Czarna rozpacz i politologia religii. Polityczna rola religii i ODPOWIEDZIALNOŚĆ KOŚCIOŁA

Konferencja „Politologia religii” UMCS, 2017

Kościół jest odpowiedzialny

za postawy życiowe ludzi

więc i decyzje wybory

w sferze życia społeczno-publicznego

szczególnie za swoich wyznawców

Kościół jest odpowiedzialny

za polityków i politykę (osób i partii)

którzy nie tylko się do niego przyznają

ale na niego powołują

nie tylko w wypowiedziach

ale i pielgrzymkami na Jasna Górę

i do toruńskiego redemptorysty

INSTRUMENTALNIE je wykorzystują…

Kościół który nie rozumie swojej odpowiedzialności

i ucieka w postawę podłego przemilczania bliźnich

nie może nikogo do niczego zobowiązywać

„Kościół, który na Anglię nie przez boleść irlandzką, a na Rosję nie przez boleść polską działa, nie zobowiązuje mnie w tej akcji. I o ile jest w takiej akcji, zginie za niewiele już czasów, bo apostolstwo to nie jest dyplomacja, kabalistyka i kuglarstwo, lecz proroctwo szczere” (Norwid). 

Na temat norwidowej wypowiedzi można poczytać tutaj i w poglądach ks. Tischnera. 

Nie jestem naukowcem. Nie do mnie należy określanie dziedzin badawczych i ich metod (metodologii). Do mnie należy tylko być zwyczajnym człowiekiem świadomym i dawać świadectwo temu wszystkiemu, co przeżywam, poznaję, doświadczam cała Drogą-Prawdą-Życiem. W ten sposób doszedłem świadomości narodowej i tożsamości konstytucyjnej. Tak, mam samoświadomość i zapisuję ją ostatnio głównie w formie wersowanej (załączam poniżej).

To, co wzburza mnie od ponad 6 lat jest NIEOBECNOŚĆ MORALNEJ OCENY WŁADZY ZE STRONY KOŚCIOŁA W POLSCE, CZYLI TYCH, KTÓRYCH TRADYCYJNIE NAZYWAMY DUSZPASTERZAMI.

Pozaprawna zmiana ustroju stała się faktem i metodą działania partii Prawa i Sprawiedliwości od początku. Łamanie Konstytucji jest dla nich codzienną praktyką (vide: sposób pracy w "ich" Sejmie). Gdyby słyszalny w przestrzeni publicznej był głos oceny moralnej ich działania nie zdobyliby takiej władzy nad nami. Nie wyłączyliby tak skutecznie myślenia w milionach swoich wyborców (wyznawców). Nie mogliby bez skrupułów, ot jako rutyny, stosować kłamstwa, jako codziennego przekazu - z udziałem tzw mediów narodowych - do wyborców (Premier Morawiecki, Prezes, ministrowie, marszałkowie...). Dostali sygnał bezkarnosci w ułaskawieniu od całego systemu sprawiedliwości i ciszę ze strony Kościołą.PL, w samych początkach tego pseudokatolickiego PiS-KEP-ustroju. Rola episkopatu i klerykalizmu (klerykalnej wizji świata) WOŁA O POMSTĘ DO NIEBA. BĘDZIE WOŁAŁ DO KOŃCA ŚWIATA W KULTURZE LUDZI MYŚLĄCYCH. Nie wolno bezkarnie czynić i przyzwalać, na okradanie z godności, z prawa do prawdy, do samorządnosci, do tylko pomocniczej roli państwa, DO NIEBYCIA INWILIGOWANYM AŻ PO KRADZIEŻ TOŻSAMOSCI I DEZINTEGRACJĘ OSÓB, NISZCZENIE SZKÓŁ (DOBRA, KTÓRE W NICH SIĘ DZIEJE Z WOLI I MĄDROŚCI DYREKTORÓW, NAUCZYCIELI I RODZICÓW)... itd. itd. Ten pseudokatolicki ustrój stał sie GWAŁTREM ROZUMU/ROZUMNOSCI I KULTURY CZŁOWIEKA NA ZIEMI.

KLERYKALIZM BUDUJE NA NIEUFNOŚCI DO SIEBIE SAMEGO (BEZ UFNOŚCI DO OSOBNICZEJ ZDOLNOSCI MYŚLENIA), POSŁUSZEŃSTWIE I LĘKU (relacja jednostki do rzeczywistości transcendentnej koncentruje się wokół poczucia świętości, chęci zbliżenia się do sacrum i uczuć z tym związanych np. poczucia lęku, czci, dystansu... patrz: wikipedia).

"Czy Kościół katolicki i jego władze potrafią włączyć się aktywnie w budowanie demokracji w państwie świeckim, a zarazem respektować prawa i przywileje społeczeństwa obywatelskiego, czy też wykorzystują słabości tego systemu władzy do realizacji własnych interesów strategicznych o religijnym, moralnym, społecznym i politycznym charakterze? Czy i w jakim zakresie Kościół katolicki w Polsce świadomie ingeruje w budowanie państwa demokratycznego, mającego ze swej istoty świecki status, narzucając mu własny system znaczeń moralnych i własną hierarchię wartości?" (prof. Baniak, UAM)

"Kościół musi być sumieniem (krytycznym) dla każdej władzy... Jeżeli Kościół sankcjonuje normy moralne... wówczas spełnia we wspólnocie politycznej funkcję integracyjną. Wprowadzając kwestie moralne do debaty publicznej, Kościół poszerza repertuar problemów i argumentów, przyczyniając się tym samym do ożywienia sfery publicznej. W ten sposób zmusza też świeckie państwo do rekonstruowania własnych fundamentów normatywnych, tzn. ich racjonalizacji, z tego względu, iż normy moralne postulowane przez Kościół mają charakter intersubiektywny. Dzięki strzeżonym przez siebie intuicjom normatywnym Kościół przyczynia się także do zachowania żywotności publicznej kultury moralnej (w tym postaw obywatelskich), bez której instytucje demokratyczne ulegają samozniszczeniu... Kościół wreszcie, jako strażnik intuicji moralnych, odgrywa rolę publicznego sumienia: ocenia moralnie życie społeczne i polityczne, chroniąc w ten sposób instytucje oraz obywateli (np. przed wszechwładzą państwa, niesprawiedliwością w życiu ekonomicznym, wkraczaniem logiki rynku we wszystkie sfery życia, roszczeniami antynowoczesnych ideologii itp.). Obecność religii i Kościoła katolickiego w sferze publicznej, zwłaszcza udział w dyskursywnym kształtowaniu opinii publicznej, przyczynia się także do równowag światopoglądowej w państwie, które powinno być ojczyzną całej społeczności, tj. wierzących i niewierzących, do zaspokojenia potrzeby uznania obywateli zorientowanych religijnie, mocniejszej ich identyfikacji z osiągniętym konsensusem" (ks. dr Piotr Burgoński).

"Interpretując relacjonowane tu stanowisko dotyczące Kościoła w sferze publicznej w wymiarze prawnym można odnieść się zarówno do porządku konstytucyjnego Polski, jak i do palety różnych rozwiązań w zakresie relacji państwo–Kościół w poszczególnych państwach Unii Europejskiej. Jeśli chodzi o kwestię porządku prawnego regulującego we współczesnej Polsce relacje między państwem a Kościołem katolickim, czy też szerzej, między Kościołem a sferą społeczną, publiczną i polityczną warto na wstępie przypomnieć, że określają go dość wyraźne i wewnętrznie spójne przepisy Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 oraz Konkordatu między Polską a Stolicą Apostolską z 28 lipca 1993 roku.

Kształt zaś tego porządku można, jak się zdaje, sprowadzić do kilku podstawowych zasad. Po pierwsze, podstawą wszelkich prawnych regulacji dotyczących publicznego statusu Kościoła jest w Polsce zasada godności, wolności i praw każdego człowieka (Konstytucji oraz preambuła Konkordatu). Po drugie, i w Konkordacie, i w Konstytucji mówi się jednocześnie o: wzajemnej autonomii i niezależności Kościoła i państwa (każdego w swoim zakresie), ale także ich współpracy dla dobra wspólnego" (prof. Sławomir Sowiński). - oba powyższe cytaty pochodzą z tej publikacji.  

Nie jestem naukowcem. Poniżej dam tylko obszerne wypisy z ogólnodostępnych stron internetowych, które opisują moje zmagania z ta tematyką (politologii religii).

Politologia religii. Teologia polityczna. Teologia władzy. Polityczna rola religii. Teologia PiS (Kaczyńskiego). Można tę władzę-ustrój przejrzeć (i rozwalić) od środka. Dobrać się im do sedna, na którym zbudowali potęgę (stałe 33%) władzy nad ludźmi, swoimi wyborcami. Trzeba tylko chcieć. Trzeba tylko samemu nie być więźniem schematów i uprzedzeń, które nie pozwalają widzieć i rozumieć rzeczywistości w Polsce, takiej, jaka jest od pokoleń. Popeerelowska-marksistowska mentalność katolicka uwięziła ducha, zarówno ludzi prostych, jak i ich „duszpasterzy”. Czy tylko w minionej epoce inteligencja była ukąszona materialistycznym marksizmem? Obecnie jako technokratyczne spojrzenie i opisywanie rzeczywistości. Bez sensu, zasad, wartości, etyki/moralności…- w oderwaniu od ciągłości, całości, jedności dziejów (kultury) homo sapiens na ziemi.

Na podstawie mojego doświadczenia powiem jeszcze, że w oderwaniu (ignorancji intelektualnej) kulturowej perspektywy, jaką zaproponował Jezus z Nazaretu, który wskazał na jedność trzech doświadczeń samoświadomej osoby: drogi i prawdy i życia (jakie są, bo były, i będą, jakby wieczny obraz – podobieństwo -  tego, co JEST, Tego Który JEST).

WYPISY Z POLITOLOGII RELIGII:

„Politologia religii jest dziedziną wiedzy, która, pod tą nazwą i w obecnej postaci, ma stosunkowo krótki rodowód, zarówno w Polsce, jak i na całym świecie. U jej podstaw leży założenie, że badanie związków pomiędzy religią a sferą polityki należy wyodrębnić z dziedzin, w których ma znaczenie poboczne i które stosują swoiste metody badawcze (prawoznawstwo, religioznawstwo, filozofia polityki, teologia i in.) i prowadzić je z perspektywy politologicznej, tzn. traktując wierzenia religijne jako bodziec motywujący ludzi do postaw i działań w sferze publicznej, organizacje religijne zaś jako sui generis  podmioty polityczne, wchodzące w relacje władzy z innymi podmiotami w celu realizacji własnych interesów. […]

…

Nie będzie przesadą stwierdzenie, iż religia stanowiła do niedawna niechciany temat nauk o polityce. Wywodząc się z charakterystycznego dla przełomu XIX i XX wieku rozumienia naukowości, wedle którego nauki społeczne „miały się opierać wyłącznie na racjonalnych, empirycznie weryfikowalnych stwierdzeniach i na gruncie tego założenia poznawać i wyjaśniać zjawiska społeczne i przejawy porządku”, politologia pojmowała się – jak ujął to Ernst Wolfgang Böckenförde – za „naukę ateistyczną we właściwym znaczeniu”. Sprzyjającym kontekstem takiej orientacji politologii było nowożytne rozumienie polityczności, związane z głęboko posuniętym rozdziałem polityki i moralności, jak również specyficzny klimat intelektualny końca XX wieku, w którym rozwijane były badania naukowe. Przynajmniej od lat ’70 był on zdominowany przez twierdzenia socjologów religii o spodziewanym zaniku religii i nieuchronności podporządkowania się społeczeństwa sekularnym uzasadnieniom. W naszej części Europy do powyższych czynników dołączyć należy fakt, iż nauki o polityce jako dyscyplina naukowa rozwijały się w kontekście teorii marksistowskiej. Wszystko to sprawiało, że naturalne wydawało się traktowanie religii za czynnik bez większego znaczenia dla naukowej analizy procesów politycznych. Takie podejście, postawa badawcza, rodziło jednak poważny problem:

- po pierwsze, oczywisty antropologiczny fakt, iż człowiek jest nie tylko homo politicus, ale i homo religiosus, nie pozwalał uznać, iż sfery boska i ludzka nie spotykają się wcale;

- po drugie, ciężko było zignorować doniosłość faktu, iż przez tysiąclecia myślenie i teorie porządku politycznego w społeczeństwie były związane z wyobrażeniami religijnymi, a w czasach chrześcijańskich – również teologicznymi;

- po trzecie, klasyczne prace Maxa Webera, Carla Schmitta, Ernsta Kantorowicza czy Ericha Voegelina nie pozwalały konsekwentnie zrezygnować z pytania o Boga i religię w kontekście współczesnych badań społecznych i politycznych;

- po czwarte, równolegle do rozkwitu teorii sekularyzacji, wzrastała w lawinowym tempie ilość politycznie istotnych wydarzeń powiązanych z religią. Dość wspomnieć rozkwit teologii politycznej w Ameryce Łacińskiej, sukcesy Moral Majority w Stanach Zjednoczonych, rewolucję islamistyczną w Iranie czy polski ruch „Solidarność”. Do głównego nurtu politologii religia wkroczyła mocno u progu XXI wieku. Proces ten poprzedzony został, dokonaną przez Jose Casanovę, pogłębioną krytyką tezy sekularyzacyjnej w łonie socjologii religii, otwierając przestrzeń dla podobnego przemyślenia jej roli na gruncie nauk o polityce. Dzięki pracom Samuela Huntingtona, w tym zwłaszcza kontrowersyjnej tezie o zderzeniu cywilizacji, temat religii stał się szeroko obecny w dyskusjach naukowych. Atak islamistów na WTC w Nowym Jorku w 2001 roku, stanowiący dla części komentatorów dowód na zasadność tez Huntingtona, ustawił następnie religię w centrum zainteresowania politologów na całym świecie, zmuszając do ponownego przemyślenia roli religii w życiu publicznym.

W ten sposób politologia, po ponad stu latach od swego powstania, zaczyna uznawać polityczną doniosłość religii i włączać ją w obszar swojego zainteresowania.” (portal Politologia religii)

"Podstawowymi polami badań politologii religii są:

Wszystko co znajduje się w obrębie nauczania religii i religijnej praktyki co ma bezpośrednią polityczną zawartość i przesłanie. Na przykład religijne zrozumienie: władzy, mocy, politycznego autorytetu, państwa, politycznego organizowania, wojny, pokoju itp.

Wszystko co znajduje się w obrębie religijnego zachowania i religijnej praktyki a co nie ma bezpośredniej politycznej zawartości i przesłania, ale ma bezpośrednie polityczne konsekwencje. Na przykład: budowa budynków sakralnych, pielgrzymki itp.

Stanowiska aktorów politycznych w wąskim sensie wobec religii i organizacji religijnych. Na przykład: stanowiska partii politycznych i grup nacisku wobec religii i organizacji religijnych.

Wszystko co znajduje się na pozór w granicach społeczeństwa świeckiego, co nie ma żadnych religijnych motywacji ale wywołuje religijne konsekwencje.

Na przykład: jeśli w jednym wielo-wyznaniowych społeczeństwie wyznawcy jednej z religii zdobędą monopol nad jedną z gałęzi gospodarki, to pociąga za sobą polityczne konsekwencje” (wikipedia) 

„Badania związków między religią a polityką prowadzone były do niedawna poza obszarem politologii, a już z pewnością poza jej głównym nurtem. Dominowało w nich podejście prawnicze, ich głównym przedmiotem były stosunki państwo–Kościół ujmowane z perspektywy prawa konstytucyjnego. Oprócz tego problematykę tę badano z pozycji wyznaniowych, w Polsce głównie katolickich, przyjmując za punkt wyjścia katolicką naukę społeczną , bądź z perspektywy filozofii polityki, często pod wpływem wyraźnej fascynacji myślą Carla Schmitta i tak zwaną teologią polityczną…

Zmiana paradygmatu [i polityczna rola religii]

Najbardziej rozpowszechnione dotychczas podejście do badania politycznego znaczenia religii – przez pryzmat stosunków państwo–Kościół – eksponuje niemal wyłącznie aspekty prawno-instytucjonalne związków między religią a polityką. W paradygmacie tym stawia się pytania badawcze o wolność religijną, o istnienie oficjalnej religii lub Kościoła państwowego, o formalne powiązania Kościołów z instytucjami państwa, o to, czy funkcjonariusze religijni sprawują funkcje publiczne i czy państwo wspiera Kościoły finansowo, organizacyjnie lub w jakikolwiek inny sposób, a jeśli tak, to czy robi to na równych zasadach. Rozważa się źródła prawne takiego stanu rzeczy i jego normatywne umocowanie… " (prof. Maciej Potz, tutaj)

***

w innym świecie

        /jaką rzeczywistościa żyjemy/

obiektywizacja

….

kogo na nią stać

czy tylko już (dopiero) emerytów

z samoświadomością

drogi-prawdy-życia

które mi wszystko wyjaśniły

miłość jest w nich refrenem

…

młodym nie życzę tego stanu

o nieświęty paradoksie

zostaje się później samotnym

w innym świecie dożywa

        (niedziela, 16 stycznia 2022, g. 20.06)

***

życia (nie)przypadek

        /dlaczego jest coś niż nic/

miałem już nie pisać

po traktacie traktaciku

ale to tak nie działa

nie że chcę albo nie chcę

kiedy coś ważnego się dzieje

we mnie i nie we mnie

drogą-prawdą-życiem

życie nie jest przypadkiem

na tym etapie dziejów

oczywiste kulturą świadomości

jest to co jest

życie ma przyczyny

poprzedników źródła i korzenie

człowiek rodziców

ktoś mnie chciał

konkretnego Józefa K

nawet nowennę odprawili

byli bardzo religijni

albo religijni po prostu

jak to jeszcze wtedy bywało

modlitwy ducha nie negujcie

negacjonizmem współczesnym

piszę sobie dzieciom wnukom

tajemnicą osoby

człowieka we mnie i w nich

przypadki zostawiam innym

niech się wysilą opowiedzą

swoją przypadkowością

  

dożyłem dziadkowego szczęścia

wnuki chcą z nami rozmawiac

i oni dla nas i my dla nich jesteśmy

        (niedziela, 16 stycznia 2022, g. 12.04)

***

religia i polityka w Polsce

     /bezsens ustroju Kaczyńskiego/

to takie nic

moje

może dla was - bezsensu zły sens -

a dla mnie istotne

przepraszam przepraszam przepraszam

wrzucę tu wszystko co jest mi wiadome

w końcu jestem naocznym świadkiem

uczestnikiem (i sługą)

czym coś jest

pyta filozof

czego doświadcza

też ważne i logiczne

co poczuje 

co wewnętrznie zobaczy

opisze poeta

każda każdy jest jakiś

sobą

żyje w świecie

postrzega i rozumie

jakoś

na podstawie iluś danych

które dla niej i niego są ważne

dla głosowania najważniejsze

religia była i jest pierwsza

wyjaśnia najwięcej

ze spraw ważnych dla osób

można powiedzieć globalnych

o tyleż polityka lokalnie

wpływając na sfery życia

niełączenie tego co ważne

jest głupotą

w każdej dziedzinie (nauce)

o religii można różnie

ale nie o realnej osobie wierzącej

nauka się ubezwłasnowolniła

czyżby w politologii

bo wiara i rozum poznają prawdę

metoda i metodologia pomagają

unosząc na dwóch skrzydłach

pod niebo kontemplacji

przecież Kaczyński łączy niełączalne

kato-nacjonalizm

nacjo-katolicyzm

pytajcie ich wyborców

o prawa człowieka i Soboru Wat II

ps.

"Nie będzie przesadą stwierdzenie, iż religia stanowi zasadniczo niechciany temat nauk o polityce. Już w początkach XX wieku Vilfredo Pareto uznawał w imię nauki teorie metafizyczne za „derywacje”, twierdząc, iż „wiara w „prawa naturalne”, w „sprawiedliwość”, czy „prawo” jest rodzajem przesądu lub uprzedzenia. Nie są to bowiem pojęcia naukowe, a zatem żadne z nich nie może być naukowo wywiedzione, nie daje się racjonalnie bronić, żadne nie jest ani prawdą, ani fałszem”. Jego myślenie wywodziło się z charakterystycznego dla przełomu XIX i XX wieku rozumienia naukowości, do którego nawiązywały nauki o polityce. Wedle tego ujęcia, wszelkie nauki społeczne „miały się opierać wyłącznie na racjonalnych, empirycznie weryfikowalnych stwierdzeniach i na gruncie tego założenia poznawać i wyjaśniać zjawiska społeczne i przejawy porządku”. W konsekwencji, politologia u progu swego powstania odsunęła od siebie pytanie o Boga, stając się, „nauką ateistyczną we właściwym znaczeniu”. Sprzyjającym kontekstem takiej orientacji politologii, dodajmy, było nowożytne rozumienie polityczności, „wewnętrznie związane z głęboko posuniętym rozdziałem polityki i moralności”. Od strony teoretycznej uzasadniało ono traktowanie religii za czynnik bez większego znaczenia dla naukowej analizy procesów politycznych" (tutaj)      

        (piątek, 14 stycznia 2022, g. 10.21)

***

dlaczego dlaczego dlaczego

            /koniec pewnej epoki/

dlaczego (Kościele i politycy)

z seksualności człowieka

zrobiliście ucho igielne

nie z rozumności

nie z dobrej woli

nie z pragnień ideałów szczęścia

w miłości dialogu wspólnocie

czyli (s)twórczej kulturze

czekamy na Kościół Jezusa

którego drogą jest człowiek

taki jaki jest

poznawany codziennie przez naukę

w kulturze (wiara rozum prawda)

od której zależy nasza przyszłość

z nadzieją dobrocią pięknem

całej drogi świadomej

mniej bardziej

i prawdy właśnie i życiem (świata)

ONZ dało prawa człowieka

Sobór Watykański ducha i rozum

albo wiarę i rozum

które mogą poznać prawdę

i ją kontemplować

stając się tym czym być mogą

jej współświątynią

           (piątek, 14 stycznia 2022, g. 9.28)

***

wyzwolić… ducha

        /jak uwolnić szczerość i kreatywność/

dziwne

duch wszak zawsze wolny

wolnym się wydaje

wszędzie prócz… nas

doszedłem do tego

zostałem doprowadzony

krok za krokiem pisaniem

na profilu kobieta wiersze

odkryłem tam świat nowy

mieszkający między nami

jak słowo objawienia

nie byle co odkryłem

prosta sprawa wśród nas zajaśniała

dzięki technice cyfrowej

myśleliśmy że jest ewenementem

a okazało się że powszechna

prościej powiedzieć nie można

ja tu prawie rapuję

tę prawdę wielką

dającą zwycięstwo nadziei

przyszłość człowieka zależy od kultury

zostanie tylko poezja i dobroć

myśleliśmy że jest ich mniej w nas

a są powszechne prawie jak Bóg

        (czwartek, 13 stycznia 2022, g. 12.22)

***

nowa jakość życia

        /kultura niezwykłego zasięgu/

kto ewangelię zna 

Dobrą Nowinę słyszał

wie że jest takie zdanie

jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie

nie tykałbym

gdyby mi nie przyszło do głowy

w związku z nową jakością w tytule

nowa jakość nowe narodzenie nowe…

żyjemy w epoce cyfrowej

jaka będzie następna nie wiemy

wyszliśmy zaś z epoki słowa

od kultury przyszłość człowieka zależy

kultura w cyfrowym świecie nowa

przynajmniej co do rozpowszechniania

i tym właśnie jesteśmy kobiety.wiersze

znakiem niezwykłym współczesności

dotąd poezja była dla nielicznych

tych utalentowanych darem z nieba

natchnionych aż po podręczniki

demokratycznie jest nas dużo więcej

i to jest nowa jakośc

że słowem natchnieni są wszędzie

czują żyją pisza publikują

bo taka jest natura istotna człowieka

być twórczym

nie zgaszonym byle szmatą mokrą

w domach szkołach instytucjach

poznaliśmy siebie kreujemy (i) tutaj

        (środa, 12 stycznia 2022, g. 20.07)

***

adekwatność i sens

        /fenomeno-fizycznie-i-meta-logicznie/

w każdej chwili danej

o adekwatność chodzi

czyli o ciebie o mnie o ludzkość

chyba zgodziłby się Norwid

adekwatność

czym jest

to tym na co wskazuje prawda

badana z każdej strony

szukający adekwatności są szczęśliwi

w każdym czasie danym

znajdują głębie i wieczność chwili

stąd już krok do sensu wszystkiego

       (środa, 12 stycznia 2022, g. 15.11)

***

pisać (piszę)

nie dla jakiejś grupy

zawsze dla wszystkich w wieczności

w tym moc mojego pisania

osoba w kulturze

samoświadomość

moja Józefa K

        (wtorek, 11 stycznia 2022, g. 13.58)

***

przyrodzone i nadprzyrodzone

to się da badać

w miłości najlepiej

początki są bardzo przyrodzone

a nadprzyrodzone coraz bardziej 

z wiekiem

nikt nie chce żeby się kończyła

próbujcie rozkminić ze mną

od najmłodszych lat

     (wtorek, 11 stycznia 2022, g. 11.48)

***

adekwatność i sens

czy bardzo was zdziwię

gdy czasem połączę te dwa stany

stanów stan w nich jest

jestem o tym przekonany

i moja fascynacja fenomenologiczna

między punktem i sferą

jest także matematyka

tego się doświadcza i dowodzi

dochodzi i czeka

adekwatnośc jest punktowa

jest albo jej nie ma

sens ujawnia się w czasie

trzeba przeżyć i poznać

zobaczyć jedność w całości

powiązanych z osobą

jej drogą i prawdą i życiem

życiem jakie jest i się dzieje

poznałem zrozumiałem

mnie nie będzie 

one będą zawsze

        (wtorek, 11 stycznia 2022, g. 10.40)

***

Kościół.2022.PL

        /odebrali sens (nawet) kolędom/

zostali za progiem

nie weszli do współczesności

ich są ubiegłe wieki

może tysiąclecia

szansę miał

mieli wszyscy mieliśmy

sam sobie ją stworzył

Soborem który zdradził

kto ich nauczy jedności

z nami siostrami i braćmi

i ich i Jezusa z Nazaretu

tego trzeba chcieć

tego uczy tam zawsze prowadzi

kultura dialog wspólnota duch

poza dialogiem ich nie ma

dziś wystarcza im miłość partii

        (poniedziałek, 10 stycznia 2022, g. 16.11)

***

o najciekawszych życia sprawach

        /więcej niż mat-fiz/

są takie w życiu człowieka

każdej każdego

od pewnego czasu tak się pisze

kiedyś tylko w innych językach

doszedłem i ja na koniec

do tego co mnie najciekawsze

adekwatność

nie dopadnie mnie nuda

wieczorów ni ranków

ani wieści ze świata w mediach

adekwatność mieszka w chwili

mieszka w zaułkach świadomości

wszędzie wszystkiego wszystkich

i chce być wyświetlona

        (poniedziałek, 10 stycznia 2022, g. 15.24)

***

kobieta.wiersze

        /całą drogą i prawdą i życiem/

jest taki profil (strona)

demokratyczny bardzo

nie mogę się go nachwalić

was koleżanki i koledzy

choć jestem z was najmniejszy

gdybym był młody

bym się wstydził tu wciskać

może jako stary bezwstydny

wystarczająco

jesteście lepsza stroną Polski

także mojej Ojczyzny

ludzi odważnych myśleniem

pisaniem publikowaniem

o takiej Rzeczpospolitej marzyłem

od zawsze przynajmniej po maturze

taką kulturalną u Manna czytałem

byłem nim Autorem zachwycony

oby ta siła twórcza zwyciężała

wojska bitnych generałów dwupłciowych

polityków pazernych na władzę nieszczerych

przyszłość człowieka zależy od kultury

tu was spotkałem

nikt mi nie powiedział idź precz

mordo zdradziecka heretyku lizusie

jestem jaki jestem i wy też

całą drogą i prawdą i życiem

odkryłem Rzeczpospolitą Norwidowską

w Polsce i na Mazowszu moim

zapraszam tu wszystkich (siostry braci)

po Zenit Wszechdoskonałości

        (poniedziałek, 10 stycznia 2022, g. 13.57)

***

moja (i innych) świadomość

        /miesiącznicowe zaburzenia świadomości/

siedzę

wygrzewam stare kości

jak miło

dzieci muszą pracować

przed nimi całe życie

wnuki rozkoszniaki

cieszą się tym co mają

nie próbuję niczego rozumieć

cóż tu rozumieć

opisuję jak widzę i wczuwam

ten etap

skoro jeszcze żyję

jest mechanizm

coś rządzi naszym czasem

ja wolę mówić duch czasu

mogę mówić o sobie

może każdy tylko o sobie

swojej drodze-prawdzie-życiu

młodość durna chmurna

w przypadku Mickiewicza

moja zwykła szukająca celu

liceum studia jedne drugie

z Tomaszem Mannem

rok 1978 wszystko rozstrzygnął

albo natchnął nakręcił porwał

takie rzeczy nie dzieją się codziennie

aż dotąd aż po kres mojego czasu

wszystko z tamtym związane

Solidarność katecheza małżeństwo

samorządność rodzina powiększająca

szkoła i Rzeczpospolita Norwidowska

tajemnica annopolskiego sanktuarium

też rozwijała się równolegle

jej apogeum duch konstytucyjny

polskiej świadomości narodowej

nawet drzewa mnie tam wiodły

i mam o czym dumać w łazience

drzwi do niej z tamtego drewna

miłość kochanej Ojczyzny

obiady czwartkowe

salony z rodowodem paryskim

ważny to był czas

nielubiany w Kościele

innym duchem dziś rządzą

na innym obrazie i ramach

pod manipulacje prezesa krojonych

dziś ma 141 miesiącznicę śmierci

(pon. 10 sty. 2022, g. 12.14) TU- Rok Norwidowski_widziane ze Strachówki