pi膮tek, 25 marca 2016

Wielki Pi膮tek w Polsce i Europie - po zamachu w Brukseli 2016 - przypomnienie no.5 (cdn)


POWTARZAM TEN SAM POST/TEKSTY 艢W. JANA PAW艁A II
- c贸偶 wi臋cej mog臋? -

Tym , kt贸rzy wprowadzaj膮 
Lud Bo偶y do polskich ko艣cio艂贸w
i przewodnicz膮 liturgiom
- z mi艂o艣ci膮 
w pos艂usze艅stwie wierze i rozumowi 

***

„Wierno艣膰 Duchowi 艢wi臋temu idzie w parze z poszanowaniem my艣li ludzkiej” (艣w. JPII) 

I
 

„Jeste艣my 艣wiadkami niezwyk艂ego i globalnego przyspieszenia procesu d膮偶enia do wolno艣ci, kt贸ry stanowi jedn膮 z g艂贸wnych si艂 nap臋dowych ludzkiej historii. Zjawisko to nie jest ograniczone do jednej tylko cz臋艣ci 艣wiata, nie jest te偶 wyrazem jednej tylko kultury. Przeciwnie, w ka偶dym zak膮tku Ziemi ludzie, mimo zagro偶enia przemoc膮, podj臋li ryzyko wolno艣ci, domagaj膮c si臋, aby przyznano im miejsce w 偶yciu spo艂ecznym, politycznym i ekonomicznym na miar臋 ich godno艣ci jako wolnych os贸b. To d膮偶enie do wolno艣ci jest naprawd臋 jedn膮 z cech wyr贸偶niaj膮cych nasz膮 epok臋.

…  fundamentem d膮偶enia do wolno艣ci w naszej epoce s膮 owe powszechne prawa, kt贸re cz艂owiek posiada po prostu dlatego, 偶e jest cz艂owiekiem. W艂a艣nie akty barbarzy艅skiego deptania ludzkiej godno艣ci sk艂oni艂y Organizacj臋 Narod贸w Zjednoczonych do sformu艂owania, w zaledwie trzy lata po jej powstaniu, Powszechnej Deklaracji Praw Cz艂owieka, kt贸ra pozostaje jedn膮 z najwznio艣lejszych wypowiedzi ludzkiego sumienia naszych czas贸w...  [ludzie na ca艂ym 艣wiecie] z odwag膮 i przekonaniem powo艂uj膮 si臋 na t臋 w艂a艣nie Deklaracj臋, aby uzasadni膰 swoje 偶膮dania wi臋kszego udzia艂u w 偶yciu spo艂ecze艅stwa.


Wa偶ne jest, aby艣my zrozumieli to, co mo偶na nazwa膰 wewn臋trzn膮 struktur膮 tego ruchu ogarniaj膮cego ca艂y 艣wiat. W艂a艣nie jego charakter planetarny stanowi dla nas pierwsz膮 i fundamentaln膮 «wskaz贸wk臋», potwierdza bowiem, 偶e rzeczywi艣cie istniej膮 uniwersalne prawa cz艂owieka, zakorzenione w naturze osoby, w kt贸rej znajduj膮 odzwierciedlenie uniwersalne i niezbywalne wymogi powszechnego prawa moralnego. Prawa te nie s膮 bynajmniej abstrakcyjnymi formu艂ami, ale przeciwnie – m贸wi膮 nam co艣 bardzo wa偶nego o konkretnym 偶yciu ka偶dego cz艂owieka i ka偶dej grupy spo艂ecznej. Przypominaj膮 nam te偶, 偶e nie 偶yjemy w 艣wiecie irracjonalnym i pozbawionym sensu, ale 偶e istnieje w nim moralna logika, kt贸ra rozja艣nia ludzk膮 egzystencj臋 i umo偶liwia dialog mi臋dzy lud藕mi i narodami. 


Je偶eli pragniemy, aby wiek przymusu ust膮pi艂 miejsca wiekowi perswazji, musimy nauczy膰 si臋 rozmawia膰 o przysz艂o艣ci cz艂owieka j臋zykiem zrozumia艂ym dla wszystkich. Powszechne prawo moralne, zapisane w sercu cz艂owieka, jest t膮 swoist膮 «gramatyk膮», kt贸rej potrzebuje 艣wiat, aby podj膮膰 tak膮 rozmow臋 o w艂asnej przysz艂o艣ci.” (JPII, ONZ, 1995) 

II 

"Je艣li istnia艂 jaki艣 cz艂owiek, kt贸ry wierzy艂 w Sob贸r Watyka艅ski II i mia艂 偶elazn膮 wol臋 realizacji jego postanowie艅, to by艂 nim kardyna艂 Wojty艂a" 

- "Stoj膮c na progu trzeciego tysi膮clecia «in medio Ecclesiae», pragn臋 raz jeszcze wyrazi膰 wdzi臋czno艣膰 Duchowi 艢wi臋temu za wielki dar Soboru Watyka艅skiego II, kt贸rego wraz z ca艂ym Ko艣cio艂em – a w szczeg贸lno艣ci z ca艂ym Episkopatem – czuj臋 si臋 d艂u偶nikiem. Jestem przekonany, 偶e d艂ugo jeszcze dane b臋dzie nowym pokoleniom czerpa膰 z tych bogactw, jakimi ten Sob贸r XX wieku nas obdarowa艂. Jako Biskup, kt贸ry uczestniczy艂 w soborowym wydarzeniu od pierwszego do ostatniego dnia, pragn臋 powierzy膰 to wielkie dziedzictwo wszystkim, kt贸rzy do jego realizacji s膮 i b臋d膮 w przysz艂o艣ci powo艂ani. Sam za艣 dzi臋kuj臋 Wiecznemu Pasterzowi za to, 偶e pozwoli艂 mi tej wielkiej sprawie s艂u偶y膰 w ci膮gu wszystkich lat mego pontyfikatu."


-  abp Wojty艂a wnosi do Ko艣cio艂a co艣 bardzo wielkiego. By艂 pierwszym i by膰 mo偶e jedynym z biskup贸w polskich, w kt贸rym na Soborze widziano nie tylko 艣wiadectwo cierpienia uci艣nionego przez komunizm Ko艣cio艂a w Polsce, ale dostrze偶ono, 偶e wnosi on zupe艂nie nowe, 艣wie偶e, o偶ywcze warto艣ci do Ko艣cio艂a powszechnego, nowe spojrzenie, nowe do艣wiadczenie.


- „Wiemy – m贸wi艂 po latach Benedykt XVI – 偶e Papie偶 ten /Jan Pawe艂 II/ by艂 cz艂owiekiem Soboru, 偶e przej膮艂 si臋 do g艂臋bi jego duchem i liter膮. Przez swe teksty uzmys艂awia nam, co rzeczywi艣cie by艂o zamiarem Soboru, a co nim nie by艂o i pomaga nam prawdziwie stawa膰 si臋 Ko艣cio艂em na miar臋 czas贸w obecnych i przysz艂ych”


 „Do艣wiadczenie uniwersalnej wsp贸lnoty” wytworzonej pomi臋dzy uczestnikami Soboru kaza艂o my艣le膰 krakowskiemu arcybiskupowi, i偶 obietnica Chrystusa: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, a偶 do sko艅czenia 艣wiata” nabra艂a jakiej艣 nowej 艣wie偶o艣ci…  Sob贸r – przyznawa艂 ju偶 jako papie偶 w rozmowie z Andr茅 Frossardem – sta艂 si臋 „wydarzeniem, kt贸re w polu widzenia mojej osobistej wiary dopomog艂o mi tutaj znale藕膰 pe艂n膮 syntez臋”. St膮d w艣r贸d 偶elaznych priorytet贸w jego pontyfikatu znalaz艂a wyraz determinacja w „doko艅czeniu wcielenia w 偶ycie Soboru Watyka艅skiego II”].


Sobory powszechne - jak uczy do艣wiadczenie - obdarzaj膮 艣wiat owocami niezwyk艂ych duchowych postaci. To oni ca艂ym swym 偶yciem - tym powo艂aniem do 艣wi臋to艣ci - przyczyniaj膮 si臋 do w艂a艣ciwego odczytania przes艂ania Soboru, kt贸ry natchniony Duchem 艢wi臋tym przemawia do kolejnych pokole艅.


- Bez udzia艂u w Soborze, powiedzmy otwarcie, by艂by postaci膮 ma艂o znan膮, nie maj膮c膮 wi臋kszych szans wyboru na stolic臋 Piotrow膮… polscy biskupi w oczach wybitnego teologa nie wypadaj膮 najlepiej:

"Nie mogli przywie藕膰 ze sob膮 偶adnego teologa – notuje Congar – s膮 raczej nieprzygotowani, wcale lub co najwy偶ej odrobin臋 na bie偶膮co. Dlatego te偶 nie s艂ycha膰 by艂o 偶adnego z nich podczas Soboru" [A jak jest dzisiaj w Polsce, w polskim ko艣ciele 2016? Pozostali za Duchem Czasu! dop. m贸j jk]



III

Ca艂e i wszelkie duszpasterstwo Ko艣cio艂a sprowadza si臋 do dw贸ch element贸w:
1) do 艣wiadomo艣ci Ko艣cio艂a (samo艣wiadomo艣ci, dla ludzi wierz膮cych, duchownych i 艣wieckich)
2) i do umiej臋tno艣ci prowadzenia dialogu (nie samego dialogu naukowego, teologicznego, 艣wiatopogl膮dowego, spo艂ecznego… ale autentycznego dialogu zbawienia)


Papie偶 Pawe艂 VI m贸wi o magistralnej parze poj臋膰 „艣wiadomo艣膰 Ko艣cio艂a – dialog”.


- Wydaje si臋, 偶e dwa dokumenty Soboru, pod znamiennymi tytu艂ami: „Godno艣膰 osoby ludzkiej” (Dignitatis humanae), i „Rado艣膰 i nadzieja” (Gaudium et spes) stanowi膮 swoist膮 ca艂o艣膰 w my艣leniu soborowym, poprzez jeden g艂贸wny przedmiot, kt贸ry je ze sob膮 艂膮czy. Przedmiotem tym jest osoba ludzka. Wraz z tymi dokumentami znajdujemy si臋 na najbardziej podstawowej dla my艣lenia soborowego. P艂aszczyzna ta jest zarazem  szczeg贸ln膮 jakby wypadkowa wsp贸艂czesno艣ci i potwierdzeniem „wsp贸艂czesnego” tj. zakrojonego na miar臋 naszych czas贸w my艣lenia Soboru. Podj臋ta na nim ca艂膮 problematyk臋 wsp贸艂czesno艣ci, nie pozostawiaj膮c l臋kliwie na boku niczego. W takim dorobku Soboru weryfikuje si臋 dzia艂anie Ducha 艢wi臋tego wedle s艂贸w Chrystusa: „On was wszystkiego nauczy i przypomni wszystko, cokolwiek wam powiedzia艂em”.


Cz艂owiek stoi jak najbardziej wewn膮trz Ko艣cio艂a - jest drog膮 Ko艣cio艂a. Bo tylko osoba ma w艂a艣ciwe odniesienie do Boga! G艂臋bia tego odniesienia – jej autentycznie ludzka i osobowa struktura - jest zwi膮zana z ze stosunkiem do prawdy i z wolno艣ci膮. (Kard. K. Wojty艂a, Wst臋p og贸lny, w: Sob贸r Watyka艅ski II, Pozna艅 1968)

PS.1
Ofiarami grzech贸w zaniedbania - na r贸偶nych polach dzia艂alno艣ci i zaniedbanego metodycznie NIE-DIALOGU POLSKIEGO, padamy wszyscy! Bez wyj膮tku. Jedni bardziej, inni mniej. Vide - m贸j ostatni tekst, alarm pt. O Norwidzie i 艢DM 2016 w "naszym" powiecie wo艂omi艅skim (i nie tylko)

PS.2
Zdj臋cie/grafika z tej strony.


Brak komentarzy:

Prze艣lij komentarz