec z wnukami bywa że i pra-
relacje osobowe są kosmiczne
w naszym ludzkim wszechświecie
materia karier i bogactw ich nie zastąpi
(środa, 14 lutego 2024, g. 15.40)
***
nikt mi już tego nie zabierze
przyjadą wnuczki wnuki
nikt mi nie zabierze radości
która z nimi zawsze przybywa
z ich emocjami rozumem i wiarą
całokształtem w formie cielesnej
z plastycznością mistrzowskich arcydzieł
radość relacji z osobami
serdecznie bez żadnego interesu
obraz i podobieństwo Boga Żywego
to żadna moja wiedza tajemna
słowa pasują tu wewnętrznie i się piszą
mocą doświadczenia wewnętrznego
czyż doświadczeniem wewnętrznym
nie staje się nasze wszystko najważniejsze
dane osobowo drogą-prawdą-życiem
wnuczki wnuki dorosną kiedyś
może pamiętać nawet nie będą
ale mnie nikt już tego nie zabierze
w życiu dzieje się dzieje
jednym mniej drugim więcej
przeważnie niezliczone mnóstwo
długo dojrzewamy by rozumieć docenić
przecież małżeństwo jest z miłości
i zachwyt kiedy rodzą się dzieci
na starość już chyba jesteśmy dojrzali
we wnukach eksplodujemy egzystencjalnie
w relacji osobowej dwóch pokoleń
ta filozofia winna być w elementarzach
na niej powinniśmy uczyć się liter
człowiek zwany gatunkowo homo sapiens
problem depopulacji skądś się bierze
ba problem ludzi nieszczęśliwych
przez rozwody zdrady aborcje gendery itd
przyjadą wnuczki wnuki
nikt mi nie zabierze radości
cóż więc śmierć uczynić mi może
(piątek, 9 lutego 2024, g. 18.32)
***
wdzięczność Jezusowi
traktat antropo-teo-logiczny
powiedział głupi w sercu swoim
wszystko mi jedno
a mnie nie
choć najmądrzejszym nie jestem
chcę jednak uczciwie sprawozdać
jak się sprawy moje potoczyły
i jeszcze się mają w wieku lat 70
przyjaźnić się każdy człowiek chce
chciałbym i ja z Jezusem
którego poznałem po słowach i czynach
i po niezliczonych opracowaniach
dlaczego nie
tylko dlatego że religia zawłaszcza jakby
i ja miałem na tej drodze wzloty i upadki
już w dzieciństwie po swojemu
z dużym udziałem wyobraźni
deklaracji kto jest jedyny największy
nie tylko w trzech osobach
szybowałem podniebnie
Taize było jak oaza w świecie młodości
i książka o Matce Teresie
która arcydziełem chciała służyć ludzkości
czyli wszystkim ludziom i ich Bogu
na stare lata dopiero zrozumiałem
- przyszło dzięki konkretowi wydarzeń życia -
innowacyjną metodę Jezusa
dzięki temu
jeszcze bardziej bym chciał się z nim przyjaźnić
żeby nie brać całości w chwilowym kawałku
zwłaszcza kawałka za całość ideologicznie
zwrócił mi Jezus uwagę na jedność całości
ba na jej absolutną wartość
nawet teologicznie
cóż dopiero antropologią kulturową
nie sama prawda w dziedzinie religii decyduje
ale jak ci się życie ułożyło z twoimi decyzjami
i świat jak wokół się kręcił nie pytając o zdanie
czyli droga-prawda-życie
a to już o dogmatykę potrąca
czego póki co teologowie nie usłyszeli
zakopani po uszy w teorię prawdy wiary
a oto tu jest coś więcej
czemu daję świadectwo
i cóż że tylko ja Józef K
bóg epoki cyfrowej
czy inny jest od Boga Biblii
może imaginarium jak to się mówi
wiadomo że swojej epoki nikt nie przeskoczy
imaginarium mamy na swoją miarę i czasu
religia się myli
ta przekazana mi tradycją
sprowadza wszystko do teorii wiary
jakby z księżyca urwali się wszyscy
a każdy jest inny sobą nade wszystko
co należy szanować nie tylko homiletycznie
dziwne że słyszeli ale nie usłyszeli
że droga i prawda i życie się liczą
nie jedno bez drugiego i trzeciego
jakby właśnie z księżyców spadli
w bezkształtnym świecie bez Logosu
a przecież jest sens jest sens jest sens
i to co (wiele i najwięcej) znaczy
i tego trzeba odszukać we wszystkim
nie przypadkowości przypadków
o sobie wiem już chyba wszystko
nie sądzę że jeszcze mnie coś zaskoczy
Bóg teorii i mnie już nie interesuje
no i cóż mi po nim
ale znalazłem Boga Żywego
w rodzinie wielu pokoleń nade wszystko
co zogniskowało się w Sanktuarium Annopolskim
w Norwidowskiej Rzeczpospolitej
to jest konkret
który się dzieje nie tylko jako teoremat
droga-prawda-życie tu prowadzą
(śr. 8 lut/ 2024, g. 14.40) TU- Rok_Norwidowski_widziane ze Strachówki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz