niedziela, 30 wrze艣nia 2012

O - moim - Absolucie (WA)


"wo艂a zap艂ata robotnik贸w, 偶niwiarzy p贸l waszych, 
kt贸r膮 zatrzymali艣cie, 
a krzyk ich doszed艂 do uszu Pana Zast臋p贸w" 
(Jk, Ap)

Od dawna chc臋 i chyba to robi臋 - m贸wi膰 i pisa膰 o Absolucie.
W perspektywie tego wyzwania wa偶ne jest ka偶de s艂owo i ich kolejno艣膰.

Kiedy my艣l臋, m贸wi臋 lub pisz臋 o Absolucie (warto艣ci, warto艣ciach absolutnych, "WA") to, po pierwsze, chc臋 stanowczo podkre艣li膰 - "w moim 偶yciu".

Dla mnie Absolut (WA) to PRZEDE WSZYSTKIM 偶ycie i do艣wiadczenie, nie teoria, czyli poznanie, wiara itd. Oczywi艣cie, poznanie, wiara itd. s膮 warunkiem rozumnego 偶ycia.

Skoro m贸wi臋 "dla mnie" to oczywi艣cie my艣l臋 o ca艂ej mojej - nie wybi贸rczo podzielonej - samo艣wiadomo艣ci. Samo艣wiadomo艣膰 za艣, w najwi臋kszym skr贸cie, to stan wiedzy i rozumienia siebie i 艣wiata, w kt贸rym (jeszcze) 偶yj臋.
Moje pocz膮tki wzi臋艂y si臋 z po艂膮czenia dw贸ch kom贸rek rozrodczych Heleny i Jana Kapaon贸w. Ale 偶eby dosz艂o do po艂膮czenia tych偶e kom贸rek - jaja i plemnika - musieli si臋 pozna膰 (1944, ob贸z przej艣ciowy w Neum眉nster ko艂o Hamburga), zwi膮za膰 jakimi艣 wi臋kszymi i g艂臋bszymi relacjami (wi臋zi膮 rzeczywist膮) - uczuciami, postanowieniami, decyzjami, czynno艣ciami-faktami. Spojrzeli na siebie, co艣 ich poci膮gn臋艂o ku sobie, dali si臋 prowadzi膰 temu, co zaiskrzy艂o-zadzia艂a艂o, przyj臋li siebie, podj臋li decyzj臋 i zaakceptowali OSTATECZNY charakter tych relacji wyznaj膮c sobie publicznie i wobec Wieczno艣ci Mi艂o艣膰 i JEJ konsekwencje. Przyj臋li Sakrament (znak i narz臋dzie) Wi臋kszej Rzeczywisto艣ci.

Po艂膮czenie dw贸ch kom贸rek (symbolicznych "po艂贸wek" osobowego 偶ycia Heleny i Jana) da艂o pocz膮tek mojego 偶ycia biologicznego (mojemu 偶yciu biologicznemu jest poprawniejsze gramatycznie, ale s艂absze metafizycznie).
Moje 偶ycie biologiczne "nasi膮ka艂o" mi艂o艣ci膮, trosk膮, poznaniem i kultur膮. Tak formowane napotyka艂o na swojej drodze 艣wiat i wydarzenia, kt贸re mia艂y miejsce za mojego 偶yciorysu. I tak jest oto dzisiejszy ja - J贸zef Kapaon, jakiego znacie, widzicie, s艂yszycie i czytacie.

Warto艣ci膮 absolutn膮 AD 2012 dla mnie, JK, jest SENS-DOBRO-PRAWDA-MI艁O艢膯, kt贸re zosta艂y mi dane, kt贸re da艂y mi si臋 pozna膰 i prze偶y膰 ca艂ym sob膮 (nie tylko kom贸rkom i narz膮dom, ale i efektom-faktom-owocom ich pracy).

Czu艂em, wiedzia艂em o TYM, w miar臋 jak dawa艂em si臋 IM prowadzi膰 przez ca艂e 艣wiadome 偶ycie, ale najklarowniej da艂o mi si臋 TO zrozumie膰, przyj膮膰, tak, z dwa lata temu w do艣wiadczeniu "rodzinnym"? "rodzinno艣ci"?, kt贸rego 艣lad jest na pewno  uchwytny na tym blogu. "Rodzinno艣膰" jest sposobem mojego 偶ycia? (- ale skoro wi膮偶emy to poj臋cie z jakim艣 jednostkowym bytem, to - raczej istnienia dzisiaj).

Istniej臋!!! - to nie tylko kom贸rki, narz膮dy i procesy fizyczno-chemiczno-biologiczne, kt贸re w nich zachodz膮, ale tak偶e wszystko to, co  wi膮偶e si臋 z efektami ich pracy: a 偶ycie pocz臋te z moim udzia艂em - jako ich najwy偶szymi materialnymi skutkami - i skutki wszystkich moich decyzji etycznych stoja na czele i przede wszystkim. Je艣li si臋 rozrywa CA艁O艢膯 na materi臋 i co艣-tam, co艣-tam to si臋 - mimo najszczerszych ch臋ci - nie zrozumiemy. Nie zrozumiem(y) si臋 z lud藕mi, kt贸rzy kawa艂kuj膮 呕YCIE i JEDNO艢膯 rzeczywisto艣ci danego nam 偶ycia i danej nam w 偶yciu.

M贸j ABSOLUT, dany mi w spos贸b konkretny i namacalny, jest moim wyposa偶eniem, z jakim staj臋 ju偶 i stan臋 kiedy艣 ostatecznie w obliczu 艣mierci. 艢mier膰 nie mo偶e niczego mi (ju偶) zabra膰. Jest tylko ostatni膮 ok艂adk膮, w kt贸r膮 zostanie oprawione moje 偶ycie, gdy przyjdzie. Moje 偶ycie wraz z ni膮 si臋 nie mo偶e sko艅czy膰, bo dawno przekroczy艂o ramki biologiczne! - nawet nie wspomniane dwa lata temu, ale du偶o, du偶o wcze艣niej, w absolutnie pierwszym z zapami臋tanych i zapisanych "wierszyk贸w" (1978), co wtedy bole艣nie raczej tylko prze偶ywa艂em/do艣wiadcza艂em, ale jeszcze tak nie rozumia艂em, jak dzisiaj.

呕ycie i wiara rozumna! Fides et ratio! 呕ycie i poznanie, jako udzia艂 w kulturze i istnieniu, w艂asnym i 艣wiata ca艂ego, Wszech艣wiata i Wieczno艣ci, tak, jak s膮 nam dane? Tak. Tak. Tak.
Tak w艂a艣nie 偶ycie sta艂o mi si臋 艂a艅cuchem dobra, kt贸rego ogniwa zaz臋bia艂y si臋, jedno z drugim i trzecim i kolejnym, a偶 do dzi艣. Najwi臋ksze w nim oczka, to 16 pa藕dziernika 1978 i Solidarno艣膰 (zw艂aszcza ta, kt贸ra si臋 zacz臋艂a/narodzi艂a 3 Maja 1981 w sali OSP w Strach贸wce), z moim "obozem przej艣ciowym" w Taize. Te dwa/trzy fakty kluczowe wyrze藕bi艂y reszt臋, katechez臋 w Legionowie, ma艂偶e艅stwo, du偶膮 (wielk膮) rodzin臋, zrodzenie/w贸jtowanie Pierwszemu Samorz膮dowi i na koniec Rzeczpospolit膮 Norwidowsk膮 (ide臋).

A B贸g? Gdzie jest B贸g w moim rozwa偶aniu/do艣wiadczeniu Absolutu?

Jest ca艂y czas, nie da si臋 GO od艂膮czy膰 od mojego 偶ycia (najpierw przodk贸w i rodzic贸w).
Religia dawno przesta艂a by膰 dla mnie obowi膮zkiem i nakazem. Sta艂a si臋 - dawno temu - darem, odkryciem, propozycj膮 (najwy偶sz膮), mo偶liwo艣ci膮, wyborem.

M贸j rozum "rozgryz艂" moj膮 wiar臋, a wiara westchn臋艂a wtedy "nareszcie"! :-)

A co wy艣cie zrobili z niej w swojej kulturze, a raczej tylko w jej przekazie! Straszyd艂o dla niegrzecznych dzieci i obywateli?! Twardy obowi膮zek. Musisz wierzy膰 bo... !? Jak nie b臋dziesz wierzy艂, to... ?! B贸jcie si臋 Boga, ludzie, ko艣cio艂y, narody! To jest anty-wychowanie!

Jak mo偶ecie Mn膮 straszy膰? - pyta we mnie wiara i m贸j B贸g (do Was te偶 chyba m贸wi w modlitwie i takich tam innych prze偶yciach duchowych w 艣wiecie wewn臋trznym?). A gdzie Ja jestem B贸g_Mi艂o艣膰_Mi艂osierdzie? Mi艂o艣膰_Mi艂osierna"? Jezu_Maryjo ratujcie. Po co ja wam da艂em Sob贸r-Watyka艅ski_II? Gaudium et spes? Lumen gentium? Dignitatis humanae? Dei verbum? Gravissimum educationis?...
Po co wam da艂em mego-s艂ug臋 Papie偶a? Jana Paw艂a, kt贸ry w imieniu jest ju偶 w trzech osobach poprzednik贸w, czyli ca艂y, po uszy w tym偶e soborze, czyli w moim ko艣ciele od 2 tysi臋cy lat? Co wy艣cie z tym bogactwem zrobili? Z Moim darem dla ZBUDOWANIA JEDNO艢CI w was, dla wszystkich narod贸w, dla Ko艣cio艂a Jednego Powszechnego 艢wi臋tego i Apostolskiego i dla 艣wiata ca艂ego, a nie dla partykularyzm贸w pychy polskiej i innej?! Robicie tak dla w艂asnej satysfakcji, 偶eby ludzie was widzieli i podziwiali, nurzacie si臋 z rozkosz膮 we w艂adzy nad innymi, kt贸r膮 zwiecie tradycj膮 i bronicie jak niepodleg艂o艣ci w MOIM ko艣ciele!

Nawet w my艣l (i w duchu) Nowego Testamentu "do wolno艣ci wyswobodzi艂 nas Chrystus". Ja o Nim us艂ysza艂em najpierw od rodzic贸w, potem na katechezach, ale tak偶e w艂asnym poszukiwaniem i lektur膮. Ja Go studiowa艂em ca艂ym swoim 偶yciem. I sta艂em si臋 wolny.

Chcesz Mnie (ale i mnie, jk) dotkn膮膰 - nie w sensie "obrazi膰" ale "pog艂aska膰 czule i wiary-godnie"? Zacznij swoje my艣lenie i m贸wienie (pisanie) Dobrym S艂owem. Bo, 偶e na tym polega modlitwa, nie musz臋 nikomu t艂umaczy膰.  Ale i 偶ycie jest i MUSI by膰 na "tak", na "nie" jest antykoncepcja.

Jestem Bogiem 呕ywym, nie teori膮 zbawienia. Jestem w waszych sakramentach, 艣wi臋ceniach i pos艂ugach. Chc臋 by膰 w waszych s艂owach, blogach, dzienniczkach, przem贸wieniach i postach na Facebooku... Dotknijcie Mnie swoim Dobrym S艂owem mi艂o艣ci jednych do drugich i wszystkich, wypowiadanych i pisanych w s艂u偶bie Prawdy, kt贸r膮 JA wam daj臋, i kt贸rej - bro艅 Bo偶e - sobie nie wymy艣lajcie sobie na potrzeby chwili i dla w艂asnej chwa艂y.
Dotknij mnie 偶yciem, 偶ycie nie jest bujaniem w ob艂okach, sami to zdanie cz臋sto powtarzacie, mo偶e nawet zbyt cz臋sto i wydaje Mi si臋, 偶e g臋sto-czasami bez zrozumienia, w kontek艣cie tego, co wam przed chwil膮 powiedzia艂em :-)

PS.1
Wr贸ci艂em z ko艣cio艂a zachwycony wiar膮, kt贸ra sieje od nowa nasz nowy proboszcz. Wiary prostej, radosnej, ufnej, dzi臋kczynnej... otwartej na o艣cierz dla Boga i ludzi tu偶 obok i w og贸le.
Dzisiaj"
- introdukcj膮 do mszy "wiara rodzi si臋 ze s艂uchania S艂owa Bo偶ego" niczym z ministrantury mojej m艂odo艣ci "introibo ad altare Dei: ad Deum qui laetificat iuventutem meam" (da艂o si臋 tego wyuczy膰 w 1-szej klasie!)

- kazaniem o zazdro艣ci, kt贸r膮 mo偶na leczy膰 wdzi臋czno艣ci膮 za dobro (dary) i o zgorszeniu (z pomys艂em oddawania telewizora zamiast wyd艂ubywania sobie oczu)
- podzi臋kowaniem dla zaprzyja藕nionej (przynajmniej na razie z ksi臋dzem proboszczem) parafii 艣w. Marka Ewangelisty z Targ贸wka w Warszawie
- zaproszeniem dzieci i rodzic贸w do modlitwy i wdzi臋czno艣ci wyra偶anej w Internecie do klasztor贸w si贸str karmelitanek za ich modlitw臋 za wiar臋 艣wiata ca艂ego
- zaproszenie dzieci z "podstaw贸wki" RzN pod o艂tarz i pytanie do nas wszystkich, czy mamy Internet w domu
- za boisko do siatk贸wki (i chyba badmintona) pod w艂asnymi oknami (plebanii).
AMEN.

PS.
Ju偶 po sko艅czeniu tego posta znalaz艂em na pod艂odze w 艂azience zbanalizowany absolut na opakowaniu proszku do prania marki Vizir.





sobota, 29 wrze艣nia 2012

Tak by膰 d艂u偶ej nie mo偶e + cdn


Czasem my艣l臋, 偶e nic ju偶 nie dopisz臋 do tego, co do tej pory powiedzia艂em. A jednak. Nasze 偶ycie m贸wi i przemawia w dzie艅 i w nocy. Jak uciszysz je w dzie艅, przem贸wi w nocy.

Ten sen mn膮 wstrz膮sn膮艂 i nie pozwoli艂 d艂u偶ej spa膰. Jest godz. 3.40.
Mieszka艂em i pracowa艂em - w nim - w Legionowie. Odbywa艂a si臋 jaka艣 narada w miejscu pracy. Prezes firmy mieszkaniowej-zarz膮dczej-sportowo-komunalnej(?), formalnie m贸j zwierzchnik, ale nieformalnie raczej znajomy(?), jakie艣 takie 艂膮czy艂y nas relacje, jakby powi膮zanie historyczno-ideowe, w normalnych relacjach skutkuj膮ce wzajemnym poszanowaniem i respektem, wyst膮pi艂 z jak膮艣 tak膮 przemow膮, z kt贸rej wynika艂o, 偶e w艂a艣ciwie to nie mam czego tam d艂u偶ej szuka膰, bo w艂a艣ciwie nie mam prawa, formalnych uprawnie艅 do zajmowania swojego stanowiska i wykonywania dalej pracy i w og贸le - mi臋dzy wierszami - 偶e "persona non grata". Wyra藕nie chcia艂 si臋 mnie pozby膰 nawet ze swojego otoczenia, robi膮c sobie wi臋cej miejsca?, szykuj膮c now膮 trampolin臋 do kolejnego szczebla awansu-kariery? - pos艂uguj膮c absurdalnymi zarzutami. Kt贸rych wymowa w艂a艣ciwie sprowadza艂a si臋 do "jeste艣 niczym i nie masz prawa... jakim prawem jeszcze tu przebywasz... jakim prawem jeszcze 偶yjesz...", pomimo, 偶e jego stanowsko by艂o po艣rednio owocem mojej szczerej i autentycznej pracy 偶yciowej.

Nie wytrzyma艂em - we 艣nie - wyszed艂em przed zgromadzenie i broni膮c elementarnej przyzwoito艣ci "natar艂em" na niego twarz膮 w twarz, oczy w oczy, nos w nos, a偶 na chwil臋 sczepi艂y si臋 guziki naszych bia艂ych koszul - obalaj膮c jego insynuacje i kr臋tactwa, bo nie mia艂 odwagi m贸wi膰 wprost, pos艂ugiwa艂 si臋 urz臋dnicz膮 niby-mow膮, bezwstydnie mieszaj膮c pom贸wienia, p贸艂-prawdy, i formalizmy dokument贸w, jak cz臋sto robi膮 pseudo-autorytety, a naprawd臋 tylko 偶a艂o艣ni, autorytarni urz臋dnicy. Fa艂szywi przyw贸dcy sil膮cy si臋 na poz贸r wielkich.

Moje wzburzenie nie dawa艂o sie d艂u偶ej kontrolowa膰. Zdecydowa艂em si臋 opu艣ci膰 sal臋 zgromadzenia, nim bardziej wybuchn臋. Wychodz膮c wyci膮gn膮艂臋m jeszcze r臋k臋 do pseudo-przyjaciela-prezesa i powiedzia艂em "przepraszam za wzburzenie i mo偶e za niekt贸re s艂owa".

Wraca艂em do domu ulic膮 Cypriana Norwida. Min膮艂em jednak blok, w kt贸rym mieszka艂em, wiedzia艂em, 偶e sprawy posz艂y za daleko i nie da si臋, nie moge - jakby nigdy nic - wr贸ci膰 do siebie. Nie czu艂em si臋 sob膮 najlepiej. Problemu - w skali ju偶 zawa艂owej - nie wolno by艂o zlekcewa偶y膰, przeczeka膰, "zag艂aska膰". Trzeba by艂o wyleczy膰, natychmiast, a przynajmniej podda膰 pod kontrol臋.

Poszed艂em dalej, w kierunku ko艣cio艂a garnizonowego pw. 艣w. J贸zefa (Robotnika?), ale nie do ko艣cio艂a, ale na pogotowie ratunkowe, by艂a niedziela, tylko tam mog艂em znale藕膰 lekarza. Powierzy艂em si臋 najpierw fachowej pani doktor, potem jeszcze innego lekarza. Wychodz膮c z pogotowia, od nich, fachowc贸w wzmacniaj膮cych moje poczucie bezpiecze艅stwa, tak偶e i tym razem, rozegra艂a si臋 ma艂a scenka. Zauwa偶y艂em przygotowych do badania matk臋 z dzieckiem na r臋ku, kt贸rych juz najwyra藕niej wcze艣niej spotka艂em, pewnie mija艂em w "drodze do lekarza". Teraz wi臋c spojrza艂em, g艂贸wnie na dziecko, ch艂opczyka 'p艂ci m臋skiej', jak na starego znajomego i powiedzia艂em troch臋 po kumplowsku, "przecie偶 my si臋 ju偶 znamy", parz膮c mu w oczy z u艣miechem i z od-wieczn膮 przyja藕ni膮. Podj膮艂 gr臋 spojrze艅 i ufno艣ci.

Snu - koniec.
Ale spa膰 nie mog臋. Przypomnia艂em sobie, 偶e granice Z艁A w mojej gminie Strach贸wka te偶 od dawna zosta艂y przekroczone. To ju偶 nie jest z艂e s艂owo, emocje, plotka, pom贸wienie itd. To jest diabelska negacja prawdy (historycznej) i os贸b. Na miejsce prawdy fakt贸w wprowadza si臋 wymy艣lone koncepcje (narracje). Je艣li ja zamilkn臋, albo mnie ucisz膮, kamienie wo艂a膰 b臋d膮. Poznacie prawd臋, a mo偶e przyznacie si臋 do niej, uznacie j膮 za prawd臋, a gmina, szko艂a, parafia, ca艂e rodziny odetchn膮 z wielk膮 ulg膮. Nie potrzeba dokonywa膰 s膮du nad nikim, tylko oddycha膰 tlenem, by odzyska膰 lekko艣膰 istnienia. Rado艣膰 偶ycia i wiary. Szcz臋艣cie przyja藕ni - tym jest (patrz: realizm Norwida).

Przecie偶 zanegowali mnie jako za艂o偶yciela Solidarno艣膰, czyli kombatanta walki o wolno艣膰 i godno艣膰 偶ycia w Polsce i w TEJ gminie (i swoj膮 w艂asn膮!!!), jako w贸jta I Kadencji samorz膮dnej Ojczyzny, jako katechet臋, jako m臋偶a i ojca, jako cz艂owieka. Jestem dla nich tylko "siewc膮 nienawi艣ci". Oni za艣 siej膮 nam (mnie i Gra偶ynie) anonimami do komputera, wynajduj膮 pozory powod贸w jawnych atak贸w na zebraniach szkolnych i w urz臋dowej korespondencji, a na stole le偶y list od jakiego艣 starca-emeryta a偶 z Warszawy(!) - na naszym terenie ma podobno korzenie (dzia艂ania wrog贸w, ich propagandy i sojuszy si臋gaj膮 daleko poza gminny rozs膮dek i jakiekolwiek granice przyzwoito艣ci i chyba zdrowia psychicznego) - neguj膮cy nasze prawo do domu, w kt贸rym mieszkamy i do dobrego imienia.

Gra偶yna, matka si贸demki dzieci, dyrektorka szko艂y, liderka i wychowawczyni (tak偶e do I Komunii) jest celem haniebnych atak贸w, pom贸wie艅, ca艂kowicie zanegowana nawet przez bliskiego wsp贸艂pracownika, nawo艂uje si臋 do wywiezienia jej i mnie na taczce gnoju poza wie艣. Ca艂膮 nasz膮 rodzin臋 ods膮dzaj膮 ONI od czci i wiary. Chc膮 zbudowa膰 i og艂osi膰 swoje kr贸lestwo fa艂szu i nieprawo艣ci w 艣rodku Polski i Europy (a jak si臋 uda, to nawet w 艣rodku ko艣cio艂a!).

Gdzie jest granica fa艂szu, z艂a? Nasze chrze艣cija艅skie pocz膮tki m贸wi膮, 偶e na krzy偶u. "Na krzy偶 z Nim, na krzy偶", cho膰 przeszed艂 przez 偶ycie niczego z艂ego nie czyni膮c, czyni膮c wszystkim dobrze, lecz膮c od chor贸b, odpuszczaj膮c winy i nauczaj膮c o Kr贸lestwie Niebieskim. On przyni贸s艂 im horyzonty wolno艣ci i zrozumienia 偶ycia, ONI Go zabili.

PS.1
Na moim blogu przeplataj膮 si臋 czasem wznios艂e prawdy, prawdziwe uniesienia duchowe i opis pod艂o艣ci ludzi, kt贸rzy nie znaj膮 granic w walce z jawnymi dziejami gminy, parafii i szko艂y (przy bierno艣ci widowni, a czasem tylko gawiedzi). Nie jest to mi艂e, nie s艂u偶y pisz膮cemu, ani 偶yj膮cym. Wola艂bym s艂u偶y膰, sk艂adaj膮c wieczne dzi臋kczynienie i uwielbienie. I ani s艂owa o NICH. Tylko, 偶e 偶adnej Ewangelii o dobru, nie da si臋 napisa膰 bez krzy偶a.

Czu膰 u nas z艂膮 wo艅 (diabelstwem? psychopatologi膮?). TAK D艁U呕EJ BY膯 NIE MO呕E. Pozw贸lmy zaja艣nie膰 艣wiat艂u. Chc臋 napisa膰, wyzna膰 "Moje warto艣ci absolutne" - jako cdn. "Tak d艂u偶ej by膰 nie mo偶e"

PS.2 Ikona Micha艂a Archanio艂a st膮d.

pi膮tek, 28 wrze艣nia 2012

Tak to JEST, ja tylko notuj臋


Modlitwa daje pok贸j, mi艂o艣膰, 艣wiat艂o i si艂臋. Na pewno nie sko艅czona to wyliczanka. Dorzu膰 swoje kwantyfikatory, najlepiej bardzo egzystencjalne :-)

C贸偶 wi臋c dziwnego, 偶e cz臋sto dopiero po modlitwie mam odwag臋 i si艂臋 otworzy膰 oczy na 艣wiat, zajrze膰 do poczty (internetowej), zabra膰 si臋 za swoje obowi膮zki - do jakich艣 si臋 poczuwam :-)
Szpile lub o艣cie艅 mo偶e przyj艣膰 z ka偶dej strony: czyjej艣 z艂o艣ci, nie偶yczliwo艣ci, zawi艣ci, pretensji uzasadnionych lub nie, niezrozumia艂ych 偶膮da艅 biurokracji tego 艣wiata (zwi膮zanych zawsze z "mie膰", biurokracja tylko tego dotyczy, wp艂ywaj膮c niestety na "by膰 cz艂owieka-obywatela, tak偶e w formie praw bezdusznych), psuj膮cych si臋 urz膮dze艅 i naszych niedostatk贸w materialnych (zn贸w "mie膰"), w艣ciek艂ych "mafijnych" - bo nie osobistych - anonim贸w itd.
Tyle rzeczy i spraw mo偶e zaci膮ga膰 chmury i przes艂ania膰 pi臋kno 艣wiata i 艣wi臋to艣膰 偶ycia.

Je艣li tak si臋 dzieje w 偶yciu jednego cz艂owieka, a z r贸偶nych zapis贸w wiadomo, 偶e w wielu, i 偶e taki jest wz贸r (przepis) ksi膮g 艣wi臋tych naszej kultury, to... Tak to jest, po prostu.

Przez ten czas przesta艂 pada膰 deszcz i wysz艂o S艂o艅ce. Ja tylko notuj臋. Je艣li wi臋ksze JEST i twoje si臋 spotka w rozumnym spotkaniu, a ty zauwa偶ysz, zechcesz po艣wi臋ci膰 mu troch臋 wi臋cej uwagi i zapiszesz.

*****

A twoje s艂abo艣ci? i z艂o艣ci? i inne braki, a masz ich przecie偶 sporo... pytam samego siebie. Musz臋 na nie jako艣 szczerze odpowiedzie膰, a przynajmniej do nich si臋 odnie艣膰 lub ustosunkowa膰, by nie zatraci膰 wiary-godno艣ci.

W og贸le, to g艂upio mi i 偶al z ich powodu. Mam swoj膮 teori臋 i na to:
1) "Gdy si臋 cz艂owiek spieszy, to si臋 diabe艂 cieszy"
2) Gdy pr贸buj臋 zbyt wiele (robi膰 na raz, zw艂aszcza w Internecie), a nie daj臋 rady - te偶 si臋 cieszy tamten (i z艂o艣liwe anonimy lokalne)
3) Musz臋 zgodzi膰 si臋 na niezaradno艣膰, rosn膮c膮 niestety i odpu艣ci膰 - m贸dlcie si臋 za mnie, na razie przepraszam (chcia艂bym bardziej skutecznie przeprosi膰 i nieodwracalnie jak s臋dzia Iwan Ilicz - "
„tak, wszystko by艂o nie TO, ale to nic. Mo偶na zrobi膰 TO”, pyta艂 siebie jak?. To by艂o na godzin臋 przed 艣mierci膮, syn przekrad艂 si臋 do pokoju chorego, chwyci艂 jego r臋k臋 przycisn膮艂 do ust i rozp艂aka艂 si臋. Wtedy Iwan ujrza艂 艣wiat艂o艣膰 – zrozumia艂, 偶e jego 偶ycie by艂o nie takie, jak trzeba, lecz to mo偶na jeszcze naprawi膰... Istnieje we mnie widocznie malutka, drobna cz膮stka prawdy i ona w艂a艣nie jest mn膮, i ona w艂a艣nie teraz, przed 艣mierci膮, dopomina si臋 swoich praw... Gdy zastanawia艂 si臋 czym jest TO, syn poca艂owa艂 go w r臋k臋. Chory spojrza艂 na niego i zrobi艂o mu si臋 go 偶al. Spojrza艂 te偶 na zrozpaczona, zap艂akana 偶on臋 – jej te偶 po偶a艂owa艂. Pomy艣la艂 偶e oni go 偶a艂uj膮, a on ich m臋czy. Powiedzia艂 do syna, 偶e 偶al mu go i zamiast "przebacz" rzek艂 "przepu艣膰”. W贸wczas poczu艂, 偶e to, co go m臋czy艂o wychodzi z niego."). Tak bym chcia艂.

****
O艣cie艅 w ciele gminy, to grupa ludzi, kt贸ra dr膮偶y pod nami wybuchowy tunel, niczym Tatarzy pod Kamieniem Podolskim. Nie robi膮 tego sami z siebie, z艂y duch ich prowadzi na manowce. Bez przyw贸dc贸w, m膮ciwod贸w, kt贸rzy na ich karkach chc膮 wyp艂yn膮膰 do portu w艂adzy, nie robiliby tego, znali by swoje ograniczone si艂y intelektualne, nikt nie lubi si臋 wyrywa膰 do kompromitacji.
Osiemna艣cie lat rz膮d贸w propagandy to szmat czasu, z艂o/z艂y zd膮偶y艂 ju偶 sobie przysposobi膰 ca艂e pokolenie. Wielkie podobie艅stwo do ideologii nienawi艣ci klas i dyktatury proletariatu miast i wsi. Tworz膮 jak膮艣 swoj膮 "republik臋 rad" wewn膮trz polskiego systemu konstytucyjnego z naciskiem na samorz膮d lokalny. "Gmina to wsp贸lnota samorz膮dowa mieszka艅c贸w i terytorium". Oni wybi贸rczo i w spos贸b bardzo ograniczony rozumiej膮 mi艂o艣膰 do w艂asnej ziemi. Najpe艂niejszy spos贸b jej rozumienia to "Pami臋膰 i to偶samo艣膰", "Mi艂o艣膰 i odpowiedzialno艣膰", "Osoba i czyn". Papie偶 wy艂o偶y艂 kaw臋 na 艂aw臋, Cyprian Norwid by艂 jeszcze pierwszy. Ale co im tam. Oni sami sobie sterem, 偶eglarzem, okr臋tem na oceanie samolubstwa i kariery.

Oni dzia艂aj膮 tylko w strefie cienia, nienawistna im jest sama my艣l o jawno艣ci, spotkaniu, dialogu, partnerstwie. "Nie po to jest 艣wiat艂o, by pod korcem sta艂o... wszystko b臋dzie wyjawione" - niech nam si臋 艣ni po dniach i nocach.

Jest dobro i z艂o. Dobro rodzi dobro, dzieli si臋 nim, wszystkiemu ufa, jest widzialne i stara si臋 by膰 przezroczyste, obecne w przestrzeni publicznej dla wszystkich, we wszystkim pok艂ada nadziej臋, chce rozmawia膰, s艂ucha... Z艂o zupe艂nie przeciwnie - kryje si臋 w anonim-ach(-owo艣ci), uderza zza krzaka, za plecami obmawia i planuje z艂o kolejne... Dobro tworzy, zaprasza do wsp贸艂-udzia艂u, uczestnictwa, z艂o neguje, rujnuje, a w ko艅cu zabija. Od stworzenia 艣wiata? Nie, od pierwszego grzechu. "A widzia艂, 偶e wszystko, co stworzy艂, by艂o dobre". Mog臋 publicznie i prywatnie "w izdebce" w niesko艅czono艣膰 sk艂ada膰 dzi臋kczynienie.

PS.
Zdj臋cia:
Lew To艂stoj w Jasnej Polanie
1) sam (1908)
2) i z wnuczk膮 .

czwartek, 27 wrze艣nia 2012

Wielki o艣cie艅 w ciele gminy


Sk膮d wiem jaki da膰 tytu艂 i o czym pisa膰?
Bo przychodzi nagle i jest. Nie bierze si臋 z niczego, tylko z tego, co jest. Co jest moim, naszym, waszym 偶yciem. S艂owa s膮 sygnalizatorami, znakami, pos艂a艅cami w naszej 艣wiadomej (i...?) ja藕ni. Stanowi膮 cz臋艣膰 wa偶n膮 bardzo naszej pami臋ci i to偶samo艣ci, m贸wi膮c j臋zykiem JPII. Jedni chc膮 im po艣wi臋ci膰 chwil臋 namys艂u, gdy si臋 zjawi膮 nagle, jak Anio艂y, inni p臋dz膮 i nie zwracaj膮 na nie uwagi, prowadzeni raczej przez wymiar "mie膰" ni偶 "by膰".

Z o艣cieniem w plecy usypia艂em z trudem, tkwi艂 we mnie ca艂膮 noc, z nim si臋 obudzi艂em. Ale spokojniej si臋 obudzi艂em, bardziej refleksyjny ni偶 emocjonalny. Mo偶e wi臋cej zrozumia艂em, wi臋c pisz臋. A jak dzie艅 z nim (o艣cieniem) przeleci? - zobacz臋, opisz臋.

Wracam po pracy jak na nowych skrzyd艂ach, kt贸re mi wyros艂y w szkole. Nie musz臋 nic pisa膰, wszystko samo si臋 dzieje. Wi臋c to napisa艂em, natychmiast, na Facebooku, ponaglany przez prawd臋, objawion膮 mi w szkole, przez siedem godzin.

O! - jak szybko si臋 przekona艂em, co znaczy natychmiastowe i bezdyskusyjne pos艂usze艅stwo natchnieniom, objawieniom, zjawieniom anio艂贸w... Jakim jest b艂ogos艂awie艅stwem. Jak膮 艂ask膮 wiary?! 
Bo natychmiast przyszed艂 kontratak. Pohukiwanie z g贸ry na dyrektora szko艂y, pouczanie z przem膮drza艂膮 pewno艣ci膮 siebie i tak膮偶 arogancj膮, sta艂o si臋, jest! ci臋偶kim dziedzictwem lat rz膮d贸w pogardy dla cz艂owieka, dla szczero艣ci, dla nale偶nego szacunku dla... , nie tylko lata PRL.

Przetrwamy. Ju偶 nie takie opresje przetrwali ludzie szlachetni, prawdy poszukuj膮cy - "Podczas okupacji niemieckiej my艣li Norwida podtrzymywa艂y nasz膮 nadziej臋 pok艂adan膮 w Bogu, a w okresie niesprawiedliwo艣ci i pogardy, z jak膮 system komunistyczny traktowa艂 cz艂owieka, pomaga艂y nam trwa膰 przy zadanej prawdzie i godnie 偶y膰. Cyprian Norwid pozostawi艂 dzie艂o, z kt贸rego emanuje 艣wiat艂o pozwalaj膮ce wej艣膰 g艂臋biej w prawd臋 naszego bycia cz艂owiekiem, chrze艣cijaninem, Europejczykiem i Polakiem."

艣roda, 26 wrze艣nia 2012

Wolno艣膰? Cuda? Personhood?


"Freedom will never be a birthright, it has to be earned" 
 (K. Wojty艂a)

Z przyjemno艣ci膮 dzisiaj nic nie napisz臋. Napisa艂em ju偶 tyle!

Cuda si臋 wydarzy艂y. Bez tego nie mo偶e obej艣膰 si臋 dzie艅 cz艂owieka wierz膮cego na ziemi. 艢lad ich przechodzi coraz ch臋tniej na Fb.
Cudem jest fakt korespondencji i tre艣膰 - z Ameryk膮. O wielkich sprawach. I ich nowy biskup, by艂y pomocniczy abp Charles'a Chaput, bardzo otwartego, 艣wiat艂ego cz艂owieka.

No i okaza艂o si臋, 偶e Pierwszy Ekumeniczny Kode艅 po艂膮czy艂 wielu ludzi, kt贸rzy do dzi艣 si臋 odkrywaj膮.

wtorek, 25 wrze艣nia 2012

TO JEST! TYM!



Ka偶dy z nas zna mechanizm wypierania (tak偶e "si臋"). To nie ja, nie ty, ja/ty jeste艣 za s艂aby, za g艂upi, za grzeszny... Oddajemy pole. Schowajmy si臋 wi臋c pod korcem i wejd藕my pod 艂贸偶ko?!

Ja - za moimi wspania艂ymi Mistrzami - my艣l臋 inaczej. To, 偶e jest ba艂agan w domu, na werandzie, w ogrodzie, do tego jeszcze zepsu艂 si臋 podgrzewacz do wody w kuchni, mo偶e samoch贸d, a kom贸rk臋 zostawi艂o si臋 gdzie艣-gdzie艣, nie znaczy, 偶e mamy jeszcze odda膰 (dobre) my艣li, poruszenia i natchnienia. Strze偶my si臋 (w艂a艣nie) tego kwasu faryzeuszy, kt贸rych mo偶emy mie膰 w nas. Nie oddawajmu (Mu).

My艣licie mo偶e, 偶e m膮dre napisa艂em zdania? Szybko wyja艣niam, to nie (tylko) ja. Pracuj膮c w s艂owie i daj膮c s艂owu pracowa膰 nad sob膮, tak si臋 dzieje. S艂owo poci膮ga s艂owo, kt贸re ju偶 zosta艂o kiedy艣 wypowiedziane. Objawione!
G艂臋bia przyzywa g艂臋bi臋. Zna艂 to psalmista, znam ja, znaj ty. "Pozw贸l si臋 prowadzi膰" - napisa艂o mi si臋 jako jedna ze z艂otych my艣li po wyprawie szlakiem 艣wiat艂o艣ci po suwal- i wile艅-szczy藕nie. Wtedy - pod wp艂ywem docenienia (Aprecciative Inquiry) roli przewodnik贸w. Dzisiaj - (i zawsze) prowadzenia przez S艂owo. Jeste艣my kultur膮 S艂owa (nb. kt贸re si臋 sta艂o cia艂em).

Co jest 艂atwiej powiedzie膰 - 偶yjemy w kulturze, czy kultur膮 jeste艣my? Wi臋c skoro napisa艂em 'strze偶my si臋' to samo si臋 dopowiedzia艂o "kwasu faryzeuszy" itd.

Tak samo zadzia艂a艂o dzi艣 s艂owo opublikowane przez chleb-boski.blogspot.com. On (autor) napisa艂 o dzisiejszej liturgii czyta艅 i s艂ucha艅, 偶e "Chrystus pragnie w艂膮czy膰 do swojej rodziny wszystkich wiernie s艂uchaj膮cych S艂owa", a we mnie echo zawo艂a艂o - "zr贸b co艣 wi臋cej, by Rok Wiary by艂 Rokiem S艂uchania (rodzenia) S艂owa i siebie nawzajem". To nie mo偶e by膰 poprawny Rok Wiary papie偶a i pos艂usznej mu mniej lub bardziej hierarchii KK - taka jest moja wiara! - ale Rok Wiary w kulturze cz艂owieka na ziemi. Rok Wiary na Ziemi, czyli jedno wielkie Bo偶e (Na)rodzenie.

Wczoraj da艂em p臋knie-brzmi膮cy - do za-s艂uchania i za-my艣lenia - cytat z Norwida w podtytule scenariusza urodzinowej liturgii w wersji cyfrowej, ale zapomnia艂em(?) i nie wklei艂em w wersji papierowej - "A ludzie rzekn膮, 偶e nieba szalej膮, a nieba rzekn膮: 偶e przyszed艂 dzie艅 Wiary". Co u艣wiadomiwszy i zapisawszy w tej chwili, 艣piesz臋 naprawi膰, publikuj膮c w "Agatologii" - wyj膮tkowo pasuje i tutaj i do Roku Wiary :-)

B贸g jest 偶ywy w naszym 偶yciu. Po co by艂by nam inny?! Tak ja, tak ty mo偶esz odkrywa膰 Obecno艣膰 (Jego Tajemnicy) w 偶yciu. Bo jeste艣! Bo masz udzia艂 w istnieniu, bo zaistnia艂e艣, urodzi艂e艣 si臋, 偶yjesz, w rodzinie (jakiej艣 wsp贸lnocie, grupie os贸b...), pos艂ugujesz jakim艣 j臋zykiem, tkwisz w jakiej艣 kulturze. Nawet in vitro nie mo偶e chyba zmieni膰 tego faktu, faktyczno艣ci, tych reali贸w uczestnictwa.

Mo偶na i trzeba du偶o wyja艣nia膰 wszystkimi dost臋pnymi metodami i ju偶 zdobyt膮 wiedz膮. Ale nie wolno stwierdzi膰 "to ju偶 wszystko". To nigdy wszystko nie jest i nigdy nie b臋dzie (taka zdrowo-rozs膮dkowa odmiana zasady nieoznaczono艣ci Heisenberga). Andrzej Eligiusz zamie艣ci艂 wczoraj post o zbli偶onej wymowie, cho膰 ja akurat nie chc臋 wzbudza膰 dyskusji nt. istnienia Boga, bo, paradoksalnie, chyba ju偶 wyros艂em z tego, ale chc臋 rozmawia膰 o Jego Obecno艣ci i objawianiu si臋 w naszym, moim/twoim 偶yciu i naszych wsp贸lnot - co jest nieroz艂膮czne. Nie ma - dla mnie - Boga poza wsp贸lnot膮! - chytry trik, nikt mi nie mo偶e zaprzeczy膰. Ale ja nie dla trick贸w pisz臋, ale dla 偶ycia i zbawienia w艂asnego i mojej rodziny. I niech to ju偶 b臋dzie m贸j 艂ab臋dzi 艣piew :-)

Je艣li Go naprawd臋 dotykam i s艂ysz臋, to jest to mo偶liwe, bo 偶yj臋 we wsp贸lnocie jakiego艣 j臋zyka, kultury, os贸b. Bez nich, czyli wi臋c (tak偶e) bez mojego trwania w nieustannym dialogu z nimi, nie ma mojego (dla mnie) Boga, bo ani bym Go nie pozna艂, nie dowiedzia艂 si臋/us艂ysza艂/przeczyta艂 nic - 偶e w og贸le co艣 jest poza moimi zmys艂owymi do艣wiadczalnie danymi danymi, nie rozwin膮艂bym si臋 w osob臋 (osobowe 偶ycie na ziemi), jak膮 jestem itd.itp.itd.

Jestem wi臋c osob膮! Mam niezr贸wnan膮 z niczym, nikim, niepowtarzaln膮 godno艣膰. Mog臋 j膮 tylko odnie艣膰 w艂a艣nie do Boga samego i domy艣la膰 si臋 - przez wczucie - tego samego u innych os贸b.

Wczoraj dotykali艣my Mi艂o艣ci na mszy 艣w. "Norwidowskiej" i potem na zaj臋ciach specjalnych w szkole. Ale by艂a - mo偶na J膮 by艂o zobaczy膰 - tak偶e w przemarszu, defiladzie "pod sztandarem" w obie strony, do i z ko艣cio艂a. I w hymnie na pocz膮tku liturgii (rozumianej jako 藕r贸d艂o i szczyt stwarzania).

Ksi膮dz proboszcz w kazaniu m贸wi艂 o pracy nad Mi艂o艣ci膮 i cytowa艂 "bloga" 艣w. Faustyny Kowalskiej. Nie sfilmowa艂em w ca艂o艣ci, bo si臋 ba艂em. Paradoks! Jezuici z 艁odzi - i inni, w tym Watykan - transmituj膮 ka偶de s艂owo i czynno艣膰 liturgiczn膮 na ca艂y 艣wiat, my czytamy i s艂uchamy na mszy dwie wersje tego samego, 偶e "Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem"(Ew, 艣w. 艁k) i "bo nie jest 艣wiat艂o, by pod korcem sta艂o..."(CKN)...  A NA MOJE ZACHOWANIA W CZASIE MSZY W STRACH脫WCE WP艁YWA STRACH! - zostawiam bez komentarza, niech fachowcy rozeznaj膮 duchy.

Norwid - na szcz臋艣cie - my艣la艂 jak ka偶dy zdrowy na umy艣le wierz膮cy. By艂 wielkim realist膮. To rzeczywisto艣膰 mia艂a pierwsze艅stwo w Jego 偶yciu, a nie wymy艣lone wizje i zwidy. Rzeczywisto艣膰 odczytana w 艣wietle dziej贸w biblijnych i Ewangelii. "Klucz Dawidowy usta mi otworzy艂, Rzym nazwa艂 cz艂ekiem". 艁achy bez. 艁achy jakich艣 samozwa艅czych lider贸w jakich艣 pseudo-wsp贸lnot zawsze b臋d膮 deformowa膰 rzeczywisto艣膰 spo艂eczn膮, tak偶e w ko艣ciele.

Norwid m贸wi wprost -"On jest zwyci臋stwem Mi艂o艣ci!" I wylicza ("uwa偶ajcie jak s艂uchacie!"):
- wszelka rozkosz przyja藕ni tym jest
- wszelkie zadowolenie tym jest
- pe艂no艣膰 siebie tym jest
- wszelki spok贸j tym jest
Wi臋c napisa艂 wiersz-monolog bo tego wszystkiego dotkn膮艂, dotyka艂. To-Tym-Jest-(Nim).
M贸g艂 on, mog臋 ja, mo偶esz ty szuka膰 adekwatnych s艂贸w.

TO JEST! TYM!
Nie snujmy wi臋c ja艂owych przewa偶nie i 艣lepych dywagacji "czy", ale "jak" TO (B脫G) jest w naszym 偶yciu.
Oto moja - i jak si臋 okazuje, norwidowa - teologia.
"On zwyci臋stwem Mi艂o艣ci!". TO JEST.  Jest prawda. A my mo偶emy do niej dochodzi膰 wiar膮 i rozumem. Nie zak艂adajcie mi knebla, powtarzaj膮c sto-i-pierwszy raz "zamilcz", nie r贸b zdj臋膰, nie pisz, nie pokazuj... UWA呕AJCIE JAK S艁UCHACIE!

Karol Wojty艂a (b艂.JPII) powie w marcu 2003 "jest postawa mi艂o艣ci intelektualnej, kt贸ra pozwala uchwyci膰 [w naszym 偶yciu] to, co istotowe i konstytutywne". Nie szukajcie wykr臋t贸w, wym贸wek i politycznej poprawno艣ci itp. "Obud藕 si臋 Polsko, obud藕 si臋 (najpierw) w ko艣ciele". Idzie "ROK WIARY" niczym ci膮g dalszy dziej贸w s艂owia艅skiego papie偶a na ziemi. Pan B贸g uderza w ogromny dzwon.

PS.1
Ko艅cz臋 z wielk膮 ekscytacj膮. Pod wp艂ywem apelu m艂odych ze wsp贸lnoty Saint Egidio, po ich spotkaniu w O艣wi臋cimiu. Zawarli w nim s艂owa, kt贸re bij膮 mnie 艣wiat艂em po oczach (i sercu i duszy i ca艂ym "ja" wewn臋trznym) - "Pragniemy wsp贸lnie budowa膰 艣wiat bez przemocy, wspomagaj膮c si臋 inteligencj膮 kultury i si艂膮 mi艂o艣ci". MI艁O艢膯 INTELEKTUALNA zaczyna kie艂kowa膰 w coraz wi臋kszym/szerszym 艣wiecie.

Cho膰 m贸wi臋 (pisz臋) o niej od do艣膰 dawna i przywo艂uj臋 t臋 wypowied藕 papie偶a, nikt o ni膮 ie pyta, przeciwnie, wielu ka偶e mi zamilkn膮膰 ("jeste艣 siewc膮 nienawi艣ci, zamilcz"!). P贸ki 偶yj臋, nie zamilkn臋.

PS.2
Zdj臋cie dedykuj臋 z ogromn膮 wdzi臋czno艣ci膮 i wzruszeniem ca艂ej Pracowni 呕ycia i Tw贸rczo艣ci Cypriana Norwida, na UAM, zw艂aszcza Zosi i Eli.

poniedzia艂ek, 24 wrze艣nia 2012

191. urodziny Poety


Kiedy dzieje si臋 to, co dzia膰 si臋 powinno (co – zaiste - godne i sprawiedliwe), a my nie przeszkadzamy, to nie b贸jmy si臋 powiedzie膰 (ale najpierw POMY艢LE膯) 偶e, „B贸g tak chce”.

Pierwszy raz tak pomy艣la艂em - i powiedzia艂em – na jednej z (ostatnich?) wrze艣niowych Nocy Czuwa艅 pt. „Podzi臋kowanie za wakacje” w parafii 艣w. Jana Kantego w Legionowie (tak na oko z 25 lat temu). Ale by艂em 艣mia艂y! I trzeba mi by膰 coraz bardziej 艣mia艂ym, z up艂ywem lat, kt贸re – chcia艂, nie chcia艂 - zbli偶aj膮 do Niego.

To nie my stworzyli艣my 艣wiat i nie wymy艣lili艣my 偶ycia cz艂owieka (i jego kultury) na Ziemi itd. itp. itd. Czy kto艣 chce o tym ze mn膮 porozmawia膰 :-)

Czy tylko tyle mam do powiedzenia po pi臋knym dniu 191. Norwidowych urodzin i jego Rzeczypospolitej w Zespole Szk贸艂 i parafii w Strach贸wce? A czy ma艂o powiedzia艂em?

PS.1
Ale powiem jeszcze co艣, czekam od wczoraj na dzisiejsz膮 msz臋 艣w. z charyzmatyczn膮 pos艂ug膮 uzdrowienia w 艁odzi, u Jezuit贸w. Nabra艂em apetytu po wczorajszej transmisji. Bardzo mi tego potrzeba. ODETCHN膭膯 POWIETRZEM MOJEJ M艁ODO艢CI WE WSP脫LNOCIE SZUKAJ膭CYCH BOGA.
Nie trzeba mi wymy艣la膰 innego Boga, bardziej papierowego, na mocy ustaw, dekret贸w, tradycji, zwyczaj贸w i rozporz膮dze艅. Wol臋 Boga 呕ywego.

PS.
Reszt臋 niech na razie powiedz膮 zdj臋cia, to w du偶ym stopniu moje widzenie rzeczywisto艣ci dobra, pi臋kna i prawdy.
Albumy s膮 dzisiaj dwa, ten drugi jest tutaj (przynajmniej mam tak膮 nadziej臋 :-)


niedziela, 23 wrze艣nia 2012

"Gra偶yna"


moda jedna wszystkich wzajemnie podobni”
K贸艂ko, CKN

- „Nie musisz i艣膰 do kuchni.”
- „Musz臋.”
Musz臋 wymkn膮膰 si臋 cicho, by nie potr膮ci膰 nie tylko krzes艂a, czego艣 tam jeszcze na pod艂odze, ale i niedobrych znacze艅 wczorajszego dnia.
Wsta艂 nowy dzie艅. Noc odnowi艂a si艂y i my艣l. Jest wszytko 艣wie偶e. Noc daje nowo艣膰 i 艣wie偶o艣膰 nowego dnia, Nowego Pocz膮tku. Jaka szansa. Wielka, ogromna.

Chc臋 jak najszybciej si臋 w niej otworzy膰, uruchomi膰, przejrze膰 i zanotowa膰. My艣li biegn膮 tak szybko, komputer otwiera si臋 za wolno.

艢ni艂a mi si臋 Gra偶yna, nie ta obok, 艣pi膮ca, ale ta w ok艂adkach. Na Litwie. Mia艂em egzemplarz stary, archiwalny. By艂 jakby u艂o偶ony w akty i didaskalia. Z ok艂adek i kopert wylatywa艂y oddzielne dokumenty, urywki, wycinki... gazet, scenopis贸w, raport贸w. Wszystko si臋 dope艂nia艂o, dawa艂o g艂臋bi臋 i t艂o. Dowiedzia艂em si臋 pozna艂em, sprawa procesu, spadk贸w, dziedziczenia nie tylko maj膮tk贸w, ale i obci膮偶e艅, konflikt贸w... Wysz艂o przede wszystkim, 偶e tak skomplikowa艂y si臋 ludzkie losy, bo historia rzuca na codzienno艣膰 d艂ugi cie艅. Niepe艂na suwerenno艣膰, podleg艂o艣膰 jaka艣, zadawnione rz膮dy obcych na naszym terenie, jakby czas panowania Litwy, a my czujemy si臋 Polakami.

Tak mi si臋 wy艣wietli艂a egzegeza utworu, co to niby znany i ju偶 przerobiony w szkole, a tu tyle nowego, m膮drego i rzeczywistego. Ho, ho, a偶 dwa, trzy poziomy wi臋cej lub wy偶ej.

Ale w innej cz臋艣ci snu by艂 ksi膮dz (nie wiem Mieczys艂aw, czy Marcin egzorcysta?) parafia, procesja i stary nasz dom. Procesja z Monstrancj膮 pod baldachimem sz艂a alejkami, okr膮偶aj膮c par臋 razy dom, a mo偶e ka偶dy raz to by艂o nowe nabo偶e艅stwo? Ja siedzia艂em w domu, ko艅czy艂em sprz膮tanie po jakim艣 remoncie, wi臋c kiedy procesja wychodzi艂a zza zakr臋tu i sz艂a na mnie "na wprost" - widzieli艣my si臋 dobrze, przez otwarte drzwi, to tylko kl臋ka艂em, opieraj膮c g艂ow臋 na starym fotelu.

Czy to wszystko, J贸ziu? Tak, wszystko. To chcia艂em powiedzie膰. Tyle pami臋tam ze sn贸w.
Ale jeszcze wa偶niejsza od nich jest ta 艣wie偶o艣膰 i nowo艣膰, dana z ka偶dym porannym przebudzeniem (ew. nocnym). Wstrzymuj臋 pi贸ro, by nie napisa膰 "porankiem", bo nie zawsze musi by膰 s艂odko. Ma by膰 zwyczajnie, normalnie, prawdziwie, tak, jak jest, a nie jakby艣my sobie chcieli programowa膰 偶ycie (na mod艂臋 i zw贸r telewizji 艣niadaniowych).

I trzecia sprawa od rana, boli. Przes艂a艂em wczoraj do wszystkich: nauczycieli, ksi臋dza i w艂asnych dzieci scenopis rozmowy zacz臋tej ze mn膮 przez Micha艂a, kt贸rego imi臋 znaczy "Kt贸偶 jak B贸g". My tak ze sob膮 nie rozmawiamy. Zbywamy sie konwencjonalnymi s艂owami, kt贸re nic nie znacz膮. Robimy sobie tak膮 telewizj臋 艣niadaniow膮 w pracy. G艂upstwa i odpryski dominuj膮, wyznaczaj膮 styl i tok. Dlatego rozmowa z Micha艂em jest dla mnie objawieniem, zjawieniem si臋 normalno艣ci pod moim/naszym dachem. W moim/naszym domu.

Pomy艣lmy, je艣li to w og贸le jest do pomy艣lenia, 偶e tak chcieliby (czasem) rozmawia膰 z nami nasi uczniowie i niekt贸rzy z nas. Normalnie, o normalnym 偶yciu, o 艣wiecie, o sobie, o Bogu. Wed艂ug mnie, wtedy by si臋 realizowa艂 po艣r贸d nas IDEA艁 WYCHOWANIA. 呕ycie prawdziwe, prawda, 呕ywy B贸g...

Sk膮din膮d w tym samym duchu, w duchu podobnego prawdziwego 偶ycia, zaja艣nia艂a zajawka na koncie Fb Uli. Ulu, wpisa艂a艣 co艣, co b艂ysn臋艂o czym艣 prostym, prawdziwym i tak rzadkim w naszym(?) 艣wiecie. Mog艂em skomentowa膰, czyli wsp贸艂-uczestniczy膰 przez chwil臋 w dobrej i ogromnej przestrzeni, kt贸r膮 otworzy艂a艣 mi swoim postem. DZI臉KUJ臉!

Pozw贸lmy sobie na szczero艣膰. Nie cenzurujmy w艂asnych odczu膰, prze偶y膰, sn贸w, 偶ycia. B膮d藕my sob膮 "raz przecie". Wychodzi, wyj艣膰 chce przez nie g艂臋boko艣膰, szeroko艣膰, d艂ugo艣膰 i wysoko艣膰 naszej egzystencji, naszego 偶ycia, po prostu. Kiedy damy jej s艂owo, zapis, mo偶e inni si臋 w niej przejrz膮, odnajd膮. Jestem marzycielem pe艂nej wolno艣ci. Freestyle, ale naprzeciwko tysi膮ce zniewole艅 i innych konwencji "codzienno艣ci" ("Dzie艅 dobry Pani", "Dzie艅 dobry Panu"... brr! powierzchowno艣ci skrywaj膮ce, nie objawiaj膮ce 偶ycie prawdziwe i nas w nim). 艁atwiej si臋 dzi艣 m贸wi o narkotykach, alkoholu (metanolu) itd. ni偶 o tych naszych wewn臋trznych ograniczeniach, kt贸re sami sobie na艂o偶yli艣my, b膮d藕, na kt贸re si臋 si臋 zgadzamy, by w zamian co艣 uzyska膰, pochwa艂臋, akceptacj臋 s膮siada, by nas inni (powierzchownie) lubili.

Wczorajszy dzie艅 mia艂 do艣膰 swoich zmartwie艅, spl膮ta艅, star膰 bezsensownych i tych ca艂kiem z sensem. Dajmy mu spok贸j. By艂a noc, da艂a nowy dzie艅. Now膮 szans臋 na wolno艣膰, nadziej臋, rado艣膰, prze偶ycie z wiar膮 i rozumem czego艣, co jest naszym 偶yciem. Dlatego wychod藕my do kuchni, gdzie nie gra za plecami radio, telewizor, gdzie nie tocz膮 si臋 rutynowo-swarliwe rozmowy z dnia lub jeszcze gorzej, z dni minionych. Poszukajmy wok贸艂 siebie Michaela? - mo偶e by膰 tu偶-tu偶 pod palcami, na kartce papieru lub na klawiaturze komputera.

S艂owo mnie budzi. Niech S艂owo prowadzi. S艂owo mo偶e by膰 d藕wi臋kiem, obrazkiem, zapisem, ale przede wszystkim jest my艣leniem nad jego tre艣ci膮 i znaczeniem.

Appendix:
Lecz ja bym g艂贸wniej my艣l artysty bada艂,
I czy dos艂ownie Nar贸d on spowiada艂,
Czy si臋 nie wstydzi艂 prawdy i nie st艂umi艂,
Mog膮c 艂atwiejszy poklask zyska膰 sobie
Albo c贸偶 prawda tam, gdzie jest udanie,
Tam, gdzie jest wszystko przez na艣ladowanie...
-Co pi臋kne, nie jest to - m贸wi艂 Maurycy -
Co si臋 podoba dzi艣 lub podoba艂o,
Lecz co si臋 winno podoba膰; jak niemniej
I to, co dobre, nie jest, z czym przyjemniej,
Lecz co ulepsza...
- Spytam si臋 tedy wiecznego-cz艂owieka,
Spytam si臋 dziej贸w o spowied藕 pi臋kno艣ci:
Wiecznego cz艂eka, bo ten nie zazdro艣ci,
Wiecznego cz艂eka, bo bez 偶膮dzy czeka,
Spytam si臋 tego bez namiej臋tno艣ci:
C贸偶 wiesz o pi臋knem ?...”
Kszta艂tem jest Mi艂o艣ci
Kszta艂tem mi艂o艣ci pi臋kno jest - i tyle,
Ile j膮 cz艂owiek ogl膮da艂 na 艣wiecie,
W ogromnym Bogu albo w sobie-pyle,
Na tego Boga wystrojonym dzieci臋;
Tyle o pi臋knem cz艂owiek wie i g艂osi -
Cho膰 ka偶dy w sobie cie艅 pi臋knego nosi
I ka偶dy - ka偶dy z nas - tym pi臋kna py艂em.
Bo nie jest 艣wiat艂o, by pod korcem sta艂o,
Ani s贸l ziemi do przypraw kuchennych,
Bo pi臋kno na to jest, by zachwyca艂o
Do pracy - praca, by si臋 zmartwychwsta艂o.
O Polsko! pie艣ni膮 Pan B贸g ci臋 zapa艂a,
A偶 rozgorzejesz jak lampa na globie
Pie艣艅 twa - o Polsko! - przesz艂a ju偶 ciemniejsze
I na 艣wieczniku staje ze skrzyd艂ami
Z艂otymi.., tak偶e d藕wi臋k, co gra harfami
I polonezem przechodzi Europ臋 -
I - tylko kszta艂tu nie masz dla wn臋trzno艣ci
Kto kocha - widzie膰 chce cho膰 cie艅 postaci,
I tak si臋 kocha Matk臋 - Ojca - braci -
Kochank臋 - Boga nawet... wi臋c mi smutno,
呕e mazowieckie ani jedno p艂贸tno[2]
Nie jest sztandarem sztuce - 偶e ciosowy
W Krakowskiem kamie艅 zapomnia艂 rozmowy
Kto kocha, widzie膰 chce cho膰 cie艅 obrazu,
Cho膰 艣lad do lubej wiod膮cy mieszkania,
Cho膰 roz艂o偶one r臋ce drogoskazu,
Cho膰 krzy偶, litanii cho膰 nawo艂ywania,
Cho膰by kamienn膮 wie偶臋, w b艂yskawice
Id膮c膮 - Boga by ogl膮da膰 lice.
*
Bo Mi艂o艣膰 strachu nie zna i jest 艣mia艂a,
Cho膰 wie, 偶e kona膰 musi, jak kona艂a;
I wszelka inna Mi艂o艣膰 bez wcielenia
Jest upiorowym my艣leniem my艣lenia...
Bo u Polak贸w Charitas z Amorem[3]
S膮 ju偶 Mi艂o艣ci s艂owem niepodzielnym,
Kt贸rego logik nie przetnie toporem:
- Kto kocha - widzie膰 chce oczyma w oczy,
Czu膰 cho膰by powiew jedwabnych warkoczy;
Kto kocha - ma艂e temu ogromnieje
I lada promyk zolbrzymia nadzieje;
Upiorowego nie do艣膰 mu my艣lenia,
Chce w apostolstwo, czyn, dzieci臋 - wcielenia:
Bohater - w dzie艂o wielkie lub w Ojczyzn臋;
B贸g - w Ko艣ci贸艂; cz艂owiek - w powa偶n膮 siwizn臋.
O! gdybym jedn膮 kaplic臋 zobaczy艂,
Cho膰by jak pok贸j ten, wielko艣ci takiej,
Gdzie by si臋 polski duch raz wyt艂umaczy艂,
Usymboliczni艂 rozkwit艂ymi znaki,
Gdzie by kamieniarz, cie艣la, mularz, snycerz,
Poeta - wreszcie M臋czennik i rycerz
Odpocz膮艂[5] w pracy, czynie i w modlitwie...

- Gdzie by czerwony marmur, cios, 偶elazo,
Mied藕, br膮z i modrzew polski si臋 zjedna艂y
Pod postaciami, co, niejedn膮 skaz膮
Poryte, le偶膮 w nas, jak w sercu ska艂y -
...
O! - to bym w drobnych nawet arabeskach,
Z natur膮 rzeczy polskiej w pokrewie艅stwie
Nierozpl膮tanym b臋d膮cych - do艣lepi艂,
呕e to Mi艂o艣ci balsam br膮z ten zlepi艂...
Nie widz臋, aby Mi艂o艣ci filary
Podejmowa艂y ci臋偶k膮 piramid臋;
I dr偶臋 - i nuc膮c psalm - sierota!... id臋...
*
Gdzie偶 id臋? - id臋 sobie do duchowych
(Co materialnym zw膮 mnie rzemie艣lnikiem),
Duch u nich - pr贸偶nia: form brak postaciowych,
Nieow艂adni臋cie formy tre艣ciownikiem,
Duch u nich miejscem na duch. Potem id臋
Do 艣wieckich: ci mnie widz膮 za-duchowym
I jak mistyczn膮 goszcz膮 piramid臋.
I - tak - przechadzam si臋 w 艣nie Prometowym!
To do艣膰!... o pi臋knem rzecz jest rozwiniona.
To w tym - o pi臋knem przypowie艣膰 ma le偶y!...
I tak ja widz臋 przysz艂膮 w Polsce sztuk臋,
Jako chor膮giew na prac ludzkich wie偶y,
Nie jak zabawk臋 ani jak nauk臋,
Lecz jak najwy偶sze z rzemios艂 aposto艂a
I jak najni偶sz膮 modlitw臋 anio艂a.
Pomi臋dzy tymi praca si臋 stopniuje[6],
A偶 niepotrzebne prace zgin膮膰 musz膮;
Ze zbudowania w duchu si臋 buduje,
Smak si臋 oczyszcza i 偶膮dze si臋 g艂usz膮,
Przyroda niema jest uszanowan膮
I rozebrzmiewa czyn d艂ug膮 hosann膮!..
Do艣膰 jest - je偶eli z wierszy tych zostanie
Dwa w 偶yciu...
...
- Sko艅czy艂em...
...呕ycz臋-膰, czytelniku, zdrowia.”

Plus Norwidowe obja艣nienia siebie samego:
[5] Od-pocz膮艂 znaczy: pocz膮艂 na nowo, pocz膮艂 w drugiej pot臋dze...”
[6] „Wszystkie organizacje pracy oficjalne s膮 dzieci艅stwem logicznym - nic z nich nie mo偶e by膰 - nie maj膮 si艂y ograniczania sk艂onno艣ci rzemie艣lniczych: jak mo偶na oznaczy膰 prawem liczb臋 艣lusarzy - kamieniarzy - rze藕biarzy itd.?ba艂wochwalstwo przemys艂owe dojdzie do zenitu swego, tak jak tamto za czas贸w, kiedy Panteon wszech bog贸w 艣wiata obj膮艂. A potem - potem przez postawienie sztuki tak, aby by艂a najni偶sz膮 modlitw膮 i najwy偶szym rzemios艂em i przez postawienie estetyzmu tak, a偶eby 偶ywotnym i dodatnim ascetyzmem sta艂 si臋 - miara ta si臋 otrzyma. T臋 my艣l polsk膮 w zarysie dost臋pnym naprz贸d rzucam - a p贸藕niej, da B贸g i dobra wola rodak贸w, 偶e rozwin臋.”

No i mamy asumpt do niesko艅czonego rozwijania (pracy nad) Rzeczpospolit膮 Norwidowsk膮, co i Papie偶-Polak czyni艂 rozw艂贸cz膮c po ca艂ym 艣wiecie norwidow膮 my艣l-cytat o pi臋knie i pracy dla Zmartwychwstania. Wi臋kszej perspektywy chyba nie ma i by膰 nie mo偶e. I lepszych wsp贸艂-aposto艂贸w tej sprawy.

PS.
O Polsko!” - norwidowe wo艂anie.
O wy, wszystkie tu zgromadzone rodziny! O wy, wszystkie na 艣wiecie rodziny... ” - papieskie wo艂anie.
O moja gmino Strach贸wko – moje wo艂anie.
O Rzeczpospolita Norwidowska! - czyje to b臋dzie wo艂anie w kolejnych dziesi臋cioleciach?

sobota, 22 wrze艣nia 2012

Pie艣艅 o jednej nadziei


W korespondencji z kim艣 (wewn膮trz jakiej艣 instytucji, grupy ludzi, zespo艂u) zapisa艂em zdanie, kt贸re p贸藕niej mocno mnie zastanowi艂o i zmusi艂o do poni偶szej kontynuacji:

NN, a co zrobi膰, 偶eby wci膮gn膮膰 w t臋 rozmow臋 innych, czyli toczy膰 j膮 w formule dost臋pnej dla wszystkich?... Wychowuj膮 nie tylko sukcesy ale r贸wnie偶 pora偶ki!”

Moje pora偶ki:
- nieumiej臋tno艣膰 przekazania bogactwa, kt贸re jest mi ci膮gle dawane. Nie mog臋 by膰 niemym 艣wiadkiem Cudu, kt贸ry dla mnie si臋 zacz膮艂 16 pa藕dziernika 1978 roku. To m贸j OBOWI膭ZEK indywidualny i pokoleniowy. Wiem ju偶, 偶e nie zd膮偶臋 i nie potrafi臋 go dobrze wype艂ni膰, bo:

- nie zd膮偶臋 – bo karteczek z notatkami mam tyle, 偶e nigdy wszystkich nie spisz臋, a ka偶da jest zapisem jakiego艣 wydarzenia (zew- lub wewn臋trznego), wa偶nego, skoro trafi艂y na kartk臋 (bombarduj膮c wcze艣niej kosmicznie-eschatologicznie czyj膮艣 艣wiadomo艣膰)

- nie potrafi臋 – bo jest mi臋dzy nami emocjonalno-intelektualny zgrzyt, wzajemna blokada itp., kt贸ra ma – musi mie膰 - w czym艣 swoje korzenie lub rodow贸d. Nie rozpoznaj膮c go, przerywamy 艂a艅cuch przyczynowo-skutkowy fatalnie przys艂uguj膮c si臋 rzeczywisto艣ci, w kt贸rej 偶yjemy i kt贸r膮 kszta艂tujemy (tak偶e w wielkim procesie wychowawczym). Nie mog臋, nie wolno nikomu (prze)milcze膰, je艣li widzi jakie艣 istotowe i konstytutywne aspekty 艣wiata. Ja kiedy艣 odejd臋, problem pozostania.

Porozmawia艂em dzisiaj z nowym znajomym na Facebooku. O dziwo! - to ju偶 drugi Micha艂 (Michael, czyli 'Kt贸偶 jak B贸g', ale tak偶e tytu艂 czasopisma wydawanego w Kanadzie promuj膮cego, ba aposto艂uj膮cego czemu艣 takiemu jak „kredyt spo艂eczny”, co w czasie poszukiwania nowej spo艂ecznej ekonomii te偶 jest bardzo ciekawe), tym razem nastoletni, kt贸ry m贸wi o pustelni w Czatachowej i tamtejszej wsp贸lnocie „Mi艂o艣膰 i Mi艂osierdzie Jezusa”.

Rozmowa z Micha艂em natchn臋艂a mnie, wr臋cz przymusi艂a, do rozes艂ania jej 艣wiadectwa do ca艂ego zespo艂u nauczycieli RzN i do wsp贸lnoty „jakiej-takiej mi艂o艣ci i takiego偶 mi艂osierdzia” w rodzinie Kapaonow, czyli do wszystkich swoich dzieci. Potrafi膮 ju偶 czyta膰 ze zrozumieniem i samodzielnie my艣le膰. Przecie偶 nie mo偶e by膰 tak, 偶e rozmawiam o wierze i 呕ywym Bogu z (nie)znajomym nastolatkiem na Facebooku, a z nimi - nie. I to nie ja, tym razem, wci膮gam kogo艣 w rozmow臋, tylko da艂em si臋 wci膮gn膮膰 (nb. wczorajszy zapis w po艣cie: xRy, x wychowuje y, y daje si臋 wychowywa膰 przez x...).
Co znaczy by膰 wsp贸lnot膮 wychowuj膮c膮? By膰 jednym organizmem? No a szczytem jest „by膰 jednym cia艂em” w ma艂偶e艅stwie i ko艣ciele. To jest mo偶liwe, je艣li rz膮dzi nami jedna prawda, o偶ywia za艣 jedna wiara, nadzieja i Jedna Mi艂o艣膰 Najwy偶sza.


Normalno艣膰 naturalno艣ci i naturalno艣膰 normalno艣ci niech rz膮dzi nami wszystkimi. Przeczyta艂em sobie wczorajszego posta o tym w艂a艣nie i znajduje go ci膮gle wielkim. Prawie doskona艂ym. Pewnie mi to przejdzie i z czasem stan臋 si臋 bardziej samokrytyczny odno艣nie jego lub do niego (to normalny mechanizm i przewa偶nie tak si臋 dzieje)?
Oby normalno艣膰 (naturalno艣膰) nami rz膮dzi艂y. Oby jak najszybciej. Pytanie teologiczno zdrowo-rozs膮dkowe brzmi – kto z mo偶nych tego 艣wiata najwi臋cej korzysta na nienormalno艣ci (nienaturalno艣ci) gwa艂c膮cej rozum i wiar臋? Pozw贸lcie, 偶e nie odpowiem. 呕y艂em w takim ustroju 37 lat, wi臋c niecierpliwi臋 si臋 na ka偶dy kolejny jej w艣r贸d nas dzie艅.

Pos艂ucha艂em to i owo z Czatachowej, potrzebowa艂em wyrobi膰 sobie zdanie. Zosta艂em ostro偶nym sympatykiem. Nast臋pnym krokiem poznania powinna by膰 osobista lustracja :)
Lubi臋 realizm 偶ycia religijnego. 殴le powiedzia艂em, lubi臋 REALIZM w og贸le, jako fundament rozumnego i normalnego 偶ycia. Nie przepadam za wyr贸偶nianiem 偶ycia religijnego jako jakiego艣 podzbioru jakiego艣 偶ycia w og贸le(?). M贸j realizm m贸wi o jednym 偶yciu, jednym Bogu, rozumie i wierze. Czy mam te偶 wyr贸偶nia膰 偶ycie naukowe, internetowe itp. w moim 偶ycia-rysie? To jakie艣 igraszki lub wr臋cz absurd. Moje 偶ycie ma by膰 jedno艣ci膮, bardzo si臋 o to staram, wchodz膮c z tego powodu w liczne konflikty z publiczno艣ci膮.

W nocy, ale jak偶e m膮drzejszy t膮 noc膮 tak偶e w dzie艅, kiedy si臋 odrobin臋 pogubi臋 lub zagotuj臋 si臋gam do do艣wiadczenia - i s艂贸w, kt贸re tyle przynios艂y i nios膮 pokoju - z wczorajszej naszej mszy w intencji wychowania, a jak wiadomo, wychowanie jest naszym wsp贸lnym po-wo艂aniem -

„Aby艣cie post臋powali w spos贸b godny powo艂ania, jakim zostali艣cie wezwani, z ca艂膮 pokor膮 i cicho艣ci膮, z cierpliwo艣ci膮, znosz膮c siebie nawzajem w mi艂o艣ci. Usi艂ujcie zachowa膰 jedno艣膰 Ducha dzi臋ki wi臋zi, jak膮 jest pok贸j. Jedno jest Cia艂o i jeden Duch, bo te偶 zostali艣cie wezwani do jednej nadziei, jak膮 daje wasze powo艂anie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest B贸g i Ojciec wszystkich, kt贸ry [jest i dzia艂a] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Ka偶demu za艣 z nas zosta艂a dana 艂aska wed艂ug miary daru Chrystusowego. I On ustanowi艂 jednych aposto艂ami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia 艣wi臋tych do wykonywania pos艂ugi, celem budowania Cia艂a Chrystusowego, a偶 dojdziemy wszyscy razem do jedno艣ci wiary i pe艂nego poznania Syna Bo偶ego, do cz艂owieka doskona艂ego, do miary wielko艣ci wed艂ug Pe艂ni Chrystusa.”

Ten tekst mo偶na sobie czyta膰, mrucze膰, recytowa膰, a nawet 艣piewa膰 – dzia艂a jak mantra. Spr贸bujcie z psalmodi膮 lub ca艂kiem po swojemu :-)

PS.1
Przecie偶 to dar natury, 偶e jedni s膮 bardziej (uzdolnieni) praktycznie, inni teoretycznie. Nienormalnym by by艂o, gdy nie potrzebowali siebie i nie potrafili ceni膰 siebie nawzajem i efekt贸w swojej ci臋偶kiej pracy. Musz膮 jeszcze umie膰 to sobie powiedzie膰 i okaza膰, czego spos贸b te偶 pewnie da si臋 uzgodni膰, dobre jest np. AI, Appreciative Inquiry, doce艅my si臋 wreszcie, ch臋tnie sk艂adaj膮c (liturgicznie i nie) Bogu i sobie dzi臋kczynienie. I co wtedy b臋dzie? 呕YCIE wszystkich i ka偶dego ciekawsze, lepsze, pi臋kniejsze i bardziej prawdziwe. Wierz臋 w to i mam nadziej臋.

PS.2
Czemu tyle Roberta Schumana u mnie dzisiaj? A czemu nie. Przecie偶 14 maja 2004 Ko艣ci贸艂 Katolicki rozpocz膮艂 jego proces beatyfikacyjny.

„W osobie Roberta Schumana, kandydata na o艂tarze, nazwanego przez wielu „ojcem Europy” spotykamy prawnika, polityka i ekonomist臋 oddanego sprawie cz艂owieka i jego kultury, a przede wszystkim kultury chrze艣cija艅skiej Europy, z kt贸rego bogactwa sam nieprzerwanie czerpa艂, za kt贸r膮 cierpia艂 od dalekich i bliskich oraz dla kt贸rej niestrudzenie pracowa艂”.(JPII, 1982)

"Symbolem szczeg贸lnym jest wyb贸r patrona Auli G艂贸wnej [UKSW] Roberta Schumana, poniewa偶 by艂 on wielkim cz艂owiekiem, wielkim politykiem, wielkim chrze艣cijaninem i katolikiem. Zas艂u偶y艂 na m臋偶a stanu b臋d膮c cz艂owiekiem dalekowzrocznym. - Mamy wi臋c wychowywa膰 na tej uczelni ludzi, kt贸rzy potrafi膮 my艣le膰 daleko. Tej dalekowzroczno艣ci 偶ycz臋 wszystkim"(Ks. kard. K. Nycz, Wielki Kanclerz UKSW).

„Wasza Fundacja [im. Roberta Schumana na rzecz Wsp贸艂pracy Chrze艣cija艅skich Demokrat贸w w Europie] mo偶e bra膰 przyk艂ad z osoby swego patrona. Jego dzia艂alno艣膰 polityczna by艂a bez reszty po艣wi臋cona s艂u偶bie fundamentalnym warto艣ciom wolno艣ci i solidarno艣ci, rozumianym w pe艂ni w 艣wietle Ewangelii.

Drodzy przyjaciele, w tych dniach, po艣wi臋conych refleksji nad Europ膮, warto przypomnie膰, 偶e w艣r贸d g艂贸wnych rzecznik贸w ponownego zjednoczenia tego kontynentu byli ludzie kieruj膮cy si臋 g艂臋bok膮 wiar膮 chrze艣cija艅sk膮, tacy jak Adenauer, De Gasperi i Schuman. Czy mo偶emy na przyk艂ad nie doceni膰 faktu, 偶e w 1951 r., przed rozpocz臋ciem trudnych negocjacji, kt贸re mia艂y doprowadzi膰 do przyj臋cia Traktatu Paryskiego, postanowili oni spotka膰 si臋 w klasztorze benedykty艅skim w dolinie Renu, aby modli膰 si臋 i medytowa膰?”(JPII, 7 listopada 2003 r.)

pi膮tek, 21 wrze艣nia 2012

O normalno艣ci


"aby艣cie post臋powali w spos贸b godny powo艂ania,
 jakim zostali艣cie wezwani, 
 z ca艂膮 pokor膮 i cicho艣ci膮, z cierpliwo艣ci膮, 
znosz膮c siebie nawzajem w mi艂o艣ci. 
Usi艂ujcie zachowa膰 jedno艣膰 Ducha 
dzi臋ki wi臋zi, jak膮 jest pok贸j"
List 艣w.P.Ap. do Efezjan, Strachowian itd ;-)

Mo偶e "Teologia normalno艣ci" by艂oby lepszym tytu艂em? Ale wtedy filozofia mo偶e by si臋 obrazi艂a. No to mo偶e "Naturalna norma normalno艣ci absolutnie zdrowo-rozs膮dkowej"?

A by艂o i dzia艂o si臋 tak - 21 wrze艣nia, ko艣ci贸艂 艣wi臋tego Antoniego, parafia WNMP w Strach贸wce, godz. 7.30:

Wchodz臋 do ko艣cio艂a, by po prostu "by膰". Istnie膰, zabrzmi zbyt filozoficznie. By膰 - po prostu, Kto艣 wszystko inne za ciebie tu zrobi. To, co najwa偶niejsze. Ty mo偶esz - je艣li zechcesz - dorzuci膰 cz膮stk臋 od siebie, a najlepiej cz膮stk臋 siebie.

Dzisiaj msza jest zam贸wiona przez DyrKa w zwi膮zku z Tygodniem Wychowania. Wychowujemy? Wychowujmy. Zam贸wienie "intencji" jest naszym dzia艂aniem. W艂膮czeniem si臋 w dzie艂o zainicjowane przez polskich biskup贸w. Nie jeste艣my bezdusznymi ko艂kami w p艂ocie, us艂yszeli艣my, czujemy, rozumiemy, dzia艂amy na miar臋 tego zrozumienia i mo偶liwo艣ci.

Minuta przed msz膮, u艣wiadamiam sobie, 偶e jeste艣my tutaj - Ania i ja - prosto z Konferencji-Sejmu Spo艂ecznik贸w, Bojownik贸w i Ekspert贸w "Rzeczpospolitej Lokalnej". 呕e przychodzimy wprost z poziomu krajowego na poziom lokalny. I uniwersalny zarazem. Na poziom wieczno艣ci.
Czuj臋 zarazem, 偶e jestem u siebie, 偶e dobrze mi tutaj by膰. Nie zawsze to czuj臋. Dzisiaj - tak. Nie ma na mszy "szkolnej" porannej w Tygodniu Wychowania spojrze艅 nieprzejednanych wpatrzonych w ka偶dy m贸j krok, bym si臋 zachwia艂 lub najlepiej upad艂.
Podchodz臋 do pulpitu, by 艣piewa膰 chwa艂臋 Bo偶膮. Basia podchodzi, by j膮 czyta膰. A potem by J膮 prosi膰 i wstawia膰 si臋 za nami i naszymi sprawami. Jakie to naturalne! Normalne! Jeste艣my u siebie.

Normalno艣膰 odzyskana. Utrwali膰 j膮, u艣wi臋ci膰 i spowszechnie膰 zarazem by si臋 zda艂o. I - mam nadziej臋 - ju偶 nie ma od tego odwrotu. Wszystko, co dobrego ju偶 si臋 sta艂o i stanie, b臋dzie umocnione w czasie Roku Wiary. Nie mo偶e by膰 innej logiki. Nie ma. Normalno艣膰 naturalno艣ci i naturalno艣膰 normalno艣ci wraca pod dachy dom贸w i 艣wi膮ty艅 Polak贸w. Nie wsz臋dzie i nie zaraz. Ale wsz臋dzie tam, gdzie B贸g jest na pierwszym miejscu, tak si臋 dzieje.

Dzisiaj jest  - tak po za tym, w kalendarzu ko艣cielnym -  艣wi臋tego Mateusza, Aposto艂a i ewangelisty. U艣wiadamiam sobie, 偶e Aposto艂owie opowiadali o tym, co widzieli, s艂yszeli, czego dotykali i co zrozumieli, bo przecie偶 nie jest tajemnica, 偶e wszystkiego to i oni, naoczni 艣wiadkowie, nie zrozumieli. Zostawili co艣 dla nas :-)

Chrze艣cija艅stwo nie jest spekulacj膮. Ja, w dwudziestym pierwszym wieku, z ca艂膮 jego m膮dro艣ci膮, wiedz膮, nauk膮, technologi膮 itd. tak偶e przekazuj臋 to, co widz臋, s艂ysz臋, czego dotykam, co rozumiem. Z ca艂膮 ograniczono艣ci膮 mojego rozumu, wiary, osobowo艣ci itd. musz臋 uczciwie powiedzie膰, 偶e jest tego wiele (straszne mn贸stwo). G艂osz臋 wi臋c - TAK JAK APOSTO艁OWIE - BOGA 呕YWEGO, nie, spekulacje filozoficzno-teologiczne, cho膰 od nich nie stroni臋.

Normalno艣膰, naturalno艣膰, empiria, wr臋cz naturalizm. 呕artobliwie, a mo偶e jednak tylko p贸艂-偶artem p贸艂-serio, powiem, 偶e my w Rzeczpospolitej Norwidowskiej osi膮gn臋li艣my ju偶 niez艂y poziom normalno艣ci, staj膮c si臋 pierwocinami "Inteligentnego Mazowsza" :-)

"Id藕cie i starajcie si臋 zrozumie膰, co znaczy: Chc臋 raczej mi艂osierdzia ni偶 ofiary. Bo nie przyszed艂em powo艂a膰 sprawiedliwych, ale grzesznik贸w."

Ale czy偶 nie my wszyscy do tego zostali艣my stworzeni i powo艂ani? Aby艣my na w艂asno艣膰 posiedli ziemi臋 - ... 爪讬讚讛 讻讬 讘注讜讚 砖诇砖转 讬诪讬诐 讗转诐 注讘专讬诐 讗转 讛讬专讚谉 讛讝讛 诇讘讜讗... - tak偶e intelektualnie-duchowo?

A po mszy, a raczej na zako艅czenie liturgii rozumianej jako 藕r贸d艂o i szczyt stwarzania, zostali艣my zaproszeni do wsp贸lnego zdj臋cia pod pomnikiem Jana Paw艂a Wychowawcy, patrz膮cego u nas t臋sknie zawsze i z rado艣ci膮 w stron臋 krainy jego kulturowych umi艂owa艅, czyli tam, gdzie pocz膮艂 si臋 "jeden z najwi臋kszych chrze艣cija艅skich my艣licieli Europy" (dzisiaj teren agroturystycznej "Aksamitki" :-)

Skoro liturgia "przyjmuje, integruje i u艣wi臋ca elementy stworzenia i kultury ludzkiej, nadaj膮c im godno艣膰 znak贸w 艂aski, nowego stworzenia w Jezusie Chrystusie", to...
- jak nie uwieczni膰 pi臋kna tego wydarzenia?
- jak si臋 jeszcze lepiej nie zintegrowa膰?
- mo偶e nigdy wi臋cej nie zbierzemy si臋 w tym miejscu u艣wi臋ceni 艂ask膮 zjednoczenia w Eucharystii
- skoro nawet w czytanych dzi艣 tekstach us艂yszeli艣my dwa razy s艂owo "nauczyciel"
- a do tego nasz Nauczyciel wprost nam powiedzia艂 "Id藕cie i starajcie si臋 [to wszystko] zrozumie膰"
- tego wymaga od nas normalno艣膰

Jaka by艂a intencja mszy 艣wi臋tej? Jak skutkuje intencjonalno艣膰 w religii? Bo intencjonalno艣膰 wychowania znaczy tyle, "偶e wychowawca jest 艣wiadomy cel贸w, jakie pragnie realizowa膰 w wyniku planowo organizowanej dzia艂alno艣ci wychowawczej" (na poziomie studenckiego bryku). Na poziomie pedagoga szkolnego to "Cx ___________-> sytuacja 1- n __________->Ex".

A w naszym zwyk艂ym 偶yciu szkolno-zawodowym w RzN?
Msza zosta艂a zam贸wiona! Msza zosta艂a odprawiona. Odprawili艣my (zbiorowo) msz臋 艣wi臋t膮 pod przewodnictwem kap艂ana (ksi臋dza proboszcza Mieczys艂awa". Takie rozumienie liturgii mszy 艣wi臋tej zachwyci艂o mnie na pocz膮tku pracy katechetycznej, przysz艂o wprost z dokument贸w Soboru Watyka艅skiego II (Konstytucja o liturgii 艣wi臋tej, nr.42).

Tym (jego) j臋zykiem zawsze chcia艂em prowadzi膰 katechezy, tym j臋zykiem przem贸wi艂 nasz (pomys艂 i red. jk - 'katecheta z Legionowa' a dzisiaj ze Strach贸wki) list do papie偶a -  
"Wyro艣li艣my w parafii i z 偶ycia parafii, kt贸ra jest przecie偶 cz膮stk膮 Ko艣cio艂a Powszechnego, czerpiemy natchnienia do dzia艂ania. Tutaj spotykamy si臋 na cotygodniowej modlitwie, tu w niedziel臋 jednoczymy si臋 w zbiorowym odprawianiu mszy 艣wi臋tej, tu spotykamy si臋 na katechizacji, tutaj na pocz膮tku wrze艣nia w Noc Czuwania dzi臋kujemy za wakacje i rozpoczynamy nowy rok nauki, tutaj tak偶e 艂膮czymy modlitw臋 i zabaw臋 przy okazji tradycyjnych ''Andrzejek'', czy ''Sylwestra'', tutaj du偶a cz臋艣膰 naszej grupy otrzyma艂a Ducha 艢wi臋tego w sakramencie bierzmowania, aby si臋 sta膰 dojrza艂ymi uczniami Jezusa Chrystusa".

To jeszcze "id藕my i starajmy si臋 zrozumie膰" i to :

"Pomoc w uporz膮dkowaniu znacze艅 terminu "wychowanie" mog膮 stanowi膰 dwie r贸wnowa偶ne formu艂y, kt贸re proponuj臋 na zako艅czenie:

xRy ("x wychowuje y") / yRx ("y jest wychowywany przez x")

Wyst臋puj膮 w nich trzy zmienne:
"x" ("wychowuj膮cy"),
"y" ("wychowywany")
i "R" (relacja mi臋dzy x a y).
...
"R" jako "proces" mo偶e by膰 rozumiane jako:
- rozw贸j;
- samorealizacja;
- wzrost samo艣wiadomo艣ci;
- ca艂okszta艂t proces贸w.

Jako cecha tak poj臋tego "R" wyst臋puje "naturalno艣膰" !!!

PS.
Nie chc臋 nadmiernie 偶onglowa膰 skojarzeniami, ale czasem nie chc臋, ale musz臋.

czwartek, 20 wrze艣nia 2012

Villa Holiday Park, Warsaw


Dzie艅 dobry. Jestem w hotelu Villa Holiday Park, ale niczego to nie zmienia. Budz臋 si臋, wstaj臋, jaki艣 akt strzelisty i do roboty. Pisz臋 swoje. Fakt! - spa艂em na poduszce z wyhaftowanym znakiem firmowym.

Wiem, 偶e pisz臋 wa偶ne rzeczy. Pewnie do艣膰 chaotycznie, na pewno spontanicznie, pisz臋 o wszystkim, co jest mi wiadomym w sprawie. Jest to sprawa homo sapiens w takim偶e - czyli my艣l膮cym - spo艂ecze艅stwie, o ile to ostatnie istnieje. Niekt贸rzy, od czasu Margaret Thatcher (?) g艂osz膮 tez臋, 偶e niekoniecznie, inni, powo艂uj膮c si臋 cho膰by na ACTA, 偶e jednak co艣 艂膮czy niekt贸rych i potrafi膮 to zakomunikowa膰, przynajmniej.

ROEFS i CAL robi膮 dobr膮 robot臋 w Polsce, ale u nas s膮 ma艂o znane i ich dzia艂anie. Troch臋 si臋 czas u nas zatrzyma艂. Zatrzyma艂 si臋 na sprawach inwestycji i finans贸w. Spo艂ecze艅stwo obywatelskie w naszych okolicach nie przyj臋艂o si臋 i nie ma go w zwi膮zku z tym w nadmiarze. Przycz贸艂ki jednakowo偶 s膮, cho膰by NGO'sy.

Partnerstwo (zawsze) jest problemem. Cho膰 jest warunkiem normalno艣ci i rozwoju.

Wydaje mi si臋 - i tak膮 zg艂aszam tez臋 do Open Open (2x konieczne) Space - 偶e problemem jest pozostawanie za swoimi czasami. I cho膰 dochodz膮 do nas odg艂osy i kolejne fale pomys艂贸w i rozwi膮za艅 spo艂ecznych z Zachodu, to m艣ci si臋 na nas nie przerobiony w wolno艣ci okres 45-lecia. Nie-wola my艣li wymaga g艂臋bokiej terapii. Omin臋艂y nas etapy tego rozwoju. Mamy luki w 艣wiadomo艣ci i wiedzy. G艂贸wnie, rzecz si臋 ma z poj臋ciem (filozofi膮) wolno艣ci, osoby, dialogu... i w zwi膮zku z tym, to, co wdra偶amy, wdra偶amy intuicyjnie (z konieczno艣ci po 艂ebkach?). Wielki dzia艂 aktywno艣ci spo艂ecznych buduje na teoriach i umiej臋tno艣ciach komunikacji (spo艂ecznej), kt贸ra u nas jest w powijakach. Musi by膰, skoro wyszli艣my z ciemno艣ci i dopiero od 22 lat gonimy uciekaj膮cy 艣wiat.

W ko艣ciele mamy podobne problemy, cho膰 nie zwi膮zane bezpo艣rednia z materialistycznym marksizmem. Pewnej cz臋艣ci kultury wsp贸艂czesnej sprzeciwi艂a si臋 spora grupa wp艂ywowych duchownych. Kardyna艂 Martini nie jest wyj膮tkiem w krytycznej ocenie tego stanu rzeczy i m贸wi艂 o 200-letnim zacofaniu (a mo偶e 艂agodniej "pozostawaniu za swoimi czasami w kulturze").

Ciekawe 艣wiat艂o - wed艂ug mnie - na spraw臋 rzucaj膮 Tajemnice 艢wiat艂a, og艂oszone – z wielk膮 doz膮 osobistej wolno艣ci, by nie rzec dezynwoltury – przez Papie偶a Polaka(!), Karola Wojty艂臋.
Czy nie widzicie tego niemego protestu (np. wobec wstrzymywania reform soborowych) i rewolucyjno艣ci tego aktu? Genialnego w swej prostocie, ale i jak偶e wr臋cz zuchwa艂ej.

Bo c贸偶 nam m贸wi ten fakt? 呕e nie obrz臋dy, tradycje itd. s膮 istot膮 religii, ale wolno艣膰 poszukuj膮cego i znajduj膮cego bezpo艣redni膮 drog臋 do Boga-Absolutu cz艂owieka.
„Cz艂owiek jest drog膮 Ko艣cio艂a”! Nie odwrotnie – co musia艂o i musi dra偶ni膰 mas臋 duchownych.
Jaki obraz religii akcentuj膮 Tajemnice 艢wiat艂a? Chrzest Jezusa w wodach Jordanu, Objawienie chwa艂y na weselu w Kanie Galilejskiej, g艂oszenie Kr贸lestwa Bo偶ego i wzywanie do nawr贸cenia, Przemienienie na g贸rze Tabor , ustanowienie Eucharystii. Dla mnie to tajemnice spotkanie, przemiana, wczucie, dialogu z drugim i ze 艣wiatem, obecno艣膰... Tajemnica drugiego, einfulung, epifania twarzy, filozofia spotkania, dramatu...

ALE MY艢MY TEGO NIE PRZERABIALI W SZKO艁ACH. MY艢MY TEGO NIE PRZEROBILI NA KULTUR臉 NASZ膭 POWSZEDNI膭. Te m艂yny jeszcze nie miel膮 m膮ki na nasz chleb codzienny (cho膰 dla du偶o wcze艣niejszego Cypriana Norwida - Tak). Jeszcze nie odzyskali艣my siebie! i swojego dziedzictwa! - bez pami臋ci i to偶samo艣ci mamy luk臋 w 偶yciu spo艂eczno-publicznym.

Religia odpowiadaj膮ca na odwieczne wo艂anie cz艂owieka wsp贸艂czesnym j臋zykiem - marzy mi si臋 i w takiej spe艂ni艂o si臋 w艂a艣ciwie moje 偶ycie. Mia艂em szcz臋艣cie spotka艂em mistrz贸w - Ingardena, Wojty艂e, Sob贸r Watyka艅ski II, Twardowskiego, Madeja. Prze偶y艂em swoje Aggiornamento. Jak m贸g艂bym inaczej prze偶y膰 to 偶ycie in transition (偶ycie zawsze jest okresem przej艣ciowym) z komuny przez JPII i Solidarno艣膰 do wolnej Poslki, i ju偶 samorz膮dnej po trochu.

Rok Wiary? - musi si臋 upomnie膰 o t臋 naturalno艣膰 traktowania osoby, drugiego cz艂owieka i wsp贸lnoty zwyk艂ych, 偶ywych mieszka艅c贸w (podmiot贸w) w ko艣ciele. Nie tylko sakramentalnie i katechizmowo, ale po ludzku, zwyczajnie, cz艂owiek z cz艂owiekiem, we wsp贸lnocie otwartej na transcendencj臋 (nadprzyrodzono艣膰), na Obecno艣膰 Tego Kt贸ry Jest, a my na Jego obraz. B贸g 呕ywy, a nie tylko obrz臋dowy. Z ogromn膮 wymow膮 (obrazem i narracj膮) Ewangelii Rodziny. Bo gdzie jeszcze tak powszechnie i dost臋pnie, na co dzie艅, ods艂aniamy g艂臋bi臋 osobow膮?

I tu, w realnym czasie i przestrzeni - po obfitym 艣niadanku - pojecha艂em sobie na drugi dzie艅 wydarzenia Sejmu Spo艂ecznik贸w Bojownik贸w i Ekspert贸w od Rzeczpospolitej Lokalnej.

Czu艂em si臋 przymuszony wewn臋trznie do wypowiedzenia dw贸ch zda艅 - zg艂aszaj膮c nie艣mia艂o - kontrowersyjn膮 spraw臋 "Konsensusu dla Prawdy". Uzna膰 i wyzna膰 swoimi ustami, 偶e Prawda JEST.

Jest, ale nie jest kochana i ma艂o kto czuje potrzeb臋 takiego wyznania (mi艂o艣ci), mo偶e nawet ze wszystkich mi艂o艣ci ta jest pierwsza?! Jak si臋 wyzna i sakramentalnie utwierdzi mo偶na konsumowa膰 z rozkosz膮.

Wi臋kszo艣膰 reaguje na takie moje wyst膮pienia, jakbym pope艂ni艂 nietakt, albo pu艣ci艂 b膮ka. Bo wszyscy chc膮 by膰 praktyczni, dzia艂a膰 dla rozwoju, sukcesu itd. Malo kto traktuje moje wyst膮pienia jako g艂os wielkiego realisty. "Poznacie prawd臋 a prawda was wyzwoli". Zreszt膮 tw贸rcze zastosowanie tej prawdy odegra艂o wa偶n膮 rol臋 w trakcie warsztat贸w nad Bia艂ym Dunajcem. Ale o tym po tym.

Czuj膮c si臋 lekko nieswojo, odnalaz艂em jednak dwa punktu agendy 偶yciowej daj膮cej spok贸j absolutny (co i jak w rzeczonych warsztatach by艂o poddane nam metodologicznie, z dobrym skutkiem).
1) msza 艣wi臋ta jutro o 7.30, zam贸wiona jako nasze wsp贸lne dzia艂anie w Tygodniu Wychowania.
2) jaka艣 nast臋pna msza w poniedzia艂ek, co i umkn臋艂o przyznaj臋, ale ju偶 jestem 艣wiadomy.

Jutrzejsza - w pe艂nej wolno艣ci, kto zechce, b臋dzie, tak lub inaczej, r贸偶ne mog膮 by膰 formy obecno艣ci i msza w艂a艣nie jest o tym!
Poniedzia艂kowa - galowa, w rocznic臋 urodzin patrona ca艂ej Rzeczpospolitej Norwidowskiej (po raz drugi u nas dopiero, wi臋c nie mo偶na m贸wi膰 o molestowaniu dzieci i m艂odzie偶y, tudzie偶 pracownik贸w).

Obie msze same wysz艂y, "w praniu" dnia naszego powszedniego, tacy jeste艣my po prostu. B臋dzie zatem i lokalno艣膰 w wydarzeniu i uniwersalno艣膰 i wieczno艣膰. D艂ugo by rozwa偶a膰, ale kto by to czyta艂?!

Co mnie tak napawa spokojem na pi膮tek i poniedzia艂ek? Prawie nic, odrobina zwyk艂ej prawdy, kt贸ra chce si臋 nam udziela膰. W wieczne za-chwyceni jeste艣my, po norwidowemu.

PS. Kiedy ROEFS i CAL robi艂y dobr膮 robot臋 nad Polsk膮 obywatelsk膮 i samorz膮dn膮, zesp贸艂 nauczycielek z Rzeczpospolitej Norwidowskiej robi艂 podobna robot臋 nad tzw. wsp贸lnot膮 lokaln膮 w Strach贸wce przygotowuj膮c po godzinach Dzie艅 Norwidowski.

wtorek, 18 wrze艣nia 2012

Wo艂anie na pustyni i matematyka 呕ycia w Prawdzie


Prawdo, Ojczyzno moja. Moje zawsze "dzi艣". Jeste艣 藕r贸dlan膮 wod膮, pij臋 z Ciebie, ilekro膰 siadam do tego komputera w osobnym bardzo 艣wiecie. W osobowym. Posoborowym. Na pustyni w艂a艣ciwie.

Wymy艣lamy, wymy艣lamy swoje prawa, akcje, dzia艂ania i 艣wiaty. A trzeba tak niewiele. Usi膮艣膰, popatrze膰, pos艂ucha膰. W艂a艣ciwie - tylko - poczyta膰 rzeczywisto艣膰, tak, jak si臋 przed nami ods艂ania. Prawda jest - nie trzeba jej wymy艣la膰.
Dam si臋 - i dzisiaj, jeszcze raz, mo偶e jeszcze ten tylko raz, kt贸ry艣 b臋dzie na pewno ostatni -  ca艂kowicie prowadzi膰 cytatom z wiary-godnych dokument贸w, tym razem, na tzw. Tydzie艅 Wychowania i tych, do kt贸rych prowadz膮 i odsy艂aj膮.

Aby "owocnie wykorzysta膰 ten czas dany nam przez Boga, aby艣my mogli wsp贸lnie si臋 zastanowi膰, jak owocnie wychowywa膰 dzi艣 dzieci i m艂odzie偶", bo "偶yczymy wszystkim owocnego spo偶ytkowania wszystkich mo偶liwo艣ci zwi膮zanych z II TW".

I od razu zostajemy wprowadzeni na szeroki trakt, w艂a艣ciwie na autostrad臋 odpowiedzialnego my艣lenia - "pog艂臋bieniu 艣wiadomo艣ci, czym jest wychowanie i jak dzi艣 wychowywa膰, s艂u偶膮 my艣li z nauczania papie偶y - b艂. Jana Paw艂a II i Benedykta XVI".

Benedykt XVI, g艂owa Ko艣cio艂a, m贸wi do nas szczerze i wprost "偶ycz臋, by [TW] o偶ywi艂 wsp贸艂prac臋 rodziny, szko艂y i Ko艣cio艂a [brak tu - niestety -  wielkiego nieobecnego, "samorz膮du i rz膮du/pa艅stwa", w tym nauki i sztuki], by zapewni膰 dzieciom i m艂odzie偶y solidn膮 formacj臋 intelektualn膮, kulturow膮, duchow膮 i chrze艣cija艅sk膮. Niech 艣rodowiska wychowawcze przenika «Ewangelia rodziny». Wzrastaj膮c w jej 艣wietle, we wsp贸lnocie 偶ycia, wiary i mi艂o艣ci, m艂odzi mog膮 naby膰 warto艣ci, kt贸re nadaj膮 sens ludzkiej egzystencji. Wspierajmy rodzic贸w, wychowawc贸w i nauczycieli nasz膮 modlitw膮".

Skoro papie偶 Niemiec odsy艂a do papie偶a Polaka, trzeba czym pr臋dzej sprawdzi膰, czym jest ta Ewangelia Rodziny (tu jest ukryty ten link)? Od pierwszych jej s艂贸w przeniknie nas dreszcz (zar臋czam tych, kt贸rzy doczytaj膮 do ko艅ca):

- bo JPII wprost i eschatologicznie (matematyka eschatologiczna, a w jej granicach TAJEMNICA JEDNO艢CI) "przywo艂uje prawd臋 o stworzeniu cz艂owieka «na obraz i podobie艅stwo Boga». Na obraz i podobie艅stwo Boga samego zosta艂 stworzony cz艂owiek jako m臋偶czyzna i niewiasta: «m臋偶czyzn膮 i niewiast膮 stworzy艂 ich». W nich ma pocz膮tek komunia os贸b ludzkich. Cz艂owiek-m臋偶czyzna «opuszcza ojca swego i matk臋 swoj膮 i 艂膮czy si臋 ze sw膮 偶on膮 tak 艣ci艣le, 偶e staj膮 si臋 jednym cia艂em». W tej jedno艣ci przekazuj膮 偶ycie nowym ludziom: staj膮 si臋 rodzicami. Uczestnicz膮 w stw贸rczej mocy Boga." (ERR)

"«Rodzina chrze艣cija艅ska [prawdziwa wsp贸lnota chrze艣cija艅ska, jest, s膮] dobr膮 nowin膮 dla trzeciego tysi膮clecia». Ko艣cio艂y domowe! Ma艂偶onkowie chrze艣cija艅scy, w waszej wsp贸lnocie 偶ycia i mi艂o艣ci, w waszym wzajemnym oddaniu i wielkodusznym przyjmowaniu dzieci stawajcie si臋 艣wiat艂em 艣wiata! by艣cie ka偶dego dnia byli jak lampa, kt贸rej nie trzyma si臋 w ukryciu, ale stawia si臋 «na 艣wieczniku"(ERM)

"Rodzina oparta na ma艂偶e艅stwie jest dziedzictwem ludzko艣ci [EMPIRIA!], jest wielkim dobrem o najwy偶szej warto艣ci, koniecznym dla 偶ycia, rozwoju i przysz艂o艣ci narod贸w... jest ona 艣rodowiskiem, w kt贸rym osoba ludzka... zostaje pocz臋ta, rodzi si臋, wzrasta i dojrzewa. Rodzina, b臋d膮ca pierwsz膮 szko艂膮, w kt贸rej kszta艂ci si臋 osoba ludzka, jest niezb臋dna dla prawdziwej «ekologii ludzkiej» [zn贸w empiria]... przysz艂o艣膰 ludzko艣ci idzie poprzez rodzin臋... We藕cie w swoje r臋ce losy Ko艣cio艂a i 艣wiata... rodzina jest podstawow膮 kom贸rk膮 spo艂ecze艅stwa... modlitwa [za艣wiadczam i ja, 偶e to tak偶e jest empiria] w rodzinie jest gwarancj膮 jedno艣ci" (ERM)

"«mi艂o艣膰 (...) rozlana Jest w sercach naszych przez Ducha 艢wi臋tego, kt贸ry zosta艂 nam dany»; t臋 mi艂o艣膰 otrzymali艣cie w sakramencie ma艂偶e艅stwa i od tamtej chwili ona nieustannie o偶ywia wasz zwi膮zek i ka偶e wam ofiarowywa膰 si臋 sobie nawzajem. W miar臋 lat ogarnia ona dzieci, kt贸re zawdzi臋czaj膮 wam swoje 偶ycie. Jak膮偶 rado艣ci膮 jest dla nas ta mi艂o艣膰, jak膮 Jezus okazywa艂 dzieciom: «Pozw贸lcie dzieciom przychodzi膰 do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem nale偶y kr贸lestwo Bo偶e»"
... aby wszyscy na 艣wiecie (rodzice i wychowawcy) mieli uczestnictwo [familijne 艣wiat艂o z Dolin Chocho艂owskiej] w tej mi艂o艣ci, jak膮 otacza On dzieci i m艂odzie偶. On patrzy w ich serca z mi艂o艣ci膮 i trosk膮..."(ERR)

"Czy偶 to nie On zaszczepi艂 w sercach waszych t臋 mi艂o艣膰, kt贸ra pozwala wam trwa膰 przy sobie jako m臋偶owie i 偶ony, jako ojcowie i matki, dla dobra tej fundamentalnej wsp贸lnoty, jak膮 jest rodzina? Przejmuj膮ce s艂owa... oto ludzkie serca, przej臋te wzajemn膮 oblubie艅cz膮 mi艂o艣ci膮, wo艂aj膮, aby ta ich ludzka mi艂o艣膰 mog艂a zawsze znajdowa膰 «moc z wysoko艣ci» [by] stanowi膰 jedno艣膰 - dozgonn膮 jedno艣膰. Jest to mi艂o艣膰 szlachetna, czysta. Jest to mi艂o艣膰 p艂odna. Mi艂o艣膰 o偶ywiaj膮ca. Mi艂o艣膰 pi臋kna... stanowi najg艂臋bszy fundament 偶ycia rodzinnego."(ERR)

" O wy [!!!], wszystkie tu zgromadzone rodziny! O wy, wszystkie na 艣wiecie rodziny zbudowane na fundamencie tego sakramentu, kt贸ry Aposto艂 nazywa «wielkim»! Czy偶 nie widzicie, jak g艂臋boko jeste艣cie wpisane w tajemnic臋 Boga 呕ywego... [mistyka Boga 呕ywego na oczach milion贸w]
Ko艣ci贸艂 wi臋c jest rodzin膮 rodzin [A GMINY???, a RR (za) kard. Wyszy艅skiego, w kt贸rej dojrzewa艂a nasza rodzina i my od dzieci艅stwa!]. Tajemnica Ko艣cio艂a - ta wspania艂a tajemnica, tak g艂臋boko na艣wietlona przez prac臋 ostatniego Soboru Watyka艅skiego II znajduje w rodzinach swoje odzwierciedlenie. Drodzy bracia i siostry! 呕yjcie w tym 艣wietle!... kiedy wypowiadacie s艂owa «Credo», kt贸re odnosz膮 si臋 do Ko艣cio艂a, czujcie, i偶 one do was si臋 odnosz膮!"(ERR)

"Rodziny! [!!!] Jak偶e wielka jest tajemnica, kt贸rej jeste艣cie uczestnikami! Jak偶e g艂臋boko wasze rodzicielstwo, drodzy ojcowie i matki, 艂膮czy si臋 przez Ko艣ci贸艂 z przedwiecznym ojcostwem Boga samego! Wierzymy w 艣wi臋tych obcowanie. W grzech贸w odpuszczenie. Cia艂a zmartwychwstanie. I 偶ywot wieczny. Czy偶 nie trzeba, aby艣my w tej (zbawczej) perspektywie prze偶ywali ten szczeg贸lny rok, Rok Rodziny [a ROK WIARY?]... Od tajemnicy stworzenia cz艂owieka jako communio personarum przeszli艣my do tajemnicy communio sanctorum. 呕ycie ludzkie, kt贸re si臋 w Bogu zaczyna, w Bogu ma sw贸j kres, swoje wype艂nienie. Ko艣ci贸艂 trwa w nieustaj膮cym zjednoczeniu ze wszystkimi 艣wi臋tymi i b艂ogos艂awionymi, kt贸rzy wiecznie 偶yj膮 w Bogu. W Bogu jest te偶 wieczne «obcowanie» tych wszystkich, kt贸rzy tu na ziemi byli ojcami i matkami, synami i c贸rkami [mistyka Boga 呕ywego na oczach milion贸w!]. Nie pozostaj膮 oni od nas oddzieleni. S膮 zjednoczeni wsp贸ln膮 histori膮 zbawienia [empiria, ekologia]. [Bo] On Jeden jest «Pocz膮tkiem i Ko艅cem, Alf膮 i Omeg膮»"(ERR)

"Rodziny ca艂ego 艣wiata! 呕ycz臋 wam, [jak] ten Chrystus [kt贸ry] m贸wi dzi艣 do was: «id膮c na ca艂y 艣wiat, nauczajcie wszystkie rodziny». Opowiadajcie im Ewangeli臋 wiecznego zbawienia, kt贸ra jest «ewangeli膮 rodzin»... Chrystus - «wczoraj i dzi艣, ten sam tak偶e na wieki».
Pozdrawiam z ca艂ego serca rodziny polskie: w Ojczy藕nie i na emigracji. 呕ycz臋 wszystkim, aby by艂y Bogiem silne; aby z dnia na dzie艅 coraz bardziej odkrywa艂y wielko艣膰 i 艣wi臋to艣膰 swego powo艂ania; aby sta艂y wiernie na stra偶y «pi臋knej mi艂o艣ci» i ka偶dego pocz臋tego 偶ycia; aby w dzisiejszych czasach umia艂y obroni膰 cenne dziedzictwo wiary i przekaza膰 je nast臋pnym pokoleniom Polak贸w. Niech B贸g wam b艂ogos艂awi!
Na koniec chcia艂bym wraz z wszystkimi tu obecnymi przygarn膮膰 i pob艂ogos艂awi膰 wszystkich chorych na 艣wiecie. Ostatnie s艂owo przeznaczone jest dla rodzin, kt贸re cierpi膮, kt贸re cierpi膮 dotkliwie. To prawda, 偶e rodzina jest gaudium et spes, ale jest te偶 cierpieniem i b贸lem. Ale z tym wszystkim, tak偶e z cierpieniem i b贸lem, pozostaje zawsze gaudium et spes w Chrystusie Jezusie„ (ERR)

A to ju偶 cytat z (ruin) samego siebie, z wczorajszego posta - „spo艂eczno艣ci, w kt贸rych nie rz膮dzi prawda, nie wychowuj膮, ale demoralizuj膮!

PS.1
Kiedy b艂.JPII m贸wi艂 - ile razy musia艂 to m贸wi膰! na pustyni 艣wiata (i Ko艣cio艂a) - "wspania艂a tajemnica, tak g艂臋boko na艣wietlona przez prac臋 ostatniego Soboru Watyka艅skiego II", m贸wi艂 to nie w pustk臋 i dla krasom贸wczego efektu (efekciarstwa), jak Jego oponenci, ale m贸wi艂 konkretnie - TAK MY艢L臉 OD DAWNA - przeciwko konkretnym (ilu?) kardyna艂om, biskupom, proboszczom... kt贸rzy za sw贸j "por膮bany" honor? i ambicj臋 wzi臋li sobie dystansowanie si臋 i prychanie na wspomnienie prac soboru! - cho膰by rzucaj膮c ludziom stare 艂awki pod nogi, zakrywaj膮c tajemnic臋 obecno艣ci Mi艂o艣ci w tabernakulum star膮 "szmatk膮/kapk膮" i frazeologi膮, zamykaj膮c si臋 w swoich pa艂acach, plebaniach i dewiacjach, odwracaj膮c si臋 (a nawet Jezusa na krzy偶u) ty艂em do "ludu", czyli do nas - swoich braci i si贸str stworzonych na ten sam obraz i podobie艅stwo!

Nast臋pca Polaka, b艂ogos艂awionego JPII, Niemiec, Benedykt XVI og艂osi lada moment ROK WIARY w rocznic臋 rozpocz臋cia "prac ostatniego Soboru Watyka艅skiego II". Ilu z nas wejdzie w ten Rok Wiary? Oby nie tak, jak w I i II Tydzie艅 Wychowania!

ERR - Ewangelia Rodziny (w Rzymie)
ERM - Ewangelia Rodziny (w Manilii)
"Gaudium et spes" - (z 艂ac. Rado艣膰 i Nadzieja) Konstytucja duszpasterska o Ko艣ciele w 艣wiecie wsp贸艂czesnym og艂oszona przez papie偶a Paw艂a VI 7 grudnia 1965. Stanowi obszerny wyk艂ad nauki spo艂ecznej Ko艣cio艂a i jest tym samym najwa偶niejszym dokumentem Soboru Watyka艅skiego II. Wielokrotnie powo艂uje si臋 na dokumenty papie偶y, szczeg贸lnie wypowiedzi Jana XXIII i Paw艂a VI. Zajmuje si臋 spraw膮 powo艂ania cz艂owieka i Ko艣cio艂a w obliczu zmian, kt贸re dokona艂y si臋 w XX wieku. Dokument ten w du偶ej mierze czerpie z filozofii neotomistycznej i pogl膮d贸w Jacques Maritaina. W czasie trzeciej sesji Soboru do zespo艂u przygotowuj膮cego konstytucj臋 "Gaudium et spes" zosta艂 w艂膮czony abp Karol Wojty艂a, by艂 on jednym z aktywniejszych cz艂onk贸w i przyczyni艂 si臋 do ostatecznego jej kszta艂tu" (za: Wikipedia). Zachwycaj膮c si臋 nauczaniem "ukochanego" papie偶a, zachwycamy si臋 - o ile go naprawd臋 czytamy - nauk膮 Soboru Watyka艅skiego II.

Tej (powy偶szej) rado艣ci i nadziei pozbawi艂a nas - tak my艣l臋 - m.in. w/w grupa kardyna艂贸w, biskup贸w, proboszcz贸w... dla w艂asnej wygody (nie tylko ca艂kiem przyziemnej, ale i intelektualnej), by mogli rz膮dzi膰 po swojemu kawa艂kami ko艣cio艂a Jezusa Chrystusa w r贸偶nych zak膮tkach ziemi. Na nich - w du偶ej cz臋艣ci - spoczywa odpowiedzialno艣膰 za zast贸j i zmarnowane szanse ostatnich 50 lat w dziejach 艣wiata i 22 lat przemian ustrojowych w Polsce (艣p. kardyna艂 Martini „wyliczy艂”, 偶e zacofali nas – ko艣ci贸艂 - o 200 lat). Mam nadziej臋, 偶e jest ich ju偶 coraz mniej i nie uda im si臋 zbojkotowa膰 (zbanalizowa膰) ROKU WIARY.

PS.2
Przem贸wienie do rodzin w Manilii „Uczy艅cie z waszej rodziny kart臋 Ewangelii”, papie偶 wyg艂osi艂 w 2003, czyli w tym samym roku, w kt贸rym otrzyma艂 nasz list, od szko艂y Rzeczpospolitej Norwidowskiej w Strach贸wce. Jest to tak偶e rok wypowiedzenia s艂贸w o postawie mi艂o艣ci intelektualnej - na rzymskim spotkaniu z fenomenologami - do kt贸rych sam si臋 w du偶ej cz臋艣ci zalicza艂 - d膮偶膮cych do poznania aspekt贸w istotowych i konstytutywnych ca艂ej dost臋pnej nam rzeczywisto艣ci (matematyka 偶ycia w prawdzie).

PS.3
Oczywi艣cie ten post, to tylko – dzisiaj – ma艂y odprysk sprawy. Daleko nam do "solidnej formacji intelektualnej, kulturowej, duchowej i chrze艣cija艅skiej”. Problem wielki jest w tym, 偶e my roz艂膮czyli艣my „duchow膮 i chrze艣cija艅sk膮” od „intelektualnej, kulturowej”, a papie偶e – jak wida膰 – oczekuj膮 czego艣 innego, tzn. ich nieroz艂膮czno艣ci. „Wiara i rozum” albo magia i zabobony.

PS.4
Poszukuj膮c ilustracji, kt贸re o偶ywi艂yby tego posta, wpisa艂em do wyszukiwarki "Google-grafika" "ewangelia rodziny" i - o dziwo - w艣r贸d propozycji dosta艂em tak偶e zdj臋cie ze Strach贸wki, sprzed o艂tarza, wi臋c, co dla mnie oczywiste i najbardziej 艣wietliste i jasne, udost臋pniam je i to na pocz膮tku :-)