Moment zwany Westerplatte

Moment zwany Westerplatte 

/papiez do młodych (wiecznie)/

spotykamy się w poczuciu jedności z wszystkimi na świecie 
z młodymi, którzy idą ku przyszłości — 
i ku tej przyszłości szukają dróg wśród obaw, ale i także wśród nadziei — 
jak o tym mówi soborowa Konstytucja o Kościele w świecie współczesnym. 
Wszyscy pragną świata bardziej ludzkiego, 
w którym każdy mógłby znaleźć miejsce odpowiadające jego powołaniu. 
W którym każdy mógłby być podmiotem swego losu, 
a równocześnie współuczestnikiem wspólnej podmiotowości
wszystkich członków swego społeczeństwa. 
Współtwórcą domu przyszłości,
który wszyscy razem muszą budować, 
świadomi swych obowiązków, 
ale także swoich niezbywalnych ludzkich praw.

Człowiek jest sobą poprzez wewnętrzną prawdę. 
Jest to prawda sumienia, odbita w czynach. 
W tej prawdzie każdy człowiek jest zadany samemu sobie.

… prawa człowieka są po to, ażeby każdy miał przestrzeń 
potrzebną do spełniania swoich zadań i powinności. 
Ażeby w ten sposób mógł się rozwijać. 
Mógł stawać się bardziej człowiekiem.
Prawa człowieka muszą być podstawą tej moralnej mocy, 
którą człowiek osiąga przez wierność prawdzie i powinności.

Czego mogę życzyć wam, młodym na ziemi ojczystej, 
którzy wzrastacie w trudnych nieraz warunkach materialnych, 
czasem wręcz z jakimś poczuciem beznadziei?
Chłopiec, dziewczyna, którzy nauczą się obcować z Bogiem
 na gruncie wewnętrznej prawdy swego sumienia, są mocni. 
Mogą stawić czoło przeróżnym sytuacjom, nawet bardzo trudnym. 
Zagrożeniem jest klimat relatywizmu. 
Zagrożeniem jest rozchwianie zasad i prawd, 
na których buduje się godność i rozwój człowieka. 
Zagrożeniem jest sączenie opinii i poglądów, 
które temu rozchwianiu służą…. 
Musicie dobrze rozważyć, w jakim stosunku 
— na każdej z tych dróg — 
pozostaje „bardziej być” do „więcej mieć” … 

„Życie wieczne” — to królestwo Boże. 
Przykazania Boże do niego stanowią drogę. 
Ale... czyż nie jest prawdą, że zależy od nich równocześnie to, 
co tu na ziemi można nazwać „królestwem człowieka”? 

Ta moc ducha, moc sumień i serc, moc łaski i charakterów, 
jest szczególnie nieodzowna w tym waszym pokoleniu
odkryć źródło tej samej duchowej mocy 
wobec wszystkich synów i córek tej doświadczonej polskiej ziemi
Ta moc jest potrzebna, aby nie ulec pokusie rezygnacji, 
obojętności, zwątpienia czy wewnętrznej, jak to się mówi, emigracji; 
pokusie wielorakiej ucieczki od świata, od społeczeństwa, od życia, 
także ucieczki w znaczeniu dosłownym — opuszczania Ojczyzny; 
pokusie beznadziejności

... by żyć na co dzień odważnie, także w sytuacji obiektywnie trudnej, 
aby dochować wierności sumieniu w studiach, w pracy zawodowej, 
by nie ulec modnemu dziś konformizmowi, 
by nie milczeć, gdy drugiemu dzieje się krzywda, 
mieć odwagę wyrażenia słusznego sprzeciwu i podjęcia obrony. 
„Więcej być” młodego człowieka to odwaga trwania pełnego inicjatywy 
— nie możecie z tego zrezygnować, od tego zależy przyszłość 
każdego i wszystkich — trwania pulsującego świadectwa wiary i nadziei.
„Więcej być” to na pewno nie ucieczka od trudnej sytuacji…

Przyszłość Polski zależy od was i musi od was zależeć. 
To jest nasza Ojczyzna — to jest nasze „być” i nasze „mieć”. 
I nic nie może pozbawić nas prawa, 
ażeby przyszłość tego naszego „być” i „mieć” zależała od nas.
Każdy z was znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. 
Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. 
Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. 
Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. 
Nie można „zdezerterować”. 

Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, 
które trzeba „utrzymać” i „obronić”, tak jak to Westerplatte, 
w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.

… są w Polsce młodzi ludzie, którzy pragną świata lepszego: 
bardziej ludzkiego. 
Świata prawdy, wolności, sprawiedliwości i miłości. 
Pragnę powiedzieć, że są w Polsce ludzie, 
którzy to podstawowe pragnienie, 
mimo wszystkich trudności, 
starają się wprowadzić w czyn i uczynić rzeczywistością 
swych środowisk, swego narodu i społeczeństwa. 

… Tak, czasem trzeba ilość zamienić na jakość. 
To miejsce ma swoją jakość. 
Więc z tego miejsca, posiadającego taką jakość, 
takie znaczenie w naszych dziejach,
 łączymy się ze wszystkimi waszymi rówieśnikami, 
To, cośmy tutaj rozważali, 
odnosi się do każdego i do wszystkich. 
tego swojego "Westerplatte" nie może oddać!

       /Jan Paweł II, Westerplatte, 1987/

PS.
Zdjęcie tytułowe z tej strony.
Zdjęcie nr.2 z tej strony (wnuka Obrońców Westerplatte)