Kardynał i kurtyzana a sprawa polska (w Strachówce)

Salon Mme Geoffrin w 1755 roku

Będąc w Paryżu w 1979 i 1980 roku 

byłem na cmentarzach u znanych Rodaków 

i przed zakładem św. Kazimierza 

w którym życie dokończył Norwid. 

Odwiedziłem też polski kościół

sławny polskimi emigrantami

na Rue Saint-Honoré
Nie wiedzialem wtedy

że tuż obok jest kamienica

w której mieszkała Mme Geoffrin 

i prowadziła swój sławny salon 

co okazało się ważne jako dla Polski 

tako i dla gminy Strachówka  

Było tak. Jako wielki i stary już kibic wszelkich sportów, śledzę z uwagą wszystkie wielkie tour'y kolarskie. Lubię podróżować po Francji, Włoszech, Hiszpanii okiem kamer na helikopterach, motorach i przy okazji także po rozszerzającej się we mnie wiedzy o świecie i kulturze, dzięki internetowi. I tak, w którymś roku poznałem Embrun, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże. Sport sportem, pejzaże alpejskie pejzażami, ale jaka historia się tam skryła! Cymes, palce lizać - nawet rodzina Gesslerów się nie umywa. 

katedra w Embrun

Jaka tam sztuka, kultura, architektura. Wow. O tamtejszej katedrze - a miasteczko liczy tylko ok. 6 tys. mieszkańców - wyczytałem, że "Katedra Notre-Dame du Réal to jeden z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych zabytków sakralnych we francuskich Alpach". Opis i wyjaśnienie nazwy/wezwania wstrzymują moją lekturę na dłuższe zamyślenie... "Po północnej stronie słynny ganek Réal z lwami i Atlantydami, na których podtrzymują kolumny i małe słupki. Tympanon kruchty ozdobiony został tzw. cudownym freskiem przedstawiającym Trzech Mędrców. Fresk ten był celem pielgrzymek do Dziewicy Królów lub Dziewicy Rzeczywistej (z łac.: królewskiej), od której wzięła się nazwa kruchty i samej katedry". Przy tłumaczeniu z języka francuskiego, a trochę i łaciny, można pozwolić sobie na rozszerzającą interpretację, aż po Dziewictwo i Dziedzictwo całej Rzeczywistości, każdego człowieka we Wszechświecie. 

Embrun Cathedral

W 2019 r. katedra w Embrun została wybrana spośród 18 obiektów we Francji jako „obiekt emblematyczny regionu POŁUDNIE”, które korzystają z finansowania w ramach „Misji BERN 2020”. Pani Eymeoud, burmistrz Embrun, reprezentując całą społeczność miasta i regionu "z radością przyjęła tę wspaniałą wiadomość: „To nagradza wytrwałość całego zespołu miejskiego, mocno zaangażowanego w ochronę naszego dziedzictwa o rzadkiej jakości"(tutaj). Strona internetowa Misji BERN wyjaśnia "Nasze dziedzictwo jest kruche. Misja Dziedzictwa powierzona Stéphane’owi Bernowi, prowadzona przez Heritage Foundation i wspierana przez Ministerstwo Kultury i FDJ, przyczynia się do ochrony francuskiego dziedzictwa w całej jego różnorodności.

W 1724 roku arcybiskupem Embrun został Pierre Guérin de Tencin. Niby nic, ale dla mnie zderzenie w kulturze (dziejach człowieka na ziemi) dwóch wielkości: ważnej postaci lub wydarzenia i zabytku (traktowanego jako tekst kultury), ze znikomą wielkością statystyczną miejsca w geografii i polityce, jest wielce intrygujące. Fascynuje mnie odnajdywanie znaczeń takiego połączenia (związków). Mówiąc językiem filozofii i Jana Pawła II (Papieża-Polaka): w aspektach istotowych i konstytutywnych, czyli w związkach koniecznych w całej dostępnej nam Rzeczywistości (Real), aby się cokolwiek w naszym świecie wydarzyło. W skrócie - LOGOSU naszej ludzkiej i wielce osobowej Drogi-Prawdy-Życia!

Pierre Guérin de Tencin urodził się 22 sierpnia 1680 roku w Grenoble, jako syn Antoine’a Guérina i Louise de Buffévent (jego siostrą była Claudine Guérin de Tencin - co okazało się dla mnie niezwykle ważne i emblematyczne, dla zrozumienia ogólnoludzkiej kultury, o czym będzie zaraz poniżej). Studiował na Sorbonie, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Jako arcybiskup Embrun został asystentem Tronu Papieskiego. 23 lutego 1739 roku został kardynałem prezbiterem. W latach 1739–1742 był ambasadorem Francji przy Stolicy Apostolskiej. W 1740 roku został arcybiskupem Lyonu, a dwa lata później – ministrem stanu Francji. Zmarł 2 marca 1758 roku w Lyonie. /wikipedia/

A teraz o jego siostrze. I w dalszej konsekwencji, o Polsce i Strachówce. "Claudine Alexandrine Guérin de Tencin (ur. 27 kwietnia 1682, zm. 4 grudnia 1749) to francuska pisarka i kurtyzana. Claudine tak jak jej brat, późniejszy kardynał, urodziła się w Grenoble, gdzie ich ojciec, Antoine Guérin de Tencin był przewodniczącym parlamentu. W młodości, spełniając wolę rodziców, została zakonnicą w klasztorze w okolicach Grenoble. Złamała jednak śluby i w 1712 udało jej się uzyskać zgodę papieża Klemensa XI na powrót do stanu świeckiego. De Tencin wyjechała do swojej siostry, Mme. de Ferriol, do Paryża, gdzie wkrótce otworzyła salon odwiedzany przez kpiarzy i lekkoduchów. Jednym spośród jej licznych kochanków i sponsorów był kawaler Louis-Camus Destouches. Owocem tego związku był syn, Jean le Rond d’Alembert, sławny naukowiec (francuski intelektualista: filozof, matematyk i fizyk matematyczny, a z wykształcenia również adwokat. Jeden z czołowych przedstawicieli epoki oświecenia jako encyklopedysta; członek Akademii Francuskiej i jej sekretarz. W filozofii zabrał głos na temat epistemologii, filozofii nauki, ontologii z metafizyką i filozofią umysłu, filozofii religii, etyki, filozofii społeczno-politycznej oraz estetyki i teorii sztuki, zwłaszcza muzyki. W matematyce zajmował się głównie analizą, w tym pionierskimi badaniami równań różniczkowych cząstkowych. Jako fizyk wsławił się w mechanice klasycznej, opisując jedną z pierwszych zasad wariacyjnych, klasyczne równanie falowe i podstawy mechaniki płynów, wikipedia). 

Jeden z romansów Claudine zakończył się tragicznie. W 1726 Charles-Joseph de la Fresnaye popełnił samobójstwo w jej domu, skutkiem czego spędziła pewien czas w więzieniach Châtelet i w Bastylii, skąd jednak wkrótce została wypuszczona dzięki protekcji swoich wysoko postawionych kochanków. Od tamtej pory Claudine de Tencin poświęciła się intrygom politycznym, szczególnie w interesie swojego brata, opata de Tencin, który głównie za jej wstawiennictwem został arcybiskupem Embrun i otrzymał kapelusz kardynalski. 

Madame de Tencin, kardynał de Tencin, jej brat i d'Alembert, jej syn

De Tencin związana była również z jednym z najbliższych przyjaciół króla Ludwika XV, marszałkiem de Richelieu, nad którym rzekomo w znacznym stopniu sprawowała kontrolę, biorąc udział w zakulisowych intrygach na dworze królewskim w Wersalu. W końcu stworzyła salon literacki, do którego bywalców należeli między innymi Monteskiusz, Bernard Fontenelle i wielu innych." (wikipedia).

No dobrze, może to i ciekawe, ale jak stąd dojść do Polski i Strachówki (jednej z 2477 polskich gmin, w tym 1498 gmin wiejskich)? SALON LITERACKI JEST KLUCZEM. 

Za pierwowzór salonów uznać można dyskusje kulturalne odbywające się w czasach starożytnej Grecji i w epoce renesansu. Właściwa instytucja salonu powstała we Francji za czasów Ludwika XIII i Ludwika XIV. Salony francuskie prowadzone były zazwyczaj przez kobiety. Salony te odwiedzali m.in. tak wielkie osobowości naszej (nie tylko francuskiej) kultury jak Pierre Corneille, Blaise Pascal, Denis Diderot, Voltaire i Jean d’Alembert, także cudzoziemcy, m.in. Horace Walpole (pisarz, syn pierwszego premiera Wielkiej Brytanii) i David Hume. Do częstych gości należał też młody Stanisław August Poniatowski. 

Otóż to - Stanisław to przyszły król Polski, no i jesteśmy już w Strachówce, dumni z rodu Sobieskich, zwłaszcza 10-letniego Michała. Czyli, że Paryż, Warszawa i Strachówka nie są z różnych planet. Żyjemy na tej samej ziemi. Ale, po kolei... 

Salon Mme de Tencin miał jakby siostrę syjamska w salonie Marie Thérèse Geoffrin, w tym paru wspólnych uczestników. Prowadzony przez Marie Thérèse Rodet Geoffrin (ur. 26 czerwca 1699, zm. 6 października 1777) salon wywarł duży wpływ na rozwój francuskiej literatury i sztuki tego okresu. Od wczesnej młodości Madamme Geoffrin marzyła o tym, aby mieć w Paryżu salon, którego stanowiłaby centrum. Stała się jednak znana wśród towarzyskiej śmietanki Paryża dopiero kiedy dobiegała już pięćdziesiątki. Wiele nauczyła się często goszcząc w salonie Mme de Tencin. Około roku 1748 zaczęła gromadzić wokół siebie krąg artystów i literatów, a kiedy w 1749 zmarła Claudine de Tencin, ściągnęła stałych bywalców jej salonu do siebie. Wydawała dwa obiady w tygodniu - w poniedziałki dla malarzy, architektów i innych przedstawicieli sztuk plastycznych, a w środy dla filozofów, literatów i kręgu redaktorów Encyklopedii.

Madame Geoffrin pod koniec życia

Była dla swoich przyjaciół powiernicą, mentorem i trochę zrzędliwą mamusią (tak zresztą zwracał się do niej Stanisław August Poniatowski w swoich listach). W 1766 Marie Thérèse Rodet Geoffrin odbyła podróż do Polski, zaproszona przez będącego już wtedy królem Stanisława Augusta. Podróżowała przez Wiedeń, gdzie została przyjęta przez cesarzową Marię Teresę na specjalnej audiencji w Pałacu Schönbrunn. W Warszawie zatrzymała się w urządzonym na polecenie Stanisława Augusta mieszkaniu, które było wierną kopią jej mieszkania w Paryżu. Marie Thérèse Rodet Geoffrin zmarła w 1777 roku. Pochowano ją w kościele św. Rocha w Paryżu. 

Salony, elity, dysputy literackie brzmią w Polsce pokomunistycznej podejrzanie. My mieliśmy być wychowywani klasowo, przaśnie, właściwie a-towarzyscy i a-kulturowi, podejrzliwie wobec innych, z udziałem co najwyżej religijnych niegroźnych ustrojowo zwyczajów. A przecież... tak nie dzieje kultura. Ludzie ze swojej umysłowej i społecznej natury - homo sapiens przecież - mają wyższe, nie tylko materialne, potrzeby, spotykają się, rozmawiają o wszystkim, przyjaźnią się, współdziałają w tym, co ich łączy i interesuje. 

Samo życie ma udział w projekcie salonów. Nb. córka Madame Geoffrin znała najstarszych gości matki od dziecka – wielka trójka filozofów (wspomniani Monteskiusz, Fontenelle i de Saint-Pierre) udzielała jej lekcji nauk ścisłych, filozofii, katechizmu (w wersji „cnót ewangelicznych”) oraz poezji. A później była świadkiem, jak salon jej matki stał sie trampoliną dla innych młodych talentów. 

Rozgłos i znaczenie miejsca spotkań i dyskusji u Mme Geoffrin zataczało szerokie kręgi. Wielu zagranicznych gości miało za punkt honoru wizytę u niej podczas pobytu w Paryżu – intelektualiści, filozofowie i dyplomaci, jak David Hume w 1763 r., głowy książęce (matka wielkiej księżnej rosyjskiej, przyszłej carycy, ks. Joanna d’Anhalt-Zerbst, w 1758 r.), nawet cesarskie. 

A przecież Madame Geoffrin pochodziła z paryskich mieszczan, osierocona w wieku zaledwie siedmiu lat, wychowywana była przez babkę. Jej siłą stały się przymioty wrodzone: naturalny dowcip, zdolność moralnego i intelektualnego panowania nad otoczeniem, tak w języku, jak w obyciu. Miała to coś, co jeden z gości (Walpole) nazwał wzorcem zdrowego rozsądku. Miała też oczywiście ambicje i majątek rodzinny (po mężu), ale to nie predestynowało jej do związków na najwyższym europejskim – podówczas oznacza to: światowym – szczeblu. Światowym w podwójnym sensie tego słowa. Przecież „świat” wówczas to także „towarzystwo”, czyli właśnie elita – intelektualna, społeczna, artystyczna, finansowa... 

Salon był emblematem wieku XVIII, kojarzy się z elegancją, libertynizmem, urokiem życia, dowcipem, beztroską, a z drugiej z Oświeceniem, filozofią, łącznikiem między historią literatury, przestrzenią publiczną i historią społeczną, życiem towarzyskim, poprzez dyskusje-dialog-dyskursy stawały się czasem źródłem idei i norm. Można zaryzykować twierdzenie, że salony XVII wieku przybliżały normalność. A może nawet - zaryzykuje twierdzenie - były zarodkiem demokracji, bo mogli się w nich spotykać ludzie różnych sfer i talentów, którzy inaczej by się nie spotkali. Powiem - konsekwentnie - że tak pojęty salon widzę idealistycznie, w perspektywie miedzy niebem a ziemią. 

Powraca jednak pytanie związane z tytułem, gdzie Paryż, gdzie Warszawa, a gdzie Strachówka. Otóż, w roku 1740, miał odwiedzić salon Madame Geoffrin, przy rue Saint-Honoré, ojciec przyszłego króla, Stanisław Poniatowski (1676–1762), twórca potęgi rodu Poniatowskich, kasztelan krakowski, bawiący w Paryżu jako wysłannik elektora saskiego i zarazem króla polskiego. „Zachwycona spotkaniem z nim u hrabiego de Torcy, w 1741 r., pani Geoffrin postarała się pozyskać go do swej kolekcji wielkich ludzi, nazywając go swoim »mężem« i stając się dla syna paryską »mateczką«”.  Ojciec Stanisław utorował drogę synowi - przyszłemu królowi Polski, któremu matka Konstancja z Czartoryskich (1700–1759), karierę polityczną wróżąc, zapewniła gruntowne wykształcenie, m.in. wysyłając w podróż edukacyjną do Paryża. 

List ze zbioru korespondencji króla z panią Geoffrin, potwierdza dawną sympatię między Poniatowskim-ojcem a pania Geoffrin, odnowioną w Poniatowskim-synu, który odwiedził Paryż kilkanaście lat po ojcu. Najznamienitsze domy, jak wspomina król w pamiętnikach, stały wtedy dla niego otworem, dzięki listom polecającym pani Geoffrin. Dzięki niej Stanisław August przekazywał informacje dworowi francuskiemu, z którym nie mógł nawiązać oficjalnych stosunków dyplomatycznych wskutek sprzeciwu Rosji. A, że mogli wspólnie dużo zdziałać, świadczy powodzenie ich akcji poparcia u papieża Piusa VI dla ks. Ludwika de Rohana starającego się o kapelusz kardynalski (przeciwko staraniom królowej francuskiej). Nb. kardynał Rohan, jako Ambasador Francji w Wiedniu, miał pierwszy odkryć spisek Rosji, Prus i Austrii, by podzielić Polskę na trzy części/zabory. (tutaj) 

Kim pani Geoffrey była dla króla Stanisława Poniatowskiego i jaką rolę odegrała dla Polski i naszej kultury? W przypływie egzaltacji pani Geoffrin nazywa króla w listach swoją „Trójcą Świętą”. Nie pozwala sobie nigdy na uznanie siebie za „guwernantkę” młodego władcy. Co innego – matkowanie mu. Do tego też nawiązuje Stanisław w liście do pani Geoffrin z 20 października 1764 r.: „Jeśli zanudzam Panią tymi szczegółami, sama do siebie tylko możesz mieć pretensję. Mateczka i guwernantka musi ścierpieć dyskusje”, tj. poznać szczegóły tychże w relacji króla o kulisach jego polityki zmierzającej do przeprowadzenia na sejmie konwokacyjnym ważnej reformy – wprowadzenia Komisji Wojskowej. 

W listach oboje sławni korespondenci odsłaniają zażyłe relacje i wpływy wzajemne, ukazując jakby serdeczną ludzką podszewkę wielkiej historii państw, narodów, kultury. „Poznałam ojca króla Polski we Francji, dokąd odbył dwie podróże z rzędu. Łączyła nas więź czuła i nieprzerwana; nie było dnia, by do mnie nie zajrzał. Powiedział mi, że chce, bym była matką jego dzieci; przysięgłam, że dopełnię wszystkich obowiązków. Wywiązałam się z zobowiązania: pięciu jego synów przyjęłam w Paryżu. Ten, który przebywał tu najdłużej i do którego najczulej się przywiązałam, został królem... a poznałem go przed trzynastu laty jako młodzieńca bez obycia, w dodatku nieco zbyt naiwnego. Ale ten młodzieniec dojrzał, nabył zasług i stał się Królem. Wie o tym, czuje to i wszyscy go o tym zapewniają, nie może więc o tym nie pamiętać. Żywię nadzieję, że z czasem spotka go sąd sprawiedliwy. Na taki też sama liczę z Pana strony, Książę, który możesz być przekonany o prawości mego serca, o prawdzie wszystkiego, o czym miałam zaszczyt Panu powiedzieć, i o moim pełnym szacunku przywiązaniu”. (IZABELLA ZATORSKA, Marie-Thérèse Geoffrin – guwernantka Stanisława Augusta, w: „STUDIA I MATERIAŁY”, t. 2 STANISŁAW AUGUST I JEGO RZECZPOSPOLITA. DRAMAT PAŃSTWA, ODRODZENIE NARODU)

ZAKOŃCZENIE - oczywiście ze Strachówki

Strachówka, rewitalizacja terenów zielonych

Najpierw wielki wyścig kolarski zaprowadził mnie do Embrun, czyli do kardynała i jego siostry kurtyzany, a po latach rewitalizacja terenów zielonych na Mazowszu pomogła wejść głębiej i zrozumieć coś, co tworzy także moją/naszą tożsamość kulturową w Strachówce. Najlepiej można by to (wielkie sprawy tożsamości/antropologii kulturowej) zrozumieć z pomocą dobrego ujęcia filmowego. 10-letni chłopak ze Strachówki, wygłasza mowę pochwalną przed królem Stanisławem Augustem, w stroju szlachcica z XVIII wieku. Okazją jest odsłonięcie pomnika przesławnego w Polsce i Europie króla Jana III Sobieskiego. Król ujęty mową i historią rodu młodzieńca, przyjmuje go pod swój protektorat i zapewnia królewskie kształcenie w Szkole Rycerskiej. Ową scenę opisał nadworny historyk i poeta, Adam Naruszewicz (jezuita, biskup, kawaler Orła Białego).

NIE DO WIARY. JA STARY MIESZKANIEC-OBYWATEL MAŁEJ WSI NA MAZOWSZU PATRZĘ NA POLSKIEGO KRÓLA (OSTATNIEGO, A JAKŻE KONTROWERSYJNYCH OCEN) PO LUDZKU. MOŻE TAK, JAK ON SPOJRZAŁ NA MIESZKAŃCA STRACHÓWKI WE WRZEŚNIU 1788. POMNIK OBROŃCY EUROPY I POCZATEK SEJMU WIELKIEGO - POSLKIEJ DROGI DO KONSTYTUCJI I ŚWIADOMEGO MIEJSCA NIE TYLKO W EUROPIE, ALE WE WSZECHŚWIECIE KULTURY I KOSMOSU. Amen.

Adam Naruszewicz (wikipedia)

POST SCRIPTUM 1:

Gdzie Paryż, gdzie Warszawa, gdzie Strachówka i co je łączy? Tam, gdzie normalność. Real. Król bywał w salonie w Paryżu, który był wówczas niekwestionowaną stolicą kultury. Potem organizował podobne wydarzenia - Obiady Czwartkowe - u siebie, na Zamku Warszawskim. Duch czasu w kulturze europejskiej, czyli światowej, zawędrował/powiał w Warszawie wraz z podróżami młodego Poniatowskiego (a wcześniej jego ojca) i podróżą przesławnej saloniery-hostessy Geoffrin z Paryża do Warszawy, do swojego ulubieńca króla, jakby usynowionego. Dzieliła ich miara pokoleniowa, granice państw i kultur. Zbliżała dwupokoleniowa znajomość. Człowiek ma naturę społeczną, jest zwierzęciem myślącym, osobą obdarzoną indywidualno-gatunkową godnością i odpowiedzialnością.

Historia żyje, odsłania kolejne karty i podglebie, dla szukających prawdy. Także prawdy o sobie, o swojej gminie, ojcowiźnie. Poszukującym tożsamości, kim jestem, skąd się wziąłem, dokąd zmierzam w korowodzie pokoleń.

Historia Poniatowskich i ich przyjaciółki z Paryża, przybliżyła mi ludzki wymiar wielkiej historii. Cóż po wiedzy podręcznikowej, szkolnej systemowej edukacji. Znałem podstawowe fakty. Był król SAP, i czas tragedii rozbiorowej. Ale tego, co jest samym polskim życiem, nie znałem, ani w ogóle byłem gotowy otwierać się, że w ogóle jakieś inne, ludzkie, poza tytułami, pałacami i podręcznikową historią było.

A tu jest rodzina, z dziedzictwem talentów i słabości (zła/grzechów), rodzinna troska o wychowanie, wyedukowanie, podróże podejmowane w tym celu (także przyszłych władców, nie tylko polskich), otwierające na wielką/całą kulturę człowieka/ludzkości. 

Relacje Poniatowskich i Mme Geoffrin łamią schematy podręczników. Są ludzkie. Momentami - matczyne. Skądinąd, jak łzy wielkich sportowych mistrzów po wielkich (dla nich) wydarzeniach, znaczących nie tylko sukcesy, ale i porażki (dla Grbicia dzień zwycięstwa prowadzonej przez niego reprezentacji Polski, był także 15-tą rocznicą śmierci ojca). Uczłowieczają. I w tym pochodzie czasów, osób, miejsc... stoi postać młodego mieszkańca Strachówki z 1788 i 1981... Historia się nie skończyła. Żyje.

Kiedy byłem wójtem I kadencji w gminie Strachówka, uważałem za rzecz oczywistą, samo-się-rozumiejąca, że mój/nasz dom w Annopolu musi być miejscem spotkań, dialogu, dyskusji... tworzących warunki pojednania z czymś większym, niż przejściowe kariery i kadencyjne rządy. Spotkania przy kawie, koniaku, a w imieniny przy stole biesiadnym. Inaczej wspólnota nie powstaje. Samo zamieszkiwanie na danym terenie wspólnotą ludzi nie czyni. Przyszłość człowieka zależy od kultury (JPII, UNESCO, Paryż 1980).

tablica upamiętniająca salon Mme Geoffrin

PS.2

Kamienica, w której mieszkała Madame Geoffrin i prowadziła słynne spotkania w swoim salonie, wyróżnia się spośród innych budynków tablicą informującą, że w tym domu... Dziś salony ma kazdy dom, mieszkanie, rodzina. U nas, w Strachówce, do dzisiaj nie ma, na ścianie świetlicy wiejskiej przy OSP, tablicy upamiętniającej założenie NSZZ RI Solidarność, w historycznym dla gminy i Polski dniu 3 Maja 1981! Kultura nie rodzi się na kamieniu.

PS.3

Ciekawostka - kościół polski w Paryżu (Polska Misja Katolicka) pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i dwa słynne salony (Mme Tencin i Mme Geoffrin) znajdują się przy tej samej ulicy Rue Saint-Honoré.

***

logos (samo)definiujący się

dopiero dzisiaj znalazłem znaczenie

takie które mnie satysfakcjonuje

a potrzebowałbym wcześniej

gdyż nie zrobiłęm żadnej kariery

dzisiaj doszedłem rozumienia logosu

dawno dawno temu wspólnoty

której nie ma bez dialogu

dialog potrzebuje ducha i materii

aby mógł się urzeczywistnić (Real)

na stare lata zrobił się ze mnie filozof

i zaiste nie mógł wcześniej

bo poznaję co objawia się życiem

nie podręcznikami dla studentów

we wspólnocie najważniejszy jest dawca

proszę tylko logicznie pomyśleć

a logos definiuje się trójcą

drogi własnej i prawdy i życia w ogóle

logos jest najbardziej demokratyczny

każdy ma drogę własną prawdę życie

byle chciał zgłębić samoświadomością

w pocie pracy swojej własnej głowy

     (poniedziałek, 18 września 2023, g. 11.14)

***

msza święta

      /ks Rakowskiemu dzieciom i wnukom/

jest taka rzeczywistość

inna niż materialistyczna

z gruntu duchowa

może tylko i aż uduchowiona

którą można odkrywać

w którą można wejść

jak w medytację

decyzją swojej wolnej woli

by pozwolić jej działać także w nas

i tyle

non abbiate paura

a jeśli ci będzie tam źle

jesteś wolny wyjdź

poszukaj siebie gdzie indziej

nie zamykając żadnej bramy kultury

w której cóż zrobić jest i kult

język jest od nazywania

i komunikowania między ludźmi

poznając i kontemplując prawdy

lepiej stajemy się sobą

gdy przed sobą nie uciekamy

kult kultura uprawa

już od uprawy ziemi

aby nie zginąć z głodu

    (poniedziałek, 18 września 2023, g. 9.16) 

***

zmysł doskonałości

jest wiele wymiarów rzeczywistości

lecz nie wszystkie rozpoznajemy

choć mamy możliwości nieużywane

może co najwyżej niewielu

patrzę na zdjęcie Putina

w eleganckiej białej koszuli

myślę że musi dobrze się czuć

w niej prawie doskonałej

ja bym tak się czuł w niej

myślę że to powszechne uczucie

człowieka doznającego

różne stany rzeczywistości

kontemplacja jest doskonałością

na dwóch skrzydłach oczywiście

trzeba wierzyć w prawdę

którą można kontemplować i być

na śmierć też można tak patrzeć 

wypełniło się dokonało i super

życie dorosłego człowieka  

śmierć dziecka pozostaje tragedią

      (niedziela, 17 września 2023, g. 20.17)

***

konwergencja elit przed w i po PRL (C)

        /a Pani i Panu cóż ja (wójt) powiem/

usłyszałem w filmie o naszej stolicy

jak się rodziła miejscem i duchem

jak znaczenia nabierała

oczywiście dzięki ludzkiej kulturze

nie samej tylko polityce

tak i w naszej Strachówce

dzieją się dzieje małe i wielkie

i zachodzą przemiany

których nikt sam nie zaprogramuje

Bogu dzięki większe się dzieje

to co mówią o Warszawie

przykładam odnajduję w Strachówce

zaiste rewolucyjna zmiana zaistnieje

wraz z ukończeniem rewitalizacji zieleni

z funduszy Mazowsza i Europy

chwała przypadnie obecnej radzie i wójtowi

słusznie bo wykorzystali daną im szansę

otwierając nową przestrzeń we wsi

ba tak gminną polską jak i kultury

ale to rozumieją głównie antropologowie

rozumie kto włada wiarą i rozumem

by unieść się do poznania prawdy

poznać ją i kontemplować

stając się współświatynią jednej chwili

a może i zasmakować w wieczności

tak niewiele może prowadzić na szczyty

dobrze wykonana praca samorządowa

na szczyty przeznaczeń człowieka osoby

być współświątynią prawdy piękna dobra

i kontemplować istotę czasoprzestrzeni

stary i zarazem wójt pierwszy rozumie

wczytywał się w ten sens istoty przemian

samorządowych w wolnej Polsce

której nie byłoby bez Solidarności

i odczytania tożsamości w dziejach

od kultury przyszłość człowieka zależy

kultura zaś jest całokształtem działań

twórczego doskonalącego się człowieka

od początku dziejów przez wieki

rozumiał to Sobór ale nie współcześni

jest prawda wielka ponad nami

możemy o niej mówić i zwać ją Logos

możemy Zenitem  Wszechdoskonałości

cóż byśmy wiedzieli bez Norwida i papieża

którzy szukali aspektów istotowych itd

jak się dzieje obrona tożsamości naszej

czyli i twojej mojej w gminie Strachówka

opowie swoimi słowami Papież-Polak

który wraz z Norwidem pracował w pocie czoła

myśląc o człowieku narodzie kulturze prawdzie

- człowiek ma do spełnienia na ziemi misję: głosić prawdę o sobie i świecie

- człowiek żyje prawdziwie ludzkim życiem dzięki kulturze

- »bardziej być« we wspólnocie, która ma dłuższą historię niż człowiek i jego rodzina… 

- naród ginie, gdy znieprawia swego ducha – naród rośnie, gdy duch jego coraz bardziej się oczyszcza. kształtowaniu tożsamości narodu poprzez kulturę

- Istnieje podstawowa suwerenność społeczeństwa, która wyraża się w kulturze narodu. Jest to ta zarazem suwerenność, przez którą równocześnie najbardziej suwerenny jest człowiek

- Demokracja [także na najniższym poziomie gminnym] bez wartości łatwo się przemienia w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm

- nawet wówczas, gdy Polaków pozbawiono terytorium, a naród został podzielony, dziedzictwo duchowe, czyli kultura przejęta od przodków, przetrwało w nich.

-  Jest znamienne, że duch narodu zaczyna żyć aktywnie i twórczo w sytuacjach kryzysu, kiedy narodowi odbierze się ziemię.

 - „Czyńcie sobie ziemię poddaną”. Te słowa bowiem są najpierwotniejszą i najbardziej kompletną definicją ludzkiej kultury Czynić sobie ziemię poddaną to znaczy odkrywać i potwierdzać prawdę o własnym człowieczeństwie, o tym człowieczeństwie, które jest w równej mierze udziałem mężczyzny i kobiety Bóg temu człowiekowi, jego człowieczeństwu, dał cały stworzony świat widzialny i równocześnie mu go zadał. Tym samym Bóg zadał człowiekowi konkretną misję: realizować prawdę o sobie samym i o świecie…

- obrębie pojęcia „ojczyzna” zawiera się jakieś głębokie sprzężenie pomiędzy tym, co duchowe, a tym, co materialne, pomiędzy kulturą a ziemią. Ziemia odebrana narodowi przemocą staje się niejako głośnym wołaniem w kierunku „ducha” narodu. Duch narodu się budzi, żyje nowym Jan Paweł II Pamięć i tożsamość Wydawnictwo ZNAK – Kraków 2005 27 życiem i z kolei walczy, aby były przywrócone ziemi jej prawa. Wszystko to ujął Norwid w zwięzłej formie, mówiąc o pracy: „(...) Piękno na to jest, by zachwycało do pracy - praca, by się zmartwychwstało

- Niech zstąpi Duch Twój i odnawia oblicze ziemi! Tej ziemi, TAKŻE STRACHOWSKIEJ ZIEMI W RZECZPOSPOLITEJ NORWIDOWSKIEJ /patrz, JPII, Pamięć i tożsamość/

na koniec tej refleksyjnej notatki

przepiszę ostatnie słowa scenariusza

filmu o którym wspomniałem na początku

na który dał mi link syn ze Szkocji

  

"jeśli przestaniemy gromadzić pamiątki i odbudowywać

po prostu jako naród zginiemy

znów sprowadza się to do odbudowy tożsamości do odbudowy wspólnoty

potrzeby podtrzymania ciągłości historii

niszczenie miasta [Strachówki itp] jest jak wyrwa w historii

więc jak odbudujemy miasto [nowy teren rekreacji w Strachówce]

to będziemy mogli dalej tworzyć jego/jej historię"

 

        (czwartek, 14 września 2023, g. 13.52)

***

dziwna piss-Polska (pissizm) (B)

        /do obywatela Jana Kowalskiego i krewnych/

na piss można długo psioczyć

bo to więcej niż nazwa partii

partia mogła na pissie powstać

i nadal na pissie się rozwijać

pissizm jest okrutnym brzemieniem

tego powinny dotyczyć rozważania

wszystkich myślących rodaków

a oni głownie o resortowych politykach

w mediach na wiecach i kościołach

nie o sednie czyli istocie rzeczy

pissizm jest ponad partyjny

może głosować na każdą i każdego

jest (u)tworem ustrojo-popeerelnym

z wielkim wsadem religijnych tradycji

nie myślenia zawierzania innym

może jest nawet klerykalizm pozadreligijny

władza od Boga pochodzi się mówiło

w ilu podręcznikach figuruje nadal

wszelka władza żeby nie było wątpliwości

Bóg za dobro tak a za zło strasznie karze

któż nie boi się piekła i potępienia

w ogniu straszliwym tak usmażony za życia

jak taki człowiek człowieczek ma być wolny

ponad systemy wierzeń danych tradycją

z małym udziałem wiary i rozumu

dobrem prawdą pięknem powszechnym

i sumieniem zapisanym w karcie ONZ

rozważając za i przeciw każdej władzy

jak taki człowiek ma znać konstytucję

owoc dojrzały mądrością społeczną

pewnie że nie doskonałą przecież

ale tą dostępną uniwersytetom i sztuce

w kulturze prawo prześwieca odwiecznie

konstytucjonalizm kultury pissizmowi obcy

do tego nie przygotował PRL ani Kościół

żyliśmy za żelazną kurtyną władzy absolutnej

totalitarnie obecnej w każdym zakamarku

z zagłuszaniem Wolnej Europy i Ameryki

w mojej polskiej gminie i parafii żyję

nie mogę mówić o faktach i interpretacjach

żeby nie zaszkodzić dziełu które się rodzi

bo pieśń nim dojrzy człowiek nieraz skona

a niźli skona pieśń naród pierw wstanie

Norwid był i jest wieszczem narodowym

jego słowa z mocą prawdy głoszą

skąd w nim to i dlaczego się wzięło 

zwykłą rodziną się nie wytłumaczy

trzeba głęboko sięgnąć w geny i Biblię

to co nam było dane odkryć i poznać

jest z nim związane dziejami kulturą

nie na naszą chwałę i polityczne zyski

ale dobro wspólne uniwersalne

czyli udział w wielkiej istocie rzeczy 

czego pissizm długo jeszcze nie zrozumie

       (środa, 13 września 2023, g. 10.55)

***

Polska (Konstytucja) i Dęby (A)

        /nb. Kalendarium CKN tom 1, str. 18/

kolejny raz doznałem objawienia

co do spraw naszych polskich

w dziejach i kulturze człowieka na ziemi

zadanie przyszło od wójta (samorządu)

w związku z inwestycją gminną

rewitalizacji tej cząstki Mazowsza

terenów zielonych brzmi dokładniej

wójt i samorząd sprawili więcej

inwestycją w naturę i kulturę

teren zielony wyczarowali

w środku wsi gminnej

po brzydkim peerelowskim basenie

czar  był skryty za nim

ale trzeba dostrzec było

i skorzystać ze źródła funduszy

dostrzegli zrobili

w istocie uczynili coś więcej

w istocie sercem gminy

w istocie sercem kultury

tej branej tęczą zachwytu

z Norwidem i dzięki niemu

teren zielony brzmi banalnie

ale ten nie jest banalny 

jest aż re-animacją tożsamości

zakryty dotąd banalnym basenem

ściśle zbiornikiem przeciwpożarowym

był po trosze łaką po trosze nieużytkiem 

teraz się wyłonił inwestycją

od razu w serce kultury i Polski

po czasy i ducha konstytucji

leży pomiędzy poczęciem Norwida

a jego spełnieniem w roli Wieszcza

w Sobieskich jest ogniwo łączące

to w wymiarze ducha wiary i rozumu

prawdy poznanej aż po kontemplację

na ziemi miedzy dworem a szkołą

w tym dworze rodzice Norwida się poznali

tu zamieszkali po ślubie w Sulejowie

i tu urodziło się dwoje rodzeństwa Poety

szkoła jest po drugiej stronie

dumna Rzeczpospolitą Norwidowską 

takie ma imię swój sztandar i hymn

Norwid patrzy w dal z muralu na szkole

widzi i rozumie swoją i rodziny historię

był świadomym Polakiem człowiekiem

z wysokiej trybuny ściennej

dostrzega może Papieża-Polaka

który spod kościoła widzi wszystkich

dęby najstarszej pamięci ciągle rosną

pamiętają czas tworzenia Konstytucji

i wydarzenia w rodzinie Sobieskich

rok 1788 jest kamieniem milowym

dla poznających dzieje Strachówki

rok pomnika Króla Jana III i Wielkiego Sejmu

w obydwu Sobiescy wzięli udział

Michał l.10 przemawiał przed królem Stasiem

Józef pisał list do żony o obradach i polityce

dęby sadzili niemieccy osadnicy w gminie

jako w Rozalinie tako i w Annopolu

dęby patrzcie rozumcie pomóżcie rozumieć

        (poniedziałek, 12 września 2023, g. 16.58)

***

uczucia i fakty zewnętrzne

        /w perspektywie tego tu posta/

jesteśmy drogą-prawdą-życiem

nauczyłem się tego od Jezusa

dziwne że dotąd nikt nie podchwycił

w kręgu kultury chrześcijańskiej

nie jesteśmy tylko subiektywnością

jak się komu co o sobie wydaje

ale bytem obiektywizującym się w kulturze

ba w całej rzeczywistości Wszechświatów

uczucia są nasze zaiste tylko

możemy je uzewnętrzniać wszelako

przez einfulhung inni mogą je poznac odczuć

ale zawsze tylko analogicznie

rozmyślam nad tym przed spotkaniem o książce

w której spisane są dzieje rodzinne i Polskie

w Legionowie w październiku AD 2023 

zadanie boję się że może mnie przerosnąć

jak najpierw odczytać znów i znaleźć

te największe z emocji wpisane w książkę

jak ich ranking ustalić kryterium liczby lub jakości

i jak je zobrazować obrazem prezentacji

tak to dzisiaj stanęło we mnie problemem

przy okazji postu jezuity na 8 września

na Imieniny maryjne w Annopolu

i trafiłem odkryłem na nowo wiersze babci

niebanalnie pisała w zestawieniu z innymi

a dotąd miałem wiersze jej męża za najlepsze

musiałem coś znaleźć przeżyć dzisiaj

żeby nowe perspektywy i pytania dostrzec

jak przeżyć jak zapisać to co już jest faktem

jak przetworzyć w wymiar nowego faktu

bez nadmiaru patosu i pedagogizowania

coraz mniej czasu mi pozostało w istocie

      (niedziela, 10 września 2023, g. 13.31)

***

post z przeszłości

     /post sprzed 9 lat no i tamte zdjęcia/

siedząc przed komputerem

można jeszcze bardziej przysiąść

czytając objawianą znów przeszłość

w poniższym poście

„tak było jak pokazują poniższe zdjęcia

jak będzie, gdy nowi ludzie dojdą do władzy? 

Dlaczego boją się jawności życia

odkrywania i dzielenia się myśleniem

wiarą i rozumem

życia-prawdy-drogi w dialogu??? 

Jeśli Ci PT Pytani odpowiedzą 

na otwartych kontach - 

dla wszystkich mieszkańców 

i zainteresowanych pragnących zabrać głos

w publicznym dialogu (prócz anonimów) - 

to powiem wszystkim "Nie bójcie się"

Non abbiate paura?! 

Chciałbym”

  

wyjaśniam zdjęcia których tu nie widać

na nich jest zamysł wielkiej wspólnoty

w samorządzie i samorządnej najbardziej

w jakiejś polskiej gminie

wielką wspólnota jest z ducha prawdy

i wielką być może w ustawach

nasz zamysł właśnie taką odczytał

i krok po kroku chciał realizować

ponad wszelkie ludzkie słabości

pytanie wtedy padło pełne obaw

co z nami będzie w nowych ustrojach

które z mentalności słabej się rodzą

w tzw katolicko-narodowej Polsce

no i dzisiaj już mamy 8 rocznicę

a na terenie gminy wrzód nie jeden

w przedszkolu w Rozalinie naprawdę

zwolnili się tam wszyscy pracownicy

pani dyrektor nowy nabór kończy

nikt z oficjeli nie wie o co chodzi

tak przynajmniej bardzo oficjalnie twierdzą

       (sobota, 10 września 2023, g. 12.39)

***

z czego jest godność

     /czy można żyć/być bez godności/

co to jest i z czego pochodzi

warto pytać badać i dojść

no i dlaczego warto

gdyby ranking bytów był

czyli wszystkich rzeczy i istot

w calutkim wszechświecie

człowiek byłby na jego czele

ale musiałby więcej rozumieć

dlaczego

i związaną z nią odpowiedzialność

więcej wiedzieć o naszym świecie

czyli mądrze mówiąc czasoprzestrzeni

skarby są ukryte w ziemi

a cóż dopiero mówiąc w kulturze

bo nikt nie bierze się z niczego

a z pokolenia na pokolenie daje Bóg

i wtedy życie może stawać się psalmem

hymnem wdzięczności przeniknięte

godność wyróżnia i daje siłę-moc

radzenia sobie podczas istnienia

w świecie żywych

to nie tylko wiedza o sobie

kim się jest w rzeczywistości

ale i świadomość blasku

niewidzialnego a realnego bardzo

wewnętrznie jak siła i moc osoby

osoba jest bytem podmiotowym

jeśli siła i moc to coś różnego

bo fizyka inaczej je definiuje

a i podmiot ma kilka znaczeń

między innymi filozoficzne

jako umysł poznawczy 

w przeciwieństwie do przedmiotu

który jest poznawany (SJP/PWN) 

  

człowieka nie ma bez wartości

materia sama ich nie zrodzi ani uzna

ani wyceni żadna ludzka giełda

i tylko człowiek zna odpowiedzialność

i w wolności może ją unieść

godność pozwala widzieć rozumieć więcej

uzdalnia do większych rzeczy

otwiera świat sensów i celów

daje prawdy do kontemplowania

zjawia się świeci jak gwiazda betlejemska

na niebie i ziemi człowieka osoby

odtąd w horyzoncie wszystkich spraw życia

może prócz depresji i innych chorób

obyśmy ją mieli stając w każdym urzędzie

nawet dyrektorki przedszkola w Rozalinie

         (piątek, 8 września 2023, g. 10.02)

***

dramat Rozalina (Strachówki) dramatem Polski

                /wrzód przypudrowany zmową milczenia (strachu)/

Iusiurandum patri datum usque ad hanc diem ita servavi – Norwid cytuje Hannibala? 

BO JEŚLI NIE STARAMY SIĘ POZNAĆ HISTORII (TOŻSAMOŚCI) WŁASNEGO MIEJSCA ŻYCIA, RODZINY, PAMIĘĆ PRZODKÓW)… kimże jesteśmy?

JEST ŚWIĘTYM OBOWIĄZKIEM I BIADA KAŻDEJ/KAŻDEMU KTO GO NIE WYPEŁNIA! Bo czymże jest KULTURA?? I CZYIM OBOWIĄZKIEM JEST TWORZENIE WARUNKÓW DLA JEJ ROZKWITU?

kwantowo dochodzi prawda do mnie

kwantowo się dzieją dzieje

gdyby mnie życie nie edukowało

nie rozumiałbym i ja tego

historia w całości stoi za mną

i dzisiejszy Internet

moja samoświadomość w czasoprzestrzeni

rodzi się drogą i prawdą i życiem

za Jezusem zrozumiałem tę metodę

że dramatem nazwałem dzisiaj dopiero

w komentarzu do posta znajomego w necie

tak objawia się prawda nam i samej sobie

podmiotowo zawsze w myślącej osobie

dramatem jest to co dzieje się dzisiaj w Polsce

branej tęczą zachwytu z wieszczami poetami

od i po Zenit Wszechdoskonałości

na drodze dramatu patrzę lat ponad 200

od okołokonstytucyjnych zapisów i ducha

jak się Polska współczesna nasza dzieje

z rosnącą rolą obywatelskiego społeczeństwa

nie władzy i nakazanych autorytetów tradycji

powstającymi-znikającymi partiami i Kościołem

samoświadość jest siłą idącą ponad horyzonty

spraw błahych drugorzędno-ludowo jakichś

przez politykę najchętniej wykorzystywanych

w kulturze homo sapiens od prapoczątków

od której przyszłość człowieka zależy

jak działa się dzieje się i nadal w rozwoju

jej kwantem są dzieje Rozalina w polskiej gminie

na Mazowszu wschodnim od Warszawy

nazwa krainy pierwotnie brzmiała Mazow 

i stanowiła albo nazwę dzierżawczą 

od nazwy osobowej Maz oznaczającej 

człowieka mieszkającego w błotach umazanego

albo nazwę topograficzną znaczącą błotnisty kraj

to możemy wyczytać w wikipedii

kwantem w perspektywie Rozalina i Annopola

jest osadnictwo niemieckie z I połowy XIX wieku

i kwantem jest to co później się działo

rozbiory dały nasz teren na krótko Austrii

na długo carskiej Rosji i rusyfikacji

potem przyszła I Wojna Światowa

odzyskanie niepodległości po niej

wojna z bolszewikami w 1920

naszymi sąsiadami współobywatelami byli Żydzi

najwięcej mieszkało w Jadowie Dobrem Tłuszczu

prowadząc sklepy usługi drobny biznes

a potem przyszła jeszcze gorsza II Wojna Światowa

z wyrokiem zagłady żydowskiego wybranego narodu

i ludobójstwem powszechnym także na nas

 

drogą krzyżową zrobili tę z Jadowa do Zawiszyna

ścieląc trupami dorosłych kobiet dzieci

przy likwidacji getta 

datę 25 września 1942 winniśmy wspominać

modlitwą za umarłych a żywych o pojednanie

w świadomości ludzkiej chrzcielnej i narodowej

wojnę opisywał dzień w dzień Andrzej Król

ze wsi Annopol w parafii jadowskiej

jest tam masę zapisków o dobru i przyjaźni

szkoły w Rozalinie z domownikami Annopola

z Królami mecenasem i nauczycielką Marią

która miała dyplom za patriotyzm 

za walkę o szkołę polską jeszcze za caratu

za co Sybir groził

jej mąż był synem tutejszego niepiśmiennego chłopa

a szwagier księdzem najpierw w Rosji

przyjaźnili się co wydaje się całkiem naturalne

bo żyli tymi samymi wartościami

tę samą Polską Ojczyznę kochali

Królowie Dobrowolscy Stępieniowie Wojnarowiczówna

ta ostatnia z Warszawy (swatali z nią ojca Jana)

córka nadzorcy cukrowni hrabiego Bobryńskiego

i matki warszawianki z Kraftów

stryj był adwokatem w Ekaterynosławiu

(dzisiaj to miasto w Ukrainie nazywa się Dniepr-Дніпро)

polskie losy mają odzwierciedlenie w rodzinach

rodzili się żyli kształcili pracowali żenili

na terenach nie tylko obecnie rdzennej Polski

ale także dzisiejszej Ukrainy i Rosji

w kulturze języka rosyjskiego (wpływów w kulturze)

ot warto tutaj wspomnieć epizod osobowy XVIII w

proboszcz jadowski ks. Franciszek Zambrzycki 

w 1781 roku został biskupem sufraganem kijowskim

a o Bobrowieckich rodzie można znaleźć zapiski

głównie w dziejach Rosji ale chyba nie tylko

w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego

znalazłem info o ich cukrowni w Bałykleji

ksiądz Józef Król z Annopola

i plutonowy Czerwiński z 12 Pułku Ułanów Podolskich

z Virtuti Militari za akcję pod Korosteniem k. Kijowa

rodzinnie byli związani (zięć siostry Andrzeja Julci)

z tej samej ziemi wyrośli chwalebnie

wiemy o nich dzięki zapiskom Andrzeja brata wuja

mecenasa który doszedł wysokich godności w IIRP

zagrody polskich rolników i polskością owocowały

należą się im słowa pamięci i tożsamości naszej

szkoda że nie wiejskiej ani gminnej Strachówki

Józef mszę prymicyjną odprawił w Jadowie w 1891

w kościele dopiero co wybudowanym w 1886

który konsekrował abp Chościak Popiel herbu Sulima

syn Konstantego i Zofii z hrabiów Badenich

można wyczytać na stronie naszej kurii biskupiej 

https://diecezja.waw.pl/parafia/jadow-parafia-sw-jakuba-apostola/

z podkreśleniem obecności kilkunastu tysięcy wiernych

świątynię zaprojektował arch. Józef Pius Dziekoński

jego wnuk pracował u prezydenta Komorowskiego

wcześniej był wiceprezydentem Warszawy

odwiedził szkołę norwidowską w Strachówce

przyjaźnił się w Sulejówku z księdzem Czajkowskim

tym który był proboszczem naszym lat 13

a przodek rodu Dziekońskich przyjaźnił się z Norwidem

wiemy – kto chce wiedzieć – że prymicje ks Józefa

były za czasów księdza Stanisława Skowrońskiego

w jadowskiej parafii

2 lipca przed wiekami jakby dla nas w XXI wieku.PL

a przecież my z tej samej krwi historii kultury

w Annopolu Rozalinie Strachówce Polsce i Kościele

ile krzywdy wyrządził komunizm w Polsce (PRL)

wymazując wszystko co było przed nimi (po 1945)

nie każdy ksiądz za rozbiorów ba z definicji niewielu

po seminarium niższego szczebla w Warszawie

był kierowany do Carskiej Akademii Duchownej

do Sankt Petersburga (Санкт-Петербург cyrylicą)

w tamtym czasie także polski bohater narodowy

męczennik spod Ossowa ksiądz Ignacy Skorupka

potem pracowali na wschodzie aż pod Moskwą

Kanonikiem Honorowym Mohylewskim był Król

ten syn niepiśmiennego chłopa/rolnika z Annopola

co zapisał brat Andrzej wielkimi literami

dosłownie wpisał tak 

w dekanacie małogoskim w 1941 roku

było 9 parafii 9 proboszczów i 2 wikarych

wśród tych księży był tylko jeden akademik

magister świętej teologii ks Józef Król z Annopola

notował wtedy rocznicowo Andrzej Król na 50-lecie

archidiecezja mohylewska opisana w wikipedii

to rzymskokatolicka archidiecezja

erygowana z inicjatywy cesarzowej Rosji Katarzyny II 

przez papieża Piusa VI 

bullą „Onerosa pastoralis officii cura” 15 kwietnia 1783 r

od 1798 siedziba metropolii

w latach 1873-1917 arcybiskupi rezydowali w Petersburgu

diecezja obejmowała terytorium niemal całej Rosji (i  ZSRR) 

z wyjątkiem dawnych ziem Rzeczypospolitej

co rzutować długo musiało na poziom wykształcenia kleru.pl

jakie owoce rodzi zerwanie ciągłości-podmiotowości gminy

lepiej pojąć gdy dopiszę współczesność tej samej miary

nie tylko na tym tle-perspektywie pokażę 13 maja 1981 roku

pamiętny dla dziejów i Boga w najwyższym ujęciu

obraz solidarności narodowej w zrywie po wolność 1980/81

tu w Rozalinie modliliśmy się za papieża rannego w zamachu

wielkim zgromadzeniem wiejskim ludzi dobrej woli

którzy znów zachcieli wolności godności w polskiej tożsamości

złożyła nas w wielką całość jedność odnalezioną Opatrzność

ta o której Francuzi mówią c'est la providence 

a tak ją definiuje ich wielki słownik Larousse:

„Action par laquelle Dieu conduit les événements et les créatures vers la fin qu'il leur a assignée.

2. Dieu, en tant qu'ordonnateur de toutes choses. (Avec une majuscule.)

3. Personne ou événement qui arrive à point nommé pour sauver une situation ou qui constitue une chance, un secours exceptionnels : Le téléphone est une providence pour les personnes âgées.

Synonyme : ange gardien

4. En apposition à un nom, indique sa valeur providentielle : État Providence”

słownik przytacza cytaty-teksty kultury na których uczy się mądry

między innym Klemensa z aleksandryjskiej szkoły katechetycznej

jednej z najważniejszych w starożytności

Ojca Kościoła i świętego i mistrza następnych

urodzonego w Atenach około 150 r zmarłego w Jerozolimie

że filozofia także jest dziełem Opatrzności Bożej

był głównym pośrednikiem między nauką grecką a chrześcijańską

mówią przy każdej więc i dużo dużo mniejszych okazjach

tak zapisała się ich kultura w języku więc pytam a nasza

a przecież także Piłsudski myślał i mówił podobnie 

o narodzie który traci pamięć więc także sumienie (Herbert)

Norwid wczytał się i napisał niepospolita ta rzeczpospolita

Norwid nie tylko IV wieszczem jest 

on to nasz krajan do czytania biesiadowania i modlitwy

zresztą już dwa razy opowiedziałem to biskupom i cisza zaległa

wychowanie w prawdzie jest tylko zabiegiem kaznodziejskim

ale czyż jeszcze bardziej nie jest tu w szkołach i przedszkolu

do czytania Andrzej Król i jego żona Maria z Jackowskich

i domownicy annopolskiego sanktuarium przez wieki

żeby spotkać się wspominać i odczytywać

jak opisywali Annopol Jadów Strachówkę i Ziemię Świętą

Kongres Eucharystyczny w Kartaginie Lourdes i Lisieux

w narodowym pielgrzymowaniu tam z biskupami

a nawet znać tragiczne wojenne zdarzenia psa Łyska

czy dzieci w przedszkolu nie powinny tego usłyszeć

i poznać marzenia innych dzieci polskich sprzed wojny

a Wota Wdzięczności za polskość oglądać w kościele

gdybym patrzył tylko lokalnie

nie zrozumiałbym tego co ogólniejsze

w czym udział mamy także przez Internet

który objawia wiele i daje okazję komentarzy i kojarzeń

przez błysk czyjegoś ducha i inteligencji upowszechniony

nie powiązałbym faktów osób ocen (w kulturze) bez niego

jak fotograf szukam najlepszego światła z każdej strony

i nam dano prawa powszechne człowieka 

wpisane w Powszechną Kartę ONZ 1948 roku

co Papież Polak nazwał wzniosłym przejawem sumienia

ale u nas mało kto w to wierzy za obecnych rządów po PRL

prawo do wolności i rozkwitu pamięci tożsamości godności

bez względu na rasę narodowość wyznanie i politykę

cóż kiedy obecny proboszcz Strachówki

wyniósł za nie wota wdzięczności z kościoła

a urzędnicy zdjęcie z biskupem przed urzędem 1994 schowali

w zakamarki niepamięci i nietożsamości

co najlepiej chyba symbolizuje polskie upartyjnione zacofanie 

jak to zatem jest z tytułowym dramatem Polski i Rozalina

jak nie być wspólnotą

jak nie żyć w dialogu

jak ignorować pamięć i tożsamość

jak własną godność trzymać w komórce albo piwnicy

zamiast jej bronić jak lew swoje małe

jak zabić głód-potrzebę prawdy

jak żyć w ustrojowym fałszu

bo ustawa mówi że gmina to wspólnota

osób-mieszkańców i terytorium

dalej w badaniu chyba dojść nie mogłem

ktoś za to wszystko odpowie przed Bogiem Opatrzności

            (czwartek, 7 września 2023, g. 11.27)

PS.

„od września ma być w Rozalinie sześciooddziałowa szkoła z kierownikiem i dwoma siłami pomocniczymi (z wojennych zapisków Mecenasa Andrzeja Króla, 19 lipca 1942, wyd. O miłości do Annopola, Strachówki, Polski i Kościoła, str. 262)

…

Wieczorem zastanawialiśmy się nad stroną moralną pracownic domowych. Często pochodzą z rodzin najbiedniejszych, z problemami. Na wsi w ogóle ludzie dobrzy, a zatem moralni, uważani są za głupich, a źli i przebiegli uchodzą za mądrych. Każdy woli uchodzić za mądrego w swoim środowisku, więc oszukaństwo, kłamstwo, wypasanie cudzych łąk i pól, a następnie już i kradzież owoców, produktów rolnych nie uważane jest za czyny godne potępienia. Takie osoby zdarzają się i wśród pracownic domowych.

Ludzie inteligentniejsi w dzisiejszych czasach garną się do wiary, ale ludzie prości skomunizowani, odwracają się od niej. My znaleźliśmy się dzisiaj w takim olbrzymim śmietniku, otaczającym nas nie tylko w najbliższej okolicy, ale w ogóle w całym kraju. (AK, 6.8.1939, tamże, str. 154)”

***

(I)  

propozycje wszech-egzystencjalne

        /w czas negacji Putinów Kaczyńskich i innych/

dar i tajemnica

byt i istnienie

znak i narzędzie

pełnia sensem wypełnienie

osoba wspólnota dialog i kultura

wzajemne twórcze przenikanie

stwarzające rzeczywistość nową

są i moją materią i istotą życia

nie wyobrażam sobie siebie bez nich

i świata całego we wszechświecie

spieram się i spierałbym zawsze

właśnie o to z materialistami

z tak zwaną lewicą w polityce

i podobnymi sobie autokratami

bo jaką są oni dla nas propozycją

 

    (środa, 6 września 2023, g. 12.34)

  

***

(II)

posiedzę poczekam

        /dlaczego datuję czasoprzestrzeń swoją i innych/

czy przyjdzie

w moim jednostkowym życiu

także dzisiaj 6 września 2023

to kto Zenitem Wszechdoskonałości

  

to na co czekam życiem całym

jego najistotniejsza istota

a może sama śmierć 

jako ostatnie wydarzenie

trawa za słabą jest konkurencja

póki co nie ma szans

w takiej rywalizacji

koszenie poczeka doczeka się

co kontempluje w tobie

to znaczy najczęściej sprzyja

powinniśmy znać doświadczeniem

ja na przykład piciem kawy

takie banalne błahostki czyż mogą

brac udział w tak wielkiej konwersacji

z samym sobą żoną wiecznością

w życiu aż sakramentalnym

czemuż nie wtrąci się święta Teresa

która namawiała swoje siostrzyczki

by przeglądały obrazki

i znalazły ten który najbardziej sprzyja

wtedy niech wykorzystają sytuację

i popłyną modlitwą w kontemplację

człowiek przecież jest racjonalny

racjonalnością większą niż myśli

  

racjonalność jest w każdym wydarzeniu

bo każdy dar ma swego dawcę

można słownik zmienić ale nie sens

wspólnoty w ogóle nie ma bez dawcy

  

czas i przestrzeń nie są puste

z samej definicji czasoprzestrzeni

więc jest możliwość wydarzania się

to znaczy mieszka w rzeczywistości

czekanie jest funkcją czasu i osoby

pustką może być w bezrozumiu

w antykulturze materializmu

antydialogu antyosób i antywspólnoty 

  

może antymaterii może i antysensu

może anty wszystkiego niczego zenitu

negacją nie bo nie dziękczynieniem

złorzeczeniem nie dobrem prawdą pięknem

      (środa, 6 września 2023, g. 11.38)

***

(III)

stany doskonałości

       /papieżom Madejom Karpińskim wszystkim/

tylko człowiek doświadcza

choć są powszechne

nie wszystkim się podoba

co wydaje się dziwnym

religia zamyka w świętości

ten stan stanów rzeczywistości

bo jak inaczej z tym zrobić

jak zanegować tę rzeczywistość

negują to mimo wszystko

w imię jakichś założeń swoich

że nic doskonałego być nie może

ani mądrości większej od nich

doskonałości nie trzeba sobie wmawiać

bo jak przymuszać psychologię

rozeznać odpoznać przyjąć uznać

gwałt doskonałością być nie może

doskonałość wolności się udziela

tym którzy pragną i szukają

chcą poznać i ją kontemplować

współświątynią się stając

w rzeczywistości zamieszkuje

pośród nieskończonego mnóstwa

rzeczy relacji stanów

kto szuka i ją wyłuska

kto się tego nauczy

coraz łatwiej i więcej znajdzie

sztuka dziękczynienia tam wiedzie

bo utrwala dobro prawdę piękno

  

nie odrzucaj człowieku współbracie

dlatego że ktoś o tym mówi

bo i tobie każdemu tak być może

żyjemy w jednej rzeczywistości

  

tej samej materialnie dotykalnej

przeżyciowo dawanej świadomości

mojej twojej naszej natury kultury

chyba że ją pokawałkujemy sami

nie odrzucaj czego nie (z)rozumiesz

bo może inni za dużo o tym mówią

pozwól im być po ichniemu

może kiedyś ty spróbujesz po swojemu

ps

co w siostrach braciach ludziach siedzi

uwiera ich myśl o stanie doskonałości

nie chciałbym nigdy być tak lewicowy

i żyć w świecie wyklętej doskonałości 

       (poniedziałek, 4 września 2023, 10.44)

***

(IV)

cud adekwatności

       /aktualność i potencjalność dobra (wszechrzeczy)/

cudowność otacza nas zewsząd

można ją spotykać przeżywać

zachwycać się w nieskończoności

jest właściwością rzeczywistości

spotykającą świadomość osoby

mojej twojej naszej homo sapiens

każdy ruch ma swoją doskonałość

każdy stan i poziom i wymiar

ale musimy być na niego otwarci

że jest jaki jest (w faktyczności)

nie według naszych oczekiwań

choć mogą się czasem spotkać

w matematyce fizyce biologii

w chemii i tak dalej wyżej

psychologia nie jest w tym absolutem

nieadekwatność nie istnieje

w całej rzeczywistości zatem

choć ranić może oczekiwania

nieadekwatność względem ewolucji

czyli miary sukcesu ale czyich

z którego punktu widzenia

ja się dziś zachwyciłem przy ścieleniu

chwytem ręki układających pufy

a od zawsze ręki podnoszącej filiżankę

można teraz przejść do teleologii

albo założeń antropicznych mocnych

albo zwykłej ludzkiej kontemplacji

otacza nas

ba my chyba właśnie nią jesteśmy

z naszymi błędami chorobami i grzechem

ba problem mamy sami z sobą

żeby dostrzec to co najmniejszą doskonałością

potencjalność dobra nieskończonego

metafizyce oddam sprawiedliwość

że ma to fundamentach filozofii

o bycie prawdzie dobru i pięknie (bo jest)

fenomenologia zaś może opisać

przybliżając nam jak to działa

niech wszystko uwielbia największy sens

     (niedziela, 3 września 2023, g. 11.30)

***

ogłupiała Polska AD 2023

       /droga-prawda-życie późnego emeryta/

czym różnią się 

Powstanie Warszawskie i Solidarność

dla żyjących jeszcze uczestników

śmiem twierdzić że niczym

są największym przeżyciem

wśród innych wielkich doświadczeń

które zdecydowały o ciągu dalszym

aż do śmierci

nie tak sądzą władze polskie

rządowe partyjne i wyborcze

samorządowe w mojej gminie

grają emocjami na swoją korzyść

lud ciemy kupuje wszystko od nich

ani pamieci w nich ani tożsamości

Polska jak była tak i będzie

Norwida wspominają późne wnuki

powstańców warszawskich media

z prawa środka i z lewa

nas też kiedyś będą

wolność pamięta kulturą

zniewolone umysły są polityką

karierą własną nienarodową

to napisałem ja stary emeryt

kombatant Polskiej Drogi Wolności

tej która się działa za dni moich

Bogu dziękuję że bezkrwawo (prawie)

      (piątek, 1 września 2023, g. 10.21)

***

bilans w nie(i)oczywistości

       /w Annopolu przypadkiem w rocznicę Sierpnia/

przy jedzeniu kaszanki

z Murrayem na ekranie

walczącym na kortach New Yorku

dziwię się lekko sam sobie

to już (dokonało się wykonało)

i to już wszystko naprawdę

wszystko (prawie) co tworzy biografię

i o dziwo wcale mnie nie dziwi

tak samo choć nieoczekiwanie ojciec umarł

dziwiąc się jakby to ja się kończę

były jego ostatnie słowa

najzwyczajniejsze nie wzniosłe

ja zaś najzwyczajniej w świecie

całym świecie najoczywiściej

nie musiałem być Elonem Muskiem

laureatem jakimś albo królem i papieżem

  

żadnych nadzwyczajności nie sięgnąłem

nie przemieniłem świata ani gminy

żadnego mistrzostwa w sporcie nie zdobyłem

ani w żadnej liczącej się dziedzinie Nobla

ani w literaturze nauce ani pokoju

ani materialnej majętności

zadowolenie w pełni znalazłem

drogą prawdą życiem w Annopolu

  

nie muszę użyć do tego języka religii

zaiste przyszłość nasza leży w kulturze

rozum jest w stanie poznać i opisać TĘ perłę

bez metafizyki Tomasza i fenomenologicznie

     (czwartek, 31 sierpnia 2023, g. 21.15)

***

Jezus czasoprzestrzeń samoświadomość i Rozalin

       /nazaretańskie to jak i rozalińskie sprawy moje/

za mało o tym aspekcie piszemy

czyżby myślenie wstrzymując na progu

większej zawsze nowoczesności od tradycji

życia które jest i się dzieje zawsze w ruchu

śnił mi się papież stary Wojtyła

porządkujący resztę spraw w testamencie

zmieniają się papieże naturalną koleją rzeczy

my zastygliśmy jakby w progu kultury

Jezus w czasoprzestrzeni jest no i tradycji

Tradycja jakby wszystkim chciała zarządzać

ale od soboru to już tylko echo przeszłości

bo wiara i rozum w kulturze teraz rządzą

rządzą o ile nadążamy swoim myśleniem

instytucjonalna jest władza zaprawdę tylko

ona tego nigdy nie zdąży w czasie rozumieć

bo jej poły w tryby trybiki wkręcone

Jezus w czasoprzestrzeni nadal atrakcyjny

ba jeszcze więcej daje do myślenia

wiara rozum nauka kultura są siłą

która ciemności rozprasza i zwycięża

Jezus w czasoprzestrzeni i czasoprzestrzenią

sięga mnie ciebie wszystkich ponad cenzury

realnością która jest i się dzieje

z naddatkiem mojej twojej samoświadomości

  

samoświadomość może być moja twoja nasza

o ile pracujemy w pocie swego czoła (Norwid)

ale jak jest związana z czasoprzestrzenią

kto nie pyta nauki w sobie nigdy się nie dowie

Rozalin jest blisko bliski naszego siedliska

od czasów II RP i II Wojny Światowej

przyjaźnili się wspierali odwiedzali modlili

Dobrowolscy i panna Wojnarowiczówna z Wawy

nie wiem co tam się dzisiaj dzieje

szkoła za moich czasów wybudowana

jest dzisiaj publicznym przedszkolem w gminie

ale czy dzieci rodziny pracownicy poznają historię

czy pamięć i tożsamość (cyt za papieżem JPII)

dzisiaj tutaj w zamęcie politycznym znaczą

naród który traci pamięć przestaje w ogóle znaczyć

ba przestaje być Narodem mówił Piłsudski

traci swoją tożsamość wtóruje ukochany papież

tyleż kochany co nie czytany ani rozumiany

(a myśmy się za Niego modlili w Rozalinie

i ślubowali walkę ze złem nawet gdyby zginał)

wersja dłuższa - że nie szanując swej przeszłości 

nie zasługuje się na szacunek teraźniejszości 

zatraca sumienie i nie ma prawa do przyszłości

pamięć i tożsamość to my ludzie w pełni

Zbigniew Herbert barbarzyńcą w ogrodzie

związał pamięć tożsamość kulturę z sumieniem

i ja czerpię z tego cudownego mechanizmu prawdy

zakładając tutaj Solidarność Rolników Indywidualnych 

usłyszałem od żyjącego świadka ucznia tej szkoły

że po śmierci Andrzeja Króla mecenasa z Annopola

syna niepiśmiennego chłopa wielodzietnej rodziny

dyrektorka szkoły w Rozalinie poszła się pomodlić

zabierając ze sobą wszystkie dzieci do MBA

  

sanktuarium rodzinno-polsko-maryjnego

z historią w korzeniach niemieckich osadników

tak jak szkoła w Rozalinie w ich kaplicy była

z historią narodu polskiego i jego kultury

z Bolesławem Prusem Wojną 1920 i Katyniem

zgiń przepadnij narodzie bez pamięci tożsamości sumienia

kiedy Zofia Jackowska zmarła w Annopolu w 1944 roku

przyjechali samochodem zabrali jej ciało do Warszawy 

pogrzeb poprowadził były kapelan Piłsudskiego

historia wciela się w ludzi rodziny i ziemię

samoświadomość i czasoprzestrzeń są kompatybilne

kiedy ta podstawowa wiedza (kultura) dojdzie do nas

tak jak do uczniów XX Liceum w Gdańsku

i zwiedzających wystawę Baśnie Polskie 

w Muzeum Śląska Opolskiego 

„Józef Piłsudski pisał, że naród, który traci pamięć, przestaje być narodem - staje się jedynie zbiorem ludzi, czasowo zajmujących dane terytorium. Poeta Zbigniew Herbert poszedł o krok dalej, mówiąc, że naród, tracąc pamięć, traci sumienie. Baśnie Polskie są opowieścią o tych, co popularyzują historię i dawne wartości. Stanowią zapis fotograficzny kilku rekonstrukcji historycznych, jak bitwa pod Olszynką Grochowską, bitwa o twierdzę Koźle, bitwa o twierdzę Nysa. Aby zobrazować ideę, posłużyłem się cyjanotypią, techniką z 1842 roku wymyśloną przez Sir Johna Herschela oraz fotografią współczesną. Zestawiłem zbiorowego bohatera z odbiorcą współczesnym. Cykl ten to opowieść pośrednio o tym, co było kiedyś i co jest teraz, o potrzebie tożsamości, jak również potrzebie kontynuacji pamięci o narodzie” (tutaj) 

jakby dla nas na hiszpańskiej stronie napisali

dzisiaj właśnie znalazłem przy okazji Vuelty

nic tylko wziąć sobie do serca i sumienia

w polskiej gminie wsi Strachówce Rozalinie

w annopolskim sanktuarium też oczywiście

  

"Nasze dziedzictwo kulturowe jest sumą wszystkich aspektów przeszłości i teraźniejszości. Nie zapominajmy, że należą one do całego społeczeństwa, w którym żyjemy i że uważamy je za cenne i zasługujące na to, by mogły nimi cieszyć się przyszłe pokolenia. Do naszego dziedzictwa kulturowego zaliczają się także wszystkie miejsca, przedmioty i zwyczaje, które mają dla nas ważne znaczenie.

Część tego dziedzictwa jest namacalna, jak na przykład klasztor Santa María de Valbuena. Hiszpański klasztor cystersów położony w gminie Valbuena de Duero, w prowincji Valladolid. Przekształcony w pięciogwiazdkowy hotel spa" (tutaj)

  

przedszkole jest trochę przekształconą szkołą

szkoła powstała w kaplicy niemieckich osadników

sięgamy gdzieś do czasów Konstytucji Polski

ale trzeba pracować w pocie swego czoła

nie możemy ciągle tłumaczyć się cieniem PRL

albo a myśmy myśleli że... jak za czasów Jezusa

zamknę te rozważania powszechnym twierdzeniem

że czasoprzestrzeń jest podstawą rzeczywistości

tego co i jak istnieje w prawdzie od prapoczątku

samoświadomość zaś i dialog podstawą kultury

od której zależy przyszłość człowieka (JPII 1980)

i stąd także nasze miejsce we wspólnocie historii

        (wtorek, 29 sierpnia 2023, g. 10.36)

***

szukam i znajduję

       /miliony spraw i podmiot świadomości/

annopolski ja dziadek

już tylko koniec przede mną

w czasach niezrozumień powszechnych

szczęśliwy tylko przy wnukach

od żony po głowie dostanę

za niepościelone jeszcze łóżko

w mediach będą mówić o wojnie

i politycznych zamętach wyborczych

nie wiem czy czas znajdę lub czy przyjdzie 

na koszenie trawy i innych zarośli ma żono

no i jak jesteś tak będziesz niezadowolona

cóż dla ciebie znaczą moje dyrdymałki

koty wymusiły na mnie nakarmienie

psy z rana się o swoje nie upominają

powietrze jakby stojące w starym ogrodzie

krople deszczu na liściach papryki za oknem

dęby trochę dalej w zieleni nieporuszone

owszem w młodości wspinałem się na nie

teraz są już dostojne dębami pamięci

w nocy była burza co jeszcze pamiętam

o papieżu czytam w sprawach ruskich

oburzonego nie tylko Terlikowskiego

wiem że Madej by pięknie łagodził

watykańską nie i dyplomacją historii

a ja mogę ucichnąć i to pisać właśnie

szukać i znaleźć kontemplację

być w Annopolu współświątynią

wcale nie zachwycając się nad sobą

kontemplacja bycia nieobojętnego

ani abstrakcją daną we mnie homo sapiens

ale konkretną drogą-prawdą-życiem

takie jakie jest z kulturą i wychowaniem

nie twierdzę o wyższości mojej medytacji

wszak dostępna każdej i każdemu

kto chce akceptująco siedzieć i oddychać

akceptacja dziękczynienie czasoprzestrzeni

        (wtorek, 29 sierpnia 2023, g. 10.01)

***

świadectwo o księdzu Iwanickim

         /Wotum Wdzięczności od Solidarności RI w Strachówce/

zmarł 10 lat temu w sierpniu

napisałem wtedy wspomnienia

ale przepadły jakoś w moim kompie

że muszę je jakoś odtworzyć

wiem od lat dekady

ale trudno drugi raz zaczynać

duchem wróciło w dziesiątą rocznicę

czyli w cynowe gody od śmieci ciała

medialnie ze stron Rawy Mazowieckiej

wrócił z mocą (jakby re-objawiając)

że światło nie po to jest

by pod korcem stało

odwlekałem dnia dobrego czekając

nie nadszedł

aż w tej formie jedynie

tak pisać mogę najchętniej

bo krótko niezobowiązująco stylem

bez męki porządnych zdań z kropką

zwłaszcza adresując konkretnym odbiorcom

żonie dzieciom wnukom znajomym na Fb

żeby i oni się dowiedzieli z pewnością

pierwsze spotkanie z nim było sprzed pół wieku

przyjechał do annopolskiego sanktuarium rowerem

odwiedzić moich rodziców z Rodziny Rodzin

nie mógł pozostać obojętny

nikt normalny wtedy by nie mógł

oni jakby od Prymasa Wyszyńskiego w czasie PRL

czasy komunistyczne objawiały się w czynach

manifestacjach np. byłego naczelnika gmina

rąbiącego drewno na trasie procesji Bożego Ciała

taki przekaz krążył i dotarł do mnie

że mieli ze sobą kosę

któż zna człowieka do końca co w nim mieszka

ja ich obu poznałem po latach

proboszcza w czas historii Solidarności

zasięgałem i u niego języka (opinii)

pamiętam pytanie z jakim się zwróciłem

czy ja student letnik mogę się tu przydać

bez wahań rzekł idź mnie wstrzymuje sutanna

łapiąc za jej poły wymownie i mnie błogosławił

prosił przyjdź opowiedz po pierwszym zebraniu

czekał mnie z obiadem niedzielnym 3 Maja 1981

jego autorytet i kazanie płomienne pomogło

innym razem wcisnął mi pieniądze za ulotki

usprawiedliwiając że to jego przecież parafianie

i biedny student nie musi dokładać do parafii

do wolności godności odzyskiwanej

Solidarnością wręcz konstytucyjną z Polską

przecież 3 Maja jest naszym świętem (wtedy nie)

  

inne spotkanie zapamiętałem czysto religijnie

nie zastałem go na plebanii a wyszedł z kościoła

dośpiewałem sobie że musiał w nim leżeć krzyżem  

  

za Mickiewiczem powtórzę słowa wdzięczności

jeślibym o nim zapomniał i wotów nie stawił

Ty Boże na niebie zapomnij o mnie i o Strachówce 

szybko go nam zabrakło (biskup go przeniósł)

już w czerwcu owego roku pamiętnego

ale historia się działa i pamięć i tożsamość moja

kolejne spotkanie trwało przelotną chwilę

na schodach Dworca Śródmieście w Warszawie

mijaliśmy się przystanęliśmy znów pobłogosławił

pamiętam przeżycie stałem chwilę jak słup soli

jakby światło wieczności w ciemności zaświeciło

tak nie działa człowiek obojętny ale nie duchowy

spotkanie następne też niebem było podarowane

po rekolekcjach Madeja oazy dla rolników

wracając wstąpiłem na plebanię w Rawie

otrzymałem jego modlitewnik z autografem

jestem z wami rozdawaliśmy przy I Komunii św.

musiał go układać jeszcze w Strachówce

informacja o Twojej śmierci

nie była ostatnim spotkaniem z Tobą

twoja wielkość przerosłą czas życia na ziemi

zmarł w szpitalu w Rawie Mazowieckiej o 5.25

w wieku 76 lat ogłosiły nekrologi i artykuły

a wracasz nie tylko potrzebą wspomnień

wielu uznawało twoją wielkość i świętość

zostałeś honorowym obywatelem miasta

po śmierci też otrzymujesz oznaki szacunku

gimnazjum wnioskowało o skwer twego imienia

przed szkołami jako wzór nowych pokoleń

królujesz na nim statuą wysoką

nie jest to ostatnie objawienie twojego istnienia

ludzie źli lub głupi oblali twój grób czarną farbą

sobie dając świadectwo w obrzędach satanizmu

byłeś przecież diecezjalnym egzorcystą łowickim

silny wiarą rozumem postami leżeniem krzyżem

zwyciężałeś ciemność wewnętrznym blaskiem

  

fragment Twojego testamentu stało się mottem

widnieje na stronie jednej z parafii w Rawie:

„zachowuję w sercu radość i wdzięczność 

Bogu i ludziom za par. Chrystusa Króla – 

za jeszcze jedno miejsce w Rawie

gdzie Emanuel - Bóg pośród swego ludu 

zamieszkuje między nami”

       (piątek, 25 sierpnia 2023, g. 12.00)

***

dar wspólnoty

         /jak przyjąć dar i stawać się wspólnotą/

rodzimy się z nim genetycznie

człowiek osoba tak ma

w sobie w siebie wszczepione

ale czy dostrzeże zrozumie rozwinie

wspólne bycie jako dar

odkrywać od początku do końca

oczywiście w czasoprzestrzeni kultury

od której całkowicie niemal zależymy

mogę pisać tłumaczyć objawiać

jak dotąd nikt nie pyta nie szuka

jakbym grochem o ścianę rzucał

dar który życiem zrozumiałem

we wspólnocie najważniejszy jest dawca

każdy dar ma obdarowujący podmiot

dar życia miejsca i czasu na pierwszym miejscu

wśród ludzi konkretnych począwszy od rodziny

nikt nie żyje i nie umiera dla siebie

w izolacji kosmicznie doskonałej

ale czy w tym co łączy z innymi

dostrzeże zrozumie i przyjmie wspólnotę

wspólnota jest darem bezinteresownym dawcy

możemy bez i interesownie go przyjąć

by bardziej się stawać człowiekiem osobą

z każdą odpowiedzialną decyzją i czynem

miejsce urodzenia miejsce zamieszkania

czas w którym otrzymaliśmy dar życia

wychowania nauki studiów pracy

zainteresowań kultu lub hobby

mogę przyjąć lub być obojętnym ignorantem

nie rozumiejąc wymiarów poziomów egzystencji

co z czego i ja z czego się wziąłem i biorę zawsze

nikt sam siebie nie stworzył i nie wykarmił itd

zawsze z kimś od kogoś dla kogoś lub wespół

czy ten zalążek rozwinę we wspólnotę

zależy od mojej dobrej woli wiary i rozumu

jak przyjąć potwierdzić i dawać się innym sobą

(śr. 23 sier. 2023, g. 19.11) TU- Rok Norwidowski_widziane ze Strachówki