Kongres Katoliczek i Katolików, czyli i Rzeczpospolita Norwidowska 2021(?)

Dzięki nowym inicjatywm Ducha Świętego (Ducha Czasu?) w świecie i w Polsce wiem, z cała OSOBOWĄ pewnością, ŻE TAK JAK URODZIŁEM SIĘ I BYŁEM UKSZTAŁTOWANY WYCHOWANIEM W RODZINIE, TAK I NIE ODEJDĘ Z TEGO ŚWIATA POZA KOŚCIOŁEM KATOLICZEK I KATOLIKÓW, Z KAŻDYM KOLEJNYM PAPIEŻEM (ZAWSZE PRZECIEŻ JUŻ SOBOROWYM), ALE NIEKONIECZNIE Z EPISKOPATEM W POLSCE. 

KAŻDY DO ŚMIERCI MA MOŻLIWOŚĆ MYŚLENIA I NAWRACANIA Z BŁEDNYCH DRÓG I POSTAW (DROGA-PRAWDA-ŻYCIE, FIDES ET RATIO, POSTAWA MIŁOŚCI INTELEKTUALNEJ...). 

PRZYSZŁOŚĆ CZŁOWIEKA ZALEŻY OD KULTURY. 

A POLSKIM BISKUPOM - Z PEWNIE NIE TYLKO - CIĄGLE TRZEBA PRZYPOMINAĆ WYPIERANĄ (CHYBA) PRZEZ NICH  PRAWDĘ, ŻE CZŁOWIEK JEST DROGĄ KOŚCIOŁA KATOLICZEK I KATOLIKÓW WSZYSTKICH RAS W GATUNKU HOMO SAPIENS NA WSZYSTKICH KONTYNENTACH.

Już i Ty Polsko, Strachówko i Rzeczpospolita Norwidowska, nie  jesteście zgoła najmniejszymi miejascami (krajami, miastami, wioskami) na mapie globalnej wioski w Kosmosie. I w Tobie/Was/Nas Duch tchnie kędy chce. Przypomnę coś, co jakby wielu znajomym, a nawet przyjaciołom umyka, że mamy ROK NORWIDOWSKI 2021 przeżywany także w małej polskiej gminie (gminach). Jeśli takie okazje nie ruszą sumień, wiary i rozumów, serc, dusz-duch-ów naszych, to już chyba tylko trzęsienie ziemi, albo inny kataklizm! Oby nie - Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie! 

Kongres Katoliczek i Katolików w Madrycie 

***

doświadczenie absolutne

           /każdy po swojemu ma i przeżywa/

kto ma podobne jak ja

i opowie nam swoje

doświadczenie absolutnego sensu

to jest

to się nie zdaje

przy pełni zmysłów i rozumu

więc tak to jest u ludzi

gatunku homo sapiens ewolucji

rzeczywistość racjonalności

religie mają być pomocą

w tego odkrywaniu 

jeliś nie to odrzućmy

mój świat jest realny

czyli rzeczywisty szczerze

nic tego nie zmieni

lepiej się połapać

obwieścić w czas dobry

demencja Alzhaimer nie śpią

Mars Persi i matematyka

tego zmienić nie mogą

żyję światem OSOBY człowieka

choćby zatrzęsła się ziemia 

i góry zapadły w otchłań morza

niech jego wody burzą się i kipią

pisał psalmista Korachita może

trzy tysie lat wstecz po swojemu

ale ja doświadczam po swojemu

nie trzeba być mistykiem

choć każdy być może

prawdę poznając kontemplując

     

    (piątek, 19 lutego 2021, g. 18.17)

***

jeszcze żyję

      /wiem już dlaczego jeszcze

        contemplata aliis tradere/

więc słyszę czuję przeżywam

egzystencjalną maszynerią

osobową drogą-prawdą-życiem

unoszę się i je kontempluję

z jednej strony dziś Mars

z drugiej ksiądz prof Wierzbicki

napęd mi dali

nie rachityczny partyjny katolicyzm

i ja mam skrzydła choć dwa

unoszą mnie wysoko

każde każdemu dane

neguje to obecny PiS-KEP-ustrój 

jak bardzo upodlili ludzi

swych funkcjonariuszy i wyborców

nie władają rozumem normalnie

paraliżowani poddaństwa lękiem

to jak się błaźnią bezwstydnie

ich nawet profesorowie

majestatycznie wykazał Wawrzyk

w Senacie Parlamentu RP

bezwstydnie bezwstydny

służalczyk profesorski

wskazany na mojego Ombudsmana

przez bezczelnie zdradziecką partię

jeszcze żyje

czuję myślę piszę publikuję

jest Rok Norwidowski 2021

przemilcza mnie mentalny system

jeszcze żyję

codziennie tu daję świadectwo

Bogu niech będą dzięki za TVN24

ks Wierzbickiego u Olejnik

za ojca Gużyńskiego Biskupa

Mogielskiego z Dominikanów

wsiech samodzielnie myślących

bez upodlenia przez władzę

biorę udział w kolejnej wiośnie

wolnego ducha wolnych ludzi

w Kongresie Ludzi Świeckich

wolnych nie zniewolonych władzą

nie ma RPO tylko na Białorusi

w krajach europejskich

u nas PiS-Wawrzyk im podobny

szmaci się profesor wyznawca

Kongres Świeckich Osób

kolejną nadzieją soborowości

dialogu wspólnoty prawdy

niechierarchicznej szczerości

Kongres Katoliczek i Katolików

różnie ten pomysł jest nazywany

mówią Guysżńki Wierzbicki

także Madejowe Misyjne Drogi

nie mogę nie westchnąć z bóleme

że piszę w tym duchu długo

zwłaszcza Rok Norwidowski boli

jeśli nie tknie prawdy to jest po co

którzy nie chcą rozmawiać jawnie

czym jest dialog wspólnota prawda

współczesnym norwidologomr

Rzeczpospolita Norwidowska świeci

Duch Bożego Czasu prowadzi

16 października 1978

wcześniej Sobór Watykański II

Taize Solidarność katecheza

tych powyższych pięcioro

najlepszych przykazań w życiu

dało mi samorządność i RzN

bo kto jest władcą czasu Jedynym

Kongres Katoliczek i Katolików ma wyzwolić świecko-duchow(n)ą synergię, aby budować zdrową i bardziej zrównoważoną wspólnotę. Inicjatorzy akcji chcą zapoczątkować w Kościele w Polsce dyskusję na trudne, ale istotne tematy. Sposób sprawowania władzy w Kościele, relacje państwo-Kościół, rola kobiet w Kościele, edukacja seksualna, problematyka małżeństwa, związki partnerskie, ekologia – to tylko niektóre z tematów, które chce podjąć Kongres Katoliczek i Katolików. Duchowni i świeccy łączą siły, aby zapoczątkować w Polsce dyskusję, która pomoże Kościołowi podjąć transparentnie i merytorycznie najważniejsze tematy społeczne. Celem jest stworzenie otwartej na wszystkich wiernych płaszczyzny rozmowy o Kościele, która przyczyni się do wytworzenia nowej kultury współodpowiedzialności za Kościół. (oblackie więc i Madejowe Misyjne Drogi)

     (piątek, 19 lutego 2021, g. 12.47)

***

dlaczego powtarzam

         /wiedzą inni i Rilke i Norwid/

pewne rzeczy powtarzam

bo przeżywam wielokrotnie

tak samo i podobnie

co tyczy życia i śmierci

przed chwilą też się zdarzyło

te przeżycia są absolutne

że jest bo było i zostanie

wielką manifestacją sensu

po co tu nam nieśmiertelność

skoro sens ma swe apogeum

w nas dla nas absolutnie

drogą-prawdą-życiem i amen

jaki sens ciągnąć ponad granice

pamięci i tożsamości osoby

która miała czas i pobywanie

swoje własne raz i na zawsze

    (czwartek, 18 lutego 2021, g. 20.13)

***

Sławku i Andrzeju

    /od Legionowa przez Annopol po Aschabat/

minęły dwie doby

gdy list Wam wysłałem

trzy doby może pisałem

i ciągle się cieszę głęboko

jak głęboko wewnętrznie

mówi barometr samopoczucia

pokój spokój może szczęście

z pewnością dziękczynienie

tu w niezmierzonej przestrzeni

kultury w i dla wiecznosci

osobowy świat nas przyjmie

zawsze wszędzie i między sobą

trudno dziś inaczej

nie czas na częste spotkania

ani na dialogi publiczne

choć o Was głośno bywa

widzę Was w telewizji

czytam w innych mediach

publikacjach nauki i poezji

wasz głos jest słyszalny

i ja mam swoją litentia poetica

pozwala mi was ścigać

w zakrzywionej czasoprzestrzeni

w tej samej kulturze tego świata

Bogu dzięki że Was spotkałem

w Kodniu i Legionowie pierw

potem w wielu innych miejscach

na polskiej mapie pamięci

pamięci tożsamości naszej

wiary rozumu prawdy piękna

annopolskiego sanktuarium

i Rzeczpospolitej Norwidowskiej

     (czwartek, 18 lutego 2021, g. 18.24)

***

błąd antropologiczno większy

           /homo sum et nihil humanum.../

błąd nie tylko antropologów

nas ludzi homo sapiens 

ignorowania czegoś więcej

niż tylko siebie i swojości

przecież starzeję się dzień w dzień

przybliżajac do końca

ale to zbliżanie nie martwi

jest zwyczajną koleją rzeczya

le to nie fakt wniosek myślenia

to odczucie i przeżywanie siebie

tak teraz się czuję co i rusz

jak Riemman po rozwiązaniach

jak stary Miłosz zbudzony nocą

wielu innych naocznych świadków

nie ma ich katalogów jeszcze

to co normalne jest w miliardach

błędem jest ignorowanie

nas ludzi od paleolitu

kultury oryniackie biblijne

i starożytnego Egiptu

to jest naturalne ludzkie nasze

nim zmienimy się w cybernetyków

cyborgów i twory sztucznej kultury

sztucznej inteligencji i cywilizacji

dlaczego tak wielu z nas się broni

przed tym co naturalne w kulturze

doświadczaniem chyba duchowym

gdy tak czuję wiem to absolutnie

głupotą jest współczesnosci

ignorowaniue tego co wewntrzne

co przeyżywamy nie wymyślamy

zachwyt pięknem i tym co osobowe

ile dopiero dzisiaj poznajemy

wraz z rozwojem nauki i sztuki

fenomenologią kognitywistyką

strukturą świadomosci Ingardena

 

sztuka tworzy raczej nie rozwija

filozofie nie stanęły w miejsu

egzystencjalizm hermeneutyka

Buber personalizm Marion...

nie mogę zaprzeczać faktom

zewnętrznym i wewnętrznymjak

doświadczamy siebie i świata

osobowo nie jesteśmy cyborgami

     (czwartek, 18 lutego 2021, g. 17.23)

***

starość i ... mantra

       /mantry się nie wymyśla - dostaje/

najpierw coś przeżywam

dostaję zapisuję obrabiam

potem doszukuję czegoś

co wstawiam w ukośniki

starość może kogoś martwić

mnie jakoś już nic a nic

w dzieciństwie bałem się śmierci

ale to było tylko w dzieciństwie

dzisiaj na wszystko mantra odpowiada

nie ja Ty Bóg miłość Chrystus pokój...

przecież nie podstawię tam wzorów

fizyki matematyki chemii biologii

kończę pisać sięgam do Internetu

szukam podobnych haseł

po co drzwi otwarte wyłamywać

może coś już o tym napisali

trafiłem na książkę o starości

ks profesora Norberta Pikuły

poczucie sensu życia osób starszych

a tam cytaty z wielu autorów

także tych z wielkich liter i naj  

Frankl Wojtyła Buber Giddens Bocheński

wobec nich wszystkich też powiem

sensu się nie wymyśla on jest i odkrywa

mam tylko udział w sensie

nie tylko ale aż drogą-prawdą-życiem

w tym największym Logosie

ja tylko poznaję i kontempluję

- „Sens życia” rozumiany jest najczęściej potocznie jako odpowiednia siła sprawcza dla kolejnych wysiłków jednostki, których cel polega na kontynuowaniu własnej egzystencji i pragnieniu jej dopełnienia. Mimo że jest siłą sprawczą, która jest na bieżąco niezbędna człowiekowi do egzystencji, to jej nie wypełnia. Treść egzystencji ludzkiej wydaje się bogatsza i szersza zakresowo. Wiąże się ona z całością myślenia człowieka, jego przekonaniami, a także z dostępnością środków podtrzymujących egzystencję. Sens życia leży u podstaw kolejnych decyzji i działań.

- Suicydologia jako nauka zajmująca się badaniem przyczyn ataków samobójczych w poczuciu braku sensu życia widzi istotny element tego typu działań ludzi, w tym również osób starszych. Stąd zwrócenie uwagi na poczucie sensu życia osób starszych wydaje się szczególnie ważne.

- Podstawą poczucia sensu życia, które podlega erozji w sytuacjach trudnych, jest trwały i niezachwiany system wartości, poczucie wyższego celu w życiu oraz celów mniejszych, aktualnie realizowanych, które organizują bieżące życie codzienne. Poczucie sensu życia może być i jest wzmacniane zrozumieniem dotychczasowego życia, pozytywnym do niego stosunkiem, w kształtowaniu którego pomocne są osoby emocjonalnie bliskie jednostce (Niezabitowski, 2007, s. 25) 

- Poczucie sensu jest najbardziej wszechstronnie przeżywane w związku z potrzebą bycia „dla” i dążeniem „ku”. Najpełniej jest doświadczane w zapotrzebowaniu spotkania Ja – Ty, jako istotnego momentu podmiotowego spełniania się jednostki (Popielski, 2007, s. 26; Buber, 1992) 

- Problematyka sensu życia intensyfikuje się szczególnie silnie dopiero w okresie starzenia się, w procesie tzw. wtórnej refleksji. Pojawiają się wtedy głębokie pytania o sens ostateczny wszelkich działań i dokonań. Człowiek dostrzega wielowymiarowość ludzkiego bycia i wielokierunkowość stawania się...

- Jeśli człowiek odnajdzie wartości, cel, motywację, odkrywa sens to potrafi powiedzieć życiu „tak”, nawet jeśli cierpi i doświadcza trudności. W doznanych doświadczeniach znajduje zatem głębsze znaczenie i prawdziwy sens. Tą drogą dokonuje ocalenia swojej ludzkiej godności, nadaje znaczenie własnej egzystencji.

- Sens życia może być realizowany na wiele sposobów, np.: przez dostrzeganie związków przyczynowo-skutkowych, egzystencjalne doświadczanie, aktywność nakierowaną na znaczenie i wartość, podmiotowe zaangażowanie w wartości, osobiste życie religijne, przeżycie piękna, doświadczenie dobra, przyjęcie godnej, osobistej postawy i tym podobne podmiotowe uczestniczenie w życiu (Popielski, 2007, s. 25).

Jeśli człowiek nie szuka i nie nadaje życiu sensu, to wówczas można powiedzieć o niedojrzałości egzystencjalnej.

- Człowiek starszy nawet u kresu życia pragnie właściwej dla siebie przestrzeni realizowania swoich możliwości. Ma poczucie godności, chce podejmować decyzje, pragnie być za coś odpowiedzialny, pragnie realizować wartości, chce przeżywać życie pełne sensu.

 

- Jan Paweł II pisał, że właśnie starość jawi się jako [...] „czas pomyślny”, w którym dopełnia się miara ludzkiego życia; zgodnie z Bożym zamysłem wobec każdego człowieka jest to okres, w którym wszystko współdziała ku temu, aby mógł on jak najlepiej pojąć sens życia i zdobyć „mądrość serca” (Jan Paweł II, 1999). Zaleca osobom starszym, aby spojrzały na swoje życie jako całość z właściwej perspektywy. Należy zauważyć, że poczucie sensu życia jest „[...] specyficznym wyrazem i przejawem człowieczeństwa” (Popielski, 2007, s. 19). To także subiektywnie odczuwany stan, w którym istotną rolę odgrywają świadomość celu i realizowane wartości. 

- W miarę starzenia się w organizmie człowieka występują stopniowo schorze-nia, zmniejszają się również wszystkie ważne tkanki – mózgu, płuc, serca, wątro-by, mięśni i kości. W momencie osiągnięcia wieku średniego człowiek powinien pogodzić się z faktem, iż znacznemu pogorszeniu ulegają warunki jego funkcjonowania biologicznego i społecznego. Po osiągnięciu 60. roku życia odczuwa się dotkliwie opóźnienie procesów myślowych i zaburzenia pamięci. Osoby w starszym wieku zauważają, że czytanie sprawia im większą trudność. Słuch także pogarsza się z wiekiem. Płuca i klatka piersiowa stają się mniej elastyczne, co pogarsza możliwości oddechowe. Osoby starsze z tego powodu są bardziej podatne na choroby i infekcje (Pichalski 2014, s. 11).

- Pytania o sens ludzkiej egzystencji dotyczą każdego człowieka, bez względu na to, w jakim jest wieku. Dla osób starszych charakterystyczne są doświadczenia wewnętrzne lub procesy myślowe, które polegają na spoglądaniu za siebie i ocenianiu swego życia (Izdebski, Polak 2005, s. 188). 

- Człowiek zatem sam poszukuje sensu. V. Frankl szczególnie to podkreśla, pisząc: „sens nie może być dany z zewnątrz, musi być znaleziony [...], nie może być jednak wytworzony” (Frankl, 1979, s. 155). (TUTAJ)

jest drugi 13-stronicowy tekst

prawie o tym samym tytule

sens życia osób starszych...

dodając 'analiza empiryczna' 

 - Czym jest poczucie sensu życia? Zdaniem T. Sikorskiego (1989, s. 238) jest to „idea wyrażająca przeświadczenie, że istnieje odpowiedź pozytywna na pod-stawowe pytania człowieka: czy życie ma jakiś rozumny cel, czy warto żyć i po co – mimo cierpienia i śmierci, mimo nieszczęść, niesprawiedliwości i nienawiści” (op.cit.)

pierwsza cytowana książka

ma fragment z Bocheńskiego

legendarnego Dominikanina

który mnie mocno zafrapował

"sens znaleźć można nie tylko w dążeniu, bo daje je także, i w wysokiej mierze, używanie chwili. Umieć jej używać, potrafić cieszyć się tym, co mi jest dane teraz, obecnie, jest bardzo wielką rzeczą: wypada mi świadomie się jej uczyć. Życie ludzkie nie jest jednym jedynym szeregiem dążeń, ale składa się na nie cały pęk małych szeregów. Nie trzeba się dać uwieść przez Jedno Jedyne, przez Wielką Sprawę, ale umieć zadowalać się wielością małych i przelotnych zadowoleń.

Ubocznie wynikło z tych rozważań odrzucenie trzech dla sensu życia szkodliwych mitologii: społecznictwa, aktywizmu i hawelizmu. Nieprawdą jest że sprawa sensu życia jest sprawą społeczną; ona jest, jak większość naprawdę ważnych dla mnie rzeczy, moją sprawą osobistą. Nieprawdą jest, że tylko dążenie do celu może dać sens życiu, że trzeba tylko i wyłącznie dążyć do celów. Nieprawdą jest także, że tylko bezwzględne szczęście ma wartość, że małe i przemijające chwile zadowolenia są “marnościami".

Płytka i mała filozofia, powie mi ktoś. Zapewne. Tylko, że, ona mi się wydaje prawdziwa, podczas gdy “głębokie" i “wielkie" filozofie są fałszywe. Co gorzej, sądzę, że były powodem wielu nieszczęść wielu ludzi. Podczas gdy ta mała filozofia, która jest bodaj mądrością zwykłych ludzi, może dać człowiekowi to trochę szczęścia, jakie jest w ogóle na tym świecie możliwe...

Opowiadają o Riemannie, że kiedy wykończył swój genialny system nieeuklidesowej geometrii, zwierzył się przyjacielowi z wielkiego przeżycia. Miał, mówił, jakby intuicję całości systemu w jego pięknie, i chwilę takiej radości, że niewielu ludziom, jak sądził, danym było przeżyć coś równie wielkiego. Ja się teraz pytam: gdzie było, w chwili tego estetycznego uniesienia, dążenie? Jaki cel chciał wtedy Riemann osiągnąć? Oczywiście żadnego. Był po prostu w chwili obecnej, używał duchowego widoku systemu. A kto odważy się powiedzieć, że on w tej chwili nie istniał, albo, że nie istniał w sposób ludzki? Psy przecież nieeuklidesowych geometrii nie tworzą! I kto ośmieli się twierdzić, że jego życie nie miało sensu w tej chwili?. Powiem więcej: jeśli życie ludzkie ma w ogóle sens, to przede wszystkim w chwilach takiego kontemplacyjnego używania.

Tak więc pozostaję przy moim twierdzeniu 1.4.: Są chwile, w których dążenia nie ma, a sens życia przecież jest. Widzimy teraz, że ten sens istnieje w dwóch wypadkach: kiedy człowiek do czegoś dąży i kiedy oddaje się używaniu chwili obecnej. Stawiam więc następne twierdzenie:

1.5. Życie danego człowieka ma sens wtedy i tylko wtedy, kiedy albo istnieje cel, do którego on w tej chwili dąży, albo on tej chwili używa.

Skoro używanie chwili jest jednym z dwóch sposobów nadania życiu sensu, wolno na marginesie naszego zdania sformułować jeszcze inną regułę moralną: Umiej żyć w chwili obecnej i używać jej!" (Bocheński, O sensie życia) 

    (środa, 17 lutego 2021, g. 19.35)

***

popiół dosłownie i symbolicznie

                   /fides et ratio-nalizm/

popiół mi mówi o dwóch religiach

dwóch pojmowaniach Boga

dwóch pojmowaniach siebie

dwóch pojmowaniach świata

pojmowanie materii ducha kultury

dziś w całej Polsce się objawia

czyjej Polsce jakiej i ludowej

religii od tego oderwać się nie da

pobożność jest ważna  

powtarzał ks. Józef Tischner  

ale myślenia nie zastąpi

św Augustyn poszedł dalej

tania pobożność wzięła górę 

nad myśleniem pokazuje list 

biskupów skierowany do wiernych 

w 100-lecie odzyskania niepodległości

prochem jesteś mówią ludownicy

mądrzejsi odrzucili to dawno

nie nie prochem lecz osobą

nie obracam się w nicość

nawracajcie się ciagle

i wierzcie w Ewangelię

Dobrą Nowinę Jezusa

nawołują mądrzejsi posoborowi

lud polski idzie z Kaczyńskim

w ludowej religijności cali

po ludowym ustroju jednym

nastał drugi podobny

ludowość to nie duchowość

o jakiej myślał Norwid

to ludowość (po)materializmu

marksistowska i po-jakaś 

sypią popiół do książeczek

jak rwą gałęzie przy ołtarzach

Bożego Ciała (w) materii

jakiż tam duch i myślenie

nawiązał do tego Kaczyński

podpowiadając dobrą zmianą

wskazując diabła gdzie widzieć

prostotę prowadzą do idiotyzmu

nie ma wiary bez myślenia

to nie czary i abrakadabra

to osoba w swej pełni

drogi i prawdy i życia (świata)

praktyka nakazowo-zakazowa

sprawdzała się przez wieki

myślą że daleje tak można

że na tym polega istota religii

idź wypełnij ich czyn główny

nie myśl po co się męczyć

myślenie jest czynem głównym

życie czynem najważniejszym

posty są dobre i wszem zalecane

nawet pies sobie czasem robi

jeśli to asceza to wspaniale

a jeśli tylko nakaz i tradycja

wiara i rozum to encyklika

kto z ludowych czyta encykliki

posyp głowę weź do książeczki

głosuj na tego kogo trzeba

     (środa, 17 lutego 2021, g. 11.17)

***

sens, życie i śmierć

           /osobowe było jest będzie/

o sensie piszę

życiu wypełnionym sensem

więc i śmierć w nim jest

a może nie jest tylko ma

to nie jest szukiwanie na siłę

jest przeżywaniem

przeżywać można to co jest

poznać i kontempolować

cokolwiek jest ma (swój) sens

co istnieje więc działa

działanie jest jakimś sensem

dla działajacego i otoczenia

każde coś ma dopełnienie

ja ty my przecież też

jest całość bytu osobowego

jest nim droga-prawda-życie

drogę swą każdy zna (chyba)

prawdę poznaje ciągle

najbardziej tajemnicze życie

całokształt kultury i natury

chwyciłem to coś na chwilę

krótko byłem skoncentrowany

już tym razem nie wróci

tylko tyle udało się zapisać

nie tylko zapisane jest 

jest tez to co zapisywalem

zadanie dla wszystkich pokoleń

od pra-pra dawnych czasów

skoro jest to poznajemy

sens istnienie zamieszkuje

jest w między dla osób tylko

kulturą odkrywamy zapisujemy

książkę cytuję dla porównania

bo mój temat jest jakby inny

nie sens życia starego człowieka 

życie wypełniające się w sensie

widzieć czuć pojmować

sobą biologicznie-osobowo

całością jednością znalezioną

drogi-prawdy-życia

stąd radość wypływa obficie

nie można zaplanować ani dać

większa niż mecz w telewizorze

i wszystkie mistrzostwa świata

     (środa, 17 lutego 2021, g. 10.07)

***

Andrzeju i Sławku

-sprawa sumienia mówi Fidura- 

      /na obraz i podobieństwo tego co nam dane/

list do Was piszę moi Dostojni

nim wyślę jeszcze powersuję

myśli trochę jak mi się dają

drogą-prawdą-życiem

mamy wiele wspomnień

mamy też własne drogi

jesteśmy świadkami dobra

i prawdy i piękna

bez naszego dialogu i epilogu

ani rusz inni skorzystają

oczywiście w otwartej przestrzeni

najszerzej na Polskę i świat cały

dziś zaczynam od czegoś nowego

szczęścia dziadkowania

porozumienia osób ponad czasem

jak obraz relacji z Bogiem wieczności

nie znacie tego stanu pokoleń

aż metafizykę w tym odkrywam

choć każdy może ma stać się jak one

znaczy dzieci i dzieci dzieci i tak dalej

dziadkowie i babcie mają łatwiej

to takie naturalne 

dar od przeszłych i przyszłych pokoleń

lekko licząc ponad sto lat

taki obrazek pamiętam na wieki

wnuk się we mnie wpatruje

intensywnie czeka zrozumienia

ma około lat dwóch

a może zapytam zuchwale

nasze spotkanie duch i dialog

mają większe znaczenie 

niż nasze tylko specjalności

wiek późny i jego niesprawnosci

rekompensuje mi miłość wnuków

i prawda z ich pomocą odkrywana

fenomenologia metafizyka pokoleń

"Tischner dokonuje połączenia metafory światła z sensem mowy i z dobrem, które rozprzestrzeniają się na podobnej zasadzie, nie tracąc swej mocy. Tak jak światło jest dla wszystkich, tak samo sens i dobro służą wszystkim, nie wyczerpując swych zasobów...  Tischner w Filozofii dramatu, a zwłaszcza Sporu o istnienie człowieka... Wydaje się, że omawiane eseje są raczej próbą uporządkowania poglądów autora na kluczowy temat filozofii dramatu, jakim jest wydarzenie spotkania. Nowością jest powrót do metody fenomenologicznej i przywrócenie jej podstawowej terminologii: intencjonalność, sens, obecność, horyzont, ja. Okazuje się, że spotkanie zbudowane jest na strukturze dialogicznej intencjonalności będącej rozwinięciem i przekształceniem intencjonalności poznawczej rządzącej poznaniem przedmiotowym. Tischner dokonuje tu więc połączenia filozofii dialogu z Husserlowską fenomenologią w taki sposób, by spotkanie zmierzało do stworzenia pewnej wspólnoty sensu poprzez zrozumienie odmiennej wizji świata, jaką zawsze przynosi ze sobą inny człowiek. Spotkanie w tym ujęciu ma charakter wybitnie horyzontalny – jest spotkaniem równorzędnych podmiotów - i nie pociąga za sobą jednostronnego etycznego zobowiązania otrzymującego sankcję z góry... Podstawową kategorią obecności i dramatu uobecnienia jest kategoria sensu. Dzięki innemu „rodzi się” nowy – inny – sens „świata”. 

Subtelne przesunięcie metaforyki w stronę światła [vide: z poezji Norwida emanuje światło, JP II, dop. mój JK] przejmującego funkcję metafory skrętu świadomości powoduje, że wydarzenie spotkania zostaje tu sprowadzone bardziej na grunt rozumienia niż przeżywania. Dramat spotkania przybiera zatem bardziej charakter zmagania o sensowność ludzkiego świata niż walki o etyczne czy metafizyczne zbawienie jednostki. Oczywiście jedno nie wyklucza drugiego, zwłaszcza kiedy właściwie uchwyci się tischnerowską koncepcję wspólnoty sensu. Rozumienie innego polega bowiem na wejściu w jego świat poprzez mowę, która przemienia się z mowy do- (kogoś) w mowę z- (kimś), a następnie w mowę dla- (drugiego). Wszystkie te etapy mowy (epizody sensu) określają charakter wspólnoty z drugim człowiekiem. Najwyższym poziomem wzajemności jest taka mowa, która służy drugiemu jako słowo przemieniające jego rzeczywistość. Inaczej mówiąc: chodzi tu o formę troski o drugiego i przejmowanie jego spraw, co ostatecznie oznacza okazywanie mu dobroci. Mowa dla drugiego ma moc sprawczą dlatego może być nazwana także po prostu czynieniem dobra. Tischner dokonuje tu połączenia metafory światła z sensem mowy i z dobrem, które na podobnej zasadzie rozprzestrzeniają się nie tracąc swej mocy. Tak jak światło jest warunkiem widzenia dla wszystkich, którzy posiadają wzrok tak samo sens i dobro służą wszystkim bez wyjątku jako warunki życia nigdy nie wyczerpując swych zasobów.

Eseje o spotkaniu niewątpliwie stanowią ważne uzupełnienie lektury podstawowych dzieł Tischnera. Jednocześnie potwierdzają odkrywaną dopiero po śmierci autora tezę, że jego podstawowym pytaniem było: jak musi być zbudowany podmiot, żeby był zdolny do wejścia w dialog z drugim i uczestniczenia w wydarzeniu spotkania? Odpowiedź na to pytanie jest kluczem do zrozumienia fenomenu wspólnoty, która dla autora jest przede wszystkim rzeczywistością duchową, a nie tylko formalną czy funkcjonalną. Oczywiście otwartą kwestią pozostaje, jak odróżnić te spotkania, które mają charakter prawdziwego wydarzenia zmieniającego obraz świata od tych, które pozostają trywialnym epizodem nic nie znaczącej codzienności..." (za: A.Hernas, Dramat spotkania z innym)

a ja sam sobie znalazłem rozumienie

wspólnoty (została mi dana)

jest przyjęciem daru

dla wspólnoty najważniejszy jest dawca

rytm i treść mojego pisania

są dane życiem jak się dzieją

zewnętrznym i wewnętrznym

spotkaniem swojego i innych

wiem że chcecie nade wszystkow

widzieć Kosciół Jezusa Chrystusa

ale jak nie wiedzieć tego naszego

kryjącego zło cholernej zmiany

dzisiaj jesteśmy bombardowani

przynajmniej ja w mojej diecezji

śmiercia księdza oprawcy

słowami i rezygnacją Fidury

a teraz znamienna aktualność

wymiana innej korespondencji

"ówczesny metropolita szczeciński abp Zygmunt Kamiński nie mógł pogodzić się z sytuacją, że źródłem „przecieku” w tej sprawie [przestępcy w sutannie] był duchowny. Napisał więc do prowincjała dominikanów:

- wobec zaistniałej sytuacji, powstałej w wyniku publikacji zamieszczonej w „Gazecie Wyborczej” z dnia 10 marca br. pt. „Ukryty grzech Kościoła” oraz po emisji, wieczorem tego samego dnia, telewizyjnego programu pt. „Kropka nad i”, w których to o. Marcin Mogielski OP występuje jako rzecznik rzekomo pokrzywdzonych chłopców, jestem zmuszony, tym oficjalnym pismem, zapytać Ojca Prowincjała, czy Ojciec Prowincjał był konsultowany w tej sprawie i czy działanie o. Marcina Mogielskiego OP uzyskało aprobatę Ojca Prowincjała?

Nie dopuszczając do siebie myśli, że to wszystko odbyło się za zgodą Ojca Prowincjała, muszę zwrócić się z prośbą o interwencję w tej sprawie i pouczenie o. Marcina Mogielskiego OP o drogach właściwych Kościołowi w załatwianiu takowych spraw. […]

Nie mogę nie zadać pytania, jakiemu dobru służyło to całe zamieszanie wywołane w mediach przez o. Marcina Mogielskiego OP? Nie mogę go znaleźć. […] Do tej pory można było prowadzić proces w atmosferze spokoju i bez pośpiechu, koniecznych przy rozwiązaniu tego rodzaju spraw. Po wystąpieniu o. Marcina Mogielskiego OP atmosfera się zmieniła, a nawet niektórzy, także osoby publiczne, wydały wyrok.

Odpowiedź przełożonego polskiej prowincji Zakonu Kaznodziejskiego (oficjalna nazwa dominikanów) była natychmiastowa. O. Krzysztof Popławski postawił sprawę bardzo jasno:

W tych dniach przebywam za granicą, w Stanach Zjednoczonych. Akurat Kościół katolicki w USA – o czym Ksiądz Arcybiskup z pewnością wie – za przemilczanie spraw dotyczących nadużyć seksualnych, jakich dopuszczali się niektórzy duchowni, i niepodejmowanie przez hierarchów odpowiednich i jasnych decyzji we właściwym czasie zapłacił ogromną cenę, która wcale nie wyraża się w wysokości zasądzonych odszkodowań.

Pragnę poinformować Księdza Arcybiskupa, że wiedziałem i wyraziłem zgodę na udział o. Marcina Mogielskiego w wyjaśnianiu sprawy przypadków nadużyć seksualnych wobec nieletnich, jakie miały mieć miejsce w środowisku, z którym związany był on w czasie swojego pobytu w Szczecinie. […]

W postępowaniu mojego współbrata Marcina Mogielskiego nie widzę niczego rażąco niewłaściwego. Jego decyzje i podejmowane przez niego działania są wyrazem troski o ubogich, którzy do dziś noszą w sobie poczucie skrzywdzenia i lekceważenia przez przełożonych Kościoła i którym zabrakło z ich strony zapewnienia fachowej pomocy czy choćby braterskiego zainteresowania.

Oba te listy (publikowane wówczas przez KAI) pokazują, jak odmienne wizje Kościoła mogą prezentować ludzie zań odpowiedzialni na wysokim szczeblu. Na co kłaść nacisk? Kto utrudnia rozwiązanie sprawy? Co jest dobrem Kościoła? Na każde z tych kluczowych pytań otrzymaliśmy wtedy bardzo różne odpowiedzi.

Z jednej strony mamy nacisk na procedury, za które można się długo chować; z drugiej nacisk na świadectwo – jasne, przejrzyste, stanowcze i szybkie. W pierwszej wizji zakłada się, że trudne problemy wewnętrzne trzeba załatwiać przede wszystkim po cichu, a winnym jest ten, kto wywołuje niepotrzebny rozgłos w mediach. W drugiej wizji podstawowe jest przekonanie, że winny jest ten, kto będąc odpowiedzialnym, zwleka z wyjaśnieniem sprawy. Z jednej strony odruchowo przyjmuje się, że ofiarą jest podejrzany ksiądz, a z drugiej, że ofiarami są osoby prawdopodobnie skrzywdzone. Zderza się zatem domniemanie niewinności z domniemaniem krzywdy. Pierwsza wizja zakłada, że dobro Kościoła tożsame jest z dobrem duchownych, a więc należy bronić księży, gdy są atakowani. Wedle drugiej wizji dobro Kościoła to dobro najsłabszych, niezbędne są zatem zabiegi na rzecz wyjaśnienia prawdy. Mamy więc Kościół, który wiele wymaga od innych i Kościół, który najwięcej wymaga od siebie.

... znów mieliśmy – bez żadnego makijażu – widoczne publicznie dwie odmienne twarze Kościoła. Skruszony bp Polak z bólem mówił, że „przepraszam” to za mało; a uśmiechnięty ks. Lipka trwał w samozadowoleniu, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. Sekretarz KEP dziękował mediom, że ujawniając trudne sprawy, przypominają Kościołowi, „abyśmy byli uważni na zło”; kanclerz natomiast traktował dziennikarzy jak zagrożenie. Rzecznik zgromadzenia michalitów informował, jak szybko przełożony zareagował w przypadku zarzutów wobec ks. Gila; warszawsko-praski kurialista pokrętnie tłumaczył, dlaczego władze diecezji tak wolno reagowały w przypadku proboszcza z Tarchomina. Oficjalni przedstawiciele KEP zapewniali o postawieniu w centrum uwagi Kościoła pokrzywdzonych i ofiar; kanclerz z Floriańskiej troszczył się wyłącznie o dobre imię oskarżonego duchownego (choć to właśnie on przed dwoma laty wysłuchał terapeuty, który zgłosił do kurii sprawę molestowania). O. Adam Żak pokornie mówił, że ludzie Kościoła muszą się uczyć radzenia sobie z tymi problemami; ks. Lipka – jakby na potwierdzenie tej tezy – butnie powtarzał: „zarzuty się nie potwierdziły”, choć jest już pół roku po wyroku skazującym w pierwszej instancji. A przede wszystkim – bagatelizował zło molestowania, lekceważąco twierdząc, że „kwestią do interpretacji” jest to, co kodeks karny nazywa „innymi czynnościami seksualnymi”.

Co dalej? Czy uda się, aby z dwóch twarzy abp. Hosera pozostała już tylko jedna? Czy – wzorem papieża Franciszka i Rady Kardynałów – odbędzie się pilnie przy Floriańskiej poważna narada na temat konieczności głębokiej reformy kurii? Bo skoro zmian wymaga Kuria rzymska, to tym bardziej warszawsko-praska! I nie można tej reformy ograniczyć do zmiany kanclerza. Problem wydaje się bowiem dużo głębszy, wręcz strukturalny. (Z.Nosowski, Dwie twarze Kościoła, dwie twarze biskupa)

dziś ojciec Gużyński dominikanin

ze strony duchownych

a redaktor Terlikowski od świeckich

głoszą potrzebę dymisji (w) KEP

Dominikanin o. Paweł Gużyński w programie "Newsroom WP" stwierdził, że najlepszym rozwiązaniem dla polskiego episkopatu jest obecnie podanie się w całości do dymisji i oddanie się do dyspozycji papieża. Zakonnik ocenił, że polscy hierarchowie kościelni mają ogromne trudności z odnajdowaniem się w dzisiejszej rzeczywistości i rozumieniem funkcjonowania świata. Gużyński stwierdził, że opór Kościoła wobec wyciągania konsekwencji wobec księży oskarżonych o pedofilie jest głęboko zakorzeniony w jego władzach. Dominikanin zdradził również, że trwają intensywne prace nad stworzeniem instytucji kościelnej złożonej z wiernych, czyli tzw. świeckiego ramienia Kościoła, które miałoby wpływ na funkcjonowanie wspólnoty. Gużyński stwierdził, że prawo do decydowania o losach Kościoła wierni nabywają poprzez chrzest i nadszedł czas, by z tego prawa mogli skorzystać. (tutaj)

ten sam Gużyński inne rzeczy dodał

że kongres katoliczek i katolików 

przygotowuje druk o jawności 

i transparentności kultury w Kościele

co do mnie katechety świadka czasu

od dawna zwę ich kepiskopatem

fatalnego sojuszu ołtarza z tronem

czekam końca tej cholernej zmiany

o jawność i transparentność

musimy się starać mieć dobre procedury

koniec tej pseudo-kultury ukrywania

mnie zabija ich/Wasze przemilczanie

      (wtorek, 16 lutego 2021,g.  18.22)

***

wiara w PiS

        /co jest istotą PiS-KEP-ustroju/

z wiarą w co i w politykę

dziś zbyt wielu wierzy w PiS

czyli nie wiadomo w co

bo oni szczelni nie powiedzą

wierzą w hasła KACZYŃSKIEGO

że dobra zmiana i ich polityka

kłamią od rana do rana i w nocy

nie istnieje dla nich przyzwoitość

ich świat partyjno-subiektywny

zwany narodowo-polsko-katolickim

tłumaczy wszystko w świecie

i bach nakazuje jak DEKALOG

wyparli pojęcie bliźniego

wyparli tak-tak nie-nie i dialog

podobni w tym każdej partii

są w istocie partią nie KOŚCIOŁEM

demoralizacja niszczy najbardziej

najdłużej trwają jej skutki

zapłacą Polki Polacy Polska Kosciół

zdewastowali kulturę osoby

kiedyś narodzą się nowi święci

na ruinach starego będą działać

pamięci tożsamości już nie znajdą

Rzeczpospolita Norwidowska usłuży

    (wtorek, 16 lutego 2021, g. 10.56)

***

żyć tym co JEST

istnienie zda się obiektywne

chcemy by tak było

a wiele z tego co jest niepoznane

lekceważymy że subiektywne

mówimy o sile uczyć

mówimy o sile emocji

mówimy o wartościach i sensie

wszystkie są w nas i dla nas

w nas dla nas miedzy nami 

tyle jeszcze do odkrycia

poznaję ja dziadek i wnuki

metafizyką pokoleń i między

nie zbywaj że subiektywizm proszę

że świat w nas jest subiektywny

chciany znany intencjonalnie

Bóg zechciał i się stało wszystko

nie tłumaczę wszystkiego Biblią

ale dlaczego ją lekceważyć

bez... nie ma świata naszej kultury

nie zaistniałby wiec nie istnieje

świat Biblii i na niej kultury

jest światem doświadczeń ludzi

bardzo bardzo długich pokoleń

od Abrahama po... dzisiaj

przyszłosc człowieka zależy od kultury

prawda nienowa wręcz już banalna

poznaj człowieku siebie i kulturę

to wszystko co jest bo było

ile jeszcze do odkrycia w nas i między

nie lekceważ tego pochopnie

że tylko gwiazdy i matematyka są

że bardziej one nie Logos nie my 

      (wtorek, 16 lutego2 021, g. 10.37)

***

nasz wybór

     /przyjac dar albo nie i (po)dziekować/

niebo gwiaździste nad nami

niebo osobowe w nas

Kosmos wyziębia nad nami

rozległością prawami

osoba ma tożsamość i sens

trudno być bez nich ciepło-sobą

jedni Boga potrzebują

szukają znajdują w miłości

inni nie chcą nawet szukać

mówią że sami dadzą radę

ja spotkałem poznałem

dane mi to było przyjąłem

mój sens osobowy Logos

Ten to co było na początku

nie kształt nasz i aniołków

ale całkiem odwrotnie

wszystko co największe

ma dla mnie wymiar osobowy

nie wyszło z matematyki

ze spotkań poznań osobowych

prawdę da sie kontemplować

będąc stając się kon-templum

kto usłyszał poznał głos z Biblii

wie że nie jestem oryginalny

jesteśmy światynią czy wiecie

kogo czego Ducha Świętego

     (poniedziałek, 15 lutego 2021, g. 19.02)

***

katolicyzm polityczny (2)

             /puknijmy się w czoło/

ciągle mnie rusza niepokój

po rozmowie w WIĘZI

z wiarą w politykę

była z innego świata 

nie z Polski 2021

mojej gminno-parafialonej

przeor maryjnego sanktuarium

zaszczyca mnie komentarzami

nieprzychylnymi na Facebooku

wicemarszałek Sejmu RP

profesor Ryszard Terlecki

pieprzy jak połamany często

o jeszcze lepszej edukacji

która otworzy oczy mlodym

i napędzi nimi ich wyborców

fałszywa to wiara katolicka

obrzydzenie budzi i Kościół

dziś kompromitują religijność

bezwstydna gra polityków

i duszpasterzy propartyjnych

katecheta we mnie nie milczy

Głos milczącego cierpienia, Heschel podkreśla, że Bóg nie odsłania się prorokom jako abstrakcyjny absolut, lecz w osobowej i intymnej więzi ze światem. Zdarzenia i ludzkie działania wywołują Jego radość lub smutek, zadowolenie lub gniew... Dla proroka zbrodnią jest już pojedynczy akt niesprawiedliwości, który ludziom wydaje się drobnostką, naturalnym skutkiem życia społecznego. W jego oczach nawet niewielka krzywda przybiera kosmiczne rozmiary. Heschel podkreśla, że prorokowanie jest głosem, którego Bóg użyczył milczącemu cierpieniu, głosem w obliczu ograbionego nędzarza i sprofanowanego bogactwa tego świata. W słowach proroka słychać krzyk Boga, nie jest on prostym moralizatorem, lecz kimś, kto atakuje nasz umysł. Nierzadko jego słowa wybuchają płomieniem tam, gdzie nie dociera już sumienie. Styl proroka daleki jest od stanu wewnętrznej harmonii czy opanowania, naznaczony jest wzburzeniem, udręką i duchem niezgody. Prorok wiedział, że religia może wypaczyć to, co Bóg nakazał człowiekowi, że sami kapłani dopuszczają się krzywoprzysięstwa, składając fałszywe świadectwo, przymykając oczy na gwałt, tolerując nienawiść, wymagając obrzędów, zamiast wybuchnąć gniewem w obliczu zbrodni, oszustwa, bałwochwalstwa i przemocy. Prorok odrzuca to, co umiarkowane. Prorok pogardza tymi, dla których obecność Boga przynosi pocieszenie i bezpieczeństwo; dla niego jest ona wyzwaniem, nieustannym żądaniem. (ZNAK, R.Rynkowski, Heschel - tutaj)

     (poniedziałek, 15 lutego 2021, g. 16.40)

***

pisanie i wieczność

oczywiście moje pisanie

a co do wiecznosci nie wiem

czy może być tylko moja

moja jest świadomość

Józefa K od kiedyś

przytomność to rzecz inna

od kiedys do kiedyś jest

można tracić i odzyskiwać

z tożsamoscią też bywa różnie

od Jezusa drogi-prawdy-życia

nie znam lepszej podpowiedzi

ta sprawdza się idealnie

demencja i inne porażenia

zmieniają wiem że wiele

i nie jest to cielesnosć materii

póki mam całość i jej jedność

piszę co żyje w świadomości

danej drogą-prawdą-życiem

kiedy uchwycę i zapiszę

to coś dawane dnia każdego

mój czas wypełnia się i odlatuję

co jest tym w co odlatuję

mną i poza mną

kształtem jest wiecznosci

jak wiecie wszystko datuję

godzinę wpisuję też ważna

porządek w pliku jest

nie tylko porządek zapisów

porządek myślenia i bytu

coś z czegoś i w czymś jest

   (poniedziałek, 15 lutego 2021, g. 12.05)

***

przez wszystko

       /jestem staro- i nie nowo-modny/

co kto do kogo przez co

przemawia mówi kocha

nie tylko walentynkami

nie tylko poezją i nauką

przez wszystko napisał Norwid

Bóg do niego przemawiał

do mnie nie tylko Logos Osoby

wszyscy z ktorymi mam więzi

teraz dopiero odkrywam

nowy wymiar rzeczywistosci

prawda potrzebuje faktów

zewnętrznych i wewnętrznych

z faktów dziadkowanie jest późne

nazywam metafizyką pokoleń

więc pomiędzy są dzieci

no i w przypowieści

jeśli więziami jest miłosć

wszystko uświadamia wyostrza

zmysłami kochane osoby

wszystko je może podpowiedzieć

wszystko daje kojarzenia

bodźce z zewnątrz

myśli odczucia wewnętrzne

na zda się każdym poziomie

jeśli nie staniemy się jako...

miłość więziami utożsamia

jest kwintesencją komunikacji

najwyższą ze sztuk porozumienia

na stole talerzyk od kompletu

na podłodze kot biały

albo za oknem na parapecie

na werandzie zabawki

popiół piec węgiel ogień

w korytarzu torba z torami

wszystko przypomina rozrzewnia

innym światem drogą królestwa

co dane jest to i zadane

nikt nie żyje tylko dla siebie

i oczywiście tak samo umiera

przyszłość człowieka zalezy od kultury

skoro mam świadomosc daru

samoświadomość się większą robi

więc widziecie mam co pisac

ba jest to moją wielką powinnością

    (poniedziałek, 15 lutego 2021, g. 11.33)

***

zerkanie do pieca

         /prawda jest żywa (osobowa)/

banalna kiedyś czynność

palenia w piecach kaflowych

pamiętam z dzieciństwa

Legionowo na Kosciuszki

dziś wraca mistycznie

pomyślałem napiszę

bo poczułem całym sobą

paląc w starym piecu

w ponad 100-letnim Annopolu

zaciekawienie tym wnuków

poczulem pomyślałem piszę

ogień w piecu a sprawa jedności

dziadka z wuczkami

Jezusa z Ojcem

nie bójmy sie być górno-lotni

to jest utożsamienie osobowe

chcę chcemy być jak one

bo chodzi o komunikację

o najgłębsze porozumienie

cud osób i niebo na ziemi

Jezus też utożsamiał się osobowo

jego osoba z ideałem dobra

dobra-prawdy-piękna

Rzeczywistosci Osoby Logosu

kard Kasper i Bóg Jezusa Chrystusa

życie rzadko aż tyle daje

wglad w tygiel plazmy istnienia

jak rzeczywistosć się dzieje

jak Bóg stwarza życie i Dzieje

po Zenit Wszechdoskonałosci

ilu nas w Roku Norwidowskiem 2021

będzie miało tyle darów (egzystencji)

i zechce o tym mówić jasno

wszem wobec polsce i światu

bez lęku układów ustrojowych PiS-KEP

     (niedziela, 14 lutego 2021, g. 21.11)

***

wiara i polityka w Roku Norwidowskiem 2021

    /profesorowie nie używajcie fałszu "dobrej" zmiany/

wiara i polityka

jako temat seminaryjny

brzmi ciekawie

dla kogoś intrygująco

nie w Polsce 2021

w Polsce 2021

wiarę i politykę 

widzi każda każdy za oknem

w życiu i telewizornii

każdym kliknięciem w Internecie

dlatego Bogu dzieki WIĘZI

za podejmowanie aktualności

za rozmowę medialną o tym

co wyrabia nasz Kościół

i o nieczystych intencjach rządu​

trzeba krzyczeć

gdy jakieś demony

niezależnie od swych barw i języka

próbują pomniejszać unieważniać 

przekreślać czyjeś istnienie

rzemoc zaczyna się od drobnych kroków

potem narasta lawinowo niszczy totalnie

jak dawać opór i świadectwo

wiary rozumu prawdy

by żyć w horyzoncie sensu....

cytuję Laureta 

Nagroda Polskiego PEN Clubu 

im. Ksawerego, Mieczysława i Erazma Pruszyńskich 

która honoruje wybitne dokonania w dziedzinie publicystyki, reportażu, eseistyki i pisarstwa historycznego...

Alfred Marek Wierzbicki jest filozofem i księdzem. Aby powiedzieć coś ważnego, ale z pominięciem profesorskiej katedry czy ambony, potrzebuje wiersza. Tak się dzieje od czasu jego debiutu poetyckiego w 1991 roku.

Najnowszy tomik został zatytułowany „Stąd i stamtąd” (Wydawnictwo Znak, Kraków 2020). Dwie perspektywy. Gdzie jest „stąd” – w Lublinie, w sobie samym, w przestrzeni prywatnej, w sensualnej rzeczywistości bytu? A „stamtąd”? W rozlicznych podróżach, w spojrzeniu z zewnątrz, w empatii pozwalającej przekroczyć własne granice, w metafizyce? To napięcie będzie organizowało tom. Między „ja”, które jest ośrodkiem doświadczenia, a światem, który nie tylko się poznaje, ale z którym wchodzi się w czułą, a niekiedy bolesną zażyłość.

Wiersze są zamiast płaczu 

Stają naprzeciw nicości, 

którą przynosi odejście człowieka. 

Życie i rozpacz zostają zapisane

......

„Czytaliśmy Redemptor hominis i Miłosza,

starsi karmili się Mertonem i soborem.

Dziś klerycy fascynują się memami

zohydzającymi uchodźców i gejów.

Ni wiosny, ni radości i nadziei.

Nicość w fioletach i koronkach

zwierająca szyki przeciwko nicości.

Przez morza i wszystkie święte wody

płynie plama śmieci większa niż Polska.

Gdzie się podziejemy?

......

W czasie zarazy ksiądz Adam Boniecki mówi

wcale nie muszę mieć wiary

w zwycięstwo dobra nad złem

dodaje – pewnie z miękkim niczego nie przesądzającym

uśmiechem jaki często u niego widziałem –

choć księdzu wypadałoby powiedzieć inaczej

......

żeby zrozumieć intencje, odczucia i tok myślenia księdza Wierzbickiego, którego wypowiedzi mocno wybrzmiewają w przestrzeni publicznej, warto zagłębić się w lekturę jego poezji. Wielu oponentów nie chce go wysłuchać do końca, może choć jeden z nich w ciszy przeczyta kilka jego wierszy, żeby poznać tego, z kim prowadzi się spór lub nawet walkę. Przyczyny jego goryczy (a nawet obrzydzenia) i powody zachwytu oraz nadziei" - wpisał Krzysztof Biedrzycki w WIĘŹ tekstem Czego nie wypowie ambona. Dopowiem - ani naukowcy.

......

- Zanim zaczniemy nauczać, wysłuchajmy niewysłuchanych – postuluje o. Wiesław Dawidowski w „Tygodniku Powszechnym”. Tekst „Kot Eliota” autorstwa o. Wiesława Dawidowskiego, prowincjała polskich augustianów i teologa, ukazał się w najnowszym „Tygodniku Powszechnym”. Dotyczy kryzysu Kościoła w Polsce. Zakonnik zwraca uwagę, że Kościół nad Wisłą „stał się Kościołem dzielącym, odrzucającym i wewnętrznie podzielonym. Przybrał rozmiary hipopotama z poematu T.S. Eliota, symbolizującego laodycejską wspólnotę sytych i zadowolonych. Wreszcie, będąc słusznie Kościołem nauczającym, stał się niestety Kościołem głuchych”

......

Przeczekamy i prosimy o przeczekanie. Odc. 4: Ćwierćprawda nie wyzwala Dlaczego po wydaniu wyroku w procesie kanonicznym ks. Dymera jego biskup Zygmunt Kamiński nie mówił prawdy o treści tego werdyktu? Dlaczego wypowiadał się tak, jakby jedynym źródłem jego wiedzy o procesie były opowieści oskarżonego? tekst (cykl) redaktora naczelengo - Zbigniewa Nosowskiego

.........

inny znajomy (od 1979, po Taize) dzisiaj z Facebooka pociesza mnie katechetę tak:

„Rozmowy o przyszłości lekcji religii”. Temat ten jest mi dobrze znany, sam przez dwa sezony byłem nauczycielem religii w jednym z warszawskich liceów. Od tamtego czasu minęło już dwadzieścia lat, niestety przekonuję się jednak, że wyzwania stojące przed katechetą i w ogóle pytania o obecność religii w szkole publicznej nie tylko nie zmieniły się, ale jeszcze bardziej wyostrzyły. Przyznaję, to była dla mnie wzruszająca lektura. Damian Wyżkiewicz dzieli się bowiem swoim konkretnym doświadczeniem, co przypomina mi wiele z tego, co sam przeżyłem. „Dobry nauczyciel – mówi ks. Damian – to przede wszystkim dobry pedagog. I nieważne, czy uczy religii katolickiej, chemii czy biologii. Ale bycie dobrym pedagogiem to sztuka. Dobry pedagog uwzględnia w swojej pracy sposób myślenia, przekonania i postawy uczniów, ukształtowanych przez współczesną kulturę, w tym również media elektroniczne. Traktuje uczniów z szacunkiem, okazuje im przyjacielskie zainteresowanie, którego młodzież tak bardzo potrzebuje. (…) Trzeba słuchać. To jest podstawa i konieczność!”

......

Bogu dzięki, że tylu autorów tekstów w WIĘZI i książek jest-są znajomymi na facebooku. Gdy inni księża boją się samodzielnie myśleć i mówić (i odwrotnie, bo z głębokości serca usta mówią) - nazwijmy ten niechlubny biało-czarny terror obecnej kościelności USTROJOWEJ ŻE DEMORALIZUJE POLSKĘ, SZKOLNICTWO... WSZYSTKO, BO MA SIŁĘ PAŃSTWA W TYM SUPER DIABŁA MEDIÓW TZW NARODOWYCH Z BUDŻETROWYMI MIULIARDAMIPO LUS SETKAMI MILIONÓW DLA SWOJEGO DYREKTORA-ZAKONNIKA W RADIU MARYJA(??)... - dodam od siebie, bo doświadczam ranami przemilczania mnie co dzień.... 

Chciałbym być blisko tych, którzy zostali skrzywdzeni przez niektórych duchownych i tych, którzy zgorszyli się tymi faktami oraz nie zawsze adekwatną reakcją przełożonych – pisze nowy biskup kaliski Damian Bryl w liście do diecezjan. Zapewnia też, że zrobi wszystko, by „te dramaty nigdy więcej nie miały miejsca”. 25 stycznia br. papież Franciszek mianował dotychczasowego biskupa pomocniczego Poznania Damiana Bryla biskupem kaliskim, 11 lutego objął on kanonicznie diecezję.... 

nowy pasterz diecezji w Legnicy

na wzór Chrystusa Dobrego Pasterza

swój jego program stary nowy mówi 

towarzyszyć słuchać wspierać pomagać

słowa słowa słowa mnienie  wzruszą

mówi jeszcze w rozmowie z redaktorem

że jako Kościół powinniśmy być otwarci

bliscy cierpliwi i nie gniewać się na ludzi

ile jest takich parafii dekanatów diecezji

od Tatr przez korony Wawelu po Bałtyk

u nas też kiedyś będzie zmiana

mamy już nowego pomocniczego

od filozofii polityki kultury

biskupa Jacka Grzybowskiego

może pomoże moim następcom

można mówić z wnętrza Kościoła

z miłością

bardzo bardzo krytycznie

świadomie czyli trzeźwo

czy inny katolicyzm być może

można mówić z wnętrza Kościoła

papież i my myślący z odwagą

na miarę wiary rozumu prawdy

piszemy bo ją kontemplujemy

jeszcze przez dziury w diecezjach

doszło do mnie niedzielną telewizją

że polityka czasem mówi po ludzku

dziś właśnie nowy Prezydent Biden

że każdy ich prezydent Ameryki

ma bronić PRAWDY i demokracji

wiara i polityka

jako temat seminaryjny

brzmi ciekawie

dla kogoś intrygująco

nie w Polsce 2021

czwartkowej dyskusji w WIĘZI

zabrakło odwagi aktualności

uciekli nie nazwali prawdy

tylko aluzyjnie napomykali

a rzeczywistość jaka jest...

każdy widzi za oknem 

a po włączeniu info z mediów 

aż mdli od newsów zakłamania

tzw katolickiej dobrej zmiany

na płacz bierze zeszmacenie ludzi

nie mówcie błagam dobra zmiana

za gwałt na rozumie i kulturze

osoby człowieka na ziemi

w gatunku jedynym myślącym

nazwijcie ten cholerny ustrój nie eventy

    (niedziela, 14 lutego 2021, g . 20.36)

***

po pisaniu

        /Prosty, spólny interes pospolitej rzeczy/

po trzecim słuchaniu

rozmowy w WIĘZI

z duchowymi przyjaciółmi

z wiarą w politykę żyję

nie wierzę w politykę

wierzę w życie

człowieka na ziemi

w rzeczywistosci Logosu

nocą dokończyłem słuchania

z przerwą na zabawy z wnukiem

życie pisze nam scenariusze

Bogu dzięki nie polityka

droga-prawda-życie prowadzą

z punktu alfa do omegi

tegon ikt nie przeskoczy

szkoda że nie każdy odczyta

dzisiaj dzień się dobrze zaczął

pisanie ważniejsze od sportu

transmisji Australian Open

Światek gra na głównym korcie

a ja myślę o pisaniu

o tym wczorajszym wyrazie

mojego myślenia o życiu

własną drogą danym nie polityką

słów użyłem szczerych

nie wszystkim muszą się podobać

nie zmienię nawet przed Bogiem

szczerości nie wymienię na srebro

uznaję że mnie jest łatwiej

niż przyjaciołom (nie)rozmówcom

metodę daną z wysokiego nieba

oni muszą słuchac się swej nauki

rzecz o wolności słowa istocie

nie o polityce partyjno-rządowej

na białym koniu religii tradycji

sięga do prawdy i kontemplacji

bardziej Norwida mam w głowie

niż koscielno-polityczny układ

od 2015 roku w Ojczyźnie-Polsce

mamy Rok Norwidowski 2021

Słowa człowiek nie wywiódł z siebie sam, ale słowo było z człowieka wywołane i dlatego dwie przyczyny tam uczestniczyły: jedna w sumieniu człowieka, druga w harmonji praw stworzenia.

A skoro tak wybrzmiewać poczęło, słowo napotkało jeszcze harmonję form, otaczających wyobraźnię mówiącego, czyli literę. Miało przeto odrazu swój wnętrzny stan bytu i swoje zewnętrzne odbudowanie literą... 

Co znaczyłaby ludzkość, gdyby ją kto zmierzył,

Jak ona jest i w taką, jak jest ona, wierzył?

Co onaby znaczyła, widziana tak szczerze,

Jak ją znam i oglądam, nie zaś, jak w nią wierzę?

Coby ona znaczyła?

co w kto wierzy panie panowie Polacy 2021

idzie przyszło drogą-prawdą-życiem

polityka żyje propagandą usłużną

kto dziś z polityków mówi szczerze

nie wierzę w politykę

wierzę w prawdę szczerze 

daną drogi-prawdy-życia absolutem

i tak ją opisuję jak rozumiem Logos

    (niedziela, 14 lutego 2021, g. 10.35)   

***

obcowany innym paradygmatem

          /z wiarą w politykę albo w co inne/

wyobcowanie uświadomione

przyszło na trzeci dzień rano

po dyskusji w WIĘZI

z wiarą w politykę

mówiły nowe pokolenia

a ja ani ich ani nowoczesny

paradygmatem sprzed 2 tys lat

drogi-prawdy-życia

młodsi nowocześniejsi są

nie tylko datą urodzenia

kulturową zmianą i technologią

też poprawnością polityczną

cuś jeszcze (wy)czytałem

o teorii racjonalnych wyborów

która korzyści przynosi

w wielu naukach społecznych

moja droga-prawda-życie inne

intuicyjne i doświadczalne

od Jezusa z Nazaretu wzięte

sprawdza się w 110 procentach

najpierw to była tylko intuicja

która prowadziła mnie za młodu

pracą pokoleń i Wyszyńskiego

bo rodzina była Rodziną Rodzin

potem Papież-POLAK i Taize

przez Solidarność i katechezę

po samorządność Ojcowizny

i Rzeczpospolita Norwidowska

kiedy więcej mnie kiedy DUCHA

któremu pozwalam sie prowadzić

bo sam scenariusza nie pisałem

podejmowałem decyzję wybory

co mną było się angażowało

okolicznościami czasu i miejsca

moje ja w strumieniu świadomosci

czyż mogło wybierać inną drogę

na miarę świadomości tożsamości

nie samej wiedzy ksiażkowej

która tylko część nas  stanowi

całosć to Droga-Prawda-Życie

prowadzący wyraził oczekiwanie

rozmowy wiary i polityki katolików

ich czyli i naszym zaangażaniu

i jak to wygląda dziś w Polsce

jakie są możliwe wybory i trudności

tu teraz w Kraju nad Wisłą od 2015

w tym co nazywam PiS-KEP-ustrojem

co wiarę i politykę związało bardzo

Sławek wskazał nowe horyzonty

po wyborach 2019 do Parlamentu.pl

nie widzę ale się z nim zgadzam

to jest światło i przewaga nauki

nowe struktury rzeczywistosci

nowe możliwości dają i to też uznaję

ale i jak nie czy zmienią coś w Polsce

między Państwem a Kościołem

dalej przyznaję nie sięgam w naukę

pozostaję na powierzchni wiary i rozumu

bo tych nigdy rozdzielać (nam) nie wolno

tak tak nie nie jest dla katolików

pięciu obecnosci katolickich nie znam

i ich konsekwencji wyborczych

co do mnie rzecz jest inna prosta

jestem po drugiej stronie PiS-Kościoła

modelowanie katolicyzmów politycznych

nie jest moim horyzontem rzeczywistosci

jest bardzo naukowo-teoretyczny

mój paradygmat ma drogę-prawdę-życie

prowadzący czekał na komentarz osobisty

bo nie tylko ogólny

który model mówcy widzą jako bliski

słucham dziś po raz trzeci notuję po kolei

o patologicznym sojuszu tronu i ołtarza

wspomniał najmłodszy rozmówca

Klubu Jagielońskiego słucham z boku

nie utożsamiam się ze spolegliwością

utożsamienie z partią rządzącą

zda się wielu obroną katolicyzmu

żaden z mówcem nie idzie tą drogą

w tym się ich czworo i ja spotkaliśmy

może to najbardziej było wymowne

że wszyscy choć zda się wierzący bardzo

spotykamy się po drugiej stronie partii

tej znów jedynie słusznej i kościelnej

otwarta ortodoksja Zięby i WIĘZI

monada z oknami Tischnera

kocham rozumiem nie oddam

w kształcie Soboru i Norwida (kultury)

można nie mieć reprezentacji w polityce

niestety i w Kościele naszym w Polsce

kto nie wczyta i zrozumie wymienionych

pracą w pocie czoła osobowo i iście

najbardziej do aktualności i siebie

odnieśli się mówcy mówiąc o pączkach

później o modelach katolicyzmu było

modele tez stwarzają możliwość wyboru

czuję się ocenzurowany życiem

jako amator na każdym polu

z którym się nie rozmawia

którego Kościół.pl każe przemilczać

pięć może być modeli i więcej

droga-prawda-życie to też więcej

modele nigdy nie są osobiste

Droga-Prawda-Życie absolutnie

jeszcze nie nauczyłem się na pamięć

jeszcze po trzech razach się nie da 

ale kto wie ile razy jeszcze

bo myślę i mówię z głębi siebie

zgrzyta mi dobra zmiana u profesora

wchodzę gdy mówi o  lewicujących

on że nie mają oferty dla katolików

ja że nie chcą duchowości w kulturze

owszem PiS łowi religijno-socjalnych

ale dla mnie fałszywą pobożnością

może inną ale grą na nich z pewnością

przedpotopowym trads-katolicyzmem

na próżno trudził się Sobór i Wojtyła

nad rozumnością religii i wiary

dając dar prawdy i kontemplacji

we współczesnej kulturze i świecie

antyklerykalizm łączy i niszczy

łączy buduje nas w Kościele

niszczy gdy atakuje z zewnątrz

to nie jedyne lustrzane odbicie

prawa człowieka są osiągnięciem

wielkim i mają już 73 lata w ONZ

na godnosci osoby Sobór budował

ale nie popeerelny kościół dzisiaj.pl

podobieństw wiecej widzi Kraków

redaktor z Jagielońskiego Klubu

konserwatyzmu innego niż PiS-KEP

a poprzedniego PRL nie zna jak ja

i że kościół.pl teraz jest martwy

jeśli chodzi o refleksję społeczną

a posłanka z Razem się włączyła

nie robi się polityki dla jednej grupy 

lewicowość nie widzi duchowości

kościelność głucha na lewicowość

to i dialogu.pl tak nigdy nie będzie

z chrześcijańską miłością i wspólnotą 

papierki lakmusowe się pojawiły

i porównania do Demokratów USA

kościół do mnie wcale nie przemawia

przeciwnie niszczy przemilczaniem

biskupi z nas robią zakładników (+USA)

dwóch trzech tematów z aborcja na czele

inaczej Sławek mówi zaś wszem wobec

to co hierarchia chciałaby usłyszeć

w latach 1990-94 budowalem wspólnotę

gminną parafialna szkolne byłem wójtem

entuzjazmem wiarą z rozumem w prawdę

porzucili mnie potem gdy przestałem

najpierw zaniechaniem pracy z nami

samorządami stowarzyszeniami (NGO'sy)

jakby niczego nie zrozumieli z Soboru

ba jakby właśnie go nie chcieli strasznie

właśnie lata 1990-94 były najlepsze 

w mojej gminie najbardziej chrześcijańskie

wcielania ideałów wspolnoty i dialogu

odbudowywania szkół oświaty parafii

nikt potem nie podjął tego pomysłu

nauczyciele-księża-samorządowcy itd

współpracujący dla dobra wspólnego

jest genem Rzeczpospolitej Norwidowskiej

nie wybielajmy duchowieństwa hierarchii

i nas zjadaczy koscielno-religijnego chleba

to jest dzisiaj obraz nędzy i rozpaczy

poprawnosci politycznej ratować nie trzeba

nie widzieć fałszu zakłamania (hipokryzji)

i cóż że intencjonalnie wypieranych

dla karier osobistych władzy i pieniędzy

na których z nimi w sojuszu partia zwycięża

czy tylko w mojej naszej parafii

wynieśli Wota Wdziecznosci za Wolnosć

rzucając nas na pożarcie kat.pl-tłuszczy

ludowo populistycznego sojuszu z władzą

nie znam kazania o którym mówi posłanka

ale słyszałem kard Glempa o Królu Lwie

a wcześniej kończyłem z nim triduum

od Taize w Katowicach przez zgon Prymasa

triduum kończyło powołanie Glempa

kolejne wielkie zgromadzenie

po pogrzebie Wyszyńskiego Tysiąclecia

bezwstydnie słucham młodych bez tej wiedzy

fałsz postawami na co dzień zabija

przeciez nie tylko mnie katechetę

rozmówca zaden mnie nie usłyszy

żaden i tu nie odpowie

....

pytań na Facebooku nie wpisałem

w trakcie i pod linkiem dyskusji

wszak mnie się nie odpowiada

nakaz przemilczania pokoleniowo 

pączki były aktualnoscia pierwszą

wróbli wśród ornitologów więcej

nie zrozumiałem co do dyskutantów

ale co do siebie jak najbardziej

wokół kilku spraw się dziś kręcę

jak bączek wieczności na koniec

wszystkie wiązane z Soborem

Wojtyłą i Cyprianem Norwidem

człowiek to ten kto zna siebie

jest postawa miłości intelektualnej

prawdę można znać i kontemplować

przyszłość człowieka zależy od kultury

królestwo Boże na ziemi jest herezją

i PiS-KEP-ustrój nią jest

jedzie na bezmyślności wyznawców

z których Prezes uczynił wyborców

nie ma to długiej przyszłości (wierzę)

to co nierozumne upada z trzaskiem

racjonalny nasz świat człowieka JEST

stworzony na najdoskonalszym Logosie

polityka może przyjść zadaniem życia

duchem czasu miejsca środowiska

gdzież jej do wyborów większych

metafizyką pokoleń w łańcuchach

w politykę wierzyć nie trzeba

podejmuje się ją w razie potrzeb

dla dobra wspólnego nie dla siebie

przynajmniej nie przede wszystkim

znaleźć sens i dawać mu świadectwo

jest zadaniem niepomiernie większym

z którego i miłość i szczęście

nie tylko jednej osoby i partii

trzeci raz wysłuchałem rozmowy

notowałem spontanicznie to tamto

tak jest to wszystko ważne dla  mnie

i tyle mi przyszło do głowy na razie

ps.

wcześniej napisałem że po to żyję

dawać świadectwo drogi-prawdy-życia

i akurat w Roku Norwidowskim 2021

Sławek i Andrzej Madej są ważni na niej 

      (sobota, 13 lutego 2021, g. 20.09)

***

czuję się "oszuk/iw/any"

         /a pani panu cóż moje ja powiem/

no bardziej pojednawczo

powiem zawiedziony

wczorajszą dyskusją w WIĘZI

z wiarą w politykę

wiary ni cholery nie zbudowali

nie przyczynili mi wcale

polityka pozostała mi obca

jak była na zewnątrz zawsze

dobrze że lewica była

pani posłanka z Krakowa

a redaktor młody stamtąd

przywołał kerygmę parę razy

nie powiedział o jaką chodzi

z pewnością tę o Jezusie

jego drogi-prawdy-życia

jednak nie poznałem

czułem się zagubionym ogniwem

tego niepotrzebnego pokolenia

tych którzy solidarność zakładali

ale dzisiaj są już tylko balastem

ja zaś od każdego coś wziąłem

wieczorem byłem zadowolony

ale dzisiaj zaczynam grymasić

widzę też braki w zakresie

podgrzali mnie dziś w mediach

aktualnościami polskimi

jestem realistą nie akademikiem

nie potrafie się wyabstrahować

wrzucę tu coś z mojego konta na Facebooku, moje reakcje karabinowo-wybuchowe - Już dwa razy wysłuchałem dyskusji w WIĘZI. Ale jeszcze się nie wypowiem, przynajmniej linearnie. Wersy już zaczęły skapywać, ot choćby wczoraj nocą, po 22.00 - "zadowolenie wieczorne... /misja jakby spełniona/"

A polskość jako katolickość i katolickość jako polskość grasuje, jak grasowało od 2015! Dlaczego mówcy nie dotknęli naszego życia, choć było w zapowiedziach??? "Po 2015 r. publiczna misja Kościoła znalazła się w uścisku politycznego konfliktu... Jakie to nowe polityczne odwołania do katolicyzmu pojawiły się w Polsce?" CHYBA NIE BYŁOBY TEJ DYSKUSJI GDYBY NIE OBECNY "KATOLICKI" USTRÓJ"???

Manipulacja polskimi katolikami katolickiej partii katolickiego PiS-KEP-ustroju. Wiara i polityka w Polsce od 2015. Co potem? Potop! KATOLICYZM DZISIEJSZYCH RZĄDÓW RÓWNA SIĘ OGŁUPIANIE FAŁSZEM - NA ZAKŁAMANIU KULTEM JEDNOSTKI, czyli  PREZESOLOGIĄ STOSOWANĄ. Żadna tam kerygma.

pod moim udostępnieniem dyskusji

ojciec Bernardyn przeor sanktuarium

oczywiście polsko-maryjnego

plecie polsko-katolickie głupstwa

więc jak mam wejść w teoretyzowanie

kiedy życie płonie wokół mnie 

wokół mojej rodziny gminy parafii

Bogu dzięki zaraz wnuki przyjadą

i co z tego czy to coś zmienia

oczywiście zwycięstwo życia głoszę

sztukę porozumiewania się ludzi

w łańcuchu (polskich) pokoleń

ani problem ustrojowy Polski

ani problemy w gminnym domu

z brakiem wody bo zamarzła

nie zmienią dziś nic miedzy nami

życie first

ono nie przemawia politycznie

JEST bo jest i musi działać

jak wszystko istniące niestatecznie

innej rzeczywistości nie mamy

samorząd odciął nas od wody

ot tak bo nie chcieli dołączyć

i tak istniejemy już ponad 100 lat

starzy przejmują się wszystkim

tu im brudno coś się wali zamarza

a z dziećmi we wnukach inaczej

do królestwa z nimi wchodzimy

droga-prawda-życie prowadzą

dalej i dalej poza doczesność

która zawsze kiedyś się kończy

oby życie trwało wyżej dalej

metafizyka pokoleń jest

odkryłem przeżywam bo dożyłem

dokąd mnie  jeszcze doprowadzi

nie wiem to droga-prawda-życie

    (czwartek, 12 lutego 2021, g. 11.23)

***

zadowolenie wieczorne

                /misja jakby spełniona/

środa 11 lutego godzina 22.02

zastała mnie w zadowoleniu

czy z siebie złośliwie dopytam

nie nie zadowoleniem we mnie

bo słuchałem dyskusji w Więzi

o wierze w polityce

dosłowny tytuł z wiarą w politykę

co trochę tu pokiereszuję

kto wierzy w co

z tych którzy uprawiaja politykę

czym ich albo nasza wiara jest

coś wiem a o polityce nigdy

taką rozmowę miałem na strajku

w Siedlcach w grudniu 1981

Włodek był po politologii

spytał lewicowy czy prawicowy

a ja wtedy ni w ząb

i dzisiaj nie do końca wiem

kimże ja jestem jako wyborca

idę swoją własną drogą ŻYCIA

lewicowośc mi źle brzmi

może jeszcze gorzej prawicowość

w dzisiejszym wydaniu polskim

ale czy lepszym kiedyś w Chile

więc czekałem na debatę Więzi

zwłaszcza że Sławek brał udział

zwłaszcza w tym środowisku

katolicko-medialnym

ale o tym nie dzisiaj

sprawdziłem co jest w tytule

dzisiaj o zadowoleniu

dlaczego w ogóle to coś piszę

ano żeby nie zapomnieć

nad tym się zastanowić więcej

skąd to zadowolenie się wzięło

odpowiedź opowie więcej

że było czekanie zapraszanie

ilu mogłem znajomych na Fb

żę udało się wysłuchać

a wcześniej coś opublikować

wydłuży się proces myślenia

choć nie wierzę że rozmów

ze mną nikt nie potrzebuje

a kysz zaszkodzić by mogło

(śr. 11 lut. 2021, g. 22.24) TU - Rok Norwidowski-widziane ze Strachówki