Hejtowanie mieszkańców i mało samorządna Ojczyzna (Kościół included)! Życie z (zabójczymi) anonimami

Dawno , dawno temu... napisałem posta. O życiu naszym w gminie Strachówka, pod pręgierzem (z zabójczym cieżarem) hejtów i hejterów. Chyba mało kto zrozumiał tamten krzyk-komunikat-apel i nie rozumie do dzisiaj. Hejtowanie niszczy nas, jak niszczyło od wielu lat. Taki mamy klimat życia w Ojczyźnie, w polskich gminach i polskich parafiach. Oczywiście takżęw  mediach. Ktoś niczego nie robi, żeby zmniejszyć dolegliowość życia ez wzgledu jak się nazywają!mieszkańców i obywateli. Samorządowe gminy?! Kosciół  90 % katolicki?! Włądze partyjnych koalicji i ukłądów rządzących, bez względu na nazwy, jakie sobie nadają. My, Polacy, katolicy i ileś procent niekatolików tak mamy!

W MOJEJ-NASZEJ STRACHÓWCE skutki znam na/po sobie, na rodzinie, na szkole imienia Rzeczpospolitej Norwidowskiej... Choć cierpią parafianie, mieszkańcy, szkołą... instytucje do tego powołane nie zajmują stanowiska. Kogo z samorządowców2019 obchodzi artykuł 1-szy ustawy samorzdąowej? "Mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową. Ilekroć w ustawie jest mowa o gminie, należy przez to rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium..." (ustawa o samorządzie gminnym).

"Parafia, z łacińskiego 'paroecia' później parochia znaczy tyle, co miejsce sąsiednie. Misją Kościoła jest wypełnianie zadania nauczania, uświęcania oraz rządzenia". Mówiąc o parafii myśli się przede wszystkim o "wspólnocie wiernych i trosce duszpasterskiej" (tutaj).

Kodeks prawa kanonicznego stwierdza: „Proboszcz jest własnym pasterzem zleconej sobie parafii, podejmującym pasterską troskę o powierzoną mu wspólnotę pod władzą biskupa diecezjalnego...
W sensie eklezjologicznym proboszcz partycypuje w urzędowym kapłaństwie Chrystusa, pod przewodnictwem biskupa diecezjalnego, w realizacji Jego potrójnego zadania we wspólnocie Kościoła partykularnego...

Jako pasterz i rządca parafii proboszcz ma trojakiego rodzaju władzę:
1) jurysdykcję zewnętrzną sakramentalną i pozasakramentalną;
2) władzę ojcowską (potestas domestica) czuwania nad wiernymi i pouczania ich (napominania);
3) władzę administrowania parafią, prowadzenia dzieł miłosierdzia...

Wypełniając funkcję pasterza, proboszcz powinien starać się o poznanie wiernych powierzonych jego pieczy. Ponadto powinien umacniać ich w wierze, wspierać wielkodusznie chorych, umierających, a także biednych, samotnych, wygnańców i wszystkich przeżywających trudności. Ma obowiązek wspierać w trudnym dziele wychowawczym wszystkich rodziców.

Proboszcz jest zobowiązany popierać udział wiernych w misji Kościoła, wspomagając ich udział w stowarzyszeniach o celach religijnych. Powinien troszczyć się, by wierni angażowali się w życie wspólnoty parafialnej, czuli się członkami diecezji i Kościoła powszechnego... (tutaj)

Paru księży w  Polsce zastanawia się głośno - "Czy jest możliwy dialog we wspólnocie parafialnej?"

"Problem postawiony w tytule [poniższego tekstu] w formie pytania, już na wstępie wskazuje na trudności w dialogu, a nawet stawia pod znakiem zapytania samą możliwość dialogu we wspólnocie parafialnej. Skąd bierze się ta podejrzliwość i niepewność: czy możliwy jest dialog we wspólnocie parafialnej? Na początku nasuwa się prosta hipoteza, że kryje się za tym pewne doświadczenie modelu funkcjonowania przeciętnej polskiej parafii, w której duszpasterstwo wciąż na ogół koncentruje się na księdzu. Do tego dochodzi nierzadko autokratyczny styl kierowania parafią, który z natury wyklucza dialog. W obliczu postawionego w tytule zadania poszukiwania odpowiedzi uzasadnionej i w sposób w miarę usystematyzowany wydaje się, że najpierw należy rozpatrzyć zależność dialogu w parafii od trzech istotnych elementów: teologicznej wizji Kościoła, modelu funkcjonowania parafii i duszpasterstwa, stylu sprawowania funkcji kierowania. Stopniowo ukazując te związki, można będzie wykazać szanse i zagrożenia dialogu parafialnego. Jeszcze we wstępie należy określić definicję, a przynajmniej rozumienie i elementy konstytutywne dialogu.

1. Ogólne podstawy dialogu we wspólnocie parafialnej
Ogólne rozumienie dialogu zakłada komunikację interpersonalną, aktywne słuchanie, współuczestnictwo, współpracę i współodpowiedzialność. Są to istotne elementy szeroko pojętego dialogu. Według Encyklopedii katolickiej KUL: dialog to „rozmowa mająca na celu wzajemne konfrontacje i rozumienie poglądów, a także współdziałanie w zakresie wspólnego poszukiwania prawdy, obrony wartości ogólnoludzkich i współpracy dla sprawiedliwości społecznej i pokoju” (o dialogu w parafiach, Ks. Mieczysław Łaszczyk, doktor w zakresie teologii pastoralnej, adiunkt na Wydziale Teologicznym UMK, proboszcz parafii Choceń w diecezji włocławskiej).

***

Na naszym przykłądzie stawiam życiowo ważne pytania:
- co robią samorządy, które są głuche na krzywdę mieszkańców? Także szkół na swoim terenie (czyli proces POZNAWCZO-WYCHOWAWCZY swoich najmłodszych mieszkańó i ich rodzin)?
- kto, jak, kogo, gdzie i w jakich sprawach reprezentuje w samorządowej współnocie mieszkańców,  gdy niszczy się Dyrektora/kę szkoły? (na wszelkie sposoby)
- co robią proboszczowie, głusi na krzywdę mieszkańców i udają, że to nie ich zadanie "jednać podzielonych, skłóconych... trwających konflików...".
- zwłaszcza co robią księża, którzy są członkami Rad Pedagogicznych? Co robią dla budowania współnoty szkolnej/? Jak interweniują, gdy są NAOCZNYMI świadkami hejtowania, oskarżeń, zasypywania anonimami, donosami, prześladowaniem grupowym i indywidualnym, ciągania przed sądy...
- jak jedni i drudzy rozumieją służbę pamięci i tożsamości wspólnoty, dla której pracują i zarabiają (mają utrzymanie)

Sytuacja w naszej gminie się zaognia. Narasta konflikt wokół niszczenia pozycji szkoły im. Rzeczpospolitej Norwidowskieji i jej DyrKa, odznaczonej przez Prezydenta RP Brązowym Krzyżem Zasługi! Sytuacja się zaognia - także na skutek braku reakcji powołanych do tego osób, demokratycznych instytucji i ich organów. Co - w tym kontekście - wydarzy się 15 Sierpnia??? Jak daleko się posuną w tworzeniu na siłę alternatywnej Polski, parafii, gminy, pamięci i tożsamości...  z zalegalizowanymi PUBLICZNYMI podziałami, sakramentalnie wręcz "uświęcanymi" w parafialnym kościele.
ZŁO rozsiadło się na  najwyższych stołkach. prawda nie jest kochana. Dialog jest odrzucony w przepaść przemilczeń - JEST TO WIELKI GRZECH ZANIECHANIA!
TEN STAN JEST SANKCJONOWANY PRZEZ WŁĄDZĘ SAMORZĄDOWĄ I KOŚCIELNĄ! :-(

***

INNY BÓG

       /pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie/

przyszedł jak co rana zwykle
dzisiaj akurat pod prysznicem
inni wtedy wiem że podśpiewują

przyszedł i powiedział
widzisz że z tobą jestem
zawsze wszędzie także pod prysznicem

nie tylko powiedział
między nami jest takie przymierze
że wszystko to mam zapisywać

inny Bóg jest przede wszystkim dobry
dający pełnię poznania dobra prawdy piękna
objawiający nie za zasłoną grzechów

dobry (Żywy) Bóg się nie chowa (ukrywa)
w księżowskim nauczaniu o grzechu
niechby nawet pierworodnym

dobry Bóg się daje dobrem pięknem prawdą
nie zabiera przy każdej okazji
dobro jest życiodajną glebą nie grzechy

ta jest różnica mojego i Boga tradycji
jeden jest od Życia w dobru drugi w grzechu
mój jest Bogiem Prawdy Logosu drogi życia

Ten jest poznawalny aż po kontemplację
na dwóch skrzydłach tam się wędruje
na jednym żyli Egipcjanie Grecy itd.

dzisiaj na jednym można w praktyce być kościołem
z małej litery pisanym (co oburza Jezusa)
ten z wielkiej jest Soborowy Papieski i dzieci

nasi rządzący (religią tradycją dziś także partią)
pastwią się nad dziećmi od I KomUnii
wmawiajac grzechy dzieciństwa jak w Żyda chorobę

(czwartek, 27 czerwca 2019, g. 8.53) TU- Zjednoczeni w Duchu (2)