Naukowe podejście do "Czarnego Protestu", 3 paźdź. 2016

A to ci znalazłem! Znalezisko na wczoraj i na dzisiaj! Od rana myślami byłem przy wczorajszym czarnym proteście i - zadziwiającym dla mnie – niezrozumieniu tego fenomenu przez polskich polityków i wyborców rządzącej partii i biskupów, przynajmniej tych z nich, których wypowiedzi znamy z mediów (abp Jędraszewski, abp Hoser, abp Depo). Słowa Ministra Waszczykowskiego idą/galopują do annałów „- Trzeba na ten temat rozmawiać poważnie, a nie przebierać się, robić happeningi, krzyczeć głupkowate hasła. To nie jest sposób rozmowy na temat życia i śmierci - Wczorajszy protest był kpiną z bardzo ważnych kwestii ”. Już go Pani Premier zreprymendowała. A pozostałych, i wyborców i hierarchów? CIĄGLE NIE WIDZĄ SPROWOKOWANEGO PRZEZ SIEBIE CYWILIZACYJNEGO ZDERZENIA!

Prawie z rana napisałem, zanotowałem swoje dwie notatki wersowane z tematem związane:

***

1) rozrywanie trójcy

             /na pewno nie polityka/

coś mi się wydaje
niektórzy biskupi rozrywają trójcę
ojca matkę dziecko w łonie
to chyba nie tak

jest grzech i jest łaska
poczęcie ciąża narodziny
Boże Narodzenie i Wielkanoc
czyli Zmartwychwstawanie

pytacie czy ja byłem już
sam przed narodzeniem
a skądże mam wiedzieć
wiem że jestem i myślę

    (wtorek, 4 września 2016, g. 15.54)

Szukałem linku, do tego, co wpisuję w ukośnikach /na pewno nie polityka/. Znalazłem to „KONCEPCJA POLITYKI ŻYCIA – JEDNOSTKA W SPOŁECZEŃSTWIE: MIĘDZY LOKALNOŚCIĄ A GLOBALNOŚCIĄ” - wykład/referat, Karoliny Slovenko z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Czytając wsiąkałem. Wszędzie, w każdym zdaniu i akapicie, widziałem naukowe podstawy do rozważań nad wczorajszym protestem i nie tylko. Jak bardzo w starym systemie znaków, myśli, rozumienia człowieka, świata i Boga żyją nasi dusz-pasterze. Zupełnie poza duchem czasu. Ale trudno się dziwić, skoro Sobór Watykański II ich nie zachwycił, ani wyrastające z niego nauczanie Jana Pawła II i  obecnie rządzącego Kościołem Papieża Franciszka.

Poniższe cytaty, wyrywki, wycinki są całkowicie z owej publikacji, w której Autorka idzie śladem światowego autorytetu, brytyjskiego socjologa A. Giddensa, m.in. jego pracy „Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności” (PWN, Warszawa 2006).

„Polityka życia jest tworzeniem moralnie uzasadnionych sposobów życia, których celem jest samorealizacja w warunkach zależności globalnych…
Polityka życia zakłada emancypację, przynajmniej do pewnego stopnia, w obu podstawowych znaczeniach – a więc w wyzwoleniu zarówno z niezmienności tradycji, jak i z hierarchicznej dominacji... 

Jedne z zasadniczych pytań polityki życia skupiają się na prawach osobowych, indywidualnych, jakie przywołują kwestie wymiarów egzystencjalnych tożsamości jako takiej… [w tym] zagadnienia m.in. związane ze świadomością i ciałem…

Podstawową rolę w podnoszeniu na pierwszy plan zagadnień polityki życia i upominania się dla nich o uwagę publiczną odegrały ruchy społeczne…[podkreślenie moje, jk]

Możliwość podejmowania dowolnie wybranych stylów życia, podstawowa zdobycz współczesności, wymaga pokonania nie tylko bariery emancypacji, ale także wiele dylematów moralnych… Nie zawsze jest łatwo rozdzielić kwestie dotyczące tożsamości, związane z polityką życia, od spraw dotyczących samego ciała. Przykładem mogłaby być sprawa aborcji…

Ciało nie jest biernym przedmiotem, lecz komponentem układu działania. Jego czynne zaangażowanie w codzienne interakcje jest konieczne chociażby do zachowania spójnego poczucia własnej tożsamości. Refleksyjne przejmowanie kontroli nad funkcjonowaniem i rozwojem ciała jest zasadniczym elementem debat w obrębie polityki życia. W warunkach nowoczesności ciało jest istotnie mniej „uległe” w stosunku do świadomości, gdyż jest z nią subtelnie zestrojone w refleksyjnym projekcie tożsamości.

… refleksyjność jednostki ma zasadniczy wpływ na ciało i procesy psychiczne… Świadomość jest zamknięta w ciele, refleksyjność jaźni rozciąga się na nie. Ciało nie jest biernym przedmiotem, lecz komponentem układu działania… Współcześnie ciało, podobnie jak tożsamość, przestało być raz na zawsze dane – jako określony byt fizjologiczny – a jest mocno wplecione w refleksyjność. Ciało, jak świadomość, staje się miejscem interakcji, uzyskiwania i przejmowania kontroli, w którym spotykają się refleksyjnie organizowane procesy i systematycznie uporządkowana wiedza specjalistyczna. Samo ciało swoiście się wyzwoliło, co umożliwia jego refleksyjne formowanie...

… świadomość ciała zostaje zaprezentowana jako sposób budowania zróżnicowanej jaźni, nie zaś jako droga prowadząca do dezintegracji ego. Takie świadome doświadczanie własnej cielesności jest środkiem prowadzącym do konsolidacji „ja” jako zintegrowanej całości. Zewnętrzny świat relacji społecznych pojawiał się w dotychczasowych rozważaniach głównie w kontekście jego (…) wpływu na tożsamość jednostki i styl życia. Jednakże decyzje osobiste też wpływają na sprawy globalne i w tym wypadku relacja przebiega od „osoby” do „planety”!

Nowoczesność jest porządkiem posttradycyjnym, który codziennie, wraz z każdą decyzją, jak się zachować, w co się ubrać, co zjeść, i mnóstwem innych, wymusza na każdym odpowiedź na pytanie „jak żyć?”. Polityka życia wiąże się właśnie z rozwojem etyki rozważającej zagadnienie „jak powinniśmy żyć?” w porządku posttradycyjnym, w kontekście kwestii egzystencjalnych. W dziedzinie polityki życia, problemy m.in. definicji filozoficznej, praw człowieka i moralności są nierozdzielne. Myślę, że jest to nośne pedagogicznie….

Żyjąc w nowoczesności każdy na jakimś poziomie odpowiada na podstawowe pytania [polityki życia], czy to w sposób wyrozumowany, czy poprzez codzienne zachowania społeczne. Co więcej, we współczesnych warunkach społecznych, im bardziej jednostka stara się refleksyjnie nadać kształt swojej biografii, tym większą ma świadomość, że o przyszłości decyduje to, co dzieje się teraz. Bycie „tu i teraz” i refleksyjne przeżywanie każdej chwili podwyższoną świadomość własnych myśli, uczuć i wrażeń zmysłowych. [BLOGI!, dop. mój, jk]. Ta świadomość tworzy warunki zmiany oraz powoduje przemianę... 

Polityka życia to polityka refleksyjnej mobilizacji porządku – systemu późnej nowoczesności – która, na poziomie indywidualnym i zbiorowym, zmienia egzystencjalne parametry działania społecznego. Jest to polityka samorealizacji w refleksyjnie uporządkowanym środowisku, gdzie refleksyjność wiąże tożsamość i ciało jednostki z systemami o zasięgu globalnym. Aby dać bardziej formalną definicję, polityka życia dotyczy kwestii wynikających z procesów samorealizacji w warunkach posttradycyjnych, gdzie oddziaływania globalne ingerują w refleksyjny projekt tożsamości, zaś procesy samorealizacji jednostek oddziałują na przebieg zdarzeń w skali globalnej. Polityka życia jest polityką samorealizacji w warunkach dialektyki lokalności i globalności oraz pojawienia się samozwrotnych systemów nowoczesności… 

Samozwrotność jest to sytuacja, w której relacje społeczne lub elementy świata naturalnego są refleksyjnie organizowane w kategoriach kryteriów wewnętrznych...  Współcześnie rosną możliwości nas wszystkich odnośnie dokonywania edukowanych wyborów o naszym życiu, snucia refleksji nad naszą sytuacją, a także lepszego rozumienia dalekosiężnych konsekwencji (środowiskowych, zdrowotnych itp.) naszych zachowań. Wiąże się to również m.in. z medycznymi i genetycznymi technologiami wpływającymi na nas bezpośrednio – np. z wyborami dotyczącymi płodności, genetycznie modyfikowanej żywności itd. Pojęcia takie, jak doświadczanie życia, styl życia, nowy ład moralny, habitus itd. – razem tworzą nowy obszar polityki życia. Dotyczy on właśnie tego, jak i jakich ludzie dokonują wyborów, które oddziałują na ich własne życie oraz jakie podejmują decyzje, które z kolei fundamentalnie wpływają na te wybory (etyczne zasady itp.). Polityka życia byłaby indywidualnymi i społecznymi decyzjami i negocjacjami o programie życia, szansach życiowych, związkach, samorealizacji, szczęściu i nieszczęściu oraz dobrostanie. Codzienne życie nie jest polityką życia, ale dokonywanie wyborów jego dotyczących, refleksje o nim, czynienie planów czy ustalanie moralnych zasad już nią jest.” 

TEGO ROZUMOWANIA DOKTRYNA PiS CHYBA NIE PRZYJMIE I NIE ZROZUMIE. A TAKŻE STARSZE POKOLENIE BISKUPÓW I W OGÓLE POLSKA HIERARCHIA KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO :-(

***

pożądania człowieka

                     /ciało uduchowione/

wszystkie pożądania są chwilowe
i punktowe
nie wiedzą nie znają większego
pragnienia tęsknoty

tu teraz za progiem za chwilę
czas jest dla nich wrogiem
większe pragnienia tęsknoty
trwałości wierności jedności też są

czy seks to czy kariera
czy bogactwo (często w parach)
czy jeszcze jakieś coś
a po drugiej stronie wieczność i duch

nikt od pożądań nie ucieknie i po co
to takie naturalne część nas
jeśli dobrze nam służą i drugiemu
jeśli wiedzą czym są i my kim

człowiek to ten kto zna siebie
kto szuka prawdy
bardziej poznaje rzeczywistość i świat
bardziej zna siebie istotę taką jedyną 

wolności bez prawdy nie ma
a człowieka na pastwie namiętności 
i różnych jawnych i ukrytych uwarunkowań 
wolność to nie czynienie czegokolwiek

kryterium wolności jest prawda
tylko wolność podporządkowana prawdzie 
prowadzi osobę ludzką ku dobru
ku jej (naszemu) autentycznemu dobru

dobrem osoby jest istnienie w Prawdzie 
i czynienie Prawdy 
dialog człowieka z sobą samym więc jest
w rzeczywistości dialogiem człowieka z Bogiem

sumienie jest Bożym zwiastunem i posłańcem
nie głosi nakazów własnych
ale nakazy pochodzące od Boga 
sumienie nie zamyka w samotności

otwiera na wołanie Boga
fakt że sumienie jest miejscem
w którym Bóg mówi do człowieka
stanowi o jego wielkiej godności

    (wtorek, 4 października 2016, g. 12.23)