Katecheza oderwana od życia

"Katecheza nie może być oderwana od życia - podkreślił abp Henryk Hoser podczas Adwentowego Dnia Skupienia dla nauczycieli religii w diecezji warszawsko-praskiej. W czasie mszy św. abp Hoser zwrócił uwagę, że powołanie katechety wpisuje się w misję prorocką Jezusa Chrystusa. Zadaniem katechety jest bowiem niesienie Boga i Jego woli współczesnemu światu. Potrzeba do tego jednak życia w prawdzie." (tutaj)

Od kiedy przeczytałem te słowa mojego biskupa coś się we mnie gotuje. Dlaczego? Odpowiedź jest rozpisana na wiele wypowiedzi. Dałem linki do postów, w których kipi moja niezgoda na łatwość wypowiedzianych słów przez mojego arcybiskupa Hosera. Nie widzę potwierdzenia zgodności prawdy zawartej w kazaniu - z którą się całkowicie zgadzam - z moim osobistym losem katechety w tejże diecezji. Tym, co mnie najbardziej OBURZA, jest milczące przejście do porządku dziennego nad moim/naszym losem - arcybiskupa, jego kurii... w ogóle całego mojego kościoła parafialno-dekanalno-diecezjalnego. Nie ma nikogo, kto by podjął z nami dialog. W normalnym świecie nazywa się to zakłamaniem?! Manipulacją (zupełnie dla nas niezrozumiałą) - zważywszy, że nas właśnie Droga-Prawda-Życie prowadziło i prowadzi!

Twierdzę, że większość (wszyscy?) księża mojej diecezji, po zmianie władzy, będą musieli (powinni) iść na pustynię, by wrócić jako wiarygodni świadkowie Dobrej Nowiny w świecie współczesnym. Rzetelne przeżycie pokuty na pustyni da im (przywróci) szansę na wiarygodność. Przemilczanie jest postawą Piłatów. 

"Ale już sobie o tym nie porozmawiam w moim kościele parafialno-dekanalno-diecezjalnym. Powołany w stanie wojennym, po 33 latach katechez, które zawsze zaczynały się ciszą pod krzyżem i wyrastającą z danej chwili krótką medytacją. Były przez to zawsze zakorzenione w czas i przestrzeń życia-prawdy-drogi mojej/naszej. OSOBY, i wspólnoty, Kościoła i Ojczyzny. Nie spotkało się to z uznaniem władzy. Zostałem bezrobotnym ojcem dużej rodziny. Objawienie to "słowa i czyny wewnętrznie powiązane" 


Pod tym postem, wczorajszym, reakcją na gorąco, gdy tylko zobaczyłem tekst w "Gościu Niedzielnym" dałem masę linków na wcześniejsze wypowiedzi. Można śledzić historię PRZEMILCZANIA/BEZDUSZNOŚCI/ZAKŁAMANIA na odcinku roku? Męki. Krzyża. Lekką ręką, lekkimi słowami i lekkim milczeniem zadawanym współbratu/współsiostrze/współbraciom/współsiostrom w wierze.

kościół na opoce

kościele święty
nie święta organizacjo
ale wspólnoto tych
którzy zaufali drodze
idą idą idą
za słowem
które stanęło na wprost
faktami 
(droga-prawda-życie)
stuka puka w nas
chce sie narodzić
i chce zamieszkać
między nami

jeśli mu otworzysz
i zaczniesz rozmowę

żyjemy w dialogu
nikt nie żyje 
i nie umiera dla siebie

ci którzy idą tą drogą
są drogą Kościoła
po nich na nich
Kościół przechodzi w kolejny wiek
nie organizacją bogatą
nie układami władzy
które zwyczajnie
po (nie)ludzku
mogą zniszczyć człowieka

ty jesteś opoką
na tobie zbuduję
Kościół mój
który uwierzyłeś
przyjąłeś
rozpocząłeś dialog

    (sobota, 13 grudnia 2014, g. 9.47) 

constans (czyli amen)

przyszło nie wiadomo kiedy i jak
wraz z tym co było i jest 
i odtąd jest bo było 
ze szczególnym wyróżnieniem rodziny 
jest najbardziej konkretnie 
wskazuje na drogę 
i prawdę 
i życie 
i miłość 

odtąd wszystko jest adoracją 
chwałą i dziękczynieniem 
jest bo było 
od nikogo nie zależy 
nikomu nie podlega 
jest we wszystkim 
i oddzielnie 
konfirmuje 
(w jedności
ciągłości...)
drogę 
prawdę 
życie 
droga-prawda-życie 
konkretnej osoby 
i tego 
który pierwszy wymówił 
i nie potrafi być inaczej       

      (poniedziałek, 15 grudnia 2014, g. 9.16)

PS.1 
Nasz list: Grażyny, mój i całej rodziny, z prośbą o spotkanie z arcybiskupem, złożony oficjalnie (urzędowo z potwierdzeniem) na ręce księdza proboszcza, leży gdzieś, nie wiadomo gdzie. W Kościele naszym normalność (zwykłe zasady obowiązujące w zwyczajnym świecie) nie ma stosowalności. Zwykła ludzka szczerość? A co to jest? Mamy w ofercie tylko praktyki duszpasterskie, porządek nabożeństw i oczekiwanie bezwzględnego podporządkowania :-(

PS.2
Zdjęcie z artykułu w "Gościu Niedzielnym" (link w tekście).