艣roda, 16 lutego 2011

Genealogie cz艂owieka 1,2


1.
艢wiat艂o dnia rozwija mnie jak ro艣lin臋. Korzystam z energii s艂onecznej, kosmicznej.
Przychodz膮 kwanty my艣lowe, tchnienia duchowe. Mam co pisa膰, jakie szcz臋艣cie.

Wczoraj dosta艂em od Jacka genealoga, jak to brzmi, cz艂onka Towarzystwa Genealogicznego - lepiej, a najlepiej po prostu kuzyna, 艣wiadectwo zawarcia ma艂偶e艅stwa przez pradziadka Jana Nepomucena Kapaona z Natali膮 Michalin膮 Franckiewicz (wyznanie ewangelicko-augsburskie), 28 czerwca 1863 roku w parafii 艣wi臋tego Aleksandra w Warszawie. Ekumenizm jest u nas dziedziczny!
Bratanica pradziadk贸w wysz艂a za Zdzis艂awa Karola Henneberga, asa polskiego lotnictwa, dow贸dc臋 s艂ynnego Dywizjonu 303, kt贸ry zgin膮艂 w wodach kana艂u La Manche wracaj膮c z akcji bojowej. Cho膰 to dalekie koligacje, dzia艂aj膮 na wyobra藕ni臋. Warto grzeba膰 w archiwach. Dzi臋kuj臋 kuzynie.

Ja te偶 jestem na 艣cie偶kach dalekich docieka艅. Chc臋, dostojni przyjaciele, zebra膰 wszystkie my艣li i wspomnienia i opisa膰, jak si臋 ma sprawa Jezusa z Nazaretu w moim 偶yciu. Jako katecheta, jestem wam to winny. Kr膮偶臋 wok贸艂 zadania, jak pies wok贸艂 je偶a. Nie to, 偶eby ku艂, ale nie wiem, jak ugry藕膰. Czuj臋 nakaz i rado艣膰, stukn臋 w klawisze, to zn贸w odejd臋 i wezm臋 si臋 za co innego. Wielkie wyzwanie. Pewnie b臋d臋 dostawa艂 kwanty jasno艣ci tu i tam, oby. Wiem, 偶e to zadanie dla rozumu i wiary. Ta metoda nie jest oczywista, eufemizm, raczej nieobecna w powszechnym duszpasterstwie parafialnym.
Radiowym, spod znaku Kopernika (!) i piernik贸w, te偶. Wczoraj s艂ysza艂em tam ksi臋dza Felka (Folejewski, SAC) w audycji o cierpieniu. Wie co m贸wi, przeszed艂 艣mier膰 kliniczn膮, trzy zawa艂y, ma kup臋 stent贸w, rozrusznik贸w w sobie. Znam go z dzieci艅stwa, z Rodziny Rodzin. Jest ponadczasowy. Wychwala艂 wiar臋, jak wielkim jest darem. Zgoda, ale ja bym musia艂 doda膰 "wraz z rozumem". Ja ju偶 nigdy ich nie rozdzielam. Stare ko艣cielne podej艣cie cechuje duszpasterstwo jedno-przymiotnikowe. Jedno-wymiarowe? Za cz臋sto, niestety, tak偶e jednopartyjne. Nie wiem, czy potrafi臋 m贸wi膰 o tym, jak najdelikatniej. Ksi膮dz Felek ma 52 lata kap艂a艅stwa. Mo偶e to tylko kaznodziejskie przyzwyczajenie, a gdyby g艂臋biej popyta膰 to...
Z Janem Paw艂em II sprawa jest prostsza. Zostawi艂 mas臋 dokument贸w, mo偶na czyta膰 i bada膰 do woli. A偶 dziw, 偶e wcale nie trzeba go o nic dopytywa膰. Wszystko sam powiedzia艂.
Ka偶da jego wypowied藕 jest dwuskrzyd艂a. Dlatego mnie urzekaj膮? Zostan臋 w cierpieniu, przyjrze膰 si臋 metodzie. "W moim ciele dope艂niam braki udr臋k Chrystusa dla dobra Jego Cia艂a,
kt贸rym jest Ko艣ci贸艂"(艣w. Pawe艂). S艂owa te zdaj膮 si臋 znajdowa膰 u kresu d艂ugiej drogi - poprzez cierpienie - wpisane w dzieje cz艂owieka i na艣wietlone S艂owem Bo偶ym. Maj膮 te s艂owa warto艣膰 jakby definitywnego odkrycia, kt贸remu towarzyszy rado艣膰
i dlatego Aposto艂 pisze: "Teraz raduj臋 si臋 w cierpieniach za was". Rado艣膰 pochodzi z odkrycia sensu cierpienia; a odkrycie to, chocia偶 jest jak najbardziej osobistym udzia艂em Paw艂a z Tarsu, jest r贸wnocze艣nie wa偶ne dla innych. Aposto艂 komunikuje swoje
odkrycie i cieszy si臋 nim ze wzgl臋du na wszystkich, kt贸rym mo偶e ono dopom贸c; tak jak jemu pomog艂o; w przenikni臋ciu zbawczego sensu cierpienia".

I c贸偶 tu jest dla mnie tak wa偶ne? Nie teologia. Metoda rozumowania JPII, (wcze艣niej Paw艂a)! Odczytuje rozumem dzieje cz艂owieka i zastanawia si臋 na nimi w 艣wietle Biblii. Jak d艂ug膮 drog臋 ma papie偶 na my艣li? Od rewolucji neolitycznej? Cz艂owiek my艣l膮cy musi wzi膮膰 pod uwag臋 ca艂膮 dost臋pn膮 mu wiedz臋. Karol Wojty艂a z Wadowic - Jan Pawe艂 II, w do艣wiadczeniu Paw艂a z Tarsu i w艂asnych przemy艣leniach odnajduje sens, kt贸ry mo偶e by膰 wa偶ny dla innych. Jak wielkim darem dla cz艂owieka jest dope艂niaj膮ca wsp贸艂praca wiary i rozumu!

2.
Ciemno艣膰 mi nie s艂u偶y. Smutnawo? Ale wszystkiego trzeba do艣wiadczy膰, przez wszystko przej艣膰. Dzie艅,noc, noc, dzie艅, 艣wiat艂o, p贸艂mrok, s艂o艅ce i ksi臋偶yc.
Ca艂y dzie艅 kr臋cili si臋 po okolicy mierniczy z globmatics.com. Pyta艂em - pod projekt internetowy. Mo偶e do偶yj臋.
Przy takim tempie prac i rozprosze艅? Kiedy sko艅cz臋 swoja robot臋? Psy i koty nakarmione.

1 komentarz:

  1. Zgadzam si臋, ta wsp贸艂praca rozumu i wiary jest bardzo wa偶na - bo potrzebujemy obu, aby m贸c si臋 rozwija膰 duchowo i nie tylko. Pozdrawiam serdecznie, z Panem Bogiem!

    OdpowiedzUsu艅